Grand Prix-wegrace van Duitsland 1984

	Grand Prix-wegrace van Duitsland 1984
	De vernieuwde Nürburgring ten opzichte van de bijna 21 km lange Nordschleife
Land	Duitsland
Datum	27 mei 1984
Organisator	FIM
	500 cc
Poleposition	Freddie Spencer
Snelste ronde	Freddie Spencer
Eerste	Freddie Spencer
Tweede	Eddie Lawson
Derde	Randy Mamola
	250 cc
Poleposition	Christian Sarron
Snelste ronde	Manfred Herweh
Eerste	Christian Sarron
Tweede	Martin Wimmer
Derde	Manfred Herweh
	125 cc
Poleposition	Maurizio Vitali
Snelste ronde	Eugenio Lazzarini
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Luca Cadalora
Derde	Eugenio Lazzarini
	80 cc
Poleposition	Jorge Martínez
Snelste ronde	Jorge Martínez
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Pier Paolo Bianchi
Derde	Gerhard Waibel
	Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Eerste	Egbert Streuer/ Bernard Schnieders
Tweede	Alain Michel/ Jean-Marc Fresc
Derde	Steve Webster/ Tony Hewitt

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1984 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races werd verreden op 27 mei 1984 op de Nürburgring nabij Nürburg, die helemaal vernieuwd was. In de Duitse Grand Prix kwamen alle klassen aan de start.

Algemeen

De Duitse Grand Prix keerde na drie jaar terug op de Nürburgring, waar een compleet nieuw circuit was aangelegd, dat de coureurs uitstekend beviel. De wisselende weersomstandigheden op de racedag maakten het voor de 250cc-coureurs moeilijk een goede bandenkeuze te maken.

De nieuwe Nürburgring

Tot en met het seizoen 1980 had de Grand Prix-wegrace van Duitsland zich afwisselend op de Hockenheimring en de Nordschleife van de Nürburgring afgespeeld, maar de coureurs, vooral die uit de 500cc-klasse, waren dit lange en gevaarlijke circuit meer dan beu. In 1980 moesten de toprijders letterlijk door hun teams worden gedwongen überhaupt te starten, maar in de jaren daarna werd in Hockenheim gereden, in afwachting van de nieuwe Nürburgring, die naast het oude circuit werd aangelegd. Het nieuwe circuit was dan ook bijzonder modern en veilig. Het was overal minstens tien meter breed en had - ook op ongevaarlijke plaatsen - ten minste tien meter uitloopstrook. Voor de rijders was er een modern rennerskwartier met goede sanitaire voorzieningen. Die waren er ook voor het publiek. Men kon 150.000 toeschouwers herbergen, waarvan er 120.000 konden staan of zitten op zestien tribunes. De kosten voor dit alles bedroegen 81 miljoen Duitse mark. Het publiek zat echter overal ver van de baan, zo ver, dat de startnummers niet eens leesbaar waren.

500cc-klasse

Erg spannend was de strijd om de leiding in de 500cc-race niet. Ron Haslam was zoals gewoonlijk als snelste weg, maar Freddie Spencer stelde met zijn driecilinder al in de tweede ronde orde op zaken. Eddie Lawson wist Randy Mamola en Ron Haslam te passeren, maar werd tegen het einde van de race gehinderd door een achterblijver, waardoor hij even het gras in moest en veel tijd verloor. Hij werd toch nog tweede voor Mamola en Haslam. Raymond Roche reed eenzaam naar de vijfde plaats, maar achter hem werd flink gevochten tussen Virginio Ferrari, Didier de Radiguès, Keith Huewen, Barry Sheene, Boet van Dulmen en Franco Uncini. Ferrari wist zich los te maken en Uncini won elke ronde een plek, terwijl Reinhold Roth aanluiting bij deze groep kreeg. De Radiguès en Roth kwamen echter ten val en Uncini nam de zesde plaats over van Ferrari. Van Dulmen moest Huewen laten gaan maar eindigde toch nog voor Sheene.

De training

Het Honda-fabrieksteam had de viercilindermotor van de Honda NSR 500 van Freddie Spencer na de GP van Oostenrijk meteen naar HRC gestuurd om te laten onderzoeken waarom hij niet goed had gelopen. Men kreeg geen uitsluitsel en besloot de oude NS 500-driecilinder van Marco Lucchinelli uit 1983 in de werkplaats in Aalst aan te passen aan de specificaties voor Spencer. Al na vier ronden verdrong Spencer met deze machine Eddie Lawson van poleposition. Randy Mamola gebruikte Spencer's motorfiets ook, maar was bijna drie seconden langzamer. Cagiva verscheen niet in Duitsland. Marco Lucchinelli vond het zinloos verder te gaan zolang er geen beter frame was ontwikkeld.

1.	Freddie Spencer	HRC-Honda	1:42.75
2.	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	1:44.03
3.	Rob McElnea	Heron-Suzuki	1:45.13
4.	Randy Mamola	HRC-Honda	1:45.43
5.	Ron Haslam	HRC-Honda	1:45.50
6.	Raymond Roche	Honda	1:46.35
7.	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	1:46.49
8.	Reinhold Roth	Fath-Honda	1:45.75
9.	Keith Huewen	Honda	1:46.85
10.	Boet van Dulmen	Suzuki	1:46.96

Uitslag 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	52:37.98	1	15
2	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	52:53.93	2	12
3	Randy Mamola	HRC-Honda	53:19.93	4	10
4	Ron Haslam	HRC-Honda	53:29.75	5	8
5	Raymond Roche	Honda	53:41.06	6	6
6	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	53:45.86	11	5
7	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	53:57.07	7	4
8	Keith Huewen	Honda	54:03.67	9	3
9	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	54:09.09	10	2
10	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	54:16.78	13	1
11	Steve Parrish	Yamaha	+1 ronde	16
12	Massimo Broccoli	Honda	+1 ronde	17
13	Rob Punt	Suzuki	+1 ronde	18
14	Fabio Biliotti	Honda	+1 ronde	26
15	Leandro Becheroni	Suzuki	+1 ronde	19
16	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	+1 ronde	24
17	Henk van der Mark	SNRT-Bakker-Honda	+1 ronde	28
18	Franck Gross	Honda	+1 ronde	15
19	Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	+1 ronde	22
20	Walter Migliorati	Suzuki	+1 ronde	27
21	Paolo Ferretti	Suzuki	+1 ronde	32
22	Chris Guy	Honda	+2 ronden	31
23	Brett Hudson	Suzuki	+2 ronden	37
24	Henk de Vries	Suzuki	+2 ronden	34
25	Manfred Fischer	Juchem	+2 ronden	35
26	Börge Nielsen	Suzuki	+2 ronden	39
27	Hartmut Müller	Suzuki	+3 ronden	30
28	Wolfgang Schwarz	Honda	+3 ronden	41
29	Marco Papa	Honda	+14 ronden	20

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Reinhold Roth	Honda	Val	8
Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	Val	12
Peter Sjöström	Suzuki		38
Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki		14
Lothar Spiegler	Suzuki		33
Claude Arciero	Honda		36
Louis-Luc Maisto	Honda		29
Rolf Aljes	Juchem		40
Wolfgang von Muralt	Suzuki		21
Rob McElnea	Heron-Suzuki	Val	3
Gustav Reiner	Honda	Val[1]	23
Klaus Klein	Suzuki		25

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Wayne Gardner	Honda	Contract[2]
Roger Marshall	Honda	Contract[2]
Takazumi Katayama	HRC-Honda	Blessure[3]
Tadahiko Taira	Yamaha
Eero Hyvärinen	Suzuki
Armando Errico	Suzuki
Hervé Moineau	Cagiva
Marco Lucchinelli	Cagiva

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	69
2	Raymond Roche	HRC-Honda / Honda	43
3	Freddie Spencer	HRC-Honda	42
4	Randy Mamola	HRC-Honda	32
5	Ron Haslam	HRC-Honda	29
6	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	19
7	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	16
8	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	11
9	Reinhold Roth	Fath-Honda	9
10	Wayne Gardner	Honda	8
	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda
	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki

250cc-klasse

Door de dreigende wolken besloot een aantal coureurs na de opwarmronde een bandenwissel te maken. Thierry Espié, Alan Carter, Wayne Rainey en Sito Pons kozen voor intermediates en bleken daardoor in de race kansloos. Christian Sarron koos al voor de opwarmronde voor slicks en Manfred Herweh, Martin Wimmer en Carlos Lavado volgden zijn voorbeeld. Toni Mang wisselde pas na de opwarmronde naar slicks, die daardoor bij de start nog koud waren. Na de start ging Martin Wimmer aan de leiding, maar na zeven ronden bestond de kopgroep uit Wimmer, Herweh en Sarron, met op enige afstand Lavado, Jacques Cornu en Mang, die trager was begonnen om zijn banden op temperatuur te brengen. Espié en Carter waren al teruggevallen omdat het droog bleef en hun intermediates niet goed werkten. Toen de eerste achterblijvers gepasseerd werden leek Wimmer een kleine voorsprong te nemen, maar Herweh en Sarron dichtten het gat weer. Herweh passeerde Wimmer en gaf hem zelfs een vriendschappelijk tikje op de rug. In de voorlaatste bocht remde Herweh erg laat, maar hij merkte dat zijn achterband versleten was en ging voorzichtig de laatste bocht in. Sarron had de ideale lijn en won voor Wimmer en Herweh.

De training

Opnieuw stonden de beste 250cc-rijders dicht bij elkaar, maar voor het publiek was het een tegenvaller dat Martin Wimmer en Manfred Herweh genoegen moesten nemen met posities achter de Fransman Christian Sarron.

1.	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	1:49.29
2.	Martin Wimmer	Yamaha	1:49.51
3.	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	1:49.73
4.	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	1:49.76
5.	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	1:49.77
6.	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	1:50.06
7.	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	1:50.08
8.	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	1:50.42
9.	Richard Hubin	Yamaha	1:50.52
10.	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	1:50.79

Uitslag 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	46:12.07	1	15
2	Martin Wimmer	Yamaha	45:12.20	2	12
3	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	46:12.42	3	10
4	Toni Mang	HB-Yamaha	46:28.12	12	8
5	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	46:28.35	5	6
6	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	46:29.18	4	5
7	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	46:45.04	8	4
8	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	46:45.16	10	3
9	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	46:52.74	7	2
10	Jean-Michel Mattioli	Sonauto-Yamaha	47:11.93	13	1
11	Loris Reggiani	Kawasaki	47:17.22	20
12	Mario Rademeyer	Yamaha	47:21.30	24
13	Teruo Fukuda	Yamaha	47:38.42	18
14	Hervé Guilleux	Yamaha	+1 ronde	21
15	Guy Bertin	MBA	+1 ronde	25
16	Massimo Matteoni	Yamaha	+1 ronde	38
17	Davide Tardozzi	Yamaha	+1 ronde	30
18	Manfred Obinger	Yamaha	+1 ronde	29
19	Eilert Lundstedt	Yamaha	+1 ronde	39
20	Bruno Lüscher	Yamaha	+1 ronde	15
21	Siegfried Minich	Yamaha	+1 ronde	47
22	Stéphane Mertens	Yamaha	+1 ronde	31
23	Mar Schouten	Yamaha	+1 ronde	33
24	Martin Füg	Rotax	+1 ronde	11
25	Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha	+1 ronde	37
26	Vincenzo Cascino	Yamaha	+2 ronden	48
27	David Floyd Busby	Rotax	+3 ronden	44

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Jean-François Baldé	Pernod	Motor	19
Fausto Ricci	Yamaha		45
Harald Eckl	Rotax		16
Bodo Schmidt	Honda		34
Richard Hubin	Yamaha		9
Gabriel Gabria	Yamaha		43
Graham Young	Rotax		46
Roland Freymond	Yamaha		35
Donnie Robinson	Yamaha		27
Sito Pons	JJ Cobas-Rotax		6
Patrick Fernandez	Yamaha		17
Donnie McLeod	Yamaha		14
Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha		22
Jean-Louis Guignabodet	Yamaha		36
Tony Head	Rotax	Val	32
Michel Siméon	Honda	Val
Jacques Bolle	Pernod	Versnellingsbak	23
Hans Becker	Yamaha		26

Niet gekwalificeerd

Coureur	Merk	Oorzaak
Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	Angst?[4]

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Andy Watts	EMC-Rotax
Maurizio Vitali	MBA
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax	Blessure[5]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	54
2	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	35
3	Toni Mang	HB-Yamaha	31
4	Martin Wimmer	Yamaha	28
5	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	24
6	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	20
7	Jacques Cornu	Bakker-Parisienne-Yamaha	16
7	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	16
9	Patrick Fernandez	Yamaha	15
9	Fausto Ricci	Yamaha	15

125cc-klasse

Manager/constructeur Jan Thiel vertelde voor de 125cc-race in Duitsland dat zijn rijders met stalorders van start zouden gaan. Als Eugenio Lazzarini kans had om te winnen, moest Ángel Nieto hem voor laten gaan. Garelli was tenslotte een Italiaans merk en daarmee zou ook de Italiaanse pers gunstig gestemd worden. Lazzarini kon zijn gekunstelde favorietenrol echter niet waarmaken. Snelste trainer Maurizio Vitali nam meteen de leiding en Nieto liet Lazzarini inderdaad voorop gaan in de achtervolging. Toen Vitali's voorsprong begon te groeien reed Nieto het gat toch maar alleen dicht, maar Vitali viel in de zesde ronde, waardoor de kansen van Lazzarini weer groter werden en Nieto sloot weer achter hem aan. Er kwam echter een nieuw probleem: een achtervolgende groep met Luca Cadalora, Fausto Gresini en August Auinger kwam dichterbij en Cadalora nam de leiding van Lazzarini over. Nieto gebaarde bij elke doorkomst naar de pit dat hij niet wist wat te doen, maar toen Lazzarini niet in staat bleek Cadalora weer in te halen nam hij de leiding. In de laatste bocht keek hij om, om te zien of Lazzarini weer achter hem zat, maar dat was niet het geval en Nieto moest de overwinning wel grijpen. Daarmee was Lazzarini wel de mond gesnoerd, want die had zich - ook al in de Italiaanse pers - nogal negatief geuit omdat hij bij Garelli tweede viool moest spelen.

De training

1.	Maurizio Vitali	MBA	1:55.42
2.	Eugenio Lazzarini	Garelli	1:55.92
3.	Ángel Nieto	Garelli	1:55.95
4.	Luca Cadalora	MBA	1:56.10
5.	Hans Müller	MBA	1:56.35
6.	Stefano Caracchi	MBA	1:56.52
7.	Jean-Claude Selini	MBA	1:56.89
8.	Fausto Gresini	MBA	1:57.19
9.	August Auinger	Bartol-MBA	1:57.38
10.	Olivier Liégeois	MBA	1:57.66

Uitslag 125cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	44:44.96	3	15
2	Luca Cadalora	MBA	44:45.69	4	12
3	Eugenio Lazzarini	Garelli	44:45.86	2	10
4	Fausto Gresini	MBA	44:46.34	8	8
5	August Auinger	Bartol-MBA	44:47.71	9	6
6	Jean-Claude Selini	MBA	45:35.83	7	5
7	Giuseppe Ascareggi	MBA	45:36.68	25	4
8	Johnny Wickström	MBA	45:36.88	15	3
9	Bruno Kneubühler	MBA	45:44.91	12	2
10	Lucio Pietroniro	MBA	45:45.48	17	1
11	Olivier Liegeois	MBA	45:45.62	10
12	Stefano Caracchi	MBA	45:57.16	6
13	Gerhard Waibel	MBA	46:01.71	14
14	Helmut Lichtenberg	MBA	46:27.33	22
15	Boy van Erp	MBA	46:40.83	23
16	Alois Pavlic	MBA	+1 ronde	35
17	Peter Sommer	MBA	+1 ronde	29
18	Robert Hmeljak	MBA	+1 ronde	36
19	Dirk Hafeneger	MBA	+1 ronde	18
20	Peter Balaz	MBA	+2 ronden	40
21	Horst Elsenheimer	MBA	+6 ronden	39

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Domenico Brigaglia	MBA	Val[6]	13
Henk van Kessel	MBA	Val[6]	16
Willi Hupperich	MBA		21
Pablo Chambertini	MBA		32
Stefan Schmitt	MBA		34
Mike Leitner	MBA		20
Willy Pérez	MBA		19
Tony Smith	Casal		43
Hans Müller	MBA	Krukas	5
Thomas Weickardt	MBA		28
Jacky Hutteau	MBA		42
Beat Sidler	MBA		30
Bady Hassaine	MBA		27
Chris Baert	MBA		45
Maurizio Vitali	MBA		1
Neil Robinson	MBA		31
Joe Genoud	MBA		41
Tony Head	MBA		38
Ezio Gianola	MBA		11
Wilhelm Lücke	MBA		33
Thomas Möller-Pedersen	MBA		37
Hubert Abold	MBA		26

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Alex Bedford	MBA
Hakan Olsson	Starol
Anton Straver	MBA	Familieomstandigheden

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ángel Nieto	Garelli	45
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	32
3	Luca Cadalora	MBA	18
4	Stefano Caracchi	MBA	16
5	Jean-Claude Selini	MBA	13
6	Hans Müller	MBA	12
6	Maurizio Vitali	MBA	12
8	Bruno Kneubühler	MBA	9
9	Giuseppe Ascareggi	MBA	8
9	Fausto Gresini	MBA	8

80cc-klasse

Het was duidelijk dat WK-leider Pier Paolo Bianchi in de slipstream van Stefan Dörflinger zou moeten kruipen om hem te kunnen volgen, maar dat plan mislukte na de slechte start van Bianchi. Ook Jorge Martínez had een matige start, maar hij kon toch naar Dörflinger toe rijden, om daarna met machinepech uit te vallen. Daardoor kwam Bianchi toch nog op de tweede plaats terecht.

De training

In de 80cc-klasse begonnen grote verschillen te ontstaan tussen de toprijders met de beste machines en de privérijders. George Looijesteijn, die zich als achtste kwalificeerde, reed ruim 7 seconden langzamer dan Jorge Martínez, die Stefan Dörflinger wist af te troeven en snelste was.

1.	Jorge Martínez	Derbi	2:00.55
2.	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	2:01.81
3.	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	2:02.86
4.	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	2:03.05
5.	Gerhard Waibel	Seel	2:03.28
6.	Reiner Scheidauer	Seel	2:04.56
7.	Hans Spaan	HuVo-Casal	2:04.65
8.	George Looijesteijn	HuVo-Casal	2:07.68
9.	Hans Müller	Sachs	2:08.43
10.	Willem Heykoop	HuVo-Casal	2:08.93

Uitslag 80cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	37:12.77	2	15
2	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	37:23.44	3	12
3	Gerhard Waibel	Seel	37:28.90	5	10
4	Hubert Abold	Krauser-LCR-Zündapp	38:02.00	4	8
5	Willem Heykoop	HuVo-Casal	38:23.93	10	6
6	George Looijesteijn	HuVo-Casal	39:15.09	8	5
7	Serge Julin	HuVo-Casal	39:27.19	14	4
8	Zdravko Matulja	Ziegler	+1 ronde	18	3
9	Reinhard Koberstein	Seel	+1 ronde	13	2
10	Bernd Rossbach	Casal	+1 ronde	15	1
11	Bertus Grinwis	Casal	+1 ronde	20
12	Otto Machinek	Kreidler	+1 ronde	21
13	Paul Rimmelzwaan	Harmsen	+1 ronde	22
14	Tony Smith	Casal	+1 ronde	28
15	Chris Baert	Eberhardt	+1 ronde	16
16	Johann Auer	Eberhardt	+1 ronde	23
17	Bert Smit	BZ	+2 ronden	29
18	Thomas Engl	Sachs	+2 ronden	17
19	Jos van Dongen	Sachs	+2 ronden	25

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Mika-Sakari Komu	Eberhardt		31
Hans Müller	Sachs	Ontsteking	9
Jorge Martínez	Derbi		1
Hans Spaan	HuVo-Casal	Val	7
Eico Rispens	Kreidler		32
Gerhard Bauer	Ziegler		11
Theo Timmer	HuVo-Casal	Koppeling	12
Reiner Scheidhauer	Seel	Val	6
Hans Koopman	Kreidler	Vastloper	19
Hans-Jürgen Hummel	Hummel		24
Reiner Koster	Casal		26
Inge Arends	Jas		27
Kasimir Rapczynski	Kreidler		33
Günter Schirnhofer	Honda		30

Niet deelgenomen

Coureur	Merk	Oorzaak
Maurizio Stocco	Lusuardi

Top tien tussenstand 80cc-klasse

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Pier Paolo Bianchi	HuVo-Casal	50
2	Stefan Dörflinger	Krauser-LCR-Zündapp	46
3	Hubert Abold	Krauser-Bakker-Zündapp/ Krauser-LCR-Zündapp	38
4	Gerhard Waibel	Seel	26
5	Hans Spaan	HuVo-Casal	19
6	Willem Heykoop	HuVo-Casal	15
7	Hans Müller	Sachs	13
7	Jorge Martínez	Derbi	13
9	Henk van Kessel	HuVo-Casal	12
10	George Looijesteijn	HuVo-Casal	7

Zijspanklasse

Hoewel Rolf Biland al in de eerste bocht de combinatie Egbert Streuer/Bernard Schnieders uitremde en de leiding nam, besloot Streuer dezelde taktiek als in Oostenrijk toe te passen: hij bleef Biland gewoon opjagen. Hij hoorde dat de machine van Biland veel te veel toeren moest maken en wist dat dat niet lang goed kon gaan. Twaalf ronden lang duurde dit spel, totdat de rondetijden zo hoog werden dat Streuer bang was dat de achtervolgers terug zouden komen. Streuer passeerde Biland, die vier ronden later uitviel door een kapotte zuiger. Op dat moment vochten Alain Michel en Werner Schwärzel om de derde plaats, maar Schwärzel moest naar de pit om zijn achterband te laten vervangen. Fresc kon daardoor onbedreigd tweede worden, bijna een minuut voor Steve Webster. Schwärzel vocht zich nog terug naar de vierde plaats, met een ronde achterstand.

De training

Rolf Biland had zijn technische problemen geweten aan het vertrek van tuner Romero Folghera, die naar het Parisienne-team gegaan was. Folghera wist echter toch wat tijd te vinden om Biland te helpen en de Krauser-LCR bleek al in de trainingen snel en betrouwbaar. Er ontstond een gevecht op haren en snaren tussen Biland en Egbert Streuer om poleposition, dat Biland nipt wist te winnen. Theo van Kempen plaatste zich als tiende, maar wist niet of hij het wel een hele race zou volhouden nu was gebleken dat hij in Oostenrijk tweedegraads brandwonden had opgelopen. Jos Modder verloor tijdens de training zijn bakkenist Dick van 't Klooster, die 200 meter over het asfalt rolde maar fit genoeg bleef om te starten.

1.	Rolf Biland/Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	1:48.61
2.	Egbert Streuer/Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	1:48.65
3.	Alain Michel/Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	1:49.18
4.	Werner Schwärzel/Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	1:49.61
5.	Derek Bayley/Brian Nixon	LCR-Yamaha	1:50.01
6.	Derek Jones/Brian Ayres	LCR-Yamaha	1:50.54
7.	Steve Webster/Tony Hewitt	LCR-Yamaha	1:50.93
8.	Alfred Zurbrügg/Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	1:51.33
9.	Masato Kumano/Helmut Diehl	LCR-Yamaha	1:52.00
10.	Theo van Kempen/Geral de Haas	LCR-Yamaha	1:52.11

Uitslag zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	45:56.34	2	15
2	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	46:31.32	3	12
3	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	47:27.62	7	10
4	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	+1 ronde	4	8
5	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	+1 ronde		6
6	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	+1 ronde	9	5
7	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	+1 ronde	8	4
8	Hein van Drie	William van Dis	LCR-Yamaha	+1 ronde	13	3
9	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha	+1 ronde	10	2
10	Dennis Bingham	Julia Bingham	LCR-Yamaha	+1 ronde		1
11	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Yamaha	+1 ronde
12	Hansruedi Christinat	Markus Fährni	LCR-Yamaha	+1 ronde
13	Jos Modder	Dick van 't Klooster	LCR-Yamaha	+1 ronde	22
14	Mick Barton	Simon Birchall	LCR-Suzuki	+1 ronde
15	Graham Gleeson	Kurt Rothenbühler	Windle-Yamaha	+2 ronden
16	Lundberg	Onbekend	Onbekend	+2 ronden
17	Egon Schons	Eckart Rösinger	Busch-Yamaha	+2 ronden
18	Hiller	Puzo	Onbekend	+4 ronden

Niet gefinisht

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	Vastloper	5
Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	Vastloper	6
Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	Zuiger	1

Top tien tussenstand zijspanklasse

Pos.	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn.
1	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	30
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-LCR-Yamaha	20
2	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	Krauser-LCR-Yamaha	20
4	Masato Kumano	Helmut Diehl	LCR-Yamaha	15
5	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Yamaha	10
6	Theo van Kempen	Geral de Haas	LCR-Yamaha	6
	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha
	Hein van Drie	William van Dis	LCR-Yamaha
	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha
10	Hans Hügli	Andreas Schütz	LCR-Yamaha	5

Trivia

De toch niet zo nieuwe Nürburgring

Reglementair mocht men een WK-weekend niet organiseren op een nieuw circuit. De nieuwe Nürburgring werd op 12 mei geopend, de Grand Prix stond gepland voor 27 mei. Men organiseerde op 12 mei twee prominentenraces: één voor motorfietsen met allemaal K 100 RS-en, één voor auto's met allemaal Mercedes 190 E's. Aan de motorrace namen onder anderen Hubert Abold, Hubert Auriol, Johnny Cecotto, Stefan Dörflinger, Manfred Herweh, Toni Mang, Gaston Rahier, Gustav Reiner, Gerhard Waibel en Martin Wimmer deel, aan de autorace onder anderen Niki Lauda, Alain Prost, Keke Rosberg, Ayrton Senna en John Surtees. Dit leverde voor een aantal motorcoureurs een probleem op: men mocht in Duitsland niet aan twee verschillende races in één weekend deelnemen en er was ook nog een race voor het Europees kampioenschap gepland. Daarom doopte men de K 100 RS-race om tot "demonstratie". Nu had de organisatie weer een probleem, want er zou voor de Duitse Grand Prix nooit officieel geracet zijn op het circuit. Daarom organiseerde men op zondag 13 mei alsnog een onbelangrijke race, zodat dit probleem opgelost werd. Het circuit was nu niet meer "nieuw". De motorcoureurs maakten er overigens ondanks de titel "demonstratie" een echte race van, die werd gewonnen door Helmut Dähne, die gewend was aan het racen met standaardmotoren.

Stoelendans

Na het vertrek van Thierry Rapicault gaf de Franse Yamaha-importeur Sonauto diens machine meteen aan Jean-Michel Mattioli, tot verdriet van Alain Chevallier, die daarmee een rijder verloor. Hij gaf Mattioli's machine op zijn beurt weer aan Thierry Espié. Door sommige bronnen werd aangegeven dat Rapicault bang was geworden op de motor en daarom gestopt was, volgens andere was het de druk vanuit het Sonauto-team en ook de sfeer binnen dat team. Dat was een meer logische verklaring, want Rapicault bedacht zich al snel en stond bij de Franse Grand Prix met een privé-Yamaha aan de start.

Diefstal

In de nacht voor de race sloegen dieven toe in het rennerskwartier. Hans Müller miste twee voorwielen met regenbanden en een achterwiel, Maurizio Vitali miste twee raceoveralls en Börge Nielsen twee krukassen, een paar zuigers en een paar banden.

Bronnen, noten en/of referenties

Motor Magazine
Moto 73

voetnoten

"Kamikaze-Gustl" Reiner was hersteld van de hersenschudding die hij in Oostenrijk had opgelopen, maar viel ook in Duitsland en brak daarbij een heup.
Wayne Gardner en Roger Marshall stonden onder contract bij Honda-Britain en moesten voornamelijk in races in het Verenigd Koninkrijk starten.
Takazumi Katayama herstelde nog steeds van de verwondingen die hij had opgelopen tijdens de GP van San Marino in 1983.
Thierry Rapicault stopte plotseling tijdens de trainingen en hij beweerde dat hij zijn racecarrière onmiddellijk zou beëindigen. Dat was de reden dat Jean-Michel Mattioli een Sonauto-machine in de race reed. Dit was de machine van Rapicault.
Carlos Cardús liep bij een val in de training van de GP van Oostenrijk een voetblessure op.
Henk van Kessel en Domenico Brigaglia waren samen bij een ongeval betrokken. In een hogesnelheidsbocht stond Brigaglia plotseling dwars op de baan en van Kessel kon hem niet meer ontwijken.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1984	FIM wereldkampioenschap wegrace 36^e seizoen (1984)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1984

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1983	Grand Prix-wegrace van Duitsland	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1985

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

1989:	JAP · AUS · VST · SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1988:	JAP · VST · SPA · POR · NAT · DUI · OOS · NED · BEL · JOE · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1987:	JAP · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · FRA · GBR · ZWE · TSL · SMR · POR · BRA · ARG
1986:	SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR · BAD
1985:	ZAF · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR
1984:	ZAF · NAT · SPA · OOS · DUI · FRA · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1983:	ZAF · FRA · NAT · DUI · SPA · OOS · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1982:	ARG · OOS · FRA · SPA · NAT · NED · BEL · JOE · GBR · ZWE · FIN · TSL · SMR · DUI
1981:	ARG · OOS · DUI · NAT · FRA · SPA · JOE · NED · BEL · SMR · GBR · FIN · ZWE · TSL
1980:	NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · FIN · GBR · TSL · DUI

Grand Prix-wegrace van Duitsland

1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] "Kamikaze-Gustl" Reiner was hersteld van de hersenschudding die hij in Oostenrijk had opgelopen, maar viel ook in Duitsland en brak daarbij een heup.

[contract-2] Wayne Gardner en Roger Marshall stonden onder contract bij Honda-Britain en moesten voornamelijk in races in het Verenigd Koninkrijk starten.

[3] Takazumi Katayama herstelde nog steeds van de verwondingen die hij had opgelopen tijdens de GP van San Marino in 1983.

[4] Thierry Rapicault stopte plotseling tijdens de trainingen en hij beweerde dat hij zijn racecarrière onmiddellijk zou beëindigen. Dat was de reden dat Jean-Michel Mattioli een Sonauto-machine in de race reed. Dit was de machine van Rapicault.

[5] Carlos Cardús liep bij een val in de training van de GP van Oostenrijk een voetblessure op.

[Brigaglia-6] Henk van Kessel en Domenico Brigaglia waren samen bij een ongeval betrokken. In een hogesnelheidsbocht stond Brigaglia plotseling dwars op de baan en van Kessel kon hem niet meer ontwijken.