Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1987

Tadahiko Taira profiteerde optimaal van het feit dat dit circuit voor iedereen nieuw was. Als testrijder van Yamaha reed hij regelmatig incomplete seizoenen en moest hij steeds circuits leren kennen, maar dit keer was het voor iedereen even moeilijk. Hij zette dit om in de tweede starttijd, sneller dan zijn teamgenoot Eddie Lawson, die carburatieproblemen had, maar achter Wayne Gardner. Ron Haslam kwam niet verder dan de vijftiende tijd, maar hij reed nu nog uitsluitend met de ELF 4 met enkelzijdige wielophanging. Tijdens de trainingen van de GP van Zweden had hij nog veel remproblemen gehad door de enorme enkele remschijf aan de linkerkant van het voorwiel. Het team had hier een nieuw gepatenteerd systeem voor bedacht, met twee kleine remschijven aan de linkerkant van het voorwiel. De extra remschijf zorgde echter ook weer voor afstelproblemen.

Na de start werd Wayne Gardner aanvankelijk gevolgd door alle Marlboro-Yamaha's: Eddie Lawson, Rob McElnea en Tadahiko Taira. Daar achter zaten Randy Mamola, Raymond Roche en Christian Sarron. Freddie Spencer kon niet van zijn vierde startpositie profiteren omdat hij tijdens de opwarmronde een contactlens verloren had. Gardner wist zich al snel los te rijden, terwijl McElnea posities begon te verliezen. In de vijfde ronde ging Taira in een remzone voorbij Lawson, maar het was geen echt uitremmen. Het leek erop dat Lawson opzettelijk vroeg remde zodat Taira de achtervolging op Gardner moest leiden. Enkele ronden later bleek dat Lawson ook moeite had om Taira te volgen, want hij maakte een highsider mee. Intussen was Mamola een keer rechtdoor geschoten omdat hij zijn Yamaha per ongeluk in de vrijstand geschakeld had. Uiteindelijk ging Lawson Taira toch voorbij en hij nam zelfs een flinke voorsprong, terwijl Gardner wat terrein begon te verliezen door versleten banden. Dat bracht Lawson tot op enkele seconden achterstand, terwijl Taira ver achterop raakte, maar toch nog ruim voor Mamola bleef en zijn eerste podiumplaats scoorde.

De 250cc-klasse verloor Carlos Lavado al op vrijdag, nadat hij bij een val enkele breuken opliep. De kampioenschapsleiders Toni Mang (vijfde tijd) en Reinhold Roth (zesde tijd) konden hun stempel niet op de kwalificatie drukken. Snelste was Dominique Sarron, voor Martin Wimmer en Loris Reggiani. Daardoor stonden er drie merken op de eerste startrij.

Vanaf de tweede startrij had Reinhold Roth de snelste start, terwijl Martin Wimmer al binnen enkele honderden meters moest afhaken door een gebroken schakelpedaal. Na wat schermutselingen nam Toni Mang de leiding voor een klein groepje met Carlos Cardús, Sito Pons en Dominique Sarron. Door het gevecht om de tweede plaats kon Mang weglopen, terwijl Luca Cadalora juist aansluiting vond bij de achtervolgende groep. Roth was in gevecht om de vijfde plaats, maar werd geraakt door Urs Lüzi waardoor hij viel en uiteindelijk tiende werd.

In de trainingen waren de Garelli-coureurs weer oppermachtig, waarbij Fausto Gresini duidelijk sneller was dan Bruno Casanova, die op zijn beurt weer bijna een seconde sneller was dan Pier Paolo Bianchi.

Een flinke valpartij in de eerste ronde schakelde Domenico Brigaglia, Johnny Wickström, Olivier Liégeois, Mike Leitner en Willy Pérez uit. Dat dunde de top tien uit en de race werd er niet spannender door. Fausto Gresini was op weg naar zijn tweede wereldtitel en leidde de race van start tot finish, voor teamgenoot Bruno Casanova die twaalf seconden achter hem finishte. Andrés Sánchez scoorde zijn eerste podiumplaats en Ezio Gianola deed het met de vierde plaats opnieuw goed met de eencilinder Honda RS 125. Met nog twee races te gaan en 47 punten voorsprong op Casanova mocht Fausto Gresini zich inderdaad wereldkampioen noemen.

Voor Ian McConnachie zat alles mee in de training in Brno. Zijn Krauser was perfect afgesteld en het circuit lag hem, waardoor hij Jorge Martínez van de eerste startplaats af wist te houden.

Ian McConnachie was erop gebrand om zijn poleposition om te zetten in een overwinning, maar na de opwarmronde werd er nog aan de carburateurafstelling van zijn Krauser gewerkt. Na twee ronden reed hij inderdaad aan de leiding, maar door een stuurfout viel hij terug achter Jorge Martínez en Stefan Dörflinger. McConnachie vocht zich terug naar de koppositie, maar viel toen zijn voorwiel weggleed. Zonder stroomlijnkuip ging hij verder maar hij finishte als elfde. Intussen had Dörflinger op tamelijk brute wijze de leiding in de race genomen en hij won voor Martínez, die niet te veel risico nam omdat de wereldtitel toch al binnen was. Op het erepodium excuseerde Dörflinger zich bij Martínez, maar hij was vooral bij met zijn eerste overwinning in dit jaar.

Rolf Biland en Kurt Waltisperg reden de snelste trainingstijd, maar deden dat als enige met speciale kwalificatiebanden. Egbert Streuer en Bernard Schnieders reden de tweede tijd voor de wereldkampioenen Steve Webster en Tony Hewitt.

In de zijspanrace speelden de banden een belangrijke rol. Steve Webster had een te zachte compound gekozen en moest Rolf Biland al snel laten gaan. Ook de banden van Egbert Streuer boden aanvankelijk te weinig grip, maar ze functioneerden tegen het einde van de race beter. Zo kon hij ondanks een slecht lopende motor tweede worden achter Biland. Alain Michel had Streuer nog van de tweede plaats in het kampioenschap kunnen verdringen, maar bij de start zat bakkenist Jean-Marc Fresc te laat in het zijspan en Michel werd slechts vierde achter Steve Webster/Tony Hewitt. Door die vierde plaats zakten Michel/Fresc zelfs nog een plek in het wereldkampioenschap, want ze hadden evenveel punten als Rolf Biland/Kurt Waltisperg, maar geen enkele wedstrijd gewonnen.

De Zwitser Urs Lüzi was nog nooit in de buurt van een toptienklassering gekomen, maar Parisienne gaf hem in overleg met HRC in Tsjecho-Slowakije de beschikking over de Honda NSR 250 van de geblesseerde Jacques Cornu. Hij kwalificeerde zich meteen als twaalfde en finishte als zesde.

Reinhold Roth viel schijnbaar onschuldig in de laatste ronde van de 500cc-race, maar breek later een gebroken sleutelbeen te hebben. Hij werd in Duitsland geopereerd en reed enkele dagen later de vijfde trainingstijd in de Grand Prix van San Marino.