Grand Prix-wegrace der Naties 1985

Hoewel Cagiva bekend had gemaakt dat de nieuwe V-4 in Mugello zou debuteren, was het team niet aanwezig. Marco Lucchinelli had eerder met de machine getraind en de tijden vielen erg tegen. Tijdens de training viel Raymond Roche er hard af, waarbij zijn voet, die hij al in Zuid-Afrika geblesseerd had, nog erger beschadigd werd. Desondanks reed hij naar de tweede tijd, achter Freddie Spencer, maar voor zijn kopman Eddie Lawson. Thierry Espié, wiens frame door Alain Chevallier aan Randy Mamola was uitgeleend, kreeg van Serge Rosset een ELF-Honda, reed er de 33e tijd mee maar moest hem op last van HRC weer inleveren omdat er een fabrieksblok in lag. Roberto Gallina gaf Sito Pons toestemming om te trainen met de reservemotor van Wolfgang von Muralt. Dat was een Suzuki-productieracer, terwijl Gallina fabrieksracers had. Het ging hem dan ook niet om het motorblok, maar om het Bakker-frame dat Von Muralt gebruikte.

Snelle starter "Rocket" Ron Haslam nam na de start de leiding, maar werd in de tweede ronde gepasseerd door Freddie Spencer, die meteen wegliep en niet meer in te halen bleek. Na tien ronden kon Spencer al wat rustiger gaan rijden om krachten te sparen voor de latere 250cc-race. De spanning in de race moest komen van de rijders áchter Spencer. Daar had Eddie Lawson na een slechte start moeite om Randy Mamola, Wayne Gardner, Ron Haslam en Christian Sarron te passeren. Toen dat gelukt was, was zijn achterstand op Spencer al zo groot dat het geen zin had verder aan te vallen. Haslam viel terug naar de zesde plaats, maar Mamola, Garnder en Sarron leverden een spannend gevecht om de derde plaats.

Toen Martin Wimmer op het allerlaatste moment van de training de snelste tijd had gereden, meldde hij dat het circuit wel een slagveld leek: overal lagen motoren in de berm. Inderdaad waren er bij de 250cc-rijders veel valpartijen, waaronder die van Toni Mang, Gary Noel (gebroken schouder), Maurizio Vitali, August Auinger en Philippe Pagano, die daarbij een vinger brak. Het team van Parisienne verwisselde de coureurs en hun motorfietsen: de productie-Parisienne-Honda RS 250 R ging van Pierre Bolle naar Jacques Cornu en de door Jorg Möller ontwikkelde Bakker-Parisienne omgekeerd. Dat had te maken met het feit dat Cornu nog niet helemaal fit was.

Na zijn gewonnen 500-race en de huldiging stond Freddie Spencer met een frisse overall en helm op de tweede startplaats van de 250cc-klasse. Martin Wimmer stond op poleposition, maar had eigenlijk voor de start zijn kansen al verspeeld. Tijdens de opwarmronde had hij zijn koppeling te veel laten slippen waardoor ze verbrand was en na twee ronden moest hij opgeven. In het begin van de race gingen Carlos Lavado en Fausto Ricci aan de leiding, terwijl Spencer slechts twaalfde was. Na vijf ronden lag Spencer al op de derde plaats en na negen ronden was hij tweede achter Lavado, die een kleine voorsprong had. Toen Spencer hem eenmaal bereikt had bleef hij enkele ronden achter Lavado rijden, maar in de zeventiende ronde nam hij de leiding over om ten slotte met drie seconden voorsprong zijn tweede race van de dag te winnen.

Na zijn overwinning in de GP van Duitsland ging August Auinger nu meteen na de start in de slag met Fausto Gresini, Pier Paolo Bianchi en Bruno Kneubühler. Bianchi nam echter de leiding terwijl Gresini al in de eerste ronde in de fout ging en viel. Auinger viel in de vijfde ronde ook. Intussen waren Ezio Gianola en Luca Cadalora aan een inhaalrace bezig. Gianola zag zijn inspanningen beloond met de tweede plaats, maar Cadalora kwam op spectaculaire wijze ten val. Kneubühler kon zich goed weren tegen Bianchi, maar moest stoppen om een stuk plakband uit een van de carburateurs te verwijderen. Hij kon toch nog - achter Lucio Pietroniro - vierde worden. Pietroniro had wat geluk nodig om derde te worden; Giuseppe Ascareggi viel met een lege tank stil. Van de 38 starters kwamen er slechts 14 aan de finish.

Na de start van de 80cc-race in Italië nam Theo Timmer de leiding, maar al snel moest hij het hoofd buigen voor Stefan Dörflinger en Jorge Martínez. Timmer ging in gevecht om de derde plaats met Gerd Kafka, Bruno Casanova, Gerhard Waibel en Ian McConnachie. Kafka riskeerde te veel en viel, terwijl Waibel in de pit stopte. Timmer viel ook terwijl hij op de derde plaats lag. Intussen nam Martínez afstand van Dörflinger, die vermogen verloor door een gescheurde uitlaat. Dat gaf Manuel Herreros de kans om zijn Derbi naar de tweede plaats te sturen.