TT Assen 1983

Voor 140.000 toeschouwers scoorde Kenny Roberts zijn eerste zege in de TT Assen, maar de Grand Prix werd overschaduwd door een ernstig ongeval van Franco Uncini. Aan de TT van Assen werd een race om het wereldkampioenschap Formula One toegevoegd, een vervanging van de weggevallen race op het circuit van Vila Real. Daardoor werd de WK-status behouden, want de FIM eiste daarvoor ten minste drie wedstrijden. De zijspanklasse werd niet als sluitstuk van de dag verreden, maar nog voor de middagpauze. Daarmee werd voorkomen dat het (meestal buitenlandse) publiek dat niet geïnteresseerd was in de zijspanrace de tribunes voortijdig zou verlaten.

De fabrieks-Yamaha's startten al het hele seizoen slecht en dat gebeurde ook in Assen. Na de eerste ronde kwamen Kenny Roberts en Eddie Lawson als achtste en dertiende door, terwijl Freddie Spencer leidde voor Takazumi Katayama en Randy Mamola. In de tweede ronde viel Franco Uncini in de haakse bocht bij de Bedeldijk. Hij lag dicht bij het gras en besloot op te springen om zichzelf in veiligheid te brengen, maar werd te laat opgemerkt door Wayne Gardner, die probeerde hem via datzelfde gras te ontwijken. Gardner raakte Uncini vol op zijn helm, die daarbij afvloog en Uncini bleef roerloos op het asfalt liggen. Uncini werd naar het ziekenhuis in Assen gebracht, maar vervolgens meteen naar het Academisch Ziekenhuis Groningen, waar men een hersenkneuzing, twee gebroken ribben en een gebroken neusbotje constateerde. Intussen kwam Roberts steeds verder naar voren en in de achtste ronde maakte hij gebruik van het passeren van een achterblijver om zeer dicht achter Spencer te kruipen. Uiteindelijk nam hij de leiding en hij sleepte Katayama mee. Spencer had bandenproblemen gekregen en kon het tweetal niet meer volgen. Het was wel duidelijk dat Katayama zou moeten wachten op Spencer, anders zou hij hem kostbare WK-punten afsnoepen, maar dat gebeurde niet. Katayama zou nog meer voor Spencer betekenen als hij Roberts van de overwinning zou afhouden en in de laatste ronde leek dat ook te lukken. Roberts had geen idee dat Katayama slechts enkele meters achter hem reed en finishte met een wheelie, wat nog eens extra tijd kostte. Daardoor kwam Katayama slechts 0,2 seconde later over de finish. Freddie Spencer had overigens geen enkel probleem met de actie van Katayama. Hij vond stalorders niet nodig en vond dat hij elk punt zelf moest verdienen.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Kenny Roberts	Marlboro-Yamaha	45"29'12	1	15
2	Takazumi Katayama	HRC-Honda	45"29'31	3	12
3	Freddie Spencer	HRC-Honda	46"36'06	2	10
4	Randy Mamola	HB-Suzuki		4	8
5	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha		7	6
6	Jack Middelburg	Honda		9	5
7	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha		6	4
8	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki		8	3
9	Raymond Roche	Honda		10	2
10	Mark Salle	Suzuki			1
11	Stuart Avant	Suzuki
12	Norman Brown	Suzuki
13	Henk de Vries	Suzuki		31
14	Rob Punt	Suzuki		29
15	Eero Hyvärinen	Suzuki
16	Ernst Gschwender	Suzuki
17	Fabio Biliotti	Honda
18	Philippe Coulon	Suzuki
19	Rinus van Kasteren	Suzuki		33
20	Borge Nielsen	Suzuki
21	Franz Kaserer	Suzuki
22	Johan van Eijk	Suzuki		36
DNF	Marco Lucchinelli	HRC-Honda	Vastloper
DNF	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki		5
DNF	Sergio Pellandini	Suzuki	Versnellingsbak
DNF	Barry Sheene	Suzuki	Stroomlijnkuip
DNF	Wolfgang von Muralt	Suzuki	Val
DNF	Dennis Ireland	Suzuki	Vastloper
DNF	Chris Guy	Suzuki	Val
DNF	Peter Sjöström	Suzuki
DNF	Steve Parrish	Yamaha	Opgave[1]
DNF	Franck Gross	Honda
DNF	Wayne Gardner	Honda	Val
DNF	Jon Ekerold	Suzuki[2]	Val
DNF	Roger Marshall	Honda	Vastloper
DNF	Keith Huewen	Suzuki
DNQ	Ron Haslam	HRC-Honda	Blessure[3]
DNQ	Toni Mang	HB-Suzuki	Blessure
DNQ	Virginio Ferrari	Cagiva[4]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	93
2	Kenny Roberts	Marlboro-Yamaha	85
3	Randy Mamola	HB-Suzuki	60
4	Takazumi Katayama	HRC-Honda	54
5	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	48
6	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	38
7	Marco Lucchinelli	HRC-Honda	31
8	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	30
9	Ron Haslam	HRC-Honda	20
10	Raymond Roche	Honda	17

Carlos Lavado was in de trainingen ruim 1½ seconde sneller dan zijn concurrenten, maar kreeg bij de start zijn Yamaha moeilijk aan de praat waardoor hij meteen ver terugviel. Martin Wimmer, Christian Sarron en Patrick Fernandez kwamen zelfs helemaal in het achterveld terecht, terwijl Manfred Herweh en Hervé Guilleux de leiding namen. Herweh begon in het verloop van de race echter plaatsen te verliezen en Thierry Espié begon als koploper aan de tweede ronde. Intussen was Carlos Lavado aan zijn opmars begonnen en in de vijfde ronde nam hij de leiding over van Guilleux. Lavado maakte een tamelijk wilde rit mee, want tijdens zijn inhaalrace had hij zich al een paar keer verremd en nu hij op kop lag brak enkele keren zijn achterwiel uit. Toch bouwde hij zijn voorsprong uit, die aan het einde ruim vier seconden op zijn teamgenoot Iván Palazzese bedroeg.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	45"13'77	1	15
2	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	45"17'79	10	12
3	Hervé Guilleux	Kawasaki	45"18'04	4	10
4	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha			8
5	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha		9	6
6	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha			5
7	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha		8	4
8	Christian Estrosi	Pernod			3
9	Jacques Cornu	Hostettler-Yamaha		3	2
10	Donnie McLeod	Yamaha			1
11	Alan North	Yamaha
12	Jean-Michel Mattioli	Yamaha
13	Edwin Weibel	Yamaha
14	Tony Head	Armstrong-Rotax
15	Paolo Ferretti	Rotax
16	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax
17	Herbert Bessendorfer	Yamaha
18	Peter Looijesteijn	Waddon		21
19	Graeme McGregor	EMC-Rotax[5]
20	Con Law	EMC-Rotax
21	Teruo Fukuda	Yamaha
22	Bruno Lüscher	Yamaha
DNF	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	Val	2
DNF	Manfred Herweh	Real-Rotax	Val	7
DNF	Jean-François Baldé	Chevallier-Yamaha	Val
DNF	Patrick Fernandez	Yamaha[6]		6
DNF	Alan Carter	Mitsui-Yamaha	Val	5
DNF	Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	Val
DNF	Guy Bertin	MBA
DNF	Roland Freymond	Armstrong-Rotax
DNF	Jean-Marc Toffolo	Morena-Rotax
DNF	Harald Eckl	Yamaha
DNF	Massimo Matteoni	Yamaha
DNF	Bernard Fau	Yamaha
DNF	Siegfried Minich	Rotax
DNF	Mar Schouten	MBA		27
DNQ	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	Blessure[7]
DNQ	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	Blessure[8]
DNQ	Jeffrey Sayle	Bartol

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	72
2	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	48
3	Hervé Guilleux	Kawasaki	45
4	Manfred Herweh	Real-Rotax	40
5	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	36
6	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	35
7	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha	33
8	Jean-François Baldé	Chevallier-Yamaha	32
9	Jacques Cornu	Hostettler-Yamaha	28
10	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol/Yamaha	26

Eugenio Lazzarini had wel de snelste trainingstijd, maar bij de start was hij als voorlaatste vertrokken. De leiding werd genomen door Ángel Nieto, Bruno Kneubühler en Ricardo Tormo. Vanaf dat moment begon het al zo vaak opgevoerde toneelstuk waarvan Nieto de regisseur was. Hij bepaalde waar en wanneer Kneubühler voorbij mocht komen om hem vervolgens weer in te halen. Daardoor bleef het tempo laag en konden Johnny Wickström en Gerhard Waibel aanvankelijk nog redelijk volgen. Nieto wachtte op Lazzarini, onwetend van diens slechte start, maar toen die niet verscheen probeerde hij Tormo op de tweede plaats te krijgen omdat die in de WK-stand minder gevaarlijk was dan Kneubühler. Vijf ronden voor de finish begon de Garelli van Nieto slechter te lopen, maar hij wist Tormo toch nipt voor te blijven. Tormo verklaarde na de race dat hij Nieto wel had kunnen inhalen, maar dat niet gedaan had om zijn 50cc-contract met Garelli niet in gevaar te brengen. Kneubühler had wat problemen met zijn remmen gekregen, maar was vooral gehinderd door de regen van benzine die uit de tankontluchting van Nieto's machine kwam.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	44"05'54	7	15
2	Ricardo Tormo	MBA	44"05'75	5	12
3	Bruno Kneubühler	MBA	44"06'15	2	10
4	Gerhard Waibel	Seel-MBA			8
5	Johnny Wickström	MBA			6
6	Hans Müller	Seel-MBA		3	5
7	Eugenio Lazzarini	Garelli		1	4
8	Pierluigi Aldrovandi	MBA			3
9	Jean-Claude Selini	MBA			2
10	Fausto Gresini	MBA		6	1
11	Stefan Dörflinger	MBA		9
12	Helmut Lichtenburg	MBA
13	Alfred Waibel	Real
14	Henk van Kessel	MBA		19
15	August Auinger	MBA		10
16	Stefano Caracchi	MBA
17	Willy Pérez	MBA
18	Anton Straver	MBA		24
19	Lucio Pietroniro	MBA
20	Jacky Hutteau	MBA
21	Janez Pintar	MBA
22	Boy van Erp	MBA		28
23	Jikka Jaakkola	MBA
24	Ton Spek	MBA		27
25	Paul Bordes	MBA
26	Olivier Liégeois	Sanvenero
27	Kees van der Ven	MBA		29
28	Per-Edvard Carlsson	MBA
DNF	Maurizio Vitali	MBA		8
DNF	Pier Paolo Bianchi	Sanvenero		4
DNF	Erich Klein	MBA
DNF	Hugo Vignetti	MBA
DNF	Willem Heykoop	Sanvenero	Krukas	25
DNF	Hans Spaan	MBA		34
DNF	Martin van Soest	MBA	Krukas	30
DNF	Jan Eggens	EGA	Zuigerveer	36

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ángel Nieto	Garelli	75
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	52
3	Bruno Kneubühler	MBA	49
4	Maurizio Vitali	MBA	41
5	Ricardo Tormo	MBA	36
6	Pier Paolo Bianchi	Sanvenero	30
7	Johnny Wickström	MBA	26
8	Stefano Caracchi	MBA	18
	Fausto Gresini	MBA/Garelli
10	Jean-Claude Selini	MBA	16
	Hans Müller	Seel-MBA

De beide Garelli-rijders Eugenio Lazzarini en Ricardo Tormo kwamen niet goed weg bij de start, waardoor Stefan Dörflinger de leiding nam voor George Looijesteijn, Hagen Klein, Claudio Lusuardi en Paul Rimmelzwaan. Na twee ronden zat Lazzarini al op de tweede plaats vlak achter Dörflinger en Tormo kwam ook snel naar voren. Looijesteijn (vastloper) en Rimmelzwaan (motor te heet) vielen allebei uit. In de vierde ronde nam Lazzarini de leiding over van Dörflinger, die zich leek te beperken tot volgen om in de laatste ronde toe te slaan. Zijn aanval kwam echter net te laat en Lazzarini won met 0,3 seconde voorsprong. De spanning in de 50cc-klasse bereikte haar hoogtepunt, want met nog slechts één race te gaan stonden Dörflinger en Lazzarini nu samen bovenaan in het kampioenschap.

Uitslag 50 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Eugenio Lazzarini	Garelli	31"25'15	2	15
2	Stefan Dörflinger	Kreidler	31"25'45	1	12
3	Ricardo Tormo	Garelli	32"05'75	3	10
4	Claudio Lusuardi	Villa		9	8
5	Hagen Klein	FKN-Kreidler		7	6
6	Theo Timmer	Casal		10	5
7	Rainer Kunz	FKN-Kreidler		5	4
8	Rainer Scheidauer	Kreidler			3
9	Hans Spaan	Kreidler		6	2
10	Jos van Dongen	Kreidler		16	1
11	Gerhard Singer	Kreidler
12	Zdravko Matulja	Tomos
13	Paul Bordes	Moto 2L
14	Otto Machinek	Kreidler
15	Bert Smit	PRS		26
16	Rini Vrijdag	Kreidler		30
17	Chris Baert	Kreidler
18	Gunter Schirnhofer	Kreidler
19	Mika-Sakari Komu	Kreidler
20	Wim de Jong	Kreidler		27
21	Gerhard Bauer	Ziegler	Ontsteking
DNF	George Looijesteijn	Kreidler	Vastloper	4
DNF	Ingo Emmerich	Kreidler
DNF	Paul Rimmelzwaan	Roton	Koeling	8
DNF	Hans Koopman	Kreidler	Cilinderkop	25
DNF	Thomas Engl	M1
DNF	Reiner Koster	M1
DNF	Ian McConnachie	Rudge
DNF	Kasimir Rapczynski	Kreidler
DNF	Joaquín Galí	Bultaco
DNF	Hans-Joachim Ritter	Kreidler
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Sachs
DNF	Anton Gevers	Onbekend
DNF	Bertus Grinwis	Kreidler

Top tien tussenstand 50cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Stefan Dörflinger	Kreidler	69
	Eugenio Lazzarini	Garelli
3	George Looijesteijn	Kreidler	34
4	Hans Spaan	Kreidler	29
5	Claudio Lusuardi	Villa	28
6	Hagen Klein	FKN-Kreidler	27
7	Rainer Kunz	FKN-Kreidler	21
8	Gerhard Bauer	Ziegler	20
9	Reiner Scheidhauer	Kreidler	16
10	Ingo Emmerich	Kreidler	14

Kort voor de start moesten Alain Michel en Claude Monchaud een reparatie aan hun koppeling uitvoeren en ze kwamen bij de start niet goed weg. Dat deden Rolf Biland en Kurt Waltisperg wel, gevolgd door Egbert Streuer en Bernard Schnieders. Die laatsten stonden nog tijdens de eerste ronde stil omdat hun brandstofpomp dienst weigerde. Na enkele klappen deed de pomp het weer, maar bij het rijden slipte de koppeling, die te heet was geworden. Streuer reed de pit in om de koppeling te laten afkoelen en hervatte de race juist op het moment dat koploper Biland passeerde. Biland had in de eerste ronde al een enorme voorsprong opgebouwd op Werner Schwärzel/Andreas Huber en kon het zich permitteren samen met Streuer een schijngevecht te leveren. Streuer - feitelijk met een ronde achterstand - passeerde Biland enkele malen en Biland speelde het spel mee door de leiding weer terug te nemen. Na tien ronden gaf Streuer de strijd op.

Uitslag zijspannen

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	42"56'29	1	15
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	43"31'34	6	12
3	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	43"49'00	5	10
4	Trevor Ireson	Donnie Williams	Ireson-Yamaha		9	8
5	Pentti Niinivaara	Vesa Bienek	LCR-Yamaha			6
6	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha		10	5
7	Martin Kooij	Raimond van der Groep	Kova-Yamaha		11	4
8	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Yamaha			3
9	Jos Modder	Erik de Groot	LCR-Yamaha		18	2
10	Amedeo Zini	Carlo Sonaglia	LCR-Yamaha	+1 ronde		1
11	Hans Hügli	Karl Paul	Seymaz-Yamaha	+1 ronde
DNF	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	Opgave[9]	2
DNF	Alain Michel	Claude Monchaud	Krauser-LCR-Yamaha	Koppeling	3
DNF	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha		4
DNF	Hein van Drie	Willem van Dis	LCR-Yamaha	Vastloper	7
DNF	Frank Wrathall	Phil Spendlove	Seymaz-Yamaha		8
DNF	Hermann Huber	Wolfgang Möckel	LCR-Yamaha
DNF	Mick Barton	Simon Birchall	Windle-Yamaha
DNF	Rolf Steinhausen	Hermann Hahn	Busch-Yamaha	Ongeval

Top tien tussenstand zijspanklasse

Pos.	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	45
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	34
3	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	25
4	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	20
5	Alain Michel	Claude Monchaud	Krauser-LCR-Yamaha	17
6	Trevor Ireson	Ashley Wooller	Ireson-Yamaha	16
7	Frank Wrathall	Phil Spendlove	Seymaz-Yamaha	14
8	Mick Barton	Simon Birchall	Windle-Yamaha	12
9	Hermann Huber	Wolfgang Möckel	LCR-Yamaha	11
	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	Seymaz-Yamaha
	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha

De Formula One TT was in 1977 ingesteld als doekje voor het bloeden toen de Isle of Man TT haar WK-status werd afgenomen. Officieel was het een echt wereldkampioenschap, dat vanaf 1979 uit twee races bestond: de TT van Man op de Snaefell Mountain Course en de Ulster Grand Prix op het Dundrod Circuit. Dat waren allebei stratencircuits, waar in 1982 het Portugese Vila Real aan was toegevoegd, maar dat was eenmalig. In 1983 werd in Assen voor het eerst op een permanent circuit gereden tijdens de Asser TT. Voor de TT-organisatie was dit een welkome vervanger voor de vervallen 350cc-klasse en het in 1979 beëndigde wereldkampioenschap Formule 750. De Formula One-race stond open voor tweetaktmotoren van 351- tot 500 cc en viertaktmotoren van 600- tot 1.000 cc. Alle toprijders gebruikten de zware viertakten: Honda had de Honda RS 850 R, Suzuki de Suzuki GS 1000 en Kawasaki de Kawasaki Z 1000. In de race nam Joey Dunlop meteen de leiding, maar zijn 850cc-Honda miste toch wat vermogen om de snelle Suzuki's van Mick Grant en Rob McElnea voor te blijven. Toch reed Dunlop acht ronden lang aan de leiding. Toen nam McElnea de leiding over en hij liep ver weg van Dunlop. Mick Grant leek Dunlop zelfs van de tweede plaats af te gaan houden, maar blies kort voor het einde van de race zijn motor op. Wayne Gardner reed op de derde plaats, steeds achterom kijkend of hij teamgenoot Roger Marshall kon helpen om Trevor Nation af te schudden. Dat lukte uiteindelijk: Marshall werd derde voor Gardner en Nation.

Uitslag Formula One

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Rob McElnea	Suzuki	46"50'56	3	15
2	Joey Dunlop	Honda	47"05'37	2	12
3	Roger Marshall	Honda	48"08'99	4	10
4	Wayne Gardner	Honda		5	8
5	Trevor Nation	Suzuki		6	6
6	Mark Salle	Kawasaki			5
7	James Wells	Kawasaki		9	4
8	Gerard Flameling	Kawasaki		8	3
9	Peter Rubatto	Kawasaki			2
10	Mark van der Endt	Kawasaki		7	1
11	Peter Bühler	Suzuki
12	Kjell Watz	Suzuki
13	Sam McClements	Suzuki
14	Mario Rubatto	Egli
15	Bernard Murray	Kawasaki
16	Mile Pajic	Kawasaki
17	Bosse Granath	Kawasaki
18	Hans-Otto Butenuth	Honda
19	Gerrie van Rooijen[10]	Honda
20	Asa Moyce	Kawasaki
21	Stefan Schmidtt	Suzuki
DNF	Mick Grant	Suzuki	Motor	1
DNF	Henk van der Mark	Kawasaki	Motor
DNF	Kevin Wrettom	Kawasaki
DNF	Dirk Brand	Kawasaki
DNS	Dave Hiscock	Suzuki	Blessure

Top tien tussenstand Formula One

(na twee gereden wedstrijden)

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Joey Dunlop	Honda	27
2	Rob McElnea	Suzuki	25
3	Roger Marshall	Honda	18
4	Mick Grant	Suzuki	12
	Trevor Nation	Suzuki
6	James Wells	Kawasaki	8
	Wayne Gardner	Honda
8	Sam McClements	Suzuki	5
	Mark Salle	Suzuki
10	Dave Hiscock	Suzuki	3
	Gerard Flameling	Kawasaki