Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1982

De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1982 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1982. De races werden verreden op 1 augustus 1982 op het Silverstone circuit nabij Silverstone (Northamptonshire).

Officiële naamMarlboro British Grand Prix
Land Verenigd Koninkrijk
Datum1 augustus 1982
OrganisatorFIM
500 cc
Poleposition Kenny Roberts
Snelste ronde Graeme Crosby
Eerste Franco Uncini
Tweede Freddie Spencer
Derde Graeme Crosby
350 cc
Poleposition Martin Wimmer
Snelste ronde Jean-François Baldé
Eerste Jean-François Baldé
Tweede Didier de Radiguès
Derde Toni Mang
250 cc
Poleposition Martin Wimmer
Snelste ronde Toni Mang
Eerste Martin Wimmer
Tweede Toni Mang
Derde Jean-Louis Tournadre
125 cc
Poleposition Ángel Nieto
Snelste ronde Ángel Nieto
Eerste Ángel Nieto
Tweede Ricardo Tormo
Derde Pier Paolo Bianchi
Zijspan
Poleposition Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Eerste Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Tweede Werner Schwärzel/ Andreas Huber
Derde Steve Abbott/ Shaun Smith

Algemeen

De 500cc-wereldtitel werd voor een deel al in de trainingen op woensdag voor de Britse Grand Prix beslist, toen zowel Barry Sheene als Jack Middelburg gewond raakten. Die training was voor een bedrag van 110 gulden opengesteld voor iedereen die de baan op wilde en ongeveer 80 rijders met motoren van 125- tot 500 cc namen eraan deel. Net achter het hoogste punt aan het einde van Farm Straight botste Patrick Igoa op Gerhard Waibel. Igoa's machine kaatste terug op de baan, net voor de aanstormende Sheene en Middelburg. Zij konden de machine niet ontwijken en kwamen hard ten val. Pas na twintig minuten arriveerde de eerste ambulance. Igoa had een gebroken sleutelbeen en Middelburg had schaaf- en brandwonden en gekneusde tenen, maar Sheene moest een acht uur durende operatie ondergaan, waarbij de artsen zijn beide benen ternauwernood wisten te behouden. Een chirurg verklaarde dat toen het been onder de knie werd opengemaakt, de botjes er gewoon uit rolden. Daarnaast had hij een gecompliceerde polsbreuk. Sheene zou ten minste twee maanden uitgeschakeld zijn en zijn kansen op de wereldtitel waren verkeken. Het was juist de race dat Barry Sheene voor het eerst de beschikking had over een Yamaha OW 61-W-4. Martin Wimmer trainde zowel in de 250- als de 350cc-klasse als snelste en won in de 250cc-race zijn eerste Grand Prix. Dat gold ook voor Egbert Streuer en Bernard Schnieders in de zijspanrace. Zij profiteerden van het uitvallen van de combinatie Rolf Biland/Kurt Waltisperg. Een zware val van Kenny Roberts in de 500cc-race betekende dat er nog slechts een theoretische kans was dat de wereldtitel Franco Uncini zou kunnen ontgaan. Ook Roberts bleek (achteraf) voor de rest van het seizoen te zijn uitgeschakeld.

500 cc

Kenny Roberts stond op poleposition, maar zijn machine, met nieuwe carburateurs, wilde niet aanslaan en hij startte in het achterveld. Tot ieders verrassing nam Stu Avant met zijn tamelijk oude privé-Suzuki RG 500 de leiding. De baan was nog wat vochtig, vooral de witte steentjes langs de rand. Roberts kwam daar in de eerste bocht (Copse) op terecht, zijn achterwiel sloeg weg en Roberts werd van zijn motorfiets geworpen. Zijn race had minder dan 400 meter geduurd. Avant werd al snel terechtgewezen door Takazumi Katayama, Marc Fontan en Franco Uncini. Intussen waren de marshals druk met het blussen van de motor van Graham Wood (tegelijk met Roberts gevallen) en het afvoeren van de gewonde Roberts. Nog voordat de eerste ronde voltooid was had Uncini de leiding overgenomen voor Katyama, Fontan, Reggiani, Spencer en de ook al geblesseerde Graeme Crosby[3] Spencer rukte al snel op naar de tweede plaats, terwijl Crosby werd gepasseerd door Kork Ballington en Crosby verloor de aansluiting bij de groep achtervolgers, terwijl Uncini's voorsprong steeds groter werd. In de tweede groep kwam Crosby zelfs achter Randy Mamola en Virginio Ferrari terecht, terwijl Fontan nog achter hem zat. In de tweede helft van de race verdween de pijn in zijn handen en begon Crosby zich opnieuw naar voren te vechten. Hij passeerde de hele achtervolgende groep binnen enkele ronden, reed de snelste ronde en werd toch nog derde.

Uitslag 500 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Franco Uncini Gallina-Suzuki 42"49'64 2 15
2 Freddie Spencer RSC-Honda 42"56'07 3 12
3 Graeme Crosby Marlboro-Yamaha 43"03'38 4 10
4 Loris Reggiani Gallina-Suzuki 43"04'82 8
5 Randy Mamola HB-Suzuki 43"05'04 7 6
6 Virginio Ferrari Gallina-Suzuki 9 5
7 Kork Ballington Kawasaki 4
8 Marc Fontan Sonauto-Yamaha 6 3
9 Leandro Becheroni Suzuki 2
10 Chris Guy Suzuki 1
11 Andreas Hofmann Suzuki
12 Dave Dean Suzuki
13 Jon Ekerold Cagiva 10
14 Gary Lingham Suzuki
15 Ron Haslam R&D-Honda
16 Iwao Ishikawa[4] Suzuki
17 Marco Lucchinelli RSC-Honda
18 Steve Parrish Yamaha
19 Steve Henshaw Suzuki
20 Philippe Coulon Suzuki
21 Stuart Avant Suzuki
26 Guido Paci Yamaha
DNF Kenny Roberts Yamaha Val 1
DNF Graham Wood Yamaha Val
DNF Takazumi Katayama RSC-Honda 8
DNF Sergio Pellandini Suzuki
DNF Franck Gross Suzuki
DNF Seppo Rossi Suzuki
DNF Peter Sjöström Suzuki
DNF Graziano Rossi Marlboro-Yamaha
DNF Peter Looijesteijn Suzuki 46
DNF Keith Huewen Suzuki
DNF Denis Ireland Suzuki
DNF Rob McElnea Suzuki
DNF Con Law Yamaha
DNF Giovanni Pelletier Morbidelli
DNS Raymond Roche Suzuki
DNS Víctor Palomo Suzuki
DNS Boet van Dulmen Suzuki 5
DNQ Barry Sheene John Player-Yamaha Blessure[5]
DNQ Jack Middelburg HB-Suzuki Blessure[5]
DNQ Michel Frutschi[6] Sanvenero

Top tien WK-tussenstand 500 cc

Pos.CoureurMotorfietsPtn.
1 Franco UnciniGallina-Suzuki103
2 Kenny RobertsYamaha68
Barry SheeneJohn Player-Yamaha
4 Freddie SpencerRSC-Honda57
5 Graeme CrosbyMarlboro-Yamaha56
6 Marco LucchinelliRSC-Honda26
Randy MamolaSuzuki
8 Takazumi KatayamaRSC-Honda25
9 Kork BallingtonKawasaki22
10 Michel FrutschiSanvenero17

350 cc

Martin Wimmer reed de snelste 350cc-trainingstijd, maar zijn start mislukte omdat zijn machine niet meteen aansloeg. Nu vormde zich een kopgroep met Toni Mang, Alan North en Didier de Radiguès, op enkele seconden gevolgd door een tweede groep met Jean-François Baldé, Carlos Lavado, Donnie Robinson, Christian Sarron, Jeffrey Sayle en Andy Watts. Toen deze groep het gat had gedicht ontstond er een geweldig gevecht waarbij regelmatig van positie werd gewisseld. Jeffrey Sayle ging onderuit in Becketts Corner en even later raakten De Radiguès en North elkaar waarbij Alan North ten val kwam. Wimmer had intussen ook aansluiting gevonden maar ook hij viel in Becketts Corner. Baldé had intussen wat afwachtend gereden, maar tegen het einde nam hij de leiding en hij won de race, waardoor hij ook aan de leiding van het wereldkampioenschap kwam.

Uitslag 350 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Jean-François Baldé Kawasaki 38"25'75 5 15
2 Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 38"26'71 7 12
3 Toni Mang Kawasaki 38"26'87 2 10
4 Carlos Lavado Yamaha 38"27'80 8
5 Christian Sarron Yamaha 38"28'02 6 6
6 Andy Watts Yamaha 5
7 Donnie Robinson Spondon-Yamaha 4 4
8 Tony Head Yamaha 8 3
9 Pekka Nurmi Yamaha 2
10 Steve Tonkin Armstrong 1
11 Mar Schouten Yamaha 19
12 Karl-Thomas Grässel Yamaha
13 Gustav Reiner Bimota-Solo
14 Graham Young Yamaha
15 Wolfgang von Muralt[7] Bimota-Yamaha 18
16 Siegfried Minich Yamaha
17 Eric Saul Chevallier-Yamaha
18 Paul Tinker Yamaha
19 Eero Hyvärinen Yamaha
20 Reino Eskelinen Yamaha
21 Donnie McLeod Yamaha
22 René Delaby Yamaha
23 Jacques Bolle Yamaha
24 Phil Mellor Yamaha
DNF Alan North Bimota-Yamaha Val 3
DNF Patrick Fernandez Bimota-Bartol
DNF Jeffrey Sayle Armstrong Val 10
DNF Martin Wimmer Yamaha Val 1
DNF Massimo Matteoni Bimota-Yamaha
DNF Clive Horton Armstrong 9
DNF Rob McElnea Yamaha
DNF Simon Buckmaster Yamaha
DNS Graeme McGregor Waddon Ehrlich-Rotax Blessure[8]
DNS Gary Padgett Yamaha Blessure[9]
DNQ Jacques Cornu[6] Yamaha

Top tien WK-tussenstand 350 cc

Pos.CoureurMotorfietsPtn.
1 Jean-François BaldéKawasaki57
2 Didier de RadiguèsChevallier-Yamaha49
3 Toni MangKawasaki42
4 Carlos LavadoYamaha35
5 Eric SaulChevallier-Yamaha32
6 Alan NorthBimota-Yamaha23
7 Patrick FernandezBimota-Bartol18
8 Jacques CornuYamaha17
9 Gustav ReinerBimota-Yamaha14
10 Martin WimmerYamaha12
Jeffrey SayleArmstrong
Christian SarronYamaha

250 cc

Twee ronden reed Jean-Louis Guignabodet aan de leiding van de 250cc-race, maar toen nam Martin Wimmer de koppositie over om ze niet meer af te staan. Aanvankelijk lagen de Pernod-rijders Thierry Espié en Christian Estrosi op de derde en de vierde plaats, maar zij werden bijgehaald door een groep met Paolo Ferretti, Roland Freymond, Carlos Lavado, Toni Mang, Didier de Radiguès en Jean-Louis Tournadre. Uiteindelijk werd Mang tweede voor Tournadre, die zich beperkt had tot volgen en pas in de laatste ronde de derde plaats pakte, genoeg om aan de leiding van het WK te blijven.

Uitslag 250 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Martin Wimmer Spondon-Yamaha 38"38'89 1 15
2 Toni Mang Kawasaki 38"39'98 4 12
3 Jean-Louis Tournadre Yamaha 38"42'38 10
4 Roland Freymond MBA 38"42'38 2 8
5 Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 38"42'73 6 6
6 Thierry Espié Pernod 5
7 Paolo Ferretti MBA 4
8 Carlos Lavado Yamaha 10 3
9 Christian Estrosi Pernod 8 2
10 Didier de Radiguès Chevallier-Yamaha 5 1
11 Etienne Geeraerd Armstrong 7
12 Patrick Fernandez Bimota-Bartol
13 Jean-François Baldé Kawasaki 3
14 Pete Wild Yamaha
15 Donnie Robinson Spondon-Yamaha
16 Tadasu Ikeda Yamaha
17 Jean-Marc Toffolo Rotax 9
18 Paul Harris Yamaha
19 Richard Schlachter Yamaha
20 Donnie McLeod Yamaha
21 Pierre Bolle Yamaha
22 Maurizio Vitali MBA
23 Jeffrey Sayle Armstrong
24 Steve Tonkin Armstrong
DNF Christian Sarron Yamaha
DNF Sito Pons Kobas-Rotax
DNF Graeme McGregor Waddon Ehrlich-Rotax Blessure[8]
DNF Jacques Bolle Yamaha
DNF Massimo Matteoni Bimota-Yamaha
DNF Jean-Michel Mattioli Yamaha
DNF Gabriel Grabia Yamaha
DNF Mar Schouten MBA Afstelling 18
DNF Hans Müller MBA
DNF Clive Horton Armstrong
DNF Siegfried Minich Rotax
DNS Antonio Neto Yamaha
DNQ Patrick Igoa Onbekend Blessure[5]
DNQ Jacques Cornu[6] Yamaha

Top tien WK-tussenstand 250 cc

Pos.CoureurMotorfietsPtn.
1 Jean-Louis TournadreYamaha74
2 Toni MangKawasaki67
3 Roland FreymondMBA39
4 Jeffrey SayleArmstrong27
5 Didier de RadiguèsChevallier-Yamaha26
Jean-Louis GuignabodetKawasaki
7 Martin WimmerSpondon-Yamaha25
8 Paolo FerrettiMBA22
9 Carlos LavadoYamaha18
10 Graeme McGregorWaddon-Rotax17

125 cc

De 125cc-race vormde de dagsluiter van de Britse GP en de strijd om de eerste twee plaatsen was erg spannend. Ze ging tussen Ángel Nieto (Garelli) en Ricardo Tormo (Sanvenero). Nieto won uiteindelijk, maar hij stak zijn armen bijna te vroeg in de lucht. Daardoor was het verschil op de finishlijn slechts een honderdste seconde.

Uitslag 125 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Ángel Nieto Garelli 33"30'90 15
2 Ricardo Tormo Sanvenero 33"30'91 12
3 Pier Paolo Bianchi Sanvenero 33"41'13 10
4 Eugenio Lazzarini Garelli 34"01'82 8
5 Iván Palazzese MBA 34"10'23 6
6 Pierluigi Aldrovandi MBA 5
7 Hans Müller MBA 4
8 August Auinger Bartol-MBA 3
9 Bruno Kneubühler[10] MBA 2
10 Willy Pérez MBA 1
15 Anton Straver MBA
22 Willem Heykoop MBA
DNQ Gerhard Waibel Seel-MBA Blessure[5]

Top tien WK-tussenstand 125 cc

Pos.CoureurMotorfietsPtn.
1 Ángel NietoGarelli106
2 Eugenio LazzariniGarelli62
3 Pier Paolo BianchiSanvenero59
4 Ricardo TormoSanvenero48
5 Pierluigi AldrovandiMBA44
6 Hans MüllerMBA41
7 Iván PalazzeseMBA33
8 Jean-Claude SeliniMBA29
9 August AuingerBartol-MBA28
10 Hugo VignettiSanvenero26

Zijspannen

De zijspanklasse was bij de meeste GP's de dagsluiter, maar in het Verenigd Koninkrijk was ze zo populair dat ze als tweede race werd verreden en zelfs rechtstreeks door de BBC werd uitgezonden. Rolf Biland was zoals altijd trainingssnelste, maar in de race reed hij slechts één ronde op kop. Toen kwam hij de pit binnen met een gat in een zuiger en een kapotte ontsteking. Egbert Streuer en Bernard Schnieders kwamen op kop en konden die ook tamelijk gemakkelijk vasthouden. Achter hen reed Derek Jones, maar die had grote moeite met het tempo, stond een aantal keren dwars uiteindelijk kantelde de combinatie in Woodcott's. Nu werden Werner Schwärzel/Andreas Huber tweede, voor Steve Abbott en Shaun Smith, die pas hun tweede GP van het seizoen reden. Trevor Ireson was eerst in gevecht geweest met Schwärzel, maar viel uit door een gebroken drijfstang. Ook andere kampioenskandidaten vielen uit: Michel/Burkhardt (ook door een drijfstang) en Taylor/Johansson (vastloper).

Uitslag zijspannen

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Egbert Streuer Bernard Schnieders LCR-Yamaha 31"57'43 15
2 Werner Schwärzel Andreas Huber Krauser-Seymaz-Yamaha 32"38'17 12
3 Steve Abbott Shaun Smith Yamaha 32"41'43 10
4 Mick Barton Nick Cutmore Yamaha 33"07'02 8
5 Gordon Nottingham Steve Johnson Windle-Yamaha 33"08'02 6
6 Dennis Bingham Julia Bingham Yamaha 5
7 Gérald Corbaz Yvan Hunziker Seymaz-Yamaha 4
8 Derek Bayley Bob Bryson Yamaha 3
9 Mick Boddice Chas Birks Windle-Yamaha 2
10 Masato Kumano Kunio Takeshima LCR-Yamaha 1
15 Hein van Drie Charles Vroegop LCR-Yamaha
DNF Rolf Biland[11] Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha Zuiger/ontsteking
DNF Derek Jones Brian Ayres LCR-Yamaha Ongeluk
DNF Alain Michel Michael Burkhardt Krauser-Seymaz-Yamaha Drijfstang
DNF Jock Taylor Benga Johansson Fowler-Windle-Yamaha Vastloper
DNF Trevor Ireson Donnie Williams Ireson-Yamaha Drijfstang

Top tien WK-tussenstand zijspanklasse

Pos.CoureurBakkenistMotorfietsPtn.
1 Rolf Biland Kurt WaltispergKrauser-LCR-Yamaha45
2 Werner Schwärzel Andreas HuberKrauser-Seymaz-Yamaha40
3 Egbert Streuer Bernard SchniedersLCR-Yamaha33
4 Alain Michel Michael BurkhardtKrauser-Seymaz-Yamaha24
5 Jock Taylor Benga JohanssonFowler-Windle-Yamaha23
6 Steve Abbott Shaun SmithYamaha16
7 Dennis Bingham Julia BinghamYamaha11
8 Patrick Thomas Jean-Marc FrescSeymaz-Yamaha10
9 Mick Barton Nick CutmoreYamaha8
10 Mick Boddice Chas BirksWindle-Yamaha7
Albert Giesemann Thomas RiedelLCR-Yamaha
Masato Kumano Kunio TakeshimaLCR-Yamaha

Trivia

Waddon

Joe Ehrlich had de Waddon-Rotax-racers ontwikkeld, maar kon maar moeilijk coureurs vinden die ermee wilden rijden. Voor de TT van Man had hij de machine aangeboden aan Graeme McGregor, die voor de eer bedankte. Daarop kreeg Con Law de motorfiets en hij won er de Junior 250 cc TT mee. Richard Schlachter reed de machine in het wereldkampioenschap wegrace maar stapte over op een Yamaha. Zo kwam de machine vanaf de Belgische GP toch bij McGregor terecht, die er tweede mee werd. Ehrlich wilde echter vooral goed voor de dag komen in zijn thuis-GP en liet McGregor de Joegoslavische GP overslaan om de 250- en 350cc-racers optimaal te kunnen voorbereiden voor de Britse Grand Prix. Tijdens de training op zaterdagmiddag viel McGregor echter bij Copse Corner tegen een houten paal waarbij hij zijn dijbeen brak.

Jean-François Baldé

Jean-François Baldé stond aan de leiding van het 350cc-WK, maar in de 250cc-klasse had hij na zijn tweede plaats in de GP van Argentinië geen punt meer gescoord. In de training van Silverstone stond hij lange tijd eerste en hij dacht het lek boven te hebben, maar op het laatste moment werd hij gepasseerd door Martin Wimmer en Roland Freymond. Hij startte toch als derde, maar kon opnieuw niet meekomen en finishte slechts als dertiende.

Boet van Dulmen

Bij de start van de 500cc-race zat Boet van Dulmen eenzaam op een stoeltje voor de pit. Hij had zich als vijfde gekwalificeerd voor de race, maar tijdens de trainingen was zijn privé-Suzuki RG 500 al eens vastgelopen en in de opwarmronde voor de race brandde er een gat in een zuiger en sloeg de motor opnieuw vast.

Uncini wereldkampioen?

Formeel was Franco Uncini na de racedag (1 augustus) nog geen wereldkampioen, maar Kenny Roberts had slechts een week om te herstellen van zijn verdraaide knie en geblesseerde pink. Op woensdag 4 april moest hij echter een tweede operatie aan zijn pink ondergaan en onmiddellijk daarna vertrok hij naar de Verenigde Staten. Dat was het moment dat Uncini zeker was van zijn wereldtitel, want zijn tweede concurrent, Barry Sheene, was zeker twee maanden uitgeschakeld. Zowel Sheene als Roberts zouden - als ze op 5 september bij de Grand Prix van San Marino fit zouden zijn, maximaal 98 punten kunnen scoren. Uncini had na de Britse Grand Prix al 103 punten.

Ángel Nieto

Ángel Nieto had wel een klein feestje te vieren na de Britse GP, niet alleen had hij zijn 50e 125cc-Grand Prix gewonnen, het was ook zijn 77e in totaal en daarmee passeerde hij Mike Hailwood. Hij stond nu tweede achter Giacomo Agostini, die 122 overwinningen had. Hij hoefde bovendien nog maar één punt te scoren om wereldkampioen te worden. Vooruitlopend daarop verklaarde hij dat hij na de Grand Prix van Zweden op vakantie zou gaan en zijn Garelli ter beschikking zou stellen aan Maurizio Vitali.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1982
FIM wereldkampioenschap wegrace
34e seizoen (1982)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1982

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1981
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1983
1989:JAP · AUS · VST · SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1988:JAP · VST · SPA · POR · NAT · DUI · OOS · NED · BEL · JOE · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1987:JAP · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · FRA · GBR · ZWE · TSL · SMR · POR · BRA · ARG
1986:SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR · BAD
1985:ZAF · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR
1984:ZAF · NAT · SPA · OOS · DUI · FRA · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1983:ZAF · FRA · NAT · DUI · SPA · OOS · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1982:ARG · OOS · FRA · SPA · NAT · NED · BEL · JOE · GBR · ZWE · FIN · TSL · SMR · DUI
1981:ARG · OOS · DUI · NAT · FRA · SPA · JOE · NED · BEL · SMR · GBR · FIN · ZWE · TSL
1980:NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · FIN · GBR · TSL · DUI
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.