Grand Prix-wegrace van Duitsland 1979

In Duitsland trainde Barry Sheene als snelste, maar drie Nederlanders (Wil Hartog, Boet van Dulmen en Jack Middelburg) stonden bij de eerste tien. Hartog ging er vanaf de start meteen vandoor en bouwde binnen een paar ronden een voorsprong van negen seconden op. Boet van Dulmen zat nog in de achtervolgende groep, samen met Sheene, Roberts en Ferrari, maar viel uit door een uitgelopen big-end lager. Sheene viel uit door een kapot krukastandwiel. Doordat Hartog gehinderd werd door achterblijvers wist Roberts nog even dichtbij te komen, maar nadat Hartog daarvoor gewaarschuwd werd vanuit de pit nam hij weer afstand.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Wil Hartog	Suzuki	42' 33" 9	15
2	Kenny Roberts	Yamaha	+3" 6	12
3	Virginio Ferrari	Suzuki	+12" 6	10
4	Bernard Fau	Suzuki	+25" 9	8
5	Philippe Coulon	Suzuki	+27" 9	6
6	Franco Uncini	Suzuki	+47" 4	5
7	Jack Middelburg	Suzuki	+48" 8	4
8	Christian Sarron	Yamaha	+1' 05" 1	3
9	Steve Parrish	Suzuki	+1' 06" 2	2
10	Mike Baldwin	Suzuki	+1' 27" 2	1
11	Dennis Ireland	Suzuki	+1 ronde
12	Elmar Renner	Suzuki	+1 ronde
13	Henk de Vries	Suzuki	+1 ronde
14	Gerhard Vogt	Suzuki	+1 ronde
15	Hans-Otto Butenuth	Suzuki	+1 ronde
16	Max Nöthiger	Suzuki	+1 ronde
17	Herbert Schieferecke	Suzuki	+1 ronde
18	Bosse Granath	Suzuki	+2 ronden
19	King Wong Kwong	Suzuki	+2 ronden
20	Michael Schmid	Suzuki	+2 ronden
21	Stefano Bonetti	Suzuki	+4 ronden
DNF	Max Wiener	Suzuki	motor
DNF	Barry Sheene	Suzuki	krukas
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki	uitgelopen big-end
DNF	Graziano Rossi	Morbidelli
DNF	Giovanni Pelletier	Suzuki
DNF	Tom Herron	Suzuki	krukas
DNF	Marco Lucchinelli	Suzuki
DNF	Jürgen Steiner	Suzuki	motor
DNF	Børge Nielsen	Suzuki	motor
DNF	Carlo Perugini	Suzuki
DNF	Gianni Rolando	Suzuki
DNF	Carlo Prati	Suzuki
DNF	Seppo Ojala	Suzuki
DNF	Alex George	Suzuki
DNF	Gustav Reiner	Suzuki
DNF	Sandro Moro	Suzuki
DNF	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki	val
DNF	Mick Grant	Suzuki
DNF	Hans Schöfer	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Suzuki
DNS	Peter Sjöström	Suzuki

Net als in de 250 cc klasse stond Walter Villa in Duitsland ook in de 350 cc race op poleposition. Hij kon echter niet starten, want na de opwarmronde bleek zijn schakelpedaal afgebroken te zijn. Jon Ekerold ging de strijd aan met Toni Mang, wiens Kawasaki KR 350 sneller was. Ekerold moest hem dus elke keer in het bochtige Motodrom passeren en deed dat ook. Zelfs in de passage van de laatste ronde lag Mang op kop, maar Ekerold ging hem in de Sachskurve voorbij en won. Kork Ballington lag derde, maar stopte even wegens een klein vastlopertje. Daarna gaf hij weer veel gas, maar de derde plaats moest hij aan Michel Frutschi laten.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Jon Ekerold	Opstalan-Yamaha	44' 27" 3	15
2	Toni Mang	Kawasaki	+0" 6	12
3	Michel Frutschi	Yamaha	+6" 1	10
4	Kork Ballington	Kawasaki	+19" 4	8
5	Christian Estrosi	Kawasaki	+20" 0	6
6	Roland Freymond	Yamaha	+22" 3	5
7	Pekka Nurmi	Yamaha	+1' 08" 1	4
8	Vic Soussan	Yamaha	+1' 08" 1	3
9	Richard Hubin	Yamaha	+1' 16" 4	2
10	Yoshimi Matsumoto	Yamaha	+1' 19" 1	1
11	Max Wiener	Yamaha	+1' 22" 7
12	Jeffrey Sayle	Yamaha	+1' 22" 8
13	W. Hilbk	Yamaha	+1' 23" 1
14	Toni Haad	Yamaha	+1' 48" 0
15	Klaas Hernamdt	Yamaha	+1' 48" 2
16	Sadao Asami	Yamaha	+1' 57" 3
17	John Long	Yamaha	+2' 12" 9
18	Josef Hage	Yamaha
19	J. Beck	Yamaha	+1 ronde
20	René Delaby	Yamaha
21	A. Granath	Yamaha
22	Olivier Liégeois	Yamaha
23	Wulf Gerstenmaiser	Yamaha
24	Walter Migliorati	Yamaha
25	Kenny Blake	Yamaha
26	Hans Schöfer	Yamaha
27	John Weeden	Yamaha	+2 ronden
DNF	Adelio Faccioli	Yamaha	val
DNF	Gianfranco Bonera	Yamaha	val
DNF	Gregg Hansford	Kawasaki
DNF	Michel Rougerie	Bimota-Yamaha
DNF	Patrick Fernandez	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Ernst Fagerer	Yamaha
DNF	Eric Saul	Yamaha
DNF	Barry Ditchburn	Kawasaki
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	Gustav Reiner	Yamaha	val
DNF	Gregg Barsdorf	Yamaha
DNF	Armand Gras	Yamaha
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNF	Grunwald Harfmann	Yamaha	val
DNF	Randy Mamola	Bimota
DNF	Horst Lahfeld	Yamaha
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha
DNF	Patrick Pons	Yamaha
DNS	Walter Villa	Yamaha	gebroken schakelpedaal

Walter Villa reed in de 250 cc klasse de snelste trainingstijd. Hij kon de strijd aangaan met Kork Ballington, terwijl Jon Ekerold, Toni Mang en Gregg Hansford heel slecht startten. Villa kwam met de finish in zicht zonder benzine te staan, en werd als 27e geklasseerd. Ekerold, Mang en Hansford vochten zich naar voren en Toni Mang bond de strijd om de tweede plaats aan met Randy Mamola. Die wist zijn plaats echter vast te houden. Patrick Fernandez reed zonder voorrem en werd slechts 16e. Graziano Rossi had een nieuwe, experimentele Morbidelli met de tank onder het motorblok en begon sterk aan de race. Hij viel echter steeds verder terug en werd 18e.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	38' 34" 4	15
2	Randy Mamola	Adriatica	+4" 2	12
3	Toni Mang	Kawasaki	+16" 3	10
4	Jon Ekerold	Opstalan-Yamaha	+34" 7	8
5	Guy Bertin	Yamaha	+34" 9	6
6	Gregg Hansford	Kawasaki	+35" 2	5
7	Hans Müller	Yamaha	+38" 3	4
8	Barry Ditchburn	Kawasaki	+49" 4	3
9	Pentti Korhonen	Yamaha	+51" 6	2
10	Alan North	Yamaha	+56" 6	1
11	Gianpaolo Marchetti	MBA	+1' 09" 3
12	Jean-François Baldé	Kawasaki
13	Vic Soussan	Yamaha
14	Eric Saul	Yamaha
15	Harald Merkl	Yamaha
16	Patrick Fernandez	Yamaha
17	Olivier Chevallier	Yamaha
18	Graziano Rossi	Morbidelli
19	Josef Hage	Yamaha
20	Roland Kopf	Yamaha
21	Reino Eskelinen	Yamaha
22	Eero Hyvärinen	Yamaha
23	Paolo Pileri	Yamaha
24	Thierry Espié	Yamaha
25	John Long	Yamaha
26	Fernando González De Nicolás	Yamaha
27	Walter Villa	Yamaha
28	Walter Hoffmann	Yamaha
29	August Auinger	Yamaha
30	John Weeden	Yamaha
31	Hans Gasser	Kawasaki
32	Willem-Jan Nooteboom	Yamaha
33	Peter Baláž	Yamaha
34	Wulf Gerstenmaier	Yamaha
DNF	Sadao Asami	Yamaha
DNF	Richard Hubin	Yamaha
DNF	Edi Stöllinger	Kawasaki
DNF	Christian Estrosi	Kawasaki
DNF	Harald Johler	Yamaha
DNF	Roland Freymond	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Gregg Barsdorf	Yamaha
DNF	Armand Gras	Yamaha
DNF	Frank Steinhausen	Yamaha
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha
DNF	Grunwald Harfmann	Yamaha
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha
DNF	Raymond Roche	Yamaha
DNF	R. Weib	Yamaha
DNF	G. Young	Yamaha

In de 125 cc klasse reed Ángel Nieto de snelste trainingstijd. Net als in de GP van Oostenrijk ontstond er een strijd met Harald Bartol, die aan de leiding mocht rijden. Alleen in de achtste en de tiende ronde nam Nieto even de koppositie over, maar dat deed hij ook in de laatste ronde. Hij won met ruim een seconde voorsprong. Thierry Espié lag lang op de derde plaats, maar viel met pech uit.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Minarelli	35' 35" 8	15
2	Harald Bartol	Morbidelli	+1" 7	12
3	Walter Koschine	Delta-Fantic	+55" 7	10
4	Hans Müller	MBA-Elit	+56" 0	8
5	Gert Bender	Bender	+58" 3	6
6	Eugenio Lazzarini	MBA	+59" 4	5
7	Per-Edvard Carlsson	MBA	+1' 12" 4	4
8	Peter Looijesteijn	MBA	+1' 12" 6	3
9	Alfred Waibel	Morbidelli	+1' 13" 0	2
10	Patrick Hérouard	Morbidelli	+1' 23" 6	1
11	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	+1' 26" 0
12	Stefan Jansen	Morbidelli
13	D. Braun	MBA
14	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli
15	K. Illigen	Morbidelli
16	Matti Kinnunen	MBA
17	Jean-François Lecureux	Morbidelli
18	Cees van Dongen	Morbidelli
19	Thierry Noblesse	Morbidelli
20	Walter Rapolani	Morbidelli
DNF	Clive Horton	Morbidelli
DNF	Patrick Plisson	Morbidelli
DNF	Stefan Dörflinger	Morbidelli
DNF	August Auinger	Morbidelli
DNF	Ernst Fagerer	Morbidelli
DNF	Ricardo Tormo	Bultaco
DNF	Rolf Blatter	Morbidelli
DNF	Enrico Cereda	MBA
DNF	Jean-Claude Selini	MBA
DNF	W. Rothmann	Morbidelli
DNF	J. Roller	Morbidelli
DNF	Bruno Kneubühler	MBA
DNF	Hagen Klein	Morbidelli
DNF	Aldo Pero	Kreidler
DNF	Thierry Espié	Motobécane
DNF	Henk van Kessel	Condor
DNS	Jan Huberts[1]	MBA

In de eerste race van 1979 was Ricardo Tormo (Bultaco) in de trainingen de snelste. Veel spanning werd er niet verwacht, want achter Eugenio Lazzarini (Van Veen-Kreidler) gaapte een gat van ruim negen seconden met derde man Wolfgang Müller (Kreidler). Peter Looijesteijn (Kreidler) was liefst twintig seconden langzamer dan Ricardo Tormo. In de race gingen Tormo en Lazzarini er als verwacht samen vandoor, maar Lazzarini riskeerde te veel om Tormo te volgen en viel. Drie ronden later viel Tormo uit door een gat in de zuiger en daardoor ontstonden ineens kansen voor de privérijders. Gerhard Waibel, die de testritten voor Van Veen had gedaan toen Lazzarini genas van een sleutelbeenbreuk, nam de leiding en Looijesteijn zat ineens op de tweede plaats, nadat hij Ingo Emmerich voorbij was gegaan. Waibel ontdekte pas na de finish dat hij gewonnen had. Met 20 jaar en 140 dagen was (en bleef) hij de jongste winnaar in de 50 cc klasse.

Uitslag 50 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Gerhard Waibel	Kreidler	30' 07" 0	15
2	Peter Looijesteijn	Kreidler	+11" 3	12
3	Ingo Emmerich	Kreidler	+11" 9	10
4	Rolf Blatter	Kreidler	+12" 1	8
5	Reiner Scheidhauer	Kreidler	+29" 0	6
6	Aldo Pero	Kreidler	+29" 4	5
7	Hagen Klein	Hess Spezial	+52" 9	4
8	Rudolf Kunz	Kreidler	+54" 4	3
9	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler	+1' 02" 6	2
10	Jacky Hutteau	ABF	+1' 24" 9	1
11	Günter Schirnhofer	Kreidler	+1' 32" 1
12	Sergio Zattoni	LGM	+1' 32" 4
13	Chris Baert	Kreidler	+1' 32" 8
14	Luigi Rinaudo	Tomos	+1' 32" 9
15	M. Ketter	Kreidler	+1' 37" 0
16	G. Bauer	Kreidler	+1' 39" 1
17	Otto Machinek	Kreidler E	+1' 49" 5
18	Bruno Di Carlo	Kreidler MDC	+1' 49" 8
19	K. Kull	Van Veen-Kreidler	+1' 53" 9
20	Ezio Mischiatti	LGM	+2' 44" 7
21	Wolfgang Golembeck	Kreidler	+3' 12" 7
22	Hermano Sande	Kreidler	+1 ronde
23	D. Goeppner	Kreidler
24	J. Vainio	Kreidler
25	Zbyněk Havrda	Kreidler OKD
DNF	Eugenio Lazzarini	Van Veen-Kreidler	val
DNF	Ricardo Tormo	Bultaco	motor
DNF	Patrick Plisson	ABF
DNF	Wolfgang Müller	Van Veen-Kreidler
DNF	Stefan Dörflinger	Kreidler
DNF	Henk van Kessel	Sparta
DNF	Joaquín Galí	Bultaco
DNF	M. Van De Steen	Special
DNF	Cees van Dongen	Kreidler
DNF	Z. Krstic	Tomos
DNF	Walter Rapolani	Kreidler
DNF	F. Ungar	Kreidler
DNF	Yves Le Toumelin	TYL
DNF	Gerhard Singer	Kreidler
DNF	Kasimir Rapczynski	Kreidler
DNF	F. Jacobs	Kreidler
DNF	K. Sedlacek	Kreidler
DNF	B. Treutlein	WMS Spezial
DNF	S. Danielsson	Kreidler GP
DNF	Daniel Corvi	Scrab-Kreidler
DNF	R. Schuster	Kreidler

In Duitsland kwamen de combinaties van Rolf Biland (TTM-Yamaha), Alain Michel en Cees Smit (beiden met een omgebouwde B2B Seymaz) weer niet door de keuring van de B2A-klasse. Daarmee was hun reis vergeefs, want de B2B-klasse reed niet in Hockenheim. In de race reden drie combinaties beurtelings aan de leiding: Siegfried Schauzu/Lorenzo Puzo, Dick Greasley/John Parkins en Rolf Steinhausen/Kenny Arthur. Rolf Steinhausen, wiens Yamaha door Harald Bartol getuned was, won de race met een seconde voorsprong op Schauzu. Jock Taylor reed met vervangende bakkenist Jim Law nadat Jimmy Neil bij een ongeluk een pols had gebroken en Dave Powell op Oulton Park dodelijk verongelukt was.

Uitslag

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Steinhausen	Kenny Arthur	KSA-Yamaha	35' 10" 2	15
2	Siegfried Schauzu	Lorenzo Puzo	Busch-Yamaha	+1" 3	12
3	Dick Greasley	John Parkins	Convent-Yamaha	+7" 2	10
4	George O'Dell	Cliff Holland	S/C-Yamaha	+23" 2	8
5	Jock Taylor	Jim Law	Windle-Yamaha	+26" 9	6
6	Hermann Huber	Bernhard Schappacher	Krauser-Yamaha	+39" 2	5
7	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Yamaha		4
8	Jesco Höckert	Helmut Weiser	Busch-Yamaha		3
9	Bill Hodgkins	Donnie Williams	Dogby-Yamaha		2
10	Göte Brodin	Billy Gällros	Krauser-Yamaha		1
DNS	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	TTM-Yamaha	combinatie afgekeurd
DNS	Alain Michel	Stuart Collins	Seymaz-Yamaha	combinatie afgekeurd
DNS	Cees Smit	Charles Vroegop	Seymaz-Yamaha	combinatie afgekeurd

Bronnen, noten en/of referenties Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7 Motor Magazine Moto 73 voetnoten Jan Huberts wilde graag in de Duitse Grand Prix starten, maar de Centrale Sportcommissie van de KNMV had zijn A-licentie ingetrokken wegens slechte resultaten in het vorige seizoen en in de eerste GP's van 1979.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1979	FIM wereldkampioenschap wegrace 31e seizoen (1979)	Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1979
Vorige race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1978	Grand Prix-wegrace van Duitsland	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1980

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1970–1979)

1979:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · TSL · FRA
1978:	VEN · SPA · OOS · FRA · NAT · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · DUI · TSL · JOE
1977:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · GBR
1976:	FRA · OOS · NAT · JOE · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · DUI · SPA
1975:	FRA · SPA · OOS · DUI · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE
1974:	FRA · DUI · OOS · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE · SPA
1973:	FRA · OOS · DUI · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · TSL · ZWE · FIN · SPA
1972:	DUI · FRA · OOS · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · SPA
1971:	OOS · DUI · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · ULS · NAT · SPA
1970:	DUI · FRA · ADR · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · SPA

Grand Prix-wegrace van Duitsland

1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020