Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980 was de tiende en tevens laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1980. De Grand Prix werd verreden op 24 augustus 1980 op de Nordschleife van de Nürburgring nabij Nürburg. In deze Grand Prix werden de wereldtitels in de 50cc-klasse, de 350cc-klasse en de 500cc-klasse beslist. Het was de laatste keer dat op de Nordschleife een WK-Grand Prix werd gereden.

Officiële naamGrosser Preis von Deutschland 1980, Deutsche TT
Land Duitsland
Datum24 augustus 1980
OrganisatorFIM
500 cc
Poleposition Randy Mamola
Snelste ronde Marco Lucchinelli
Eerste Marco Lucchinelli
Tweede Graeme Crosby
Derde Wil Hartog
350 cc
Poleposition Toni Mang
Snelste ronde Jon Ekerold
Eerste Jon Ekerold
Tweede Toni Mang
Derde Johnny Cecotto
250 cc
Poleposition Toni Mang
Snelste ronde Kork Ballington
Eerste Kork Ballington
Tweede Jean-François Baldé
Derde Toni Mang
125 cc
Poleposition Guy Bertin
Snelste ronde Guy Bertin
Eerste Guy Bertin
Tweede Ángel Nieto
Derde Hans Müller
50 cc
Poleposition Ricardo Tormo
Snelste ronde Stefan Dörflinger
Eerste Stefan Dörflinger
Tweede Eugenio Lazzarini
Derde Hans-Jürgen Hummel
Zijspan
Poleposition Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste Jock Taylor/ Benga Johansson
Tweede Alain Michel/ Michael Burkhardt
Derde Egbert Streuer/ Boy Brouwer

Algemeen

Vooral de coureurs in de 500cc-klasse hadden alles in het werk gesteld om de gang naar de Nordschleife te vermijden. Dit gehate, zeer lange circuit zou eigenlijk al in 1979 voor het laatst gebruikt zijn, en het was dan ook een grote teleurstelling dat het in 1980 weer op de kalender stond. In het begin van het seizoen had Kenny Roberts nog gezegd dat hij er beslist niet zou rijden en ook de Suzuki-coureurs Randy Mamola, Graziano Rossi en Marco Lucchinelli wilden er niet naartoe. Roberts had gehoopt dat zijn Yamaha sterk genoeg zou zijn om de titel nog voor de Duitse Grand Prix te beslissen, maar hij had het hele seizoen problemen met zijn achterschokdemper en kreeg grote tegenstand van Mamola. Daardoor was de wereldtitel nog niet beslist en de teams dwongen al deze coureurs toch naar Duitsland af te reizen. Vervolgens trainden Lucchinelli en Rossi zó langzaam, dat ze door teamchef Roberto Gallina op staande voet ontslagen werden. Gallina belde dit feit door naar Japan, maar kreeg opdracht ze onmiddellijk weer aan te nemen, want de constructeurstitel kon nog gewonnen worden.

Stand van zaken voor de races

Drie wereldtitels waren al voor aanvang van de Duitse Grand Prix beslist: Pier Paolo Bianchi was wereldkampioen 125 cc, Toni Mang was wereldkampioen 250 cc en Jock Taylor en Benga Johansson waren wereldkampioen in de zijspanklasse. Het spannendst was het in de 350cc-klasse, waarin Jon Ekerold en Toni Mang allebei 48 punten hadden. In de 500cc-klasse stond Kenny Roberts 13 punten voor op Randy Mamola en in de 50cc-klasse had Eugenio Lazzarini 5 punten voorsprong op Stefan Dörflinger. Dat bracht Ricardo Tormo in een vervelende situatie: Hij was door de Spaanse bond voor 60.000 gulden ingekocht in het Van Veen-team, maar was kansloos voor de titel. Daarom moest hij zeer tegen zijn zin steun verlenen aan Dörflinger.

500 cc

Randy Mamola had nog slechts een theoretische kans op de wereldtitel. Zelfs als hij won mocht Kenny Roberts niet bij de eerste negen finishen. Mamola trainde als snelste en zat bij de start in een kopgroep met Marco Lucchinelli, Graeme Crosby en Wil Hartog. Dat was koren op de molen van Suzuki, dat de constructeurstitel binnen wilde halen en dit waren allemaal Suzuki-rijders. Mamola en Lucchinelli maakten zich iets los van de groep, maar aan het einde van de tweede ronde begon de motor van Mamola te roken. Lucchinelli had het rijk alleen en won de race voor Crosby en Hartog. Roberts passeerde Mamola en was zeker van de wereldtitel, maar Suzuki wist inderdaad de constructeurstitel te grijpen.

Uitslag van 500 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Marco Lucchinelli Suzuki 50'38"13 4 15
2 Graeme Crosby Suzuki 50'58"04 7 12
3 Wil Hartog Suzuki 51'02"00 3 10
4 Kenny Roberts Yamaha 51'26"23 2 8
5 Randy Mamola Suzuki 51'28"06 1 6
6 Johnny Cecotto Yamaha 51'30"03 5 5
7 Franco Uncini Suzuki 51'52"07 6 4
8 Jack Middelburg Yamaha 52'13"94 9 3
9 Carlo Perugini Suzuki 51'16"93 16 2
10 Gustav Reiner Suzuki 52'18"69 8 1
11 Kork Ballington Kawasaki 52'43"77 13
12 Takazumi Katayama Honda 52'45"60 15
13 Maurizio Massimiani Yamaha 53'37"76 20
14 Stuart Avant Suzuki 53'38"05 27
15 Sadao Asami Yamaha 53'52"98 19
16 Dale Singleton Yamaha 53'55"38 25
17 Steve Parrish Suzuki 54'00"42 26
18 Werner Nenning Suzuki 54'14"15 21
19 Josef Hage Suzuki 54'45"93 18
20 Peter Ammann Suzuki 55'18"75 30
21 Giovanni Pelletier Morbidelli 32
22 Wolfgang von Muralt Yamaha 28
23 Graziano Rossi Suzuki 23
24 Jürgen Steiner Suzuki 43
25 Max Wiener Suzuki 36
26 Michael Schmid Suzuki 37
27 Alois Tost Yamaha 38
28 Bruno Kölble Yamaha 39
29 Rolf Schneider Yamaha 40
DNF Michel Frutschi Yamaha 10
DNF Gregg Hansford Kawasaki 11
DNF Boet van Dulmen Yamaha 12
DNF Philippe Coulon Suzuki 14
DNF Jeffrey Sayle Yamaha 22
DNF Willem Zoet Suzuki 24
DNF Klaus Klein Suzuki 28
DNF Sergio Pellandini Suzuki 31
DNF Elmar Renner Suzuki 34
DNF Virginio Ferrari Bakker-Cagiva 35
DNF Carlo Prati Suzuki Val 41
DNF Franck Gross Suzuki 43
DNF Clemens Driesch Suzuki 44
DNF Fritz Reitmaier Suzuki 45
DNQ Günter Riehl Yamato
DNQ Timo Pohjola Suzuki

Top 10 WK-eindstand na deze race

PosCoureurMerkPtn
1 Kenny Roberts (wereldkampioen)Yamaha87
2 Randy MamolaSuzuki72
3 Marco LucchinelliSuzuki59
4 Franco UnciniSuzuki50
5 Graziano RossiSuzuki38
6 Wil HartogSuzuki31
7 Johnny CecottoYamaha31
8 Graeme CrosbySuzuki29
9 Jack MiddelburgYamaha /
Bakker-Yamaha
20
10 Takazumi KatayamaSuzuki /
Honda
18

350 cc

Na de kwalificatietraining op de 22 km lange Nordschleife bleek Toni Mang 8 volle seconden sneller te zijn dan Jon Ekerold. Dat gaf Ekerold weinig hoop, want in Tsjecho-Slowakije (11 km) was het verschil slechts 0,01 seconde geweest. Beide coureurs moesten 1 punt meer scoren dan de ander om zich wereldkampioen te mogen noemen. Ekerold was als eerste weg, terwijl Mang al voor de eerste bocht negen plaatsen verloor. Na de eerste van zes ronden lag Ekerold nog steeds aan de leiding, gevolgd door Toni Mang. In de tweede ronde verbeterde Toni Mang het ronderecord met 10 seconden en hij kwam als eerste door, maar in de voorlaatste ronde reed Ekerold nog eens 4 seconden sneller. Zijn recordronde van 8'25"9 zou hem in de kwalificatie van de 500cc-klasse een tweede startplaats hebben opgeleverd. Mang had daar geen antwoord op. Bij de finish had hij 1,25 seconde achterstand en was de wereldtitel voor privérijder Jon Ekerold. Beide coureurs zouden met hun racetijd in de 500cc-klasse vierde en vijfde zijn geworden en Kenny Roberts op een achterstand van 11 seconden hebben gereden. 1½ minuut later werd de spannende strijd om de derde plaats beslist. Johnny Cecotto finishte vlak voor Jean-François Baldé.

Uitslag van 350 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Jon Ekerold Bimota-Yamaha 51'15"09 3 15
2 Toni Mang Krauser-Kawasaki +1"25 1 12
3 Johnny Cecotto Bimota-Yamaha +1'32"72 5 10
4 Jean-François Baldé Kawasaki +1'32"79 4 8
5 Gregg Hansford Kawasaki +1'33"38 2 6
6 Jacques Cornu Yamaha +1'54"04 6 5
7 Jeffrey Sayle Yamaha +1'55"01 16 4
8 Jean-Louis Tournadre Bimota-Yamaha +2'10"06 7 3
9 Graeme McGregor Yamaha +2'14"57 13 2
10 Keith Huewen Yamaha +2'24"97 11 1
11 Pekka Nurmi Yamaha +3'01"24 23
12 Roland Freymond Bimota-Yamaha +3'03"42 10
13 Alan North Yamaha +3'14"17 19
14 René Delaby Yamaha +3'14"47 25
15 Eero Hyvärinen Yamaha +3'36"53 27
16 Roland Kopf Yamaha +3'52"94 32
17 Gustav Reiner Yamaha +3'53"61 9
18 Alan Roethlisberger Yamaha +4'06"11 26
19 Chas Mortimer Cotton +4'27"18 21
20 Bruno Lüscher Yamaha +4'28"43 36
21 Edwin Weibel Yamaha +4'28"86 33
22 Werner Hilbk Yamaha +4'34"96 28
23 Carlo Perugini RTM +5'09"51 8
24 Norbert Peil Yamaha +5'39"33 39
25 Stuart Jones Yamaha +5'50"05 44
26 Reino Eskelinen Yamaha +5'50"32 31
27 Massimo Matteoni Bimota-Yamaha +7'15"82 ?
DNF Mladen Tomic Yamaha 12
DNF Siegfried Minich Yamaha 14
DNF Martin Wimmer Yamaha 18
DNF Jacques Bolle Yamaha 20
DNF Kenny Blake Yamaha Val 22
DNF Yoshimasa Matsumoto Yamaha Val 24
DNF Klaas Hernamdt Yamaha Val 29
DNF Murray Sayle Yamaha Val 30
DNF Johannes Klement Yamaha 34
DNF Michel Simeon Yamaha 35
DNF Walter Hoffmann Yamaha 37
DNF Lothar Spiegler Yamaha 38
DNF Carlos Lavado Bimota-Yamaha 40
DNF Hartmut Müller Yamaha 41
DNF Bodo Schmidt Yamaha 42
DNF Eric Saul Bimota-Yamaha 43
DNF Hartmut Tophelen Yamaha 45
DNF Franz Weidacher Yamaha 46
DNS Patrick Fernandez Bimota-Yamaha Blessure

Top 10 WK-eindstand na deze race

PosCoureurMotorfietsPtn
1 Jon Ekerold (wereldkampioen)Bimota-Yamaha63
2 Toni MangKrauser-Kawasaki60
3 Jean-François BaldéKawasaki38
4 Johnny CecottoBimota-Yamaha37
5 Jeffrey SayleYamaha25
6 Eric SaulBimota-Yamaha24
7 Jacques CornuYamaha21
8 Massimo MatteoniBimota-Yamaha19
9 Walter VillaAdriatica-Yamaha16
10 Patrick FernandezBimota-Yamaha12

250 cc

Toni Mang had weliswaar de snelste trainingstijd op de Nordschleife gezet (1,5 seconde sneller dan Kork Ballington), maar had geen enkele behoefte om zich overmatig in te spannen in de 250cc-race. Die titel had hij immers al op zak en de belangrijke 350cc-race moest nog gereden worden. Het werd even spannend toen de machines van Egid Schwemmer en Tony Rogers elkaar bij de start raakten. Schwemmer's Yamaha kwam tegen de vangrail tot stistand en vloog in brand. De vlammen en de rook trokken naar de hoofdtribune, waardoor er enige paniek ontstond. Ballington vertrok als snelste, maar werd halverwege de eerste ronde toch gepasseerd door Mang. Op dat moment was een zestal rijders al gestopt omdat ze de baan te glad vonden[1]. Mang liet zich echter gemakkelijk weer inhalen, ook door Jean-François Baldé. Hij reed op volle regenbanden en daar was de baan niet nat genoeg voor, maar hij was ook erg voorzichtig met het oog op de komende 350cc-race. Baldé werd tweede, maar wist Ballington tot op 0,3 seconde te naderen.

Uitslag van 250 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Kork Ballington Kawasaki 47'59"63 2 15
2 Jean-François Baldé Kawasaki 47'59"95 3 12
3 Toni Mang Krauser-Kawasaki 48'52"96 1 10
4 Graeme McGregor Yamaha 49'04"22 25 8
5 Jacques Cornu Yamaha 49'05"00 9 6
6 Didier de Radiguès Yamaha 49'05"49 16 5
7 Herbert Hauf Yamaha 49'13"48 14 4
8 Roland Freymond Ad Maiora 49'13"85 28 3
9 Martin Wimmer Yamaha 49'28"62 24 2
10 Mladen Tomic Yamaha 49'28"92 21 1
11 Loris Reggiani Yamaha 50'20"84 22
12 Hans Müller Yamaha 50'25"73 11
13 Chas Mortimer Yamaha 50'40"04 46
14 Peter Looijesteijn Yamaha 50'42"96 13
15 Karl-Thomas Grässel Yamaha 50'43"56 23
16 Klaas Hernamdt Yamaha 50'44"21 33
17 Stefan Janssen Yamaha 50'58"38 47
18 Olivier Liegeois Yamaha 51'03"16 6
19 Jean-Jacques Peyre Yamaha 52'13"02 36
20 René Delaby Yamaha 52'13"29 27
21 Hans Naef Yamaha +1 ronde 32
DNF Jean-Marc Toffolo Armstrong 4
DNF Guy Bertin MBA 5
DNF Reinhold Roth Yamaha Val 8
DNF Roland Kopf Yamaha 12
DNF Jacques Bolle Cotton-Rotax 15
DNF Pekka Nurmi Yamaha 17
DNF Alan North Yamaha 18
DNF Siegfried Minich Yamaha 20
DNF Manfred Herweh Yamaha 26
DNF Eric Saul Yamaha 29
DNF Bruno Lüscher Yamaha 30
DNF Murray Sayle Yamaha 34
DNF Frank Steinhausen Yamaha 35
DNF Siegfried Zacharias Yamaha 39
DNF Clive Horton Cotton-Rotax 40
DNF Egid Schwemmer Yamaha Val 41
DNF Edwin Weibel Yamaha 42
DNF Massimo Matteoni Yamaha 43
DNF Carlos Lavado Yamaha 44
DNF Tony Rogers Yamaha Val 45

Top 10 WK-eindstand na deze race

PosCoureurMotorfietsPtn
1 Toni Mang (wereldkampioen)Krauser-Kawasaki128
2 Kork BallingtonKawasaki87
3 Jean-François BaldéKawasaki59
4 Thierry EspiéBimota-Yamaha53
5 Roland FreymondAd Maiora46
6 Carlos LavadoYamaha29
7 Giampaolo MarchettiYamaha28
9 Jacques CornuYamaha26
8 Eric SaulYamaha24
10 Graeme McGregorYamaha18

125 cc

De wereldtitel in de 125cc-klasse was al in het bezit van Pier Paolo Bianchi (MBA), maar Minarelli kon de constructeurstitel nog winnen als er een Minarelli vóór een MBA over de finish kwam. Daarom kreeg Maurizio Massimiani opnieuw een 125cc-Minarelli ter beschikking. Trainingssnelste Guy Bertin nam meteen de leiding. Ángel Nieto probeerde hem te volgen, maar moest al snel terrein prijsgeven. Zo resulteerde het laatste optreden van Bertin met zijn Motobécane in een overwinning. Hans Müller werd derde. Door de tweede plaats van Nieto ging de constructeurstitel naar Minarelli.

Uitslag van 125 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Guy Bertin Motobécane 37'41"94 1 15
2 Ángel Nieto Minarelli 37'55"08 18 12
3 Hans Müller MBA 38'01"77 15 10
4 Maurizio Massimiani Minarelli 38'14"85 ? 8
5 Gert Bender Bender 38'26"85 2 6
6 Bruno Kneubühler MBA 38'32"18 14 5
7 Pier Paolo Bianchi MBA 38'34"67 4 4
8 Henk van Kessel Condor 38'46"88 5 3
9 Stefan Janssen Morbidelli 38'47"18 9 2
10 Peter Looijesteijn MBA 39'02"32 7 1
11 Iván Palazzese MBA 39'03"10 17
12 Walter Koschine MBA 39'07"99 23
13 Rolf Blatter MBA 39'08"30 13
14 Gerhard Waibel MBA 39'08"70 3
15 August Auinger MBA 39'08"98 12
16 Jean-Claude Selini MBA 39'09"47 10
17 Michel Galbit MBA 39'14"30 20
18 Stefan Dörflinger Morbidelli 39'32"26 25
19 Johnny Wickström Morbidelli 39'55"68 21
20 Anton Straver MBA 40'01"53 27
21 Werner Steege MBA 40'49"45 43
22 Harald Wiedemann Morbidelli 40'51"52 28
23 Christoph Strehle Bender 31
24 Bennie Wilbers MBA 36
25 Patrick Hérouard MBA 16
26 Norbert Peschke MBA 34
27 Martin van Soest MBA 35
28 Harald Bartol MBA 19
29 Rolf Brändle MBA 42
30 Chris Baert MBA 37
31 Walter Kaletsch MBA 40
DNF Loris Reggiani Minarelli 6
DNF Eugenio Lazzarini Iprem 8
DNF Yves Dupont MBA 11
DNF Ricardo Tormo MBA 22
DNF Hagen Klein Hess 24
DNF Willy Pérez MBA 26
DNF Hugo Vignetti MBA 29
DNF Robert Bauer MBA 30
DNF Per-Edvard Carlsson MBA 32
DNF Hans-Peter Herr Morbidelli 38
DNF Ernst Fagerer MBA 39
DNF Alfred Waibel MBA 44

Top 10 WK-eindstand na deze race

PosCoureurMotorfietsPtn
1 Pier Paolo Bianchi (wereldkampioen)MBA90
2 Guy BertinMotobécane81
3 Ángel NietoMinarelli78
4 Bruno KneubühlerMBA68
5 Loris ReggianiMinarelli65
6 Hans MüllerMBA64
7 Iván PalazzeseMBA28
8 Maurizio MassimianiMinarelli20
9 Peter LooijesteijnMBA18
10 Barry SmithMBA17

50 cc

Als privérijder had Eugenio Lazzarini niet veel kans om de Van Veen-Kreidlers van Ricardo Tormo en Stefan Dörflinger te verslaan, maar hij had in het wereldkampioenschap 5 punten voorsprong op Dörflinger. Bij een overwinning van Dörflinger moest hij tweede worden. Andersom was het ook voor Tormo zaak tweede te worden achter Dörflinger, maar Tormo had veruit de snelste trainingstijd gereden en startte ook als snelste. In de eerste ronde viel hij echter al. Hij verklaarde na de race dat hij zich te veel had geconcentreerd op de achter hem rijdende Dörflinger, die hij voorbij moest laten. Na de eerste ronde lag Hans-Jürgen Hummel aan de leiding, met Lazzarini op de tweede plaats, terwijl Dörflinger vlak voor Hans Spaan en Ingo Emmerich lag. Van Spaan had hij niets te vrezen, want ook hij reed voor het team van Van Veen. In de laatste ronde reed Hummel nog steeds voorop, maar hij zat te rekenen op zijn motor. Als hij alleen zou blijven zouden zowel Dörflinger als Lazzarini hem inhalen. Daarom probeerde hij Dörflinger voorbij te wenken, met het idee gebruik te maken van diens slipstream. Daardoor zou hij in elk geval tweede kunnen worden. Dörflinger begreep de hint niet en bleef Hummel volgen. Hummel keek nog een keer om en kwam daardoor ten val. Hij kon meteen weer op zijn machine klimmen, maar werd derde. Lazzarini werd tweede en daardoor wereldkampioen.

Uitslag van 50 cc

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 35'19"05 2 15
2 Eugenio Lazzarini Iprem-Kreidler 35'33"28 4 12
3 Hans-Jürgen Hummel Kreidler 35'52"70 5 10
4 Hans Spaan Van Veen-Kreidler 35'55"09 10 8
5 Ingo Emmerich Kreidler 35'58"36 11 6
6 Wolfgang Müller Kreidler 37'27"67 36 5
7 Günter Schirnhofer Kreidler 37'37"05 12 4
8 Henk van Kessel Pentax-X-16 37'50"24 6 3
9 Theo Timmer Bultaco 38'55"70 18 2
10 Gerhard Böhl Kreidler 39'09"68 35 1
11 Gerhard Waibel Kreidler 39'12"61 30
12 Reiner Scheidhauer Kreidler 39'33"12 16
13 Manfred Kelter Kreidler 39'46"89 21
14 Bruno di Carlo Kreidler 39'52"09 25
15 Henrique Sande Kreidler 40'12"88 26
16 Klaus Kull Kreidler 40'32"06 34
17 Ove Skifjeld Kreidler 40'38"28 32
18 Otto Machinek Kreidler 41'07"04 28
19 Chris Baert Kreidler 44'32"92 24
DNF Ricardo Tormo Van Veen-Kreidler Val 1
DNF Yves Dupont ABF 3
DNF Hagen Klein Horex 7
DNF Thomas Engl PCR 8
DNF Uli Merz Schuster 9
DNF Bruno Kneubühler Kreidler 14
DNF Enrico Cereda DRS 15
DNF Gerhard Bauer Heuser 17
DNF Rudolf Kunz Kreidler 19
DNF Reiner Koster Malanca 20
DNF Joaquin Gali Bultaco 22
DNF Zbynek Havdra Kreidler 27
DNF Aldo Pero Kreidler 29
DNF Gerhard Singer Kreidler 31
DNF Wolfgang Golembeck Kreidler 33
DNF Rolf Blatter Kreidler Val 37
DNF Jacky Hutteau ABF 38
DNF Lothar Vogel Kreidler 39
DNF Ramon Gali Bultaco 40

Top 10 WK-eindstand na deze race

PosCoureurMotorfietsPtn.
1 Eugenio Lazzarini (wereldkampioen)Iprem-Kreidler74
2 Stefan DörflingerVan Veen-Kreidler72
3 Hans-Jürgen HummelKreidler37
4 Ricardo TormoVan Veen-Kreidler36
5 Henk van KesselPentax-X-1631
6 Hans SpaanVan Veen-Kreidler24
7 Theo TimmerBultaco19
8 Yves DupontABF18
9 Jacky HutteauABF18
10 Wolfgang MüllerKreidler15

Zijspannen

Na een meningsverschil met een keuringsofficial kwam Derek "Crazy Horse" Jones niet aan de start, en zijn bakkenist Brian Ayres nam plaats in het zijspan van Trevor Ireson. Ook de zijspanrijders hadden moeite met de gladheid van de baan, zeker omdat het op een deel van het circuit motregende. Jock Taylor/Benga Johansson reden van start tot finish aan de leiding, Rolf Biland ging de pit in om zijn slicks te vervangen, maar ontdekte daar dat er geen regenbanden beschikbaar waren. Hij probeerde het op intermediates, maar gaf al snel op. Alain Michel werd tweede en Egbert Streuer haalde met de derde plaats zijn eerste podium.

Uitslag van zijspannen

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Jock Taylor Benga Johansson Windle-Yamaha 45'45"14 15
2 Alain Michel Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha 12
3 Egbert Streuer Boy Brouwer[2] LCR-Yamaha 10
4 Trevor Ireson Brian Ayres Ireson-Yamaha 8
5 Bruno Holzer Karl Meierhans LCR-Yamaha 6
6 George O'Dell Kenneth Williams Yamaha 5
7 Peter Campbell Richard Goodwin Yamaha 4
8 Jesco Höckert Thomas Riedel Busch-Yamaha 3
9 Werner Schwärzel Andreas Huber Krauser-LCR-Yamaha 2
10 Walter Ohrmann Erich Schmitz Yamaha 1
DNF Rolf Biland Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha Banden

Top 10 WK-eindstand na deze race

PosCoureurBakkenistMotorfietsPtn.
1 Jock Taylor Benga JohanssonWindle-Yamaha94
2 Rolf Biland Kurt WaltispergKrauser-LCR-Yamaha63
3 Alain Michel Paul Gérard en
Michael Burkhardt
Seymaz-Fath /
Seymaz-Yamaha
63
4 Egbert Streuer Johan van der Kaap en
Boy Brouwer
LCR-Yamaha52
5 Werner Schwärzel Andreas HuberKrauser-Yamaha48
6 Bruno Holzer Karl MeierhansLCR-Yamaha37
7 Derek Jones Brian AyresIreson-Yamaha35
8 George O’Dell Kenneth Williams en
Bill Boldison
Yamaha21
9 Michel Vanneste Serge VannesteBusch-Suzuki16
10 Trevor Ireson Clive Pollington en
Brian Ayres
Ireson-Yamaha15

Trivia

Honda NR 500

Honda bleef maar experimenteren met de Honda NR 500 viertakt. Op de Nürburgring trainde Takazumi Katayama met een cassetterecorder op de tank. Daarmee werden de toerentallen en de stand van het gashendel geregistreerd, zodat men in de fabriek een "rondje Nürburgring" kon nabootsen. Daarmee hoopte men te ontdekken waarom de motor steeds stukging. Het blok van Katayama was echter het enige (van de drie) dat heel bleef.

Keuring

Derek Jones kreeg bij de technische keuring te horen dat zijn zijspanrem (waar hij al het hele seizoen mee reed) niet reglementair was aangesloten. Jones en bakkenist Brian Ayres werkten de hele nacht om het in orde te maken. Zaterdagmorgen vroegen ze de keuringsofficial, die veertig meter verderop zat, om even te kijken voordat de stroomlijnkuip gemonteerd was. De man zat echter met zijn hond te spelen en weigerde te komen. Daarop monteerde Jones zijn stroomlijn en bood de combinatie opnieuw ter keuring aan. Nu moest hij zijn stroomlijn weer verwijderen omdat de remleiding anders niet te zien was. Dat ging Jones te ver en in een heftige discussie bracht hij de Hitlergroet. Uiteindelijk mocht Jones wel starten, als hij eerst zijn excuses aan de official aanbood. Dat weigerde hij. Bakkenist Ayres reed de race wel, als passagier van Trevor Ireson. Zijn vaste bijrijder Clive Pollington had een aanval van nierstenen gehad.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980
FIM wereldkampioenschap wegrace
32e seizoen (1980)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1981

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1979
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1981
1989:JAP · AUS · VST · SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1988:JAP · VST · SPA · POR · NAT · DUI · OOS · NED · BEL · JOE · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1987:JAP · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · FRA · GBR · ZWE · TSL · SMR · POR · BRA · ARG
1986:SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR · BAD
1985:ZAF · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR
1984:ZAF · NAT · SPA · OOS · DUI · FRA · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1983:ZAF · FRA · NAT · DUI · SPA · OOS · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1982:ARG · OOS · FRA · SPA · NAT · NED · BEL · JOE · GBR · ZWE · FIN · TSL · SMR · DUI
1981:ARG · OOS · DUI · NAT · FRA · SPA · JOE · NED · BEL · SMR · GBR · FIN · ZWE · TSL
1980:NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · FIN · GBR · TSL · DUI
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.