Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1983

In Juni 1982 besloot de FIM een Grand Prix toe te wijzen aan Zuid-Afrika, op voorwaarde dat de organisatie op een vergelijkbaar niveau zou staan als de GP van Argentinië. Dat betekende dat er naast start- en prijzengelden ook een behoorlijke reiskostenvergoeding moest zijn. Wel kreeg men ontheffing van de regel dat er ten minste vier klassen moesten rijden. Zo kwamen alleen de 250- en de 500cc-klasse aan de start. De teams hadden problemen met het vinden van de juiste carburatie-afstelling door de ijle lucht op 1700 meter hoogte, maar ook met het vinden van de juiste gearing vanwege het lange rechte stuk waar een flink dalend gedeelte in zat.

In de trainingen was nieuweling Eddie Lawson lange tijd de snelste, tot hij op het laatste moment met 0,04 seconde werd geklopt door Freddie Spencer. Lawson's Yamaha OW 70 bleek wel snel, maar bij Yamaha wist men toen al dat het starten van de machine een groot probleem was. Honda kende weinig problemen, maar Suzuki worstelde al weken met het slechte weggedrag van de vernieuwde XR 40. Kenny Roberts en Eddie Lawson kregen bij de start hun machines inderdaad moeilijk aan de praat en zo gingen vier Honda's (Takazumi Katayama, Freddie Spencer, Marco Lucchinelli en Ron Haslam) op kop, gevolgd door Randy Mamola en Franco Uncini. Spencer nam al snel de leiding en werd niet meer teruggezien, maar Haslam en Katayama konden het niet eens worden over de tweede positie, remden elkaar voortdurend uit en zo konden Lucchinelli en Mamola lange tijd volgen, maar kon ook Roberts zijn achterstand snel goedmaken. Toen hij eenmaal vierde lag ging hij met grote stappen op de vechtende Honda-coureurs af en passeerde hen, maar het gat met Spencer was intussen veel te groot om hem nog te achterhalen. Toen Katayama viel (en bijna achterblijver Jon Ekerold in zijn val meenam) moest Haslam nog flink vechten om Marco Lucchinelli en Marc Fontan achter zich te houden.

Uitslag 500cc-klasse

Belang van de juiste gearing

In Kyalami was de juiste gearing erg belangrijk, temeer omdat het een 1,5 km lang recht stuk met een flinke afdaling had, voorafgegaan door een volgasbocht ("The King"). Toch bleek de hoogste topsnelheid niet per se de juiste formule: 1 Takazumi Katayama: 288,75 km/h: DNF 2 Ron Haslam: 281,93 kmh: 3e 3 Loris Reggiani: 280,06 km: 11e 4 Franco Uncini: 278,49 km/h: 6e 5 Raymond Roche: 277,37 km/h: 7e 5 Randy Mamola: 277,37 km/h: 5e 7 Freddie Spencer: 275,42 km/h: 1e 7 Marc Fontan: 275, 42 km/h: 4e 9 Gary Lingham: 275,14 km/h: 19e 10 Kenny Roberts: 274, 59 km/h: 2e 10 Eddie Lawson: 274, 59 km/h: 8e

30 Ronden

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	43:58.50	1	15
2	Kenny Roberts	Marlboro-Yamaha	+7.20	4	12
3	Ron Haslam	HRC-Honda	+13.30	5	10
4	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	+13.50	10	8
5	Randy Mamola	HB-Suzuki	+28.40	8	6
6	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	+37.70	7	5
7	Raymond Roche	Honda	+41.50	12	4
8	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	+42.40	2	3
9	Marco Lucchinelli	HRC-Honda	+45.40	6	2
10	Barry Sheene	Suzuki	+1:08.30	13	1
11	Loris Reggiani	HB-Gallina-Suzuki	+1:09.70	18
12	Sergio Pellandini	Suzuki	+1:13.80	16
13	Maurizio Massimiani	Honda	+1 ronde	21
14	Fabio Biliotti	Suzuki	+1 ronde	14
15	Virginio Ferrari	Cagiva	+1 ronde	19
16	Marco Greco	Suzuki	+1 ronde	20
17	Jon Ekerold	Cagiva	+1 ronde	27
18	Corrado Tuzii	Honda	+1 ronde	23
19	Gary Lingham	Suzuki	+1 ronde	28
20	Steve Parrish	Yamaha	+1 ronde	26
21	Alfons Amerschläger	Suzuki	+2 ronden	29
22	Wolfgang Schwarz	Suzuki	+2 ronden	30
DNF	Takazumi Katayama	HRC-Honda	Val	3
DNF	Gustav Reiner	Suzuki	Val	22
DNF	Christophe Guyot	Suzuki		15
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki		25
DNF	Guido Paci	Honda	Val	17
DNF	Leandro Becheroni	Suzuki	Val	11
DNF	Michel Frutschi	Honda	Val[2]	9
DNF	Chris Guy	Suzuki
DNS	Wolfgang von Muralt	Suzuki		24
DNQ	Børge Nielsen	Suzuki
DNQ	Frank Kaserer	Suzuki
DNQ	Jean-François Baldé	Honda
DNQ	Philippe Coulon	Suzuki
DNQ	Andreas Hofmann	Suzuki
DNQ	Walter Migliorati	Suzuki
DNQ	Lorenzo Ghiselli	Suzuki
DNQ	Bent Slydal	Suzuki
DNQ	Toni Mang	HB-Suzuki	Blessure
DNQ	Jack Middelburg	Honda	Geen motor[3]

Omdat de winterstop kort was geweest, kwamen sommige rijders met de machines uit 1982 aan de start. Dat gold ook voor het hele team van Chevallier, dat de nieuwe machines nog niet klaar had. De importeursteams Sonauto en Mitsui hadden hun speciale kits nog niet binnen en kwamen met gewone Yamaha-productieracers aan de start. Carlos Lavado startte als snelste, achtervolgd door Jacques Bolle, Didier de Radiguès, Martin Wimmer, Manfred Herweh en Patrick Fernandez. Jean-François Baldé had de snelste trainingstijd, maar startte slecht, net als Christian Sarron. Na drie ronden begon Lavado terug te zakken door een te slappe achtervering. Fernandez nam de leiding over en kreeg gezelschap van De Radiguès en Hervé Guilleux, die samen met Baldé naar voren was gekomen. Baldé, De Radiguès en Guilleux gingen er samen vandoor, hoewel thuisrijder Mario Rademeyer nog even kon volgen, tot die in de negende ronde viel. Baldé reed naar de overwinning, maar De Radiguès kwam snelheid tekort door een verkeerde gearing en probeerde Guilleux met zijn ellebogen achter zich te houden. Guilleux trapte daarop naar de Chevallier van De Radiguès en in de pit ging de woordenwisseling door, tot een monteur van het Chevallier-team Guilleux een klap gaf.

Uitslag 250cc-klasse

28 Ronden

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jean-François Baldé	Chevallier-Yamaha	43:27.20	1	15
2	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	+0.50	4	12
3	Hervé Guilleux	Kawasaki	+0.50	3	10
4	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol	+10.70	9	8
5	Jacques Cornu	Yamaha	+11.20	6	6
6	Manfred Herweh	Real-Rotax	+11.20	13	5
7	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	+18.40	7	4
8	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha	+20.00	14	3
9	Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	+20.10	5	2
10	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	+23.70	17	1
11	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	+46.00	10
12	Roland Freymond	Armstrong-Rotax	+55.10	26
13	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha	+55.10	12
14	Jimmy Rodger	Yamaha	+55.80	19
15	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	+1:13.60	28
16	Tony Head	Armstrong-Rotax	+1:14.00	20
17	Christian Estrosi	Pernod		23
18	Paolo Ferretti	MBA	+1:18.00	21
19	Robby Petersen	Yamaha	+1:31.10	29
20	Kevin Hellyer	Yamaha	+1:36.60	24
21	Warren Bristol	Yamaha	+1 ronde	30
22	Massimo Broccoli	Yamaha	+1 ronde	31
23	Leonard Alan Dibon	Yamaha	+1 ronde	34
24	Danny Bristol	Yamaha	+2 ronden
25	Mike Crawford	Armstrong	+2 ronden	35
DNF	Alan Carter	Mitsui-Yamaha	Ketting	18
DNF	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	Carburatie[4]	2
DNF	Dave Petersen	Rotax		15
DNF	Mario Rademeyer	Yamaha	Val	11
DNF	Richard Antony Porter	Rotax
DNF	Jacques Bolle	Yamaha	Carburatie[4]	8
DNF	Jean-Louis Tournadre	Sonauto-Yamaha		22
DNF	Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax		16
DNF	Alan North	Yamaha		32
DNF	Bernard Fau	Yamaha		27
DNF	Robert Larney	Rotax		36
DNF	Ángel Nieto	Rotax		33
DNS	Donnie Robinson	Mitsui-Yamaha	Blessure[5]	25