Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980

	Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980
	Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam	Grand Prix ČSSR
Land	Tsjecho-Slowakije
Datum	17 augustus 1980
Organisator	FIM
	350 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Jean-François Baldé
Derde	Jeffrey Sayle
	250 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Kork Ballington
Derde	Jean-François Baldé
	125 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Guy Bertin
Eerste	Guy Bertin
Tweede	Maurizio Massimiani
Derde	Hans Müller
	Zijspan
Poleposition	Alain Michel/ Michael Burkhardt
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Alain Michel/ Michael Burkhardt
Derde	Bruno Holzer/ Karl Meierhans

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1980. De races werden verreden op 17 augustus 1980 op de Masaryk-Ring nabij Brno. Tijdens deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 125-klasse beslist.

Algemeen

In Tsjecho-Slowakije was de titelstrijd in de 125- en de 350cc-klasse nog open en die twee klassen leverden dan ook spectaculaire races op. In de 125cc-klasse ging het tussen Minarelli en MBA. Minarelli stelde fabrieksmachines ter beschikking aan 500cc-rijder Maurizio Massimiani en Loris Reggiani, MBA gaf Guy Bertin een machine voor de 250cc-race om hem te motiveren in de 125cc-race de Minarelli's voor te blijven. De trainingen waren erg druk, omdat rijders die niet in aanmerking kwamen voor een startplaats tegen betaling (300 Zwitserse frank) mochten trainen. De meest succesvolle rijder was Toni Mang, die twee races won, maar ook luid werd toegejuicht door toeschouwers uit de DDR, zoals dat vroeger ook met Dieter Braun[1] was gebeurd. Voor Mang's sponsor Mike Krauser was het ook een goed weekend, want de zijspanklasse werd gewonnen door Rolf Biland.

350 cc

In de trainingen voor de 350cc-klasse was Toni Mang op het 11 km lange circuit slechts 0,01 seconde sneller dan Jon Ekerold. Mang had zich pas echt geconcentreerd op deze klasse nadat hij zijn 250cc-titel had zekergesteld. In de race had Toni Mang meestal de leiding, op korte afstand gevolgd door Ekerold, die aan twee vierde plaatsen genoeg had om wereldkampioen te worden. In de negende ronde ging de machine van Ekerold op een cilinder lopen, waardoor Mang niets meer te vrezen had en met bijna een minuut voorsprong won, voor Jean-François Baldé en Jeffrey Sayle. Ekerold kwam als tiende over de finish, waardoor de strijd om de wereldtitel ineens helemaal open was. Mang was binnen één race langszij gekomen en beide coureurs gingen met 48 punten aan de leiding van het kampioenschap.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Krauser-Kawasaki	49'00"77	1	15
2	Jean-François Baldé	Kawasaki	49'55"26	4	12
3	Jeffrey Sayle	Yamaha	50'07"91	19	10
4	Jacques Cornu	Yamaha	50'08"22	9	8
5	Jacques Bolle	Yamaha	50'16"29	8	6
6	Tony Head	Yamaha	50'43"23	10	5
7	Loris Reggiani	Bimota-Yamaha	50'51"04	29	4
8	Massimo Matteoni	Bimota-Yamaha	50'51"31	23	3
9	Carlos Lavado	Bimota-Yamaha	50'56"44	24	2
10	Jon Ekerold	Bimota-Yamaha	50'56"78	2	1
11	Eric Saul	Bimota-Yamaha	51'07"22	6
12	Ernst Fagerer	Yamaha	51'08"72	18
13	Eero Hyvärinen	Yamaha	51'13"19	20
14	Graeme McGregor	Yamaha	51'13"55	22
15	Siegfried Minich	Yamaha	51'18"49	11
16	Roland Kopf	Yamaha	51'47"33	30
17	Yoshimasa Matsumoto	Yamaha	51'58"89	31
18	René Delaby	Yamaha	52'23"44	17
19	Murray Sayle	Yamaha	52'43"84	34
20	Reino Eskelinen	Yamaha	52'45"26	32
21	Armand Gras	Yamaha	52'50"27	40
22	Didier de Radiguès	Yamaha	+1 ronde	38
23	Alan Roethlisberger	Yamaha	+2 ronden	28
DNF	Walter Villa	Adriatica-Yamaha		7
DNF	Johnny Cecotto	Bimota-Yamaha		3
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha		15
DNF	János Drapál	Yamaha		14
DNF	Roland Freymond	Bimota-Yamaha		5
DNF	Gustav Reiner	Yamaha		21
DNF	Thierry Espié	Bimota-Yamaha		12
DNF	Reinhold Roth	Yamaha		25
DNF	Chas Mortimer	Yamaha		35
DNF	Keith Huewen	Yamaha		27
DNF	Bohumil Staša	Yamaha		33
DNF	Tony Rogers	Yamaha		39
DNF	Edi Stöllinger	Kawasaki		26
DNF	Hervé Guillieux	BUT		37
DNF	Peter Balaz	Yamaha		36
DNQ	Josef Graser	Yamaha
DNQ	Jiri Mrkyvka	Yamaha
DNS	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	Blessure[2]
DNS	Klaas Hernamdt	Yamaha	Vastloper[3]	16

Top 10 WK-stand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn
1	Jon Ekerold	Bimota-Yamaha	48
1	Toni Mang	Krauser-Kawasaki	48
3	Jean-François Baldé	Kawasaki	30
4	Johnny Cecotto	Bimota-Yamaha	27
5	Eric Saul	Bimota-Yamaha	24
6	Jeffrey Sayle	Yamaha	21
7	Massimo Matteoni	Bimota-Yamaha	19
8	Walter Villa	Adriatica-Yamaha	16
8	Jacques Cornu	Yamaha	16
10	Patrick Fernandez	Bimota-Yamaha	12

250 cc

In de 250cc-race gingen Kork Ballington en Roland Freymond even aan de leiding, maar toen Toni Mang in de derde ronde voorbij kwam kon Ballington hem maar even volgen. De echte strijd ging om de derde plaats, tussen Jean-François Baldé, Roland Freymond en Guy Bertin, die voor het eerst op een 250cc-MBA reed. In de voorlaatste ronde viel Bertin uit, waardoor Baldé derde werd.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Krauser-Kawasaki	43'01"00	1	15
2	Kork Ballington	Kawasaki	43'20"57	2	12
3	Jean-François Baldé	Kawasaki	43'48"59	4	10
4	Roland Freymond	Ad Maiora	43'49"37	8	8
5	Hans Müller	Yamaha	44'14"64	3	6
6	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	44'15"02	10	5
7	Edi Stöllinger	Kawasaki	44'15"55	13	4
8	André Gouin	Yamaha	44'16"02	18	3
9	Walter Villa	Yamaha	44'16"52	17	2
10	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	44'30"63	15	1
11	Jean-Marc Toffolo	Yamaha	44'31"19	6
12	Chas Mortimer	Cotton-Rotax	44'35"66	28
13	René Delaby	Yamaha	44'40"03	22
14	Siegfried Minich	Yamaha	44'40"62	23
15	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki	44'41"70	27
16	Alain Béraud	Yamaha	44'46"50	11
17	Eero Hyvärinen	Yamaha	45'09"26	24
18	Stefan Klabacher	Kawasaki	45'10"14	29
19	Roland Kopf	Yamaha	45'11"03	34
20	Tony Head	Yamaha	45'16"60	30
21	Jean-Jacques Peyre	Yamaha	45'18"21	31
22	Klaas Hernamdt	Yamaha	45'32"30	36
23	Olivier Liegeois	Yamaha	45'51"20	32
24	Bruno Lüscher	Yamaha	45'56"12	25
25	Thierry Laurens	Yamaha	46'04"81	37
26	Guy Batesti	Yamaha	46'16"39	39
27	Fernando González de Nicolás	Yamaha	+1 ronde	40
DNF	Pierre Tocco	Yamaha		35
DNF	Bernard Gatti	Yamaha		33
DNF	Reinhold Roth	Yamaha		26
DNF	Karl-Thomas Grässel	Yamaha		21
DNF	Guy Bertin	MBA	accu	5
DNF	Sauro Pazzaglia	Ad Maiora		7
DNF	Paolo Ferretti	Yamaha		14
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha		12
DNF	Eric Saul	Yamaha		16
DNF	Wolfgang von Muralt	Yamaha		38
DNF	Carlos Lavado	Yamaha		19
DNF	Jacques Cornu	Yamaha		9
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha		20
DNQ	Didier de Radiguès	Yamaha
DNQ	Jacques Bolle	Cotton-Rotax
DNQ	Harald Bartol	Yamaha
DNQ	Luigi Rimoldi	Yamaha
DNQ	Sergio Ermidi	Yamaha
DNQ	Pavol Dekanek	Yamaha
DNQ	Armand Gras	Yamaha
DNQ	Per-Edvard Carlsson	Yamaha
DNQ	Juiris Raudsik	Yamaha
DNQ	Lembit Teesalu	Yamaha
DNQ	Lajos Harsfai	Yamaha
DNQ	Károly Juhász	Yamaha
DNS	Patrick Fernandez	Yamaha	Blessure[2]

Top 10 WK-stand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn
1	Toni Mang (wereldkampioen)	Krauser-Kawasaki	118
2	Kork Ballington	Kawasaki	72
3	Thierry Espié	Bimota-Yamaha	53
4	Jean-François Baldé	Kawasaki	47
5	Roland Freymond	Ad Maiora	43
6	Carlos Lavado	Yamaha	29
7	Giampaolo Marchetti	Yamaha	28
8	Eric Saul	Yamaha	24
9	Jacques Cornu	Yamaha	20
10	Patrick Fernandez	Yamaha	16
	Edi Stöllinger	Yamaha
	Hans Müller	Yamaha

125 cc

In de 125cc-klasse konden de Minarelli-rijders Loris Reggiani en Ángel Nieto nog een bedreiging vormen voor MBA-coureur Pier Paolo Bianchi. In de race viel Reggiani al vroeg uit, maar Guy Bertin, Nieto, Bianchi, Massimiani, Müller en Kneubühler vormden de kopgroep in de race. Zij wisselden regelmatig van positie, waardoor de spanning bleef, tot Nieto probeerde onder het rijden zijn carburateurafstelling aan te passen. Hij trok de carburateur uit het aanzuigrubber en moest de strijd staken. Op dat moment was Bianchi zeker van zijn wereldtitel. Hij stelde zich tevreden met de vijfde plaats. Guy Bertin, die in de 250cc-race al goed gereden had, was ondanks de hitte nog fit genoeg om te winnen. Massimiani, die een 500cc-motor gewend was, werd tweede en Hans Müller werd derde.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Guy Bertin	Motobécane	46'00"59	4	15
2	Maurizio Massimiani	Minarelli	46'00"65	3	12
3	Hans Müller	MBA	46'07"20	2	10
4	Bruno Kneubühler	MBA	46'09"91	5	8
5	Pier Paolo Bianchi	MBA	46'36"12	6	6
6	János Drapál	Morbidelli	46'36"68	10	5
7	Harald Bartol	MBA	46'49"34	9	4
8	Iván Palazzese	MBA	47'05"59	8	3
9	Rolf Blatter	MBA	47'15"05	17	2
10	Stefan Dörflinger	Morbidelli	47'30"07	11	1
11	Walter Koschine	MBA	47'36"35	13
12	Michel Galbit	MBA	48'06"36	21
13	Hans-Jürgen Hummel	MBA	48'09"56	23
14	Martin van Soest	MBA	48'10"14	24
15	Fernando González de Nicolás	MBA	48'45"86	32
16	Alfred Waibel	MBA	48'46"19	22
17	Hagen Klein	Hess	48'53"16	18
18	Chris Baert	MBA	48'54"22	35
19	Johnny Wickström	Morbidelli	48'56"22	25
20	Per- Edvard Carlsson	MBA	48'59"60	29
21	Stefan Janssen	Morbidelli	49'18"37	20
22	Italo Zerbini	MBA	49'22"41	34
23	René Rénier	MBA	49'23"20	33
24	Gerhard Waibel	MBA	50'17"54	19
25	Alojz Pavlic	MBA	+1 ronde	37
26	Zbynek Havdra	MBA	+1 ronde	36
27	Wolfgang Glawaty	Rora	+1 ronde	39
28	Paolo Santorini	MBA	+3 ronden	38
DNF	Peter Looijesteijn	MBA		26
DNF	Patrick Hérouard	MBA		31
DNF	Ángel Nieto	Minarelli		1
DNF	Rino Zuliani	MBA		12
DNF	August Auinger	MBA		15
DNF	Guillermo Perez	MBA		30
DNF	Peter Balaz	MBA		14
DNF	Loris Reggiani	Minarelli		7
DNF	Jean-Claude Selini	MBA		28
DNF	Ernst Fagerer	MBA		16
DNF	Zdenêk Zidlik	Morbidelli		40
DNF	Reiner Koster	MBA		27
DNQ	Jan Bäckström	Morbidelli
DNQ	Bedrich Fendrich	MBA

Top 10 WK-stand na deze race

Pos	Coureur	Motorfiets	Ptn
1	Pier Paolo Bianchi (wereldkampioen)	MBA	86
2	Guy Bertin	Motobécane	66
2	Ángel Nieto	Minarelli	66
4	Loris Reggiani	Minarelli	63
4	Bruno Kneubühler	MBA	63
6	Hans Müller	MBA	54
7	Iván Palazzese	MBA	28
8	Peter Looijesteijn	MBA	17
8	Barry Smith	MBA	17
10	Harald Bartol	MBA	15

Zijspannen

Jock Taylor viel in de zijspanrace al in de eerste ronde uit door een vastloper, waardoor Rolf Biland de race van start tot finish kon leiden en de derde dagoverwinning voor het team van Krauser liet noteren. De echte strijd was achter hem te vinden, waar Egbert Streuer, Bruno Holzer en Werner Schwärzel om de tweede plaats vochten. Alain Michel was toen zijn slechte start nog aan het goedmaken. Toch wist Michel naar de tweede plaats door te stoten, voor Holzer. Egbert Streuer, die door de blessure van Johan van der Kaap weer met Boy Brouwer als bakkenist aantrad, wist zijn grootste concurrent Schwärzel voor te blijven.

Uitslag zijspannen

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	43'31"99	15
2	Alain Michel	Michael Burkhardt	Seymaz-Yamaha		12
3	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha		10
4	Egbert Streuer	Boy Brouwer[4]	LCR-Yamaha		8
5	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha		6
6	Michel Vanneste	Serge Vanneste	Busch-Suzuki		5
7	Trevor Ireson	Clive Pollington	Ireson-Yamaha		4
8	Peter Campbell	Richard Goodwin	Yamaha		3
9	George O'Dell	Kenneth Williams	Yamaha		2
10	Masato Kumano	Georg Buchner	Kumano-Yamaha		1
DNF	Jock Taylor	Benga Johansson	Windle-Yamaha	Vastloper

Top 10 WK-stand na deze race

Pos	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn
1	Jock Taylor (wereldkampioen)	Benga Johansson (wereldkampioen)	Windle-Yamaha	79
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	63
3	Alain Michel	Paul Gérard en Michael Burkhardt	Seymaz-Fath / Seymaz-Yamaha	51
4	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	46
5	Egbert Streuer	Johan van der Kaap en Boy Brouwer	LCR-Yamaha	42
6	Derek Jones	Brian Ayres	Ireson-Yamaha	35
7	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	31
8	George O’Dell	Kenneth Williams en Bill Boldison	Yamaha	16
8	Michel Vanneste	Serge Vanneste	Busch-Suzuki	16
10	Göte Brodin	Billy Gällros	Krauser-LCR-Yamaha	11
10	Peter Campbell	Dick Goodwin	Yamaha	11

Bronnen, noten en/of referenties

Motor Magazine
Moto 73
https://web.archive.org/web/20150725165536/http://www.jumpingjack.nl/GP-races_1980_heden.htm

voetnoten

Het DDR-publiek beschouwde het aanmoedigen van een West-Duitse rijder als een vorm van protest. Toen dit in de jaren zeventig veelvuldig gebeurde werd de GP van de DDR uiteindelijk afgeschaft.
Patrick Fernandez had in de Britse Grand Prix een been gebroken
De machine van Klaas Hernamdt liep vast in de opwarmronde.
Boy Brouwer was aanvankelijk de bakkenist van Cees Smit, maar had zijn carrière in juni beëindigd. Nu ondersteunde hij Egbert Streuer, wiens vaste passagier Johan van der Kaap een gebroken sleutelbeen had.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1980	FIM wereldkampioenschap wegrace 32^e seizoen (1980)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1979	Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1981

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

1989:	JAP · AUS · VST · SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1988:	JAP · VST · SPA · POR · NAT · DUI · OOS · NED · BEL · JOE · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1987:	JAP · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · FRA · GBR · ZWE · TSL · SMR · POR · BRA · ARG
1986:	SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR · BAD
1985:	ZAF · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR
1984:	ZAF · NAT · SPA · OOS · DUI · FRA · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1983:	ZAF · FRA · NAT · DUI · SPA · OOS · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1982:	ARG · OOS · FRA · SPA · NAT · NED · BEL · JOE · GBR · ZWE · FIN · TSL · SMR · DUI
1981:	ARG · OOS · DUI · NAT · FRA · SPA · JOE · NED · BEL · SMR · GBR · FIN · ZWE · TSL
1980:	NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · FIN · GBR · TSL · DUI

Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije
1928 · 1929 · 1950 · 1951 · 1952 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Het DDR-publiek beschouwde het aanmoedigen van een West-Duitse rijder als een vorm van protest. Toen dit in de jaren zeventig veelvuldig gebeurde werd de GP van de DDR uiteindelijk afgeschaft.

[Fernandez-2] Patrick Fernandez had in de Britse Grand Prix een been gebroken

[3] De machine van Klaas Hernamdt liep vast in de opwarmronde.

[4] Boy Brouwer was aanvankelijk de bakkenist van Cees Smit, maar had zijn carrière in juni beëindigd. Nu ondersteunde hij Egbert Streuer, wiens vaste passagier Johan van der Kaap een gebroken sleutelbeen had.