Grand Prix-wegrace van Duitsland 1989

In Hockenheim werd duidelijk dat de 500cc-machines sinds 1987 veel sneller waren geworden. Het oude ronderecord (2"05'50) van Wayne Gardner werd door de top elf in de trainingen gebroken. Kevin Schwantz was zelfs drie volle seconden sneller. Men verwachtte door het warme weer wel problemen met de banden en de brandstofconsumptie[1]. Cagiva kwam echter duidelijk tekort. Randy Mamola moest genoegen nemen met een topsnelheid die 25 km/uur lager lag dan die van zijn concurrenten en reed slechts de veertiende tijd.

Op het hogesnelheidscircuit van Hockenheim bleek hoezeer de verschillende merken qua snelheid naar elkaar toe gegroeid waren. Een enorme kopgroep brak langzaam uiteen met drie man op kop: Eddie Lawson (Honda), Wayne Rainey (Yamaha) en Kevin Schwantz (Suzuki). De achtervolgende groep bestond uit Christian Sarron (Yamaha), Mick Doohan en Pierfrancesco Chili (beiden Honda). Schwantz bleef bijna de hele race achter Lawson en Rainey, maar leek toch wat over te hebben: een gat, ontstaan doordat hij gehinderd werd door een aantal achterblijvers, reed hij binnen een halve ronde weer dicht. In de elfde ronde gaf zijn Suzuki echter de geest. In de laatste ronde werd Lawson door Rainey uitgeremd in de Agip-Kurve. Mick Doohan scoorde zijn eerste podiumplaats. Hij was in gevecht geweest met Sarron, die echter brandstofproblemen kreeg, waar Chili weer van kon profiteren.

Op een circuit als Hockenheim, waar het vooral op topsnelheid aankwam, bleken de Yamaha's 6 tot 8 km/uur snelheid tekort te komen. Luca Cadalora kon dat nog een beetje verhullen door twee ronden in de slipstream van Sito Pons te bljiven hangen en hij reed de zesde tijd. Jean-Philippe Ruggia (12e) en Juan Garriga (18e) konden niet meekomen en waren zelfs langzamer dan de goed getunede Yamaha TZ 250 van Hans Becker, die tiende werd.

Toedracht van het ongeval

Het ongeval gebeurde aan het einde van de tweede ronde tussen de Agip-Kurve (bocht 12) en de Sachs-Kurve (bocht 13) in het zogenaamde "Motodrom", het stadiongedeelte van de Hockenheimring. De toedracht werd opgemaakt uit getuigenverklaringen, want de camera's volgden op het moment van het gebeurde de kopgroep. Zeker is dat de Aprilia van Andy Preining vastliep. Preining stak zijn hand op ten teken dat hij langzaam reed, waarop Iván Palazzese van zijn lijn afweek om Preining te ontwijken. Daarbij raakte hij Bruno Bonhuil en beiden kwamen met hoge snelheid ten val. Coureurs en motorfietsen lagen op de baan en Fabio Barchitta kon de ravage niet meer ontwijken en is mogelijk ook op Palazzese ingereden. De baancommissarissen adviseerden de wedstrijdleiding telefonisch om de wedstrijd te staken, maar kregen geen antwoord. Virginio Ferrari, alleen gewaarschuwd door gele vlaggen, stopte op de plaats van het ongeval en hij was de eerste die probeerde hulp te verlenen aan Palazzese. Dat mocht echter niet baten, net zomin als de later door hulpverleners toegepaste hartmassage. Palazzese, die dit jaar naast Didier de Radiguès fabrieksrijder voor Aprilia was, overleed in het ziekenhuis.

Al in de tweede ronde van de 250cc-race gebeurde er een ernstig ongeval (zie kader), waarbij Iván Palazzese het leven verloor en Fabio Barchitta en Bruno Bonhuil ernstig gewond raakten. De race werd afgebroken, maar het lot van Palazzese, die in het universiteitsziekenhuis van Heidelberg overleed, was op het circuit nog niet bekend. Daarom ging het veld vrijwel volledig opnieuw van start, inclusief Palazzese's teamgenoot Didier de Radiguès. Er ontstond een gevecht tussen zes man: Reinhold Roth, Helmut Bradl, Sito Pons, Carlos Cardús, Masahiro Shimizu en Jacques Cornu. Allemaal Honda-coureurs, want de Yamaha YZR 250's waren te traag voor dit circuit. Er werd voortdurend van positie gewisseld, maar Sito Pons trok aan het langste eind. Zijn achtervolgers passeerden de streep binnen anderhalve seconde. De snelste Aprilia's (Martin Wimmer en Didier de Radiguès) vielen allebei uit door gebroken krukassen.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 35"29'34 2 20 2 Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda +0'36 5 17 3 Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda +0'48 8 15 4 Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda +0'83 1 13 5 Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda +1'17 4 11 6 Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España +1'27 9 10 7 Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha +14'42 12 9 8 Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha +14'86 18 8 9 Loris Reggiani HB-HRC-Honda +26'32 15 7 10 Jochen Schmid Honda +26'86 14 6 11 Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +27'21 6 5 12 Alain Bronec Aprilia-Rotax +27'32 33 4 13 Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax +27'70 11 3 14 Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-Honda +28'11 27 2 15 Hans Becker Yamaha +28'23 10 1 16 Renzo Colleoni Aprilia-Rotax +28'58 21 17 Gary Cowan Docshop-Yamaha +1"08'11 17 18 Bernard Schick Yamaha +1"08'33 23 19 August Auinger Project Consult-Yamaha +1"15'56 24 20 Bernd Kassner Yamaha +1"15'88 28 21 Adrien Morillas Yamaha +1"15'96 19 22 Engelbert Neumair Aprilia-Rotax +1"16'38 37 23 Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha +1"16'66 34 24 Stefano Caracchi Honda +1"16'95 22 25 Jean-François Baldé Yamaha +1 ronde 26

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax Krukas[11] 3 Didier de Radiguès Aprilia-Rotax Krukas[12] 7 Andreas Preining Aprilia-Rotax 13 Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax 16 Fabio Barchitta Rudy Project-Aprilia-Rotax Val[13] 20 Iván Palazzese Aprilia-Rotax Val (†) 25 Andrew Leisner Honda 40 Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax 29 Maurizio Vitali Honda 30 Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda 31 Nigel Bosworth Aprilia-Rotax 32 Bernard Haenggeli Yamaha 35 Bruno Bonhuil Yamaha Val[13] 36 Jean Foray Yamaha 38 Massimo Matteoni Yamaha 39 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Manfred Herweh Yamaha Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha Frédéric Protat Aprilia-Rotax Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak John Kocinski Roberts-Yamaha [14] Toshihiko Honma Yamaha [15] Jim Filice HRC-Honda [16] Carlos Lavado Geen machine [17] Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [5] Toshinobu Shiomori Yamaha [5] Daryl Beattie Honda Junya Arai Honda [5]

Honda had Ezio Gianola en Hans Spaan van wat snelle onderdelen voorzien, maar Taru Rinne kreeg ook speciale onderdelen, zij het uit 1988. Daarmee werd ze de verrassing in de trainingen met de tweede tijd, voor fabrieksrijders als Jorge Martínez, Àlex Crivillé, Fausto Gresini, Stefan Dörflinger en Julián Miralles. Spaan kon zich met de nieuwe onderdelen niet kwalificeren, want na een valpartij waarbij het gas bleef openstaan waardoor het blok zand aanzoog, moest hij terugvallen op zijn reservemachine, die er niet mee was uitgerust.

De 125cc-race begon slecht voor Jorge Martínez, die in de opwarmronde werd aangereden door Esa Kytölä, waarbij zijn uitlaat werd dichtgedrukt. De starter wenste niet op de reparatie te wachten en Martínez vertrok pas een minuut na de start. Ezio Gianola nam de leiding voor Fausto Gresini, Taru Rinne, Àlex Crivillé en Adi Stadler. Gresini viel door motorpech terug, maar daar stond tegenover dat Julián Miralles aansluiting kreeg en het gevecht om de leiding aanging. In de laatste bocht voor de finish passeerde Crivillé de beide koplopers en hij won de race met minimale voorsprong. Taru Rinne had de kopgroep aanvankelijk goed kunnen volgen, maar verklaarde na de race dat ze ten opzichte van de heren toch wat conditie tekort kwam. Ze werd toch nog zevende, 0,03 seconde voor Adi Stadler.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 33"57'50 4 20 2 Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 33"57'85 1 17 3 Julián Miralles Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 33"57'96 10 15 4 Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 34"06'34 6 13 5 Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 34"07'02 22 11 6 Stefan Prein Honda 34"07'50 12 10 7 Taru Rinne Servisco-Honda 34"07'81 2 9 8 Adi Stadler Honda 34"07'92 14 8 9 Robin Milton Honda 34"21'73 8 7 10 Gerhard Waibel Honda 34"40'02 20 6 11 Alfred Waibel Honda 34"40'46 23 5 12 Dirk Raudies Honda 34"41'07 25 4 13 Luis-Miguel Reyes Marlboro-Honda 34"42'06 17 3 14 Johnny Wickström Honda 34"42'43 11 2 15 Doriano Romboni Honda 34"42'54 13 1 16 Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax 34"42'90 7 17 Domenico Brigaglia Garelli 34"43'35 27 18 Klaus-Dieter Kindle Honda 34"43'46 19 19 Serge Julin Honda 34"49'90 32 20 Jean-Claude Selini Honda 34"49'72 29 21 Flemming Kistrup Honda 34"49'96 33 22 Allan Scott Honda 34"50'43 18 23 Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax 35"11'23 36 24 Lucio Pietroniro Honda 35"11'63 26 25 Thierry Feuz Honda 35"14'74 24 26 Jorge Martínez Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 35"20'26 3 27 Ernst Himmelsbach Honda 36"11'62 34

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Pier Paolo Bianchi Seel 21 Koji Takada Fukuda-Honda Koppeling 16 Herri Torrontegui Honda 28 Esa Kytölä Honda 15 Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 5 Manfred Fischer Honda 30 Robin Appleyard Honda 35 Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 9 Bady Hassaine Honda 31 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Josef Amstutz Honda Mike Leitner Honda Gastone Grassetti Honda Jörg Seel Seel Reinhard Strack Honda Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax Jos van Dongen Honda Othmar Schuler Honda Wolfgang Fritz Honda Hubert Abold Rotax Emilio Cuppini Garelli Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax Ralf Waldmann Seel Hervé Duffard Honda Gérard Rolland-Piègue Honda Bert Smit Honda Paul Bordes Honda Oliver Kohlinger Honda Håkan Olsson ESW-Rotax D. Latorre Heinz Lüthi Honda Manfred Thurmayer Honda Trevor Manley Rotax Adrie Nijenhuis Honda Valerio Vivarelli Rotax Heinz Litz Honda Roberto Dova Rotax Reiner Kunz Siku Stuart Edwards Honda

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Kenishi Yoshida Honda [5] Masayuki Hirose Honda [5] Masato Shima Honda [5] Yukata Fujiwara Honda [5] Kazuaki Yamashita Honda [5] Shin'ichi Fujiyama Honda [5] Kasuya Yamada Honda [18] Ian Saunders Honda Jean-Pierre Jeandat Honda Gabriele Debbia Aprilia-Rotax Josef Fischer Honda

In de kwalificatietrainingen reed thuisrijder Peter Öttl zich naar de tweede plaats met zijn fabriek-Krauser. Stefan Dörflinger was de snelste, maar de Derbi's van Jorge Martínez stond er dichtbij. Manuel Herreros en Herri Torrontegui moesten enkele seconden toegeven, maar zouden dat in de race door te slipstreamen grotendeels goed kunnen maken.

Na de eerste ronde leidde Peter Öttl voor Manuel Herreros, Herri Torrontegui, Stefan Dörflinger en op enige afstand Antonio Sánchez en Jorge Martínez. In de derde ronde begon de Derbi van Martínez al vreemde geluiden te maken en na de vijfde ronde reed hij het rennerskwartier in. De Derbi van Herreros liep veel beter en hij nam de leiding in de race. Dörflinger viel terug door problemen met zijn bougie en moest de vierde plaats overlaten aan Sánchez. Öttl wist uiteindelijk de eerste plaats te grijpen voor Herreros en Torrontegui, die niet te veel risico's wilde nemen omdat hij als derde zijn kampioenschapskansen ook zag stijgen.

Uitslag 80cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Peter Öttl Atomic-Krauser 28"18.84 2 20 2 Manuel Herreros Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 28"18.97 4 17 3 Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 28"19.52 5 15 4 Antonio Sánchez JJ Cobas-Rotax 28"59.23 8 13 5 Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 29"00.69 1 11 6 Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal 29"05.72 10 10 7 Ralf Waldmann Seel 29"05.92 11 9 8 Stefan Kurfiss Krauser 29"06.02 12 8 9 Jörg Seel Seel 29"06.39 6 7 10 Gabriele Gnani Gnani 29"06.50 20 6 11 Paolo Priori Krauser 29"06.76 14 5 12 János Szabó Krauser 29"15.32 7 4 13 Günter Schirnhofer Krauser 29"25.65 22 3 14 Hans Koopman Viplex-Ziegler 29"30.48 9 2 15 Stefan Brägger Casal 29"33.98 17 1 16 Heinz Paschen Casal 29"35.24 16 17 Janez Pintar Eberhardt 29"35.35 23 18 Bert Smit Krauser 29"35.69 25 19 Alojz Pavlič Seel 29"47.74 18 20 Maik Stief Casal 29"54.39 32 21 Bernd Völkel Seel 29"54.61 34 22 Zdravko Matulja Casal 29"55.05 28 23 Reiner Scheidhauer Seel 29"55.33 27 24 Hagen Klein Ziegler 30"00.63 33 25 José Saez Krauser 30"01.42 21 26 Brane Rokavec Seel 30"10.57 31 27 Paul Bordes RB 30"11.14 35

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Bogdan Nikolov Krauser 6 Reiner Koster Kroko 19 Luis Alvaro Krauser 13 Joaquin Gali Krauser 29 Jacques Bernard Fantic 24 Jos van Dongen Casal 15 René Dünki LCR-Krauser 36 Jorge Martínez Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 3 Thomas Engl Krauser 30 Chris Baert Bultaco 26 Kees Besseling CJB 37 Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Julián Miralles Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Bernd Völkel Seel Giuseppe Ascareggi BBFT Roberto Sassone Unimoto Mathias Ehinger Krauser Javier Arumi Krauser

Hoewel Steve Webster de snelste in de training was en Egbert Streuers eerste motor in de training stuk ging, was Streuer toch hoopvol voor de race. Zijn combinatie had immers weer veel snelheid en de samenwerking met zijn nieuwe bakkenist Geral de Haas verliep goed. Rolf Biland had in de Amerikaanse Grand Prix al geen toptijd gezet, maar nu was het nog erger. Hij moest bijna drie seconden toegeven op Webster en vertrekken van de zevende startplaats.

Na de bliksemstart van Egbert Streuer kwam hij in een slipstreamgevecht met Steve Webster en Rolf Biland, maar die laatste stak al snel zijn arm in de lucht omdat zijn ontsteking het begaf. Het was het begin van een slechte dag voor Zwitserland, want ook de gebroeders Markus- en Urs Egloff en de gebroeders Alfred- en Martin Zurbrügg zouden de finish niet halen. De strijd om de eerste plaats ging tot aan de finish tussen Webster en Streuer, die zijn laatste aanval niet kon inzetten door een (naar hij dacht) versleten achterband. Terug in het rennerskwartier bleek die zelfs lek te zijn.

Uitslag zijspanklasse Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten 1 Steve Webster Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 31'23"93 20 2 Egbert Streuer Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha +0"73 17 3 Masato Kumano Markus Fährni LCR-Yamaha +49"40 15 4 Fritz Stölzle Hubert Stölzle LCR-Krauser +57"05 13 5 Derek Jones Peter Brown LCR-Yamaha +57"86 11 6 Rolf Steinhausen Bruno Hiller Busch-ADM +1'05"24 10 7 Tony Wyssen Kilian Wyssen LCR-Krauser 9 8 Barry Smith David Smith Windle-ADM 8 9 Yoshisada Kumagaya Brian Barlow Windle-Yamaha 7 10 Billy Gällros Håkan Olsson Yamaha 6 11 René Progin Yvan Hunziker LCR-Krauser 5 12 Clive Stirrat Simon Prior LCR-Krauser 4 13 George Hardwick Steve Parker LCR-Yamaha 3 14 Wolfgang Stropek Steve Campbell LCR-Krauser 2 15 Theo van Kempen Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 1 16 Judd Drew Brian Houghton LCR-JPX 17 Gary Thomas Eckart Rösinger LCR-Krauser +1 ronde 18 Jos van Stekelenburg Rini Betgens LCR-Yamaha +1 ronde 19 Ralp Bohnhorst Thomas Böttcher LCR-Schuberth +1 ronde 20 Tony Baker Trevor Hopkinson LCR-Krauser +1 ronde

Niet gefinished Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid Rolf Biland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser Ontsteking 7 Markus Egloff Urs Egloff BP-SMS-Yamaha Ongeval 4 Alain Michel Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 8 Alfred Zurbrügg Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 3 Bernd Scherer Thomas Schröder BSR-Krauser 10 Ray Gardner Tony Strevens LCR-Krauser Niet deelgenomen Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Kenny Howles Steve Pointer LCR-Krauser TT van Man

Theo van Kempen en Simon Birchall kregen na protest van Wolfgang Stropek een straf van een minuut opgelegd. Bij het inrijden van het Motodrom waren ze in het gras terechtgekomen en hadden ze de bocht afgesneden om als 24e weer terug op de baan te komen. Ze hadden er dus geen voordeel van gehad en waren Stropek twee keer voorbijgereden.

De organisatie van de Duitse Grand Prix had de teams gevraagd om al op woensdag met de vrije trainingen te beginnen, omdat de donderdag in Duitsland een feestdag was. De IRTA wilde die woensdagtrainingen boycotten, maar dat veroorzaakte een scheuring in de eigen organisatie omdat Honda Racing Corporation die boycot wilde breken. Uiteindelijk kwam de boycot er, maar de HRC-coureurs Mick Doohan en Masahiro Shimizu trainden inderdaad wel op zondag. Eddie Lawson miste zijn vliegtuig, maar verklaarde dat hij - mits op tijd - ook op woensdag gereden zou hebben.

Nadat het fatale ongeval van Iván Palazzese was gebeurd, verliet een aantal baancommissarissen hun post om hulp te verlenen, maar erg snel ging het niet. Wedstrijdleider Wilhelm Herz werd telefonisch gewaarschuwd en geadviseerd om de wedstrijd stil te leggen, maar hij greep halfslachtig in. Hij liet bij start/finish de rode vlag zwaaien, maar de leiders in de race waren daar allang voorbij. De baanposten kregen geen opdracht en alleen zij die zicht hadden (in de Agip-Kurve) zwaaiden gele vlaggen. Dat waarschuwde de coureurs wel voor enig gevaar, maar niet voor een volledig geblokkeerde baan. Koploper Sito Pons werd er als eerste mee geconfronteerd en hij stak al remmend zijn arm omhoog om de rest te waarschuwen. Zo brak hij de race af en niet de baancommissarissen, die dat middels twee vlaggen hadden moeten doen: de gele vlag en de geel/rode (olievlag) kruisen.

Via Suzuki Deutschland had Ernst Gschwender voor zijn thuis-Grand Prix de beschikking gekregen over een fabrieks-Suzuki RGV, waarmee hij elfde werd. Daarmee was hij ook de enige Suzuki-fabriekscoureur die de finish haalde, want Kevin Schwantz en Ron Haslam vielen allebei uit.

Randy Mamola werd niet minder vrolijk omdat hij op de kansloze Cagiva zat. Gedurende de hele race was hij in gevecht met Ernst Gschwender, maar hij liet niet na het publiek in het Motodrom te vermaken met grote wheelies en hij zwaaide zelfs naar de toeschouwers.

Na het stoppen van zijn vaste bakkenist Bernard Schnieders deed Egbert Streuer een beroep op Geral "Ballie" de Haas. Deze voormalige passagier van Theo van Kempen had daar afscheid genomen omdat Van Kempen de (gewichts)balans van hen beiden niet goed vond. Streuer had daar kennelijk geen moeite mee. Hij profiteerde meer van het feit dat De Haas 25 kg lichter was dan Bernard Schnieders. Bovendien was Geral de Haas zeer ervaren. Na zijn jaren met Theo van Kempen had hij ook nog als vervangend bakkenist gewerkt met Wolfgang Stropek, Gary Thomas en zelfs bij Van Kempen zelf toen diens nieuwe bakkenist Simon Birchall geblesseerd was geraakt.