Grand Prix-wegrace van Portugal 1987

Opnieuw hadden de Honda's het moeilijk om hun overschot aan vermogen over te brengen op het bochtige circuit van Jarama. Daar kwam nog bij dat Wayne Gardner in de laatste training zijn beste motorfiets bij een val beschadigde. Randy Mamola zette de beste tijd, ongetwijfeld geholpen dat hij een week eerder nog voor Dunlop op Jarama getest had.[1] Kevin Magee reed zijn derde race van het seizoen voor Yamaha en kwalificeerde zich knap als vijfde.

Randy Mamola had de beste start in Jarama, maar hij moest meteen de strijd aangaan met Wayne Gardner en Eddie Lawson. Toen Lawson net de leiding had overgenomen verloor Mamola de aansluiting bij het passeren van een achterblijver. Gardner kreeg motorische problemen en begon terug te vallen, maar Mamola verremde zich bij de achtervolging van Lawson en viel terug naar de derde plaats achter Kevin Magee. Die begreep de belangen van zijn broodheer (Kenny Roberts) en hield in de laatste twee ronden in zodat Mamola hem kon passeren. Magee reed naar het podium in zijn eerste droge race, en dat terwijl hij slecht gestart was, evenals Niall Mackenzie, die zesde werd. Ron Haslam scoorde de eerste punten voor de ELF 4.

Ook in de 250cc-klasse kwamen de fabrieks-Honda's niet uit de verf. Lokale coureur Juan Garriga reed met zijn Yamaha YZR 250 de snelste tijd, gevolgd door merkgenoten Martin Wimmer en Patrick Igoa. Zelfs Jean-François Baldé was met zijn Defi-Rotax (het blok kwam uit de 1986-Aprilia) sneller dan de Honda's. WK-leiders Reinhold Roth en Toni Mang stonden op de zevende en de achtste startplaats.

Als Toni Mang deze race zou winnen en Reinhold Roth zou niet verder komen dan de derde plaats dan was Mang wereldkampioen voordat het GP-circus de oversteek naar Zuid-Amerika zou maken. De overmacht van de Yamaha's in de training kwam aanvankelijk niet uit de verf: Honda-rijders Roth, Mang en Dominique Sarron streden om de leiding, terwijl juist Martin Wimmer en Luca Cadalora ver terugvielen. Toch wist Juan Garriga Mang te passeren, terwijl Roth terug begon te vallen. Mang wist de leiding terug te pakken en daarmee was de situatie voor hem ideaal: als Roth slechts derde werd was Mang wereldkampioen. Roth, met zijn schouder in verband door een sleutelbeenbreuk, viel steeds verder terug en werd slechts zevende en Mang vierde zijn vijfde wereldtitel.

Ook in deze training was Fausto Gresini de snelste, terwijl de enige coureur de hem écht zou kunnen bedreigen, teamgenoot Bruno Casanova, in Italië was gebleven om te herstellen van zijn enkelblessure. Gresini kwam in de training echter wel ten val, maar kon gewoon aan de race deelnemen.

Fausto Gresini was uiteraard vastbesloten om met de overwinning in Jarama zijn seizoen perfect af te sluiten, want hij had tot nu toe alle (10) races gewonnen. Hij duldde Paolo Casoli vijf ronden lang aan de leiding, maar ging er daarna samen met August Auinger vandoor. In de achtervolgende groep viel Pier Paolo Bianchi, maar even later viel ook koploper Gresini in achtervolging op Auinger. Die wist niet dat Gresini weg was, reed op volle snelheid door en hij viel een ronde later ook. Hetzelfde deden Andrés Sánchez, Johnny Wickström en Olivier Liégeois, waardoor het voor Casoli niet meer moeilijk was om zijn eerste overwinning te scoren, voor Domenico Brigaglia en Lucio Pietroniro, die voor het eerst het podium haalde.

Derbi greep deze tweede Spaanse GP aan om haar twee succesvolle EK-rijders Àlex Crivillé en Julián Miralles weer een kans te geven. Miralles stond na zijn tweede plaats in de GP van Spanje nog steeds in de top tien van de wereldranglijst en Crivillé stond op de gedeelde elfde plaats. Zij zouden voor extra tegenstand kunnen zorgen om Manuel Herreros te helpen zijn tweede plaats te verdedigen tegen Krauser-coureur Gerhard Waibel. Crivillé bezette de tweede startplaats, Miralles de tiende.

Jorge Martínez probeerde het tempo in het begin van de race laag te houden om zijn Derbi-collega's naar voren te helpen. Ian McConnachie was het daar niet mee eens, passeerde Martínez maar kwam vervolgens ten val. Het lukte om Crivillé op de tweede plaats te krijgen, maar toen begaf zijn machine het. Nu kwam Luis Miguel Reyes op de tweede positie, maar zijn Autisa ging ook stuk, waardoor Manuel Herreros uiteindelijk zelf tweede werd, voor Gerhard Waibel. Daarmee was de missie voor Derbi geslaagd: de tweede plaats in het wereldkampioenschap was voor Herreros.

De Nieuw-Zeelander Richard Scott was het seizoen als privérijder begonnen met een Honda RS 500. Tijdens zijn allereerste race was hij als tiende gefinisht en vanaf de GP van Oostenrijk verving hij de geblesseerde Mike Baldwin bij Roberts-Lucky Strike-Yamaha. Hij werd negende in de GP van Joegoslavië maar scoorde daarna geen punten meer. Nu Baldwin weer fit genoeg was mocht Scott vertrekken. Hij had zijn RS 500 productieracer nog, maar bleef in zijn tijdelijke huis in Engeland.

De 125cc-tweecilinders reden in Jarama hun laatste race. Met ingang van het seizoen 1988 werden in de 125cc-klasse alleen nog eencilinders toegestaan. Voor de privérijders betekende dat een kostenpost, want er zou in 1988 geen concurrentie zijn: alleen Honda leverde 125cc-eencilinders, nu MBA de ontwikkeling gestaakt had, Rotax alleen motorblokjes leverde en Derbi en Garelli weliswaar ééncilinders ontwikkelden, maar alleen voor de fabrieksrijders.

Theo Timmer had tijdens de TT van Assen zijn afscheid al aangekondigd en sloot met deze race, waarin hij 16e werd, zijn carrière af.