Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1984

	Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1984
	Circuit Kyalami
Land	Zuid-Afrika
Datum	24 maart 1984
Organisator	FIM
	500 cc
Poleposition	Freddie Spencer
Snelste ronde	Barry Sheene
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Raymond Roche
Derde	Barry Sheene
	250 cc
Poleposition	Mario Rademeyer
Snelste ronde	Patrick Fernandez
Eerste	Patrick Fernandez
Tweede	Christian Sarron
Derde	Sito Pons

De Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1984 was eerste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1984. De races werden verreden op 24 maart 1984 op het Kyalami Racing Circuit nabij Johannesburg.

Algemeen

Vanwege de hoge reiskosten reden in Zuid-Afrika slechts twee klassen, de 250 cc en de 500 cc. Bovendien was de reis onbetaalbaar voor veel privérijders, die al veel geld hadden moeten betalen voor hun Honda RS 500 R-productieracers, waardoor in de 500cc-klasse slechts 19 rijders hadden ingeschreven. In de 250cc-klasse waren echter vijftig inschrijvingen, waaronder een groot aantal Zuid-Afrikanen. Daarom moest er flink gewerkt worden in de trainingen, want er mochten slechts 40 coureurs starten. Na een lange periode van droogte in Zuid-Afrika kwam er eindelijk regen tijdens de laatste trainingen en de races.

500 cc-klasse

Omdat het circuit tijdens de 250cc-race droger was geworden stond de helft van het 500cc-veld op slicks en de andere helft op intermediates. Vlak voor de start begon het weer te regenen en men stelde de start met 25 minuten uit om de banden te laten wisselen. Zonder de geblesseerde Freddie Spencer nam Boet van Dulmen heel even de leiding, maar al snel werd hij gepasseerd door Didier de Radiguès en Eddie Lawson. De Radiguès nam veel risico's en schoof een paar keer vervaarlijk weg, maar Lawson gleed door aquaplaning ook twee keer bijna van de baan. De Radiguès schrok van zijn eigen schuivers en liet Lawson gaan. Raymond Roche kwam De Radiguès ook nog voorbij, net als de slecht gestarte Barry Sheene, die een geweldige inhaalrace had gereden. Lawson won met een ruime voorsprong, terwijl Sheene slechts 0,3 seconde achter Roche over de streep kwam. Hij maakte een dure fout door Roche voor een achterblijver aan te zien en niet de moeite te nemen hem te passeren. Roche op zijn beurt had de laatste ronden heel voorzichtig gereden en niet op de pitsignalen gelet, waardoor hij niet wist dat Sheene hem op de hielen zat.

De training

De nieuwe Honda NSR 500 viercilinder leek het beste wapen voor de wereldtitel, maar juist de moderne techniek schakelde Freddie Spencer al in de trainingen uit. Nadat hij de snelste tijd had gereden, anderhalve seconde sneller dan de concurrentie, liet hij een nieuwe achterband monteren. Terwijl hij die uiterst rustig aan het inrijden was braken de carbonfiber spaken uit zijn achterwiel. Spencer viel en kneusde zijn linkervoet en zijn enkelbanden werden opgerekt, waardoor hij niet kon starten. Eddie Lawson moest in de eerste trainingen zijn nieuwe Yamaha OW 76 nog inrijden en kon pas een snelle tijd zetten toen de baan al nat was. Daardoor startte hij als elfde. Omdat Takazumi Katayama nog herstellende was van een val in het vorige seizoen, kreeg Raymond Roche een fabrieksblok van HRC, waarmee hij de tweede trainingstijd zette.

1.	Freddie Spencer	HRC-Honda	1:26.57
2.	Raymond Roche	HRC-Honda[1]	1:28.29
3.	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	1:28.33
4.	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	1:28.37
5.	Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	1:28.43
6.	Ron Haslam	HRC-Honda	1:28.43
7.	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	1:28.84
8.	Didier de Radiguès	Chevallier-ELF-Honda	1:29.12
9.	Reinhold Roth	Fath-Honda	1:29.20
10.	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	1:29.55

Uitslag 500cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	30	53:22.4	11	15
2	Raymond Roche	HRC-Honda[1]	30	+12.6	2	12
3	Barry Sheene	Heron-Harris-Suzuki	30	+12.9	7	10
4	Didier de Radiguès	Chevallier-Honda	30	+15.8	2	8
5	Sergio Pellandini	HB-Gallina-Suzuki	30	+1:04.0	4	6
6	Massimo Broccoli	Honda	30	+1:29.6	13	5
7	Boet van Dulmen	Bakker-Suzuki	29	+1 ronde	10	4
8	Christian Le Liard	Chevallier-ELF-Honda	29	+1 ronde	16	3
9	Chris Guy	Honda	29	+1 ronde	12	2
10	Brett Hudson	Suzuki	28	+2 ronden	15	1
11	Reinhold Roth	Honda	26	+4 ronden	9
12	Dimitrios Papandreou	Yamaha	24	+6 ronden	19
13	Klaus Klein	Suzuki	23	+7 ronden	18

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Marco Lucchinelli	Cagiva	13	Opgave[2]	17
Ron Haslam	HRC-Honda	11	Val	6
Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	9	Ontsteking	3
Virginio Ferrari	Marlboro-Yamaha	6	Opgave[2]	5
Gustav Reiner	Honda	2		14

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure[3]	1
Takazumi Katayama	HRC-Honda	Blessure[4]	DNQ
Randy Mamola	HRC-Honda		DNQ
Wayne Gardner	Honda		DNQ
Rob McElnea	Heron-Suzuki		DNQ
Tadahiko Taira	Yamaha		DNQ
Keith Huewen	Honda		DNQ
Leandro Becheroni	Suzuki		DNQ
Wolfgang von Muralt	Suzuki		DNQ
Fabio Biliotti	Honda		DNQ
Roger Marschall	Honda		DNQ
Eero Hyvärinen	Suzuki		DNQ
Armando Errico	Suzuki		DNQ
Hervé Moineau	Cagiva		DNQ

250cc-klasse

Snelste trainer Mario Rademeyer had niets aan zijn poleposition toen zijn Yamaha bij de start niet op toeren wilde komen. De Marlboro-rijders hadden een zeer verschillende start: Alan Carter was als snelste weg terwijl Wayne Rainey als laatste weg was omdat zijn machine niet wilde starten. Ook Hervé Guilleux kwam met zijn geleende Chevallier-Yamaha slecht weg. Carter behield de leiding zes ronden lang, maar had al problemen omdat zijn motorfiets soms wegschoof op de natte baan. De regen was echter gestopt en er ontstond een smal droog spoor. Daardoor begonnen de regenbanden sneller te slijten, waardoor Alan Carter ver terugviel. Na zes ronden nam Patrick Fernandez de leiding over, maar in de negende ronde was Guilleux van de 33 plaats naar de koppositie opgerukt. Hij viel echter, waardoor Sito Pons moest afremmen om hem te ontwijken en Patrick Fernandez aan de leiding kwam. Zo ging het halverwege de race tussen Patrick Fernandez, Sito Pons en Christian Sarron. Daaruit bleek dat de Michelin-banden beter bestand waren tegen de omstandigheden dan de banden van Dunlop. Tegen het einde nam Fernandez een flinke voorsprong op Sarron, die Pons wist af te schudden en in de laatste ronde inliep op Fernandez, maar niet voldoende om nog te winnen.

De training

De Zuid-Afrikaan Mario Rademeyer reed niet alleen de snelste tijd, hij brak ook het ronderecord. Wayne Rainey kwam ten val toen hij moest remmen voor Carlos Lavado, die een gele vlag voorgehouden kreeg. Rainey moest vier hechtingen in een pink laten zetten. Iván Palazzese kon dit incident net ontwijken, maar Lavado kwam ook ten val, zonder gevolgen. Tony Head kon niet starten omdat hij bij een val in de training een diepe armwond opliep.

1.	Mario Rademeyer	Yamaha	1:31.13
2.	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	1:31.89
3.	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	1:32.31
4.	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	1:32.33
5.	Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	1:32.55
6.	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	1:32.55
7.	Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	1:32.75
8.	Jean-François Baldé	Pernod	1:32.98
9.	Martin Wimmer	Yamaha	1:33.06
10.	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha	1:33.12

Uitslag 250cc-klasse

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Patrick Fernandez	Yamaha	47:10.1	15	15
2	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	+1.1	6	12
3	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	+3.4	19	10
4	Manfred Herweh	Bakker-Real-Rotax	+19.4	12	8
5	Toni Mang	HB-Yamaha	+27.0	25	6
6	Karl-Thomas Grässel	Fath-Yamaha	+38.9	37	5
7	Jean-François Baldé	Pernod	+44.5	8	4
8	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	+46.6	3	3
9	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	+48.7	2	2
10	Alan Carter	Roberts-Marlboro-Yamaha	+55.6	4	1
11	Mario Rademeyer	Yamaha	+55.7	1
12	Martin Wimmer	Yamaha	+1:20.4	9
13	Jean-Michel Mattioli	Chevallier-Yamaha	+1:32.6	11
14	Stéphane Mertens	Yamaha	+1 ronde	16
15	Thierry Espié	Chevallier-Beko	+1 ronde	18
16	Jacques Cornu	Yamaha	+1 ronde	22
17	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha	+1 ronde	10
18	Jacques Bolle	Pernod	+1 ronde	20
19	Jimmy Rodger	Yamaha	+1 ronde	21
20	David Emond	Yamaha	+1 ronde	14
21	Klaus-Peter Baller	Yamaha	+1 ronde	31
22	Danny Bristol	Yamaha	+1 ronde	22
23	Chas Mortimer	Armstrong	+2 ronden	34
24	Barry Kerr	Yamaha	+4 ronden	36

Niet gefinisht

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Kevin Hellyer	Yamaha	Val	17
Wayne Rainey	Roberts-Marlboro-Yamaha	Versnellingsbak[5] 5
Harald Eckl	Rotax	Val	13
Loris Reggiani	Kawasaki		27
Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	Val	7
Leonard Alan Dibon	Yamaha		26
Richard Hubin	Yamaha	Opgave[6]	29
Russell Wood	Yamaha		30
Hervé Guilleux	Chevallier-Yamaha	Val	24
Ronan Schulz	Yamaha		32
Dave Estment	Honda		33
Roland Freymond	Yamaha	Val	35

Niet gestart

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Warren Bristol	Yamaha	Blessure[7] 28
Guy Bertin	MBA		DNQ
Fausto Ricci	Yamaha		DNQ
Andy Watts	EMC-Rotax		DNQ
Donnie McLeod	Yamaha		DNQ
Teruo Fukuda	Yamaha		DNQ
Siegfried Minich	Yamaha		DNQ
Maurizio Vitali	MBA		DNQ
Carlos Cardús	JJ Cobas-Rotax		DNQ
Tony Head	Armstrong-Rotax	Blessure DNQ

Trivia

Bandenproblemen

Toen de 500cc-race in de stromende regen van start moest gaan hadden enkele coureurs een groot probleem. Boet van Dulmen had al tijdens de trainingen ontdekt dat de regenbanden van Michelin niet voldeden en moest noodgedwongen op intermediates starten, maar Klaus Klein en Gustav Reiner hadden helemaal geen keuze en moesten op slicks van start gaan.

Regenrijders?

Er waren coureurs die als echte regenrijders te boek stonden, maar daar waren de Amerikanen niet bij. Zij reden in eigen land nooit in de regen, maar presteerden nu boven verwachting. Wayne Rainey had ook nog de pech dat hij nog nooit een duwstart had gemaakt, maar vocht zich in de 250cc-race van de laatste naar de zevende plaats tot hij uitviel. Eddie Lawson reed pas voor de tweede keer in de regen, maar deed dat veel beheerster dan zijn Honda-concurrenten en won de 500cc-race. Boet van Dulmen kon goed overweg met een natte baan, maar miste een vrij zekere podiumplaats omdat hij op intermediates moest starten.

Te warm, te koud

Suzuki voorzag zeer hoge temperaturen in Kyalami en tijdens de trainingen werden de Gallina-machines van Sergio Pellandini en Franco Uncini én de 1983-Heron-machine van Barry Sheene voorzien van een extra radiateur in het zitje. Op zaterdag (de racedag) kwamen die machines in de regen nauwelijks aan de 60 °C en moest men de radiateurs weer afplakken om de normale bedrijfstemperatuur te halen.

Bronnen, noten en/of referenties

Motor Magazine
Moto 73

voetnoten

Na het wegvallen van Freddie Spencer kreeg Raymond Roche een Honda NS 500-fabrieksmotor om meer tegengas te kunnen geven aan Eddie Lawson
Marco Lucchinelli en Virginio Ferrari voelden zich niet op hun gemak in de regen. Ferrari gaf op toen zijn motor begon over te slaan en Lucchinelli gaf enkele ronden later ook op.
Geblesseerd tijdens de trainingen
Geblesseerd tijdens de GP van San Marino 1983.
Wayne Rainey had twee problemen, die hij wonderwel wist te overwinnen. Hij had geen ervaring met duwstarts en was als laatste weg. Bovendien had hij geen ervaring met natte circuits. Desondanks werkte hij zich op naar de zevende plaats, tot zijn versnellingsbak stuk ging.
Veel rijders hadden last van de aftakeling van hun regenbanden toen de baan begon op te drogen, maar voor Richard Hubin was dit de reden om halverwege de race op te geven.
Warren Bristol viel hard tijdens de training en werd met hoofdletsel naar het ziekenhuis gebracht. Daar bleek de situatie niet ernstig, maar hij kon toch niet starten.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van San Marino 1983	FIM wereldkampioenschap wegrace 36^e seizoen (1984)	Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1984

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1983	Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika 1985

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1980–1989)

1989:	JAP · AUS · VST · SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1988:	JAP · VST · SPA · POR · NAT · DUI · OOS · NED · BEL · JOE · FRA · GBR · ZWE · TSL · BRA
1987:	JAP · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · FRA · GBR · ZWE · TSL · SMR · POR · BRA · ARG
1986:	SPA · NAT · DUI · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR · BAD
1985:	ZAF · SPA · DUI · NAT · OOS · JOE · NED · BEL · FRA · GBR · ZWE · SMR
1984:	ZAF · NAT · SPA · OOS · DUI · FRA · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1983:	ZAF · FRA · NAT · DUI · SPA · OOS · JOE · NED · BEL · GBR · ZWE · SMR
1982:	ARG · OOS · FRA · SPA · NAT · NED · BEL · JOE · GBR · ZWE · FIN · TSL · SMR · DUI
1981:	ARG · OOS · DUI · NAT · FRA · SPA · JOE · NED · BEL · SMR · GBR · FIN · ZWE · TSL
1980:	NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · FIN · GBR · TSL · DUI

Grand Prix-wegrace van Zuid-Afrika
1983 · 1984 · 1985 · 1992 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Roche-1] Na het wegvallen van Freddie Spencer kreeg Raymond Roche een Honda NS 500-fabrieksmotor om meer tegengas te kunnen geven aan Eddie Lawson

[Opgave-2] Marco Lucchinelli en Virginio Ferrari voelden zich niet op hun gemak in de regen. Ferrari gaf op toen zijn motor begon over te slaan en Lucchinelli gaf enkele ronden later ook op.

[3] Geblesseerd tijdens de trainingen

[4] Geblesseerd tijdens de GP van San Marino 1983.

[5] Wayne Rainey had twee problemen, die hij wonderwel wist te overwinnen. Hij had geen ervaring met duwstarts en was als laatste weg. Bovendien had hij geen ervaring met natte circuits. Desondanks werkte hij zich op naar de zevende plaats, tot zijn versnellingsbak stuk ging.

[6] Veel rijders hadden last van de aftakeling van hun regenbanden toen de baan begon op te drogen, maar voor Richard Hubin was dit de reden om halverwege de race op te geven.

[7] Warren Bristol viel hard tijdens de training en werd met hoofdletsel naar het ziekenhuis gebracht. Daar bleek de situatie niet ernstig, maar hij kon toch niet starten.