TT Assen 1989

Wayne Gardner mocht van dokter Costa rijden in Assen, maar merkte al tijdens de trainingen dat hij nog lang niet hersteld was van zijn beenbreuk. Hij reed desondanks de negende tijd, ruim twee seconden langzamer dan Kevin Schwantz. Ook Wayne Rainey, Pierfrancesco Chili en Christian Sarron zelf doken ruim onder het oude trainingsrecord van Sarron. Christian's broer Dominique Sarron schakelde zichzelf uit door een valpartij in de warm-uptraining. Hij brak een botje in zijn schouder.

De start van de race werd vertraagd door een domme actie van Randy Mamola, de clown onder de coureurs die het publiek al vermaakt had met een klompendans, maar die tijdens de opwarmronde nog een mooie wheelie wilde maken. Hij trok zijn Cagiva achterover in de Strubben en mocht die op de grid laten repareren. Toen er eindelijk gestart werd nam Wayne Rainey de leiding voor Kevin Schwantz, Eddie Lawson, Kevin Magee, Christian Sarron en Freddie Spencer. Rainey leidde drie ronden voor Schwantz en de goed volgende Pierfrancesco Chili, die in gevecht was met Eddie Lawson. Lawson nam pas in de negende ronde de derde plaats over toen Chili's Pirelli-banden de geest begonnen te geven. Nu werd Lawson belaagd door Sarron wiens Yamaha minder snel was maar veel beter stuurde, ondanks het feit dat hij vanwege een handblessure had gekozen voor (zwaardere) stalen remschijven. Schwantz had intussen al in de vierde ronde de leiding genomen en tegen het einde van de race begon hij weg te lopen van Rainey. Schwantz had een voorsprong van 2,5 seconde toen vier ronden voor het einde een drijfstang van zijn Suzuki brak. Nu kon Rainey de overwinning niet meer ontgaan. Lawson werd tweede en Sarron derde. Freddie Spencer werd dertiende nadat hij twee keer rechtdoor was geschoten door vastlopers.

Slechts 0,08 seconde scheidde Sito Pons en Reinhold Roth, voor wie Assen een van zijn favoriete circuits was. Jean-Philippe Ruggia zette zijn Yamaha YZR 250 op de derde plaats, maar Juan Garriga was slechts twaalfde, nog achter Alberto Puig met de Yamaha TZ 250-productieracer. Carlos Lavado had eindelijk weer een machine, de Rudy Project-Aprilia van de zwaar geblesseerde Fabio Barchitta. Hij kwalificeerde zich als zeventiende. Wilco Zeelenberg had van HRC een fabriekskit gekregen, maar had moeite om zijn nieuwe onderdelen af te stellen en kwalificeerde zich slechts als 23e.

Na de eerste ronde leidde Reinhold Roth voor Carlos Cardús, Luca Cadalora, Jacques Cornu, Martin Wimmer, Gary Cowan, Didier de Radiguès en Sito Pons. Daarmee waren de kansen van Yamaha al bijna de grond in geboord, met Cadalora als enige vertegenwoordiger van een fabrieksteam. Jean-Philippe Ruggia (Gauloises-Sonauto-Yamaha) was al in de eerste ronde gevallen en Juan Garriga (Ducados-Repsol-Yamaha) viel uit door een gebroken zuiger. Cadalora ging echter het gevecht met Roth aan en nam enkele malen de leiding over. Af en toen bemoeide Pons zich met het gevecht, terwijl Cornu vanaf de vierde plaats toekeek. Bij Cadalora's Yamaha brak echter ook een zuiger en toen werd het een compleet Honda-gevecht, dat werd gewonnen door Roth voor Pons, Cornu en Cardús. Martin Wimmer plaatste zich met zijn privé-Aprilia voor de fabrieksmachine van De Radiguès en pas op de zevende plaats volgde de eerste Yamaha, de privé-Yamaha TZ 250 van Alberto Puig.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 41"03'89 2 20 2 Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 41"04'28 1 17 3 Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 41"04'67 6 15 4 Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 41"15'47 4 13 5 Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 41"17'48 7 11 6 Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 41"19'35 10 10 7 Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 41"41'19 9 9 8 Wilco Zeelenberg[16] Samson-Sharp-HRC-Honda 41"41'43 23 8 9 Marcellino Lucchi[3] Aprilia-Rotax 41"47'33 7 10 Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax 41"52'14 17 6 11 Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 41"58'82 5 12 Stefano Caracchi Honda 41"59'99 4 13 Patrick van den Goorbergh[3] Docshop-Yamaha 42"00'34 3 14 Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 42"04'87 2 15 Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax 42"05'17 1 16 August Auinger Project Consult-Yamaha 42"05'49 17 Andreas Preining Aprilia-Rotax 42"08'41 18 Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 42"10'28 19 Bernard Haenggeli[3] Yamaha 42"16'73 20 Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda 42"43'33 20 21 Bernard Schick[3] Yamaha 42"47'25 22 René Delaby[3] Yamaha 42"57'60 23 Jean-François Baldé Yamaha 43"25'27

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Gary Cowan Docshop-Yamaha Val Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha Val 3 Adrien Morillas Yamaha Nigel Bosworth[3] Aprilia-Rotax Val[17] Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Zuiger 5 Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha Val 16 Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha Zuiger 12 Hans Becker Seel Val Loris Reggiani HB-HRC-Honda Val 8 Erich Neumair[16] Aprilia-Rotax Renzo Colleoni[3] Aprilia-Rotax Maurizio Vitali Honda Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda Val Niet gekwalificeerd Coureur Merk Jean-Francois Foray Yamaha Javier Cardelús JJ Cobas-Rotax Andrew Leisner Honda Kevin Mitchell Yamaha Alain Bronec[3] Aprilia-Rotax Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax Manfred Herweh Yamaha Massimo Matteoni Yamaha Urs Jücker Yamaha Hans Koopman[3] Honda Luis Lavado Yamaha

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Toshihiko Honma Yamaha [18] Jim Filice HRC-Honda [19] John Kocinski Roberts-Yamaha [20] Jochen Schmid Honda Blessure[21] Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [8] Toshinobu Shiomori Yamaha [8] Daryl Beattie Honda Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda Junya Arai Honda [8]

Met 0,7 seconde verschil in de trainingen kon Hans Spaan tevreden zijn, temeer omdat hij bijna een volle seconde sneller was dan WK-leider Ezio Gianola. Jorge Martínez was nog niet helemaal hersteld van zijn sleutelbeenbreuk en liet de 80cc-klasse varen, maar in de 125cc-kwalificatie was hij vierde. Peter Öttl kwalificeerde zich als tiende met de nieuwe 125cc-Krauser, die zich nog in het ontwikkelingsstadium bevond. De machine was ontwikkeld door Herbert Rittberger.

De kopgroep bestond aanvankelijk uit Stefan Prein, Àlex Crivillé, Jorge Martínez en Ezio Gianola, maar in de derde ronde had Hans Spaan aansluiting gevonden en hij nam de leiding voor Crivillé en Gianola. Spaan hield de leiding een aantal ronden, maar raakte bij het Mandeveen even in het gras. Vijf ronden lang volgde (en bestudeerde) hij Crivillé. Drie ronden voor het einde ging Gianola onderuit en ontstond een gevecht tussen Spaan en Crivillé. In de voorlaatste ronde passeerde Spaan Crivillé bij de Stekkenwal. Crivillé nam de leiding terug, maar Spaan wist dat hij bij de Stekkenwal kon toeslaan en deed dat ook. Crivillé was tevreden met zijn tweede plaats, want door de val van Gianola kwam hij aan de leiding van het wereldkampioenschap.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 38"57'69 1 20 2 Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 38"57'88 2 17 3 Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 39"17'33 7 15 4 Stefan Prein Honda 39"18'01 5 13 5 Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 39"40'65 13 11 6 Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 39"40'66 9 10 7 Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 39"49'11 4 9 8 Taru Rinne Servisco-Honda 39"55'30 11 8 9 Koji Takada Fukuda-Honda 40"04'09 15 7 10 Alfred Waibel Honda 40"04'43 12 6 11 Thierry Feuz[16] Honda 40"05'12 21 5 12 Lucio Pietroniro Honda 40"05'46 16 4 13 Gabriele Debbia[16] Aprilia-Rotax 40"06'46 8 3 14 Allan Scott Honda 40"08'66 31 2 15 Dirk Raudies[16] Honda 40"16'00 27 1 16 Domenico Brigaglia Garelli 40"21'81 18 17 Doriano Romboni Honda 40"22'02 29 18 Flemming Kistrup[16] Honda 40"22'57 17 19 Hubert Abold Rotax 40"22'99 19 20 Manfred Fischer[16] Honda 40"23'31 23 21 Adri Nijenhuis[16] Honda 40"34'44 34 22 Heinz Lüthi Honda 40"34'69 24 23 Othmar Schuler Honda 41"19'31 35 24 Herri Torrontegui[22] Honda 41"31'78 14

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Peter Öttl LCR-Krauser Opgave[23] 10 Adi Stadler Honda 32 Bruno Casanova Aprilia-Rotax Val 6 Robin Appleyard Honda 33 Robin Milton Honda 26 Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 20 Jean-Claude Selini[16] Honda 36 Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 30 Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax 25 Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 28 Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda Val 3 Emilio Cuppini Garelli 22 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Bert Smit Honda Johnny Wickström Honda Bady Hassaine Honda Gastone Grassetti Aprilia-Rotax Håkan Olsson[16] Rotax Pier Paolo Bianchi MBA[24] Mike Leitner Honda Jos van Dongen Casal Trevor Manley Honda Kryszstof Galatowicz Honda Rafael Roses Honda Valerio Vivarelli Rotax

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Masayuki Hirose Honda [8] Kenishi Yoshida Honda [8] Masato Shima Honda [8] Yukata Fujiwara Honda [8] Kazuaki Yamashita Honda [8] Shin'ichi Fujiyama Honda [8] Gerhard Waibel Honda Kasuya Yamada Honda [25] Ian Saunders Honda Jean-Pierre Jeandat[26] Honda Stuart Edwards Honda Hervé Duffard[26] Honda

Al tijdens de trainingen bleek dat de Krausers erg snel waren, met Stefan Dörflinger, Herri Torrontegui en Peter Öttl op de eerste drie plaatsen. Hoewel Jorge Martínez weer redelijk hersteld was van zijn sleutelbeenbreuk, beperkte hij zich in Assen nog tot de 125cc-klasse. Zijn teamgenoten Manuel Herreros en Julián Miralles completeerden de voorste startrij.

De 80cc-race ging net als in de Grand Prix van Oostenrijk een half uur later van start omdat een aantal rijders demonstreerde voor behoud van deze klasse. Toen het licht eenmaal groen werd raakten zowel Peter Öttl als Stefan Dörflinger ver achterop. Even bestond de kopgroep uit Manuel Herreros, Herri Torrontegui en de (verdacht) snel gestarte Luis Alvaro. Alvaro waagde één aanval op Herreros, maar moest dat bekopen met een stukje door het gras, waarop Herreros hem middels een handgebaar duidelijk maakte dat hij zich niet met het gevecht mocht bemoeien. Herreros maakte zich los van Torrontegui en Alvaro, maar intussen kwamen Dörlinger en Öttl langzaam maar zeker richting zijn achterwiel. Zelfs tijdens hun onderlinge gevecht maakten ze nog tijd goed op Herreros. Aanvankelijk liet Öttl het aanvallen aan Dörflinger over. Hij bekeek het vanaf de derde positie, maar in de laatste ronden viel hij Herreros zelf aan. Herreros leek de race te winnen, maar in de laatste ronde brak het Meeuwenmeer zijn achterwiel even weg. Öttl kon daarvan profiteren, maar Dörflinger niet.

Uitslag 80cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Peter Öttl Atomic-Krauser 28"30'78 3 20 2 Manuel Herreros Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 28"31'12 4 17 3 Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 28"31'35 1 15 4 Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 28"48'67 5 13 5 Jaime Mariano[27] Banca March-Timspeed-Casal 29"00'63 13 11 6 Bogdan Nikolov Krauser 29"07'27 17 10 7 Hans Koopman[3] Viplex-Ziegler 29"07'48 10 9 8 Bert Smit Krauser 29"07'97 16 8 9 Paolo Priori Krauser 29"08'22 15 7 10 Bernd Völkel[27] Seel 29"16'55 14 6 11 Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 29"17'94 2 5 12 Ralf Waldmann[16][27] Seel 29"34'02 12 4 13 Stefan Brägger[27] Casal 29"44'08 28 3 14 Jos van Dongen Casal 29"50'07 22 2 15 Stefan Kurfiss[27] Krauser 29"52'38 23 1 16 René Dünki LCR-Krauser 29"52'90 25 17 Luis Alvaro[27] Krauser 29"53'27 8 18 Günter Schirnhofer Krauser 29"53'74 19 19 Janez Pintar[16][27] Eberhardt 29"54'03 24 20 Reiner Koster Kroko 30"07'05 26 21 Joaquin Gali[27] Krauser 30"08'59 27 22 Heinz Paschen Casal 30"11'49 32 23 Zdravko Matulja Casal 30"12'02 29 24 Thomas Engl[27] Krauser +1 ronde 35 25 Matthias Ehinger Krauser +1 ronde 34 26 János Szabó[16][27] Krauser +2 ronden 20

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Gabriele Gnani Gnani Opgave[28] 18 Jörg Seel Seel Schakelpedaal 6 José Saez[27] Krauser Val 7 Maik Stief[27] Casal 33 Andrés Sánchez JJ Cobas-Rotax 9 Roberto Sassone[27] Unimoto Val 11 Undine Kummer[27] Krauser 31 Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Jacques Bernard[27] Fantic Javier Arumi[27] Krauser Defect[29] Manuel Duarto Zündapp Niet gekwalificeerd Coureur Merk Chris Baert[27] Bultaco Paul Bordes[16][27] RB Alojz Pavlič[27] Seel Emilio Palencia[27] Arbizu-Casal Fabrice Roy[27] Tyl Claude Gourdon[27] DGM Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Antonio Sánchez[27] JJ Cobas-Rotax Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Blessure[30] Giuseppe Ascareggi| BBFT

(Nog één race te gaan: GP van Tsjecho-Slowakije).

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi	75
	Peter Öttl	Atomic-Krauser
3	Stefan Dörflinger	Marlboro-LCR-Krauser	69
4	Herri Torrontegui	Servitrans-Repsol-Krauser	55
5	Gabriele Gnani	Gnani	37
6	Bogdan Nikolov	Krauser	37
7	Paolo Priori	Krauser	25
8	Antonio Sánchez	JJ Cobas-Rotax	30
9	Jaime Mariano	Banca March-Timspeed-Casal	28
10	Julián Miralles	Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi	26
	Hans Koopman	Viplex-Ziegler

Rolf Biland reed de snelste tijd in de vierde tijdtraining, want de tweede had hij gemist door ontstekingsproblemen en de derde door het experimenteren met sproeiernaalden. Egbert Streuer had gehoopt in Assen zijn nieuwe injectiesysteem te kunnen gebruiken, maar dat was nog niet doorontwikkeld.

Bij de start waren Egbert Streuer/Geral de Haas het snelste weg, gevolgd door Steve Webster/Tony Hewitt. Rolf Biland/Kurt Waltisperg startten zo slecht, dat zowel Steve Abbott/Shaun Smith als Rolf Steinhausen/Bruno Hiller (vanaf de derde startrij) nog voor hem zaten. Na één ronde was al duidelijk dat de race tussen Webster en Streuer zou gaan. Het duurde lang tot Biland de derde plaats had overgenomen, maar ook toen verloor hij alleen nog maar tijd op het leidende duo. Negen ronden lang leidde Streuer, op start/finish steeds maar enkele centimeters voor Webster, waardoor het leek of die laatste nog wat over had. In de tiende ronde passeerde Webster in de Veenslang, maar toen bleek dat Streuer op zijn beurt weer goed kon volgen. Het resulteerde in nog enkele inhaalacties, maar uiteindelijk sloeg Webster - opnieuw in de Veenslang - definitief toe. Streuer probeerde nog een laatste wanhoopsactie in de Geert Timmerbocht, maar moest daarbij door het gras en werd tweede met slechts 0,4 seconde achterstand, maar een halve minuut voor Biland/Waltisperg. Op de vraag achteraf aan Biland wat zijn probleem was geweest, antwoordde hij: "Webster en Streuer".

Uitslag zijspanklasse Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten 1 Steve Webster Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 37'07"67 3 20 2 Egbert Streuer Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha +0"44 2 17 3 Rolf Biland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser +31"09 1 15 4 Alain Michel Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser +34"92 5 13 5 Rolf Steinhausen Bruno Hiller Busch-ADM +1'00"63 9 11 6 Steve Abbott Shaun Smith LCR-Yamaha +1'04"01 8 10 7 Bernd Scherer Thomas Schröder BSR-Krauser +1'20"81 12 9 8 Masato Kumano Markus Fährni LCR-Yamaha +1'22"31 7 8 9 Theo van Kempen Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser +1'27"64 14 7 10 Yvan Nigrowsky Jacques Corbier LCR-JPX +1'32"24 6 11 Fritz Stölzle Hubert Stölzle LCR-Krauser +1'36"09 13 5 12 Derek Jones Peter Brown LCR-Yamaha +1'36"44 10 4 13 Yoshisada Kumagaya Peter Lindén[2][3][4] Windle-Yamaha +1'43"66 3 14 René Progin[31] Yvan Hunziker[31] LCR-Krauser +1'48"82 15 2 15 Tony Baker Trevor Hopkinson LCR-Krauser +1'49"95 1 16 Barry Smith[31] David Smith[31] Windle-ADM

Niet gefinished Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid Alfred Zurbrügg Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 4 Markus Egloff Urs Egloff BP-SMS-Yamaha Los zijspanwiel 6 Jos van Stekelenburg[31] Rini Betgens[31] LCR-Yamaha 20 Barry Brindley Graham Rose Fowler-Yamaha 11 Niet gestart Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid Tony Wyssen Kilian Wyssen LCR-Krauser Blessure van Tony. Niet deelgenomen Coureur Bakkenist Merk Billy Gällros[32] Håkan Olsson[32] Yamaha Wolfgang Stropek Steve Campbell LCR-Krauser Gary Thomas Eckart Rösinger LCR-Krauser Kenny Howles[32] Steve Pointer[32] LCR-Krauser Ray Gardner Tony Strevens LCR-Krauser Judd Drew[31] Brian Houghton[31] LCR-JPX Clive Stirrat Simon Prior LCR-Krauser George Hardwick Steve Parker LCR-Yamaha

Al in de training stond er geen maat op Carl Fogarty, die zijn Honda naar poleposition reed. Steve Hislop, die enkele weken eerder tijdens de TT van Man zowel de Formula One TT, de Supersport 600 TT als de Senior TT gewonnen had, viel nogal tegen met de zevende startplaats. Trevor Nation reed met de Norton RCW 588 wankelmotor de tiende tijd.

De Formule 1-race verliep eigenlijk vrij eentonig. Vanaf de start leidde Carl Fogarty voor Andy Hofmann en Roger Burnett. Fogarty bouwde een voorsprong op van tien seconden en omdat de koplopers in dezelfde ronde gingen tanken bracht ook de tankstop de spanning niet terug. Fogarty reed ook de snelste raceronde en had bij de finish 17 seconden voorsprong. Fogarty ging nu ruim aan de leiding in de totaalstand, omdat hij als enige ook aan de eerste race in Sugo had deelgenomen. Hij scoorde daar slechts drie punten, maar met de vierde plaats in de Formula One TT en deze overwinning had hij tien punten voorsprong op de Schot Brian Morrison.

Uitslag Formule 1 Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Carl Fogarty Honda 58"06'40 1 20 2 Andreas Hofmann Honda 58"23'24 4 17 3 Roger Burnett Honda 58"23'56 2 15 4 Jari Suhonen Yamaha 58"45'55 13 5 Jamie Whitham Durex-Suzuki 58"47'74 5 11 6 Jeffry de Vries[2] Yamaha 58"51'01 9 10 7 Brian Morrison Honda 9 8 Robert Dunlop Honda 8 9 Tony Rohrer Honda 7 10 Trevor Nation Norton 10 6 11 Steve Hislop[3] HRC-Honda 7 5 12 Peter Rubatto Bimota-Yamaha 4 13 Mario Rubatto Suzuki 3 14 Steve Williams Yamaha 2 15 Peter Lindén[2][3] Honda 1 16 Mile Pajic Kawasaki 13 17 Claudio Biesele Bimota-Yamaha 18 Steve Cull Norton 19 Christian Monsch Honda 20 Esko Kuparinen Honda 21 Peter Krummenacher Meienberg-Honda 22 Peter Sköld Honda 23 Johnny Willemsen Suzuki 33 24 Rico Mertens Suzuki 37 25 Vittorio Scatola Onbekend 26 Nattavude Charoensukhawatana Kawasaki 27 Ignace Parijs Honda

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Anders Andersson[16] Suzuki 6 Michael Galinsky Bimota-Yamaha 8 Gerard van der Wal Yamaha Lege tank 15 Dick Bemelman Bimota-Yamaha Lege tank 20 Tom de Klerk Ducati 39 Henk Twikler Suzuki 41 Onbekend (Ingeschreven deelnemers) Coureur Merk Bodo Schmidt Yamaha Ray Hutchison Suzuki Kit Chung Chao Kawasaki Brian Reid Honda René Rasmussen Suzuki Steve Spray[33] Norton Phil Armes Suzuki John Caffrey Yamaha Robert Holden Honda Jerome van Haeltert Suzuki Johan van Vaerenbergh Kawasaki Stéphane Mertens Honda Eddie Laycock Millar-Honda Peter Granath Yamaha Erkki Siukola Suzuki Michael Seward Honda Simon Cheung Honda

Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Joey Dunlop HRC-Honda Blessure[34] Charlie Corner Honda Nick Jefferies Yamaha Michael Dowson Yamaha Dave Leach Yamaha Yasutomo Nagai Yamaha [8] Yukiya Ōshima Suzuki [8] Sam McClements Honda Rob Phillis Kawasaki Graeme McGregor Honda Ken’ichirō Iwahashi Honda [8] Doug Polen Suzuki Noboru Miura Honda [8] Mikael Lundvall Kawasaki Phillip McCallen Shell Gemini-Honda Andy McGladdery Honda Ian Jones Ducati Mistuo Saito Yamaha [8] Jun Maeda Honda [8] Pedro Batista Honda Christer Lindholm Suzuki Colin Gable Honda Russell Benney Honda Shoji Miyazaki Honda [8] Dennis Ireland Honda Shoichi Tsukamoto Kawasaki [8] Toni Moran Yamaha Brent Gladwin Honda Steve Ward Honda Tadaaki Hanamura Yamaha [8] Woolsey Coulter[3] Honda Göran Forsslund Suzuki Bob Jackson Honda Tadashi Ohshima Honda [8] Steve Lindsell Yamaha Tatsuro Arata Yamaha [8]

(Na drie wedstrijden)

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Carl Fogarty	Honda	36
2	Brian Morrison	Honda	26
3	Steve Hislop	Honda	25
4	Jamie Whitham	Durex-Suzuki	21
5	Michael Dowson	Yamaha	20
6	Robert Dunlop	Honda	17
	Andreas Hofmann	Kawasaki
	Yasutomo Nagai	Yamaha
9	Yukiya Oshima	Suzuki	15
	Nick Jefferies	Yamaha
	Roger Burnett	Honda

Formule 1-coureur Ad Slot kwam in de dinsdagavondtraining (20 juni) ten val nadat hij twee remblokken verloren was. Hij werd naar het Academisch Ziekenhuis Groningen gebracht, waar zijn toestand aanvankelijk stabiel leek. In de nacht van donderdag op vrijdag (23 juni) overleed hij plotseling aan een halswervelbreuk.

Peter Lindén had het drukste programma van alle coureurs. Maandag 19 juni: twee trainingen voor het Europees kampioenschap 250 cc en twee trainingen voor het Europees kampioenschap 500 cc. Dinsdag 20 juni: 's ochtends training voor het Europees kampioenschap 250 cc en training voor het Europees kampioenschap 500 cc en 's middags beide races. 's Avonds training voor het WK Formule 1. Woensdag 21 juni: Twee trainingen voor het WK Formule 1, training voor het WK zijspannen en training voor het WK 500 cc. Donderdag 22 juni: Training voor het WK Formule 1, twee trainingen voor het WK zijspannen en twee trainingen voor het WK 500 cc, 's avonds: Formule 1 race. Vrijdag 23 juni: training voor het WK 500 cc en het WK zijspannen. Zaterdag 24 juni: 500 cc-race en aansluitend zijspanrace als invaller in het zijspan van Yoshisada Kumagaya. Peter Lindén legde in totaal 552,06 racekilometers af. De resultaten: EK 250: 15e, EK 500: 2e, Formule 1: 15e, GP 500: DNF, WK zijspannen: 13e.

De overwinning van Peter Öttl in de 80cc-klasse bracht een zinderende spanning teweeg, want hij stond nu gelijk met Manuel Herreros op de eerste plaats. Die spanning zou ook nog twee maanden en drie dagen aanhouden, want dan vond pas de GP van Tsjecho-Slowakije plaats. Dat zou de laatste race van het seizoen én van de geschiedenis van de 80cc-klasse worden.

Jacques Cornu had niet veel hoop op het langer voortbestaan van zijn helmensponsor Levior. Toen hij voor Kiwi-helmen reed ging die failliet en dit jaar was ook zijn sponsor Römer failliet gegaan (Levior bestond in 2018 114 jaar).

De relatie tussen teammanager Giacomo Agostini en Freddie Spencer begon steeds warriger te worden. Agostini had zich negatief uitgelaten over Spencer, maar gaf tijdens een gezamenlijke persconferentie de pers de schuld. Nu verdedigde hij Spencer door te melden dat die nog moest wennen aan de Yamaha YZR 500 en dat hij twee nieuwe rijders had die beiden geen ervaring met de Yamaha hadden. Hij keek uit naar een derde rijder om het team aan te vullen en bezon zich nog op het verlengen van het contract met Spencer. Die derde rijder had hij feitelijk al in huis: Luca Cadalora deed het goed in de 250cc-klasse.

Hoewel de WK-kalender toch al lang bekend was, was men in Spa-Francorchamps nog aan het werk in het rennerskwartier, dat pas op dinsdag na de TT van Assen gebruikt zou kunnen worden. Assen ving dit op door het rennerskwartier tot dinsdagochtend, drie dagen na de TT, open te houden.