Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1988

Na een optreden bij Terry Wogan op vrijdagavond kwam Wayne Gardner op zaterdag zwaar ten val. Hij kneusde een enkel en een scheenbeen, maar hij had op vrijdagochtend al de snelste trainingstijd gereden. Eddie Lawson reed de tweede tijd voor Christian Sarron. Het ging slecht met de fabrieks-Suzuki's. Aanvankelijk had men problemen met de vering en toen die opgelost waren ontstonden bandenproblemen. Kevin Schwantz stond daardoor op de twaalfde plaats en Rob McElnea op de dertiende. Het ging beter met Roger Burnett, die normaal in de Formule 1-klasse met een viertakt- Honda RC 30 reed, maar als vervanger van de geblesseerde Shunji Yatsushiro de negende tijd reed.

Wayne Rainey nam meteen na de start een voorsprong en was zeer tevreden over zijn Dunlop-banden, die op het stroeve asfalt van Donington Park tot het einde functioneerden. Vreemd genoeg zij hij niets over zijn nieuwe carbon-remschijven, die tot nu toe alleen in trainingen getest waren. Aanvankelijk bestond de achtervolgende groep uit Pierfrancesco Chili, Wayne Gardner, Christian Sarron, Niall Mackenzie, Roger Burnett, Didier de Radiguès, Eddie Lawson en Randy Mamola. Al in de eerste ronde kwam Kevin Schwantz ten val toen hij zich (met nieuwe, experimentele remblokjes) verremde en Ron Haslam in zijn val meenam. Later verremde Gardner zich op dezelfde plaats, waar hij een kromme remschijf aan overhield. Dat belette hem de aanval op Rainey in te zetten. Een tijdje werd Gardner ook nog bedreigd door Sarron, die afhaakte nadat hij door een aantal achterblijvers werd gehinderd. Lawson werd slechts zesde, dankzij een slecht lopende motor en snel slijtende banden. Daardoor bedroeg zijn voorsprong op Gardner in het wereldkampioenschap nu nog maar twintig punten.

Al het hele seizoen waren de Yamaha-coureurs op jacht naar de snellere Honda NSR 250's, maar op het korte, bochtige circuit van Donington Park roken ze hun kansen. Dat bleek al in de training. Juan Garriga was het hele seizoen al snel en reed de snelste tijd, maar achter hem stonden Luca Cadalora en Carlos Lavado, die nog niet veel goede resultaten hadden geboekt. Jean-Philippe Ruggia was ook snel met zijn productie-Yamaha TZ 250.

Hoewel Luca Cadalora de 250cc-race op Donington Park van start tot finish leidde, ging de aandacht uit naar het gevecht achter hem tussen Juan Garriga en Sito Pons. Pons had in het wereldkampioenschap slechts acht punten voorsprong op Garriga en wilde voor hem finishen. Cadalora liep van het vechtende duo weg, maar in de vijftiende ronde kwam Dominique Sarron uit het achterveld en passeerde eerst Garriga en daarna Pons. Sarron werd ook niet meer bedreigd en werd tweede, maar het gevecht tussen Pons en Garriga duurde tot en met de laatste ronde. In de Melbourne Hairpin (bocht 10) nam Garriga de derde plaats van Pons over.

Hans Spaan had eindelijk nieuwe onderdelen voor zijn Honda RS 125 gekregen: zuigers en cilinders, maar Ezio Gianola had ook twee nieuwe stroomlijnkuipen ontvangen. Gianola zette de snelste trainingstijd, Jorge Martínez was tweede, maar privérijder Alex Bedford zette de derde tijd. Spaan was slechts vijfde, maar hij had goede hoop op een sterke race omdat het bochtige circuit hem goed lag.

Bij de start waren Ezio Gianola, Alex Bedford, Hans Spaan en Jorge Martínez het snelste weg. Zij wisten ook een voorsprong op te bouwen op Julián Miralles, Allan Scott, Domenico Brigaglia, Lucio Pietroniro en Corrado Catalano. Gianola reed alleen weg, maar Bedford was ook sneller dan Martínez en Spaan, die om de derde plaats vochten. Bedford viel echter toen de bouten van zijn kettingtandwiel het begaven. Martínez en Spaan vochten nu om de tweede plaats, maar bij een inhaalactie van Spaan bij de Old Hairpin (bocht 4) raakten ze elkaar en kwam Spaan ten val. Hij kon weer opstappen en werd nog tiende, maar de derde plaats ging nu naar Brigaglia.

Opnieuw was Rolf Biland veruit de snelste, met bijna twee seconden voorsprong op Steve Webster. Egbert Streuer reed weliswaar de vierde tijd, maar hij had het hele weekend moeite om zijn Yamaha-blok goed aan het lopen te krijgen.

Na de start vormde zich meteen een kopgroep met Rolf Biland/Kurt Waltisperg, Egbert Streuer/Bernard Schnieders, Steve Webster/Tony Hewitt en Derek Jones/Peter Brown. Jones moest echter al snel afhaken. Biland werd gepasseerd door Streuer en een ronde later ook door Webster. Toen Webster de leiding van Streuer overnam leek Biland plotseling weer sneller te worden, want hij passeerde Streuer, die echter problemen met zijn voorband kreeg. Streuer viel zelfs terug naar de vijfde plaats. Biland volgde Webster, maar viel niet echt meer aan. Het leek er zelfs op dat hij Webster zijn thuisoverwinning wel gunde, maar dat ontkende hij na de race. Biland had problemen met zijn achterrem en kon daardoor niet aanvallen. De gebroeders Alfred- en Martin Zurbrügg reden een knappe inhaalrace. Nadat ze al uit de eerste bocht waren gevlogen reden ze van de laatste naar de negende plaats.

Fausto Gresini en Garelli waren het hele seizoen al aan het experimenteren met hun frames, maar tot resultaat had het nog niet geleid sinds Gresini in de GP van Spanje vierde was geworden. De Garelli-eencilinder had zijn eigen frame, maar men had ook al gereden met een frame van een Honda RS 125. Nu was men op het idee gekomen om het frame van de succesvolle tweecilinder uit 1987 te gebruiken en scoorde Gresini in elk geval weer eens punten.

Norihiko Fujiwara was voor het tweede jaar op rij 500cc-kampioen van Japan geworden en mocht van Yamaha als beloning deelnemen aan de Britse Grand Prix. Hij was ook al in de Japanse Grand Prix gestart, maar was daar uitgevallen.

De BBC had op twee machines camera's gemonteerd: die van Ron Haslam en die van Rob McElnea. Beide cameramannen kwamen in de race ten val.

Tabaksreclame was in het Verenigd Koninkrijk verboden. De meeste teams plakten daarom die reclame af of vervingen ze. Zo was bij Ducados het merk vervangen door de naam van de coureur en bij Lucky Strike-Yamaha door "Team Roberts". Egbert Streuer reed dergelijke races altijd met "Lucky Streuer" in plaats van "Lucky Strike", maar veel geluk had hij het hele seizoen nog niet gehad.