Grand Prix-wegrace der Naties 1989

De meest opvallende prestatie in de training was de derde plaats van Pierfrancesco Chili, maar die had als enige kwalificatiebanden gebruikt. Zijn nieuwe teamgenoot Fred Merkel, die normaal in het wereldkampioenschap superbike uitkwam, deed het ook goed met een tijd in de top tien. Rob McElnea, die de geblesseerde Bubba Shobert verving, reed de twaalfde tijd. Kevin Schwantz was 0,7 seconde sneller dan Eddie Lawson en dat was op een kort circuit (3.490 meter) tamelijk veel. Freddie Spencer reed weliswaar de zevende tijd, maar hij kwam tijdens de trainingen drie keer ten val.

Omdat het circuit als het droog was al erg glad was, eisten de coureurs dat er op de startgrid bandenwarmers gebruikt mochten worden. Toen dat werd afgewezen eisten ze twee opwarmronden, omdat hij bijna onmogelijk was temperatuur in de banden te krijgen. Ook dat verzoek werd afgewezen. Daarmee was de toon gezet. De race werd anderhalf uur uitgesteld om te wachten tot de baan droog was, maar toen er geracet werd besloot de kopgroep (Kevin Schwantz, Wayne Rainey en Christian Sarron) na vier ronden de armen in de lucht te steken ten teken dat er regen viel. De fabrieksrijders gingen vervolgens naast elkaar rijden om te voorkomen dat een aantal privérijders de race zou voortzetten. De race werd afgevlagd en men kreeg de fabriekscoureurs pas 's avonds weer te zien toen ze een persconferentie gaven. Uitzonderingen waren Pierfrancesco Chili en Fred Merkel van het Gallina-HB-team, die voor de herstart op de baan kwamen.

Na de tweede opwarmronde stuurde Merkel zijn defecte machine de pitstraat in. Vittorio Scatola had de beste start en gleed al in de eerste bocht het gras in. Daarna ontspon zich een toertocht met Michael Rudroff en Pierfrancesco Chili op kop, maar van racen was absoluut geen sprake. Rudroff haakte af toen hij ondanks de lage snelheid een keer dwars kwam te staan en werd gepasseerd door Simon Buckmaster. Buckmaster en Rudroff finishten een halve minuut achter Chili, Marco Gentile werd vierde met anderhalve minuut achterstand en met twee ronden achterstand scoorden Andy Leuthe en Niggi Schmassman nog veel punten. Chili klom in de stand om het wereldkampioenschap van de tiende naar de vierde plaats, maar stond niet vrolijk op het podium, temeer omdat hij "hartelijk" werd toegejuicht door zijn stakende collega's.

's Avonds na de race gaven Randy Mamola, Kevin Schwantz, Eddie Lawson, Mick Doohan, Christian Sarron, Ron Haslam en rijdersvertegenwoordiger Sito Pons een toelichting voor de pers, waarbij ze opmerkelijk mild waren ten opzichte van organisator Maurizio Flammini en de schuld legden bij de FIM, die het circuit nooit had mogen homologeren. De stakers werden achteraf door de FIM beboet met een bedrag van 2.000 Zwitserse francs, maar tijdens een vergadering van de beroepscommissie tijdens de TT van Assen ging die wegens procedurefouten weer van tafel.

Uitslag 500cc-klasse Pos Startnr. Coureur Merk Ronden Tijd Grid Punten 1 9 Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 33 59'21.035 3 20 2 35 Simon Buckmaster Team Katayama-Honda 33 59"53'306 17 17 3 14 Michael Rudroff Rallye Sport-Honda 33 59"53'634 24 15 4 32 Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha 33 1:00"59'486 19 13 5 39 Josef Doppler Honda 33 1:01"12'155 25 11 6 30 Alois Meyer Rallye Sport-Honda 32 +1 ronde 31 10 7 45 Romolo Balbi Honda 32 +1 ronde 23 9 8 37 Fernando González de Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda 32 +1 ronde 32 8 9 43 Andreas Leuthe Librenti-Suzuki 31 +2 ronden 28 7 10 36 Niggi Schmassman Technotron-Honda 31 +2 ronden 29 6 Niet gefinished Startnr. Coureur Merk Ronden Oorzaak Grid 33 Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda 4 Gebroken powervalve 10 22 Vittorio Scatola AVIA-Honda 4 Val 22 46 Stefan Klabacher Honda 7 30 38 Juan Manuel López Mella Xunta-Honda 6 21 3 Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 4 Boycot 4 34 Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 4 1 4 Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 4 5 6 Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 4 6 12 Randy Mamola Cagiva Corse 4 11 19 Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha 4 7 1 Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 4 2 27 Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 4 9 8 Ron Haslam Pepsi-Suzuki 4 8 10 Rob McElnea Cabin-HRC-Honda 4 12 26 Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha 4 14 7 Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda 4 13 31 Raymond Roche Cagiva Corse 4 18 29 Massimo Broccoli Cagiva Corse 4 16 24 Bruno Kneubühler Römer-Honda 4 20 15 Alessandro Valesi Iberna-Yamaha 4 15 16 Marco Papa Greco-Paton 2 27 41 Larry Moreno Vacondio Suzuki 2 33

Niet gestart Coureur Merk Grid Claude Albert Suzuki 26 Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda [1] Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Blessure[2] Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[3] Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha Blessure[3] Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Gezin[4] Shin’ichi Itō Seed-HRC-Honda [5] Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [5] Kunio Machii Nescafé-Yamaha [5] Jose Morillas Honda Michael Dowson Yamaha Fabio Biliotti Team Katayama-Honda John Kocinski Roberts-Yamaha Blessure[6] Ernst Gschwender Suzuki Deutschland Thierry Crine Konica Minolta-Suzuki [7] Cees Doorakkers Honda Eddie Laycock Millar-Honda Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda [8]

De 250cc-training was geweldig spannend. In de laatste sessie wisselde de poleposition vier keer. Uiteindelijk was Luca Cadalora de snelste, maar de eerste tien stonden binnen 1,1 seconde. Loris Reggiani reed de vijfde tijd, maar ging onderuit en daarbij brak hij twee tenen. Jean-Philippe Ruggia (gebroken teen) en Carlos Cardús (schouderblessure) kwamen samen ten val, maar konden toch in de race starten.

Luca Cadalora had niets aan zijn zwaar bevochten poleposition. Hij startte erg slecht, begon aan een inhaalrace die in de laatste bocht voor start/finish eindigde met een valpartij, waarvan ook Daniel Amatriain, Urs Jücker en Bernard Schick het slachtoffer werden. Even had Martin Wimmer aan kop gereden, maar al snel namen Jean-Philippe Ruggia en Carlos Cardús beurtelings de leiding. Door elkaar uit te remmen verloren ze echter snelheid en daardoor konden Jacques Cornu, Juan Garriga en Reinhold Roth aansluiten en vormde zich een zesmans kopgroep. Op twee derde van de race nam Sito Pons de leiding over. In zijn gevecht met Cardús om de derde plaats kwam Garriga ten val. Om de eerste twee plaatsen werd gevochten door Pons en Ruggia, die elkaar tijdens de eindsprint zelfs even raakten. Pons won de race, maar Ruggia nam door het uitvallen van Cadalora de tweede plaats in het wereldkampioenschap over. Jacques Cornu wist de derde plaats nog van Cardús af te snoepen.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 40"34'485 6 20 2 Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 40"34'622 3 17 3 Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 40"40'600 9 15 4 Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 40"42'348 4 13 5 Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 40"42'754 7 11 6 Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax 41"04'775 11 10 7 Iván Palazzese Aprilia-Rotax 41"06'933 16 9 8 Renzo Colleoni Aprilia-Rotax 41"07'379 13 8 9 Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 41"08'270 2 7 10 Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 41"13'820 12 6 11 Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 41"19'509 15 5 12 Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 41"37'668 18 4 13 Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax 41"37'920 26 3 14 Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-Honda 41"38'127 30 2 15 Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha 41"38'799 35 1 16 Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 41"38'995 14 17 Gary Cowan Docshop-Yamaha 41"40'051 23 18 Maurizio Vitali Honda 41"43'210 19 19 Jochen Schmid Honda 41"45'942 22 20 Erich Neumair Aprilia-Rotax 41"46'364 32 21 Bernard Haenggeli Yamaha +1 ronde 20 22 Andreas Preining Aprilia-Rotax +1 ronde 29 23 Fabio Barchitta Rudy Project-Aprilia-Rotax +1 ronde 27 24 Jean Foray Yamaha +1 ronde 36 25 Jean-François Baldé Yamaha +1 ronde 31

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Val[9] 1 Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda Val[9] 21 Urs Jücker Yamaha Val[9] 37 Bernard Schick Yamaha Val[9] 34 Alain Bronec Aprilia-Rotax 28 Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 8 Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha Val 10 August Auinger Project Consult-Yamaha 25 Hans Becker Honda 33 Stefano Caracchi Honda 17 Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Grid Loris Reggiani HB-HRC-Honda Blessure[10] 5 Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax Blessure[11] 24 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Adrien Morillas Yamaha Bruno Bonhuil Yamaha Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax Luis Lavado Yamaha

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak John Kocinski Roberts-Yamaha [12] Jim Filice HRC-Honda [13] Toshihiko Honma Yamaha [14] Carlos Lavado Geen machine [15] Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [5] Toshinobu Shiomori Yamaha [5] Daryl Beattie Honda Junya Arai Honda [5]

Tot veler verbazing reed Hans Spaan de snelste trainingstijd, maar op het gladde asfalt waren de banden belangrijk en de Dunlops van Spaan voldeden het beste. Jorge Martínez reed de tweede tijd voor Ezio Gianola, maar de Italianen waren wellicht het meest enthousiast over de vierde startplaat van oud-wereldkampioen Fausto Gresini.

Hans Spaan nam in de eerste ronde de leiding voor Ezio Gianola, Jorge Martínez en Àlex Crivillé, maar in de tweede ronde nam Gianola het over. Fausto Gresini had toen al een grote achterstand, maar was in gevecht om de vijfde plaats met Allan Scott, Robin Milton, Koji Takada, Luis Miguel Reyes, Hisashi Unemoto en Bruno Casanova. Takada en Scott raakten elkaar, waardoor de laatste ten val kwam. Intussen wisselde de kopgroep voortdurend van positie, tot de Derbi van Martínez door ontstekingsproblemen begon de stotteren en hij de pit opzocht. Zeven ronden voor de finish trok Crivillé zijn JJ Cobas onderuit, maar de strijd tussen Spaan en Gianola bleef spannend tot op de finishlijn, waar Gianola 0,1 seconde eerder overheen reed. Gresini werd derde voor Takada, die hierdoor wel naar de tweede plaats in het wereldkampioenschap klom. Spaan drong voor het eerst de top tien van het WK binnen. Hij steeg van de achttiende naar de negende positie.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda 37"28'518 3 20 2 Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 37"28'649 1 17 3 Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 37"59'463 4 15 4 Koji Takada Fukuda-Honda 38"01'075 9 13 5 Julián Miralles Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 38"02'289 7 11 6 Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 38"03'597 14 10 7 Robin Milton Honda 38"04'628 13 9 8 Adi Stadler Honda 38"06'714 17 8 9 Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 38"07'677 8 7 10 Doriano Romboni Honda 38"07'958 6 6 11 Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 38"08'075 10 5 12 Herri Torrontegui Honda 38"23'861 23 4 13 Domenico Brigaglia Garelli 38"26'468 16 3 14 Robin Appleyard Honda 38"26'608 25 2 15 Lucio Pietroniro Honda 38"27'007 11 1 16 Stefan Prein Honda 38"40'715 22 17 Gastone Grassetti Aprilia-Rotax 38"40'821 26 18 Johnny Wickström Honda 38"41'372 30 19 Taru Rinne Servisco-Honda 38"41'503 18 20 Jean-Claude Selini Honda 38"43'148 21 21 Mandy Fischer Honda 38"48'441 31 22 Thierry Feuz Honda 38"51'996 20 23 Emilio Cuppini Garelli 38"56'776 24 24 Rafael Roses JJ Cobas-Rotax +1 ronde 35 25 Alfred Waibel Honda +1 ronde 34 26 Mike Leitner Honda +1 ronde 33

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax Val 5 Jorge Martínez Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Ontsteking 2 Allan Scott Honda Val 15 Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax 29 Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 19 Kryszstof Galatowicz Honda 36 Hubert Abold Honda 32 Bady Hassaine Honda 12 Heinz Lüthi Honda 28 Manuel Hernández Honda 27 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Jos van Dongen Casal Serge Julin Honda Gerhard Waibel Honda Othmar Schuler Honda Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax Pier Paolo Bianchi Seel

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Kenishi Yoshida Honda [5] Dirk Raudies Honda Flemming Kistrup Honda Masato Shima Honda [5] Yukata Fujiwara Honda [5] Kazuaki Yamashita Honda [5] Shin'ichi Fujiyama Honda [5] Kasuya Yamada Honda [16] Ian Saunders Honda Jean-Pierre Jeandat Honda Stuart Edwards Honda Gabriele Debbia Aprilia-Rotax Josef Fischer Honda Hervé Duffard Honda

Stefan Dörflinger veroverde de eerste startplaats op overtuigende wijze, 0,6 seconde sneller dan Jorge Martínez en Peter Öttl. Herri Torrontegui, de winnaar van de eerste race, reed slechts de vijfde tijd, nog achter Gabriele Gnani met zijn zelfbouwracertje.

Stefan Dörflinger startte slecht en kwam in het middenveld terecht. Hij kwam in de strijd om de leiding niet meer voor, maar daar was het zonder hem ook spannend genoeg. Na wat schermutselingen bestond de kopgroep uit Jorge Martínez, Herri Torrontegui en de verrassend sterk rijdende Gabriele Gnani. Peter Öttl sloot bij deze groep aan, passeerde Gnani en ging de strijd aan met Torrontegui. Daarbij miste Öttl een bocht, waardoor hij Torrontegui ook het gras in dwong. Beiden kwamen als zesde en zevende weer terug op de baan, maar aan de kop van de race ging het alleen nog tussen Mártinez en Gnani. Torrontegui vocht zich al snel weer terug voorbij Manuel Herreros en even later voegde Öttl zich met de snelste ronde ook weer bij hem. Gnani kon Martínez goed volgen, maar verloor de aansluiting toen hij door een achterblijver geraakt werd. Op hetzelfde moment raakten achter hem Öttl en Torrontegui opnieuw. Öttl werd uitgeschakeld, maar Torrontegui had al zo veel voorsprong op Herreros dat hij zijn machine kon oprapen en derde werd. Jorge Martínez had wel veel geluk. Vlak na de finish kreeg hij een vastloper en hij werd als duopassagier van Herreros naar het erepodium gebracht.

Uitslag 80cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Jorge Martínez Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 33"31'930 2 20 2 Gabriele Gnani Gnani 33"36'192 4 17 3 Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 33"48'919 5 15 4 Manuel Herreros Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 33"49'835 9 13 5 Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 34"00'366 1 11 6 José Saez Krauser 34"07'749 8 10 7 Giuseppe Ascareggi BBFT 34"09'730 14 9 8 Antonio Sánchez JJ Cobas-Rotax 34"16'356 15 8 9 Roberto Sassone Unimoto 34"16'536 12 7 10 Paolo Priori Krauser 34"31'196 11 6 11 Jacques Bernard Fantic 34"40'302 23 5 12 Hans Koopman Viplex-Ziegler 34"41'648 10 4 13 Stefan Kurfiss Krauser 34"42'089 16 3 14 Ralf Waldmann Seel 34"45'667 20 2 15 Jos van Dongen Casal +1 ronde 18 1 16 Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal +1 ronde 21 17 Janez Pintar Eberhardt +1 ronde 25 18 Alojz Pavlič Seel +1 ronde 29 19 Paul Bordes RB +1 ronde 32 20 Stefan Brägger Casal +1 ronde 27 21 Matthias Ehinger Krauser +1 ronde 34 22 Heinz Paschen Casal +1 ronde 22 23 Reiner Koster Kroko +1 ronde 28 24 Undine Kummer Krauser +1 ronde 36

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Peter Öttl Atomic-Krauser Val 3 René Dünki LCR-Krauser 19 Zdravko Matulja Casal 30 János Szabó Krauser 17 Bert Smit Krauser 26 Jörg Seel Seel 7 Bogdan Nikolov Krauser 6 Javier Arumi Krauser 33 Reiner Scheidhauer Seel 24 Salvatore Milano Krauser 35 Thomas Engl Krauser 31 Luis Alvaro Krauser 13 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Hagen Klein Ziegler Massimo Piazza Casal Chris Baert Bultaco Primoz Sovic Eberhardt Giuliano Tabanelli Casal Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Julián Miralles Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Bernd Völkel Seel Günter Schirnhofer Krauser

Eind april werd bekendgemaakt dat de Zwitserse helmenfabrikant Römer failliet was gegaan. Jacques Cornu en Reinhold Roth liepen daardoor een deel van hun salaris mis, maar Harald Eckl was bijna geheel afhankelijk van Römer. Roth nam geen halve maatregelen en reed in Italië al met een Shoei-helm.

Het Cabin-HRC-Honda-team beschikte over twee Honda NSR 500's uit 1988, maar Bubba Shobert was ernstig geblesseerd. Daarom nodigde men Rob McElnea uit om Shobert's machine te rijden. McElnea was echter ook een van de stakende rijders.

Roberto Gallina wilde in zijn thuis-Grand Prix goed beslagen ten ijs komen en nodigde Fred Merkel uit om als gastrijder met de 1988-Honda NSR 500 te rijden. Merkel was net als Raymond Roche even overgekomen uit het wereldkampioenschap superbike. Merkel viel echter al na de opwarmronde van het tweede deel van de race uit. Pierfrancesco Chili startte wel, onder druk van sponsor HB, zoals de persvoorlichter van HB Dieter Stappert na de race zelf vermeldde.

Ook Cagiva Corse kwam met het grootst mogelijke team naar Misano, door testrijder Massimo Broccoli in te zetten, maar daarnaast ook oud-fabriekscoureur Raymond Roche te lenen van het superbike-team van Ducati.

Yamaha International (Tech 21-Yamaha), had Norihiko Fujiwara naar Italië gestuurd om Tadahiko Taira te vervangen. Taira reed net als in het seizoen 1988 niet alle races om meer bij zijn gezin te zijn en om in Japan testwerk te verrichten.