Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1989

In de 125cc-klasse maakte Hans Spaan nog een theoretische kans op de titel, maar dan moest hij minstens als vierde eindigen en moest Àlex Crivillé uitvallen. Crivillé zou echter steun kunnen verwachten van Jorge Martínez, weliswaar geen teamgenoot, maar wel een landgenoot. De kans van Ezio Gianola was heel theoretisch: hij moest winnen en zowel Crivillé als Spaan moesten vrijwel puntloos blijven.

Pos	Coureur	Merk	Ptn	${\displaystyle \Delta }$	Overwinningen
1	Àlex Crivillé	Marlboro-JJ Cobas-Rotax	146	-	3
2	Hans Spaan	Samson-Sharp-Honda	135	-11	1
3	Ezio Gianola	Pileri-AGV-Honda	128	-18	2

De spanning in de 80cc-klasse duurde al een maand, want sinds de TT van Assen had deze klasse niet meer gereden. Peter Öttl en Manuel Herreros stonden in punten gelijk. Als dit zo zou blijven zou Öttl met drie overwinningen wereldkampioen zijn, maar als een van de twee een punt meer dan de ander scoorde zou hij de titel grijpen. Herreros had nog geen enkele overwinning gescoord, maar was de koning van de regelmaat. Hij zou steun krijgen van Jorge Martínez en Julián Miralles. Öttl zou steun krijgen van de vele Oost-Duitse fans, die West-Duitse coureurs op handen droegen, maar niet van zijn stalgenoot Stefan Dörflinger, die geen rechtstreeks fabriekscontract met Krauser had en bovendien zelf nog een redelijke kans op de titel had. Dörflinger moest hopen op een gevecht tussen de koplopers waardoor ze misschien wel allebei zouden vallen.

Pos	Coureur	Merk	Ptn	${\displaystyle \Delta }$	Overwinningen
1	Peter Öttl	Atomic-Krauser	75	-	3
	Manuel Herreros	Ángel Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi		0	0
3	Stefan Dörflinger	Marlboro-LCR-Krauser	69	-6	0

Als Egbert Streuer nog wereldkampioen wilde worden moest hij minstens 15 punten (derde in de race) scoren en bovendien moest Steve Webster uitvallen. Een podiumplaats voor Streuer was goed mogelijk, maar het uitvallen van Webster was minder waarschijnlijk. Dat deed hij vrijwel nooit.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn	${\displaystyle \Delta }$	Overwinningen
1	Steve Webster	Tony Hewitt	Brown-Silkolene-LCR-Krauser	130	-	4
2	Egbert Streuer	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	116	-14	1

Al tijdens de trainingen merkte Wayne Rainey dat zijn Dunlop-banden niet goed werkten op het circuit van Brno. Hij moest zich tevreden stellen met de vierde tijd en kon Kevin Schwantz, Eddie Lawson en Christian Sarron niet volgen. Omdat Luca Cadalora zich nog steeds op de 250cc-klasse concentreerde zette Giacomo Agostini de Europees kampioen van 1988 Alberto Rota op de machine van de ontslagen Freddie Spencer. Rota reed de vijftiende tijd. Dat was zeker niet slecht, want in de 250cc-klasse reed hij slechts de 37e tijd, waardoor hij eerste reserve stond. Wayne Gardner viel in de training, waarbij hij een gekneusde voet opliep en van dr. Costa het advies kreeg niet te starten.

Bij de start maakte Kevin Schwantz een foutje, waardoor Eddie Lawson als snelste weg was. Na twee ronden had Schwantz de leiding, gevolgd door Lawson, Wayne Rainey en Christian Sarron. In het begin konden de eerste drie een aardig gevecht leveren, vanaf de vierde plaats gadegeslagen door Sarron, maar na verloop van tijd begon Rainey door bandenproblemen terug te vallen en hij werd gepasseerd door Sarron. Lawson wist de koppositie weer over te nemen, maar maakte een fout toen de achterblijvers ingehaald moesten worden en daar profiteerde Schwantz weer van. Uiteindelijk won hij met bijna zes seconden voorsprong op Lawson. Rainey werd nipt derde voor Sarron, die zeer waarschijnlijk stalorders had gekregen om achter Rainey te blijven. Die had nog een theoretische kans op de wereldtitel, die nu nog theoretischer was geworden. Als Rainey de GP van Brazilië won, zou Lawson aan de elfde plaats genoeg hebben voor de wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 48"20'649 1 20 2 Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda +5'977 2 17 3 Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha +26'031 4 15 4 Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha +26,056 3 13 5 Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda +51'153 9 11 6 Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha +51'158 5 10 7 Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha +52'931 7 9 8 Ron Haslam Pepsi-Suzuki +55'071 6 8 9 Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha +1"19'178 10 7 10 Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda +1"25'785 13 6 11 Randy Mamola Cagiva Corse +1"28'975 12 5 12 Rob McElnea Cabin-HRC-Honda +1"50'777 11 4 13 Alberto Rota Agostini-Marlboro-Yamaha +1 ronde 15 3 14 Alessandro Valesi Iberna-Yamaha +1 ronde 14 2 15 Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda +1 ronde 17 1 16 Juan López Mella Xunta-Honda +1 ronde 16 17 Eddie Laycock Millar-Honda +1 ronde 18 18 Bruno Kneubühler Römer-Honda +1 ronde 25 19 Fabio Biliotti Team Katayama-Honda +1 ronde 24 20 Michael Rudroff Rallye Sport-Honda +1 ronde 22 21 Simon Buckmaster Team Katayama-Honda +1 ronde 20 22 Stefan Klabacher Honda +1 ronde 23 23 Andreas Leuthe Librenti-Suzuki +1 ronde 26 24 Sepp Doppler Suzuki +1 ronde 28 25 Fernando González De Nicolás Club Cross Pozuelo-Honda +2 ronden 32 26 Vincenzo Cascino Nolan-Suzuki +2 ronden 31 27 Rudolf Zeller Honda +2 ronden 33 28 Pavel Dekanek Wernberger Konservenfabrik-Honda +2 ronden 29 29 Dario Marchetti Honda +2 ronden 36 30 Harry Heutmekers Suzuki +2 ronden 37 31 Michael Kaplan SKF-Honda +4 ronden 34

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Cees Doorakkers Honda Vastloper 27 Helmut Schütz Honda 35 Karl Dauer Honda 30 Niggi Schmassmann Technotron-Honda 21 Marco Papa Greco-Paton 19 Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Grid Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Blessure[1] 8 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Marian Troliga Suzuki Peter Graves Honda Thomas Berghammer Suzuki Hans Klingebiel Honda Norbert Heiles Suzuki Tony Carey Honda Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Michael Dowson Yamaha Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda Blessure Marco Gentile Fior-Marlboro-Yamaha Gewond[2] Alois Meyer Rallye Sport-Honda Ernst Gschwender Suzuki Deutschland Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda Blessure[3] Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [4] Massimo Broccoli Cagiva Corse Romolo Balbi Honda Kunio Machii Nescafé-Yamaha [5] Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha [6] Shin’ichi Itō Seed-HRC-Honda [5] Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [5] Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[7] Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda Freddie Spencer Agostini-Marlboro-Yamaha Ontslagen John Kocinski Roberts-Yamaha [8]

Hoewel Sito Pons al wereldkampioen was, was de strijd om de tweede plaats in het kampioenschap nog spannend: Jacques Cornu had vijf punten voorsprong op Reinhold Roth. In de kwalificatietrainingen ging het dan ook tussen deze twee, waarbij Roth slechts 0,09 seconde sneller was dan Cornu. Hans Becker viel en brak daarbij een hand en Jean-Philippe Ruggia moest zijn seizoen beëindigen door een gebroken pols.

De 250cc-race begon met een enorm valse start, veroorzaakt door Wilco Zeelenberg, die al wegreed toen het rode licht aansprong. Zeelenberg kneep de koppeling meteen weer in, maar het kwaad was al geschied. De coureurs die aan de rechterkant van het veld achter hem stonden reageerden weer op de beweging van Zeelenberg en vertrokken. De oplossing was eenvoudig geweest: Zeelenberg, Daniel Amatriaín en nog een man of vijf een strafminuut geven en de start overdoen. In plaats daarvan sprong het licht op groen en werd er verder geen actie ondernomen. Amatriaín reed dus meteen aan de leiding voor Zeelenberg. Na een ronde leidde Jacques Cornu voor Amatriaín, Reinhold Roth, Sito Pons en Wilco Zeelenberg. Na verloop van tijd vormde zich een viermans kopgroep: Cornu, Roth, Pons en Masahiro Shimizu, op enkele tientallen meters gevolgd door Helmut Bradl, Carlos Cardús en Alex Barros. Toch werd de aansluiting niet gevonden en kwam Bradl eenzaam op de vijfde plaats terecht. Zo verliep het grootste deel van de race weinig spectaculair, met Roth voor Shimizu, Cornu en Pons. Bij het ingaan van de laatste ronde deed Shimizu een geslaagde aanval op Roth, die gedurende die ronde drie mislukte tegenaanvallen deed. Pas in de laatste bocht kwam hij buitenom naast Shimizu, die na de finish juichte, maar toen nog niet wist dat hij met 0,001 seconde verschil tweede was geworden. De strijd om de tweede plaats in het kampioenschap was nu nog spannender geworden, want Roth en Cornu stonden in punten exact gelijk.

Uitslag 250cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 43"33'880 1 20 2 Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda +0'001 6 17 3 Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda +0'257 2 15 4 Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda +0'844 3 13 5 Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda +5'694 5 11 6 Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha +5'761 4 10 7 Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha +10'187 8 9 8 Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España +16'617 7 8 9 Carlos Lavado Rudy Project-Aprilia-Rotax +27'811 11 7 10 Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha +33'341 13 6 11 Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-HRC-Honda +40'496 16 5 12 Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda +40'585 21 4 13 Didier de Radiguès Aprilia-Rotax +41'005 10 3 14 Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda +41'414 15 2 15 Manfred Herweh Yamaha +46'745 18 1 16 Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha +53'163 17 17 Gary Cowan Docshop-Yamaha +57'366 19 18 Maurizio Vitali Honda +57'561 27 19 Alain Bronec Aprilia-Rotax +57'870 23 20 Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax +1"00'674 22 21 Jochen Schmid Honda +1"00'981 20 22 Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha +1"15'371 24 23 Renzo Colleoni Aprilia-Rotax +1"15'460 25 24 August Auinger Project Consult-Yamaha +1"23'907 29 25 Luis Lavado Yamaha +1"24'876 32 26 Bernard Schick Yamaha +1"25'041 30 27 Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax +1"36'639 33 28 Frédéric Protat Aprilia-Rotax +1"36'655 35 29 Jean-Francois Foray Yamaha +2"00'186 36 30 Urs Jücker Yamaha +2"10'253 38 31 Jean-François Baldé Yamaha +1 ronde 34 32 Arpad Harmati Yamaha 39 33 Andreas Preining Aprilia-Rotax 26

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Stefano Caracchi Honda 28 Fausto Ricci FMI-Aprilia-Rotax 31 Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Grid Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax [9] 37 Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha Blessure[10] 9 Loris Reggiani HB-HRC-Honda Afgereisd 12 Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax Blessure[11] 14 Niet gekwalificeerd Coureur Merk Hans Becker[12] Yamaha Istvan Lovasi Yamaha Marian Troliga Yamaha Darren Millner Yamaha Jiri Pertlicek Rotax Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Daryl Beattie Honda Adrien Morillas Yamaha [13] Kevin Mitchell Yamaha Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax Junya Arai Honda [5] Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [5] Toshihiko Honma Yamaha [14] Toshinobu Shiomori Yamaha [5] Jim Filice HRC-Honda [15] John Kocinski Roberts-Yamaha [16]

Àlex Crivillé viel een keer tijdens de trainingen, waarbij hij een flinke snee in zijn arm opliep. Ook Hans Spaan viel als gevolg van de stuiterende voorvork van zijn Honda, een euvel dat hij maar moeilijk onder de duim kreeg. Koji Takada was verrassend derde in de training, maar hij gaf toe dat hij een tijdje achter Ezio Gianola geslipstreamed had. Gianola zelf reed echter slechts de zevende tijd.

Hans Spaan had de beste start en leidde de kopgroep, die verder bestond uit Ezio Gianola, Àlex Crivillé, Koji Takada, Hisashi Unemoto, Stefan Prein, Jorge Martínez, en Allan Scott tot en met de zevende ronde. Toen nam Crivillé de leiding over en moest Spaan het gevecht aangaan met Prein. Crivillé had met zijn JJ Cobas geen last van de stuiterende voorvork die alle Honda-coureurs teisterde en liep gemakkelijk weg. Takada kon als enige de strijd aangaan met Crivillé, maar toen hij zijn achterstand van zes seconden terug had gebracht naar anderhalve seconde scheurde zijn uitlaat moest hij zijn opmars staken. In de slotfase versloeg Spaan privérijder Prein en hij eindigde als tweede. Àlex Crivillé werd de (toen) jongste wereldkampioen, met zijn 19 jaar tien dagen jonger dan Johnny Cecotto toen hij in het seizoen 1975 wereldkampioen 350 cc werd.

Uitslag 125cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 39"28'521 1 20 2 Hans Spaan Samson-Sharp-Honda +4,339 3 17 3 Stefan Prein Honda +6,211 9 15 4 Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +13,337 13 13 5 Hisashi Unemoto Fukuda-Honda +13,340 4 11 6 Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda +13,626 7 10 7 Koji Takada Fukuda-Honda +18,098 2 9 8 Allan Scott Honda +19,651 8 8 9 Alfred Waibel Honda +24,592 5 7 10 Adi Stadler Honda +25,465 17 6 11 Robin Appleyard Honda +26,244 11 5 12 Taru Rinne Servisco-Honda +27,273 12 4 13 Dirk Raudies Honda +27,385 23 3 14 Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax +35,355 25 2 15 Heinz Lüthi Honda +35,444 20 1 16 Robin Milton Honda +35,513 14 17 Lucio Pietroniro Honda +35,682 10 18 Flemming Kistrup Honda +35,882 16 19 Mike Leitner Honda +58,082 15 20 Stuart Edwards Honda +1"01'137 30 21 Emilio Cuppini Garelli +1"06'182 26 22 Johnny Wickström Honda +1"11'614 21 23 Hubert Abold Honda +1"12'001 22 24 Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax +1"21'903 34 25 Hervé Duffard Honda +1"40'260 33 26 Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax +2"07'266 27

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Manuel Hernández Honda 24 Ralf Waldmann Seel 18 Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 32 Thierry Feuz Honda 19 Herri Torrontegui Honda 28 Håkan Olsson Rotax 36 Domenico Brigaglia Garelli 35 Doriano Romboni Honda 29 Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 6 Niet gestart Coureur Merk Oorzaak Grid Luis Miguel Reyes Marlboro-Honda 31 Imrich Majoros Honda 37

Niet gekwalificeerd Coureur Merk Jos van Dongen Casal Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Jean-Claude Selini Honda Javier Debon JJ Cobas-Rotax Attila Czösz Honda Othmar Schuler Honda Manfred Thurmayer Honda Gerhard Waibel Honda Gastone Grassetti Honda Serge Julin Honda Marco Cipriani Honda Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Ian Saunders Honda Bady Hassaine Honda Jean-Pierre Jeandat Honda Gabriele Debbia Aprilia-Rotax Kasuya Yamada Honda [5] Kazuaki Yamashita Honda [5] Kenishi Yoshida Honda [5] Masato Shima Honda [5] Masayuki Hirose Honda [5] Shin'ichi Fujiyama Honda [5] Yukata Fujiwara Honda [5]

In de trainingen kwam Peter Öttl een keer ten val, maar hij reed toch nog de vierde trainingstijd. Stefan Dörflinger was de snelste voor Herri Torronteguit en Jorge Martínez. Manuel Herreros was slechts vijfde en misschien was dat de reden dat Ángel Nieto besloot om de machines van Martínez en Herreros in de warm-up training om te ruilen. Herreros had ook nog wat last van een verkeersongeval in Brno enkele weken tevoren. Zij gezicht zat vol littekens en een van zijn oogleden was vastgezet omdat hij anders niet meer naar beneden kon kijken. Het team haar daarom extra grote pitborden gemaakt.

Jorge Martínez had niet alleen zijn snelste Derbi aan Manuel Herreros af moeten staan, maar had ook opdracht gekregen om Herreros zo veel mogelijk te helpen. Dat kon hij ook een tijdje doen, door Peter Öttl af te stoppen zodra die voor Herreros reed. Om de overwinning ging het toen al niet meer, want Herri Torrontegui nam meteen de leiding en stond die niet meer af. Uiteindelijk konden Öttl en Herreros hun gevecht eerlijk voeren, met Martínez, Jörg Seel en de slecht gestarte Stefan Dörflinger als toeschouwers. Tegen het einde van de race werd wel duidelijk dat Öttl de snelste was. Hij reed zich enkele tientallen meters los van Herreros, tot hij een grote fout maakte. Minder dan een kilometer scheidde hem van de wereldtitel toen zijn voorwiel onderuit schoof. Herreros werd tweede en daarmee - zonder ook maar een enkele Grand Prix gewonnen te hebben - de allerlaatste wereldkampioen 80 cc.

Uitslag 80cc-klasse Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 31"30'37 2 20 2 Manuel Herreros Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +18'781 5 17 3 Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi +19'178 3 15 4 Jörg Seel Seel +21'490 6 13 5 Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser +21'490 1 11 6 Luis Alvaro Krauser +32'490 10 10 7 Paolo Priori Krauser +33'461 15 9 8 Gabriele Gnani Gnani +35'434 20 8 9 Bernd Völkel Seel +37'942 14 7 10 Bogdan Nikolov Krauser +45'092 8 6 11 Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal +45'188 21 5 12 Jos van Dongen Casal +47'324 7 4 13 Bert Smit Krauser +47'433 23 3 14 János Szabó Krauser +1"11'075 24 2 15 Heinz Paschen Casal +1"13'822 26 1 16 José Saez Krauser +1"14'194 18 17 Günter Schirnhofer Krauser +1"14'195 13 18 René Dünki LCR-Krauser +1"14'538 11 19 Ralf Waldmann Seel +1"14'539 12 20 Janez Pintar Eberhardt +1"14'861 22 21 Antonio Sánchez JJ Cobas-Rotax +1"19'733 17 22 Stefan Brägger Casal +1"23'290 30 23 Reiner Koster Kroko +1"39'049 16 24 Matthias Ehinger BMC +1"43'722 37 25 Thomas Engl Krauser +1"55'110 28 26 Zdravko Matulja Casal +2"07'286 31 27 Chris Baert Bultaco +2"28'131 34 28 Maik Stief Casal +2"28'755 35

Niet gefinished Coureur Merk Oorzaak Grid Peter Öttl Atomic-Krauser Val 4 Hans Koopman Viplex-Ziegler Val 9 Paul Bordes RB 33 Roberto Sassone Unimoto 27 Jacques Bernard Fantic 19 Joaquin Gali Krauser 32 Javier Arumi Krauser 29 Stefan Kurfiss Krauser 25 Niet gestart Coureur Merk Jan Vanecek Krauser Niet gekwalificeerd Coureur Merk Alojs Pavlic Seel Otto Krmicek Casal Undine Kummer Krauser Otto Machinek Zelfbouw Eduard Klimek RB Anton Gohly Bari Kvetsoslav Samak Casal Fernando Gonzalez Krauser Niet deelgenomen Coureur Merk Oorzaak Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Giuseppe Ascareggi BBFT

Top tien eindstand 80cc-klasse Pos. Coureur Team/merk Punten 1 Manuel Herreros (wereldkampioen) Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 92 2 Stefan Dörflinger Marlboro-LCR-Krauser 80 3 Peter Öttl Atomic-Krauser 75 4 Herri Torrontegui Servitrans-Repsol-Krauser 75 5 Gabriele Gnani Gnani 45 6 Paolo Priori Krauser 41 7 Bogdan Nikolov Krauser 40 8 Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 35 9 Jaime Mariano Banca March-Timspeed-Casal 33 10 Jörg Seel Seel 32

In de training baarde Rolf Biland opzien door met een neusspoiler te verschijnen, feitelijk een verboden onderdeel omdat uitstekende delen verboden waren. Niemand protesteerde er echter tegen, zodat Biland er ook mee aan de start kon verschijnen. Hij reed de snelste trainingstijd. Na veel bandenproblemen in de vorige races had Egbert Streuer er nu meer vertrouwen in. Hij had met een set banden dertien ronden getraind zonder overmatige slijtage, maar moest wel genoegen nemen met een startplaats op de tweede rij, achter Biland, Steve Webster en de gebroeders Egloff.

Vanaf de tweede startrij namen Egbert Streuer en Geral de Haas meteen de leiding voor Steve Webster/Tony Hewitt en Markus- en Urs Egloff. Rolf Biland kwam heel slecht weg en zakte meteen naar het middenveld. Toen hij probeerde meteen zo veel mogelijk concurrenten weer in te halen klapte zijn zijspanwiel hard tegen de curbstone in bocht drie en hij stopte bij de volgende doorkomst in de pit met een gebroken wielophanging. Hoewel Webster aan de tiende plaats genoeg zou hebben voor de wereldtitel, mengde hij zich sportief in de strijd om de leiding, waarbij hijzelf, Egbert Streuer en Markus Egloff beurtelings de leiding namen. Uiteindelijk moest Webster afhaken en Streuer reed de Egloffs op bijna drie seconden achterstand. Het uitvallen van Biland kostte hem de derde plaats in de wereldranglijst, die nu naar Alain Michel/Jean-Marc Fresc ging.

Uitslag zijspanklasse Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten 1 Egbert Streuer Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 37"33'835 4 20 2 Markus Egloff Urs Egloff BP-SMS-Yamaha 37"36'395 3 17 3 Steve Webster Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser 37"42'088 2 15 4 Alain Michel Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 37"43'371 5 13 5 Steve Abbott Shaun Smith Windle-Yamaha 36"02'200 7 11 6 Alfred Zurbrügg Martin Zurbrügg LCR-Yamaha 38"09'277 6 10 7 Masato Kumano Gavin Simmons LCR-Yamaha 38"25'365 10 9 8 Bernd Scherer Thomas Schröder BSR-Krauser 38"27'349 12 8 9 Rolf Steinhausen Bruno Hiller Busch-ADM 38"27'504 13 7 10 Fritz Stölzle Hubert Stölzle LCR-Krauser 38"28'782 15 6 11 Yoshisada Kumagaya Phillip Coombes Windle-Yamaha 14 5 12 Gary Thomas Eckart Rösinger LCR-Krauser 9 4 13 Tony Wyssen Kilian Wyssen LCR-Krauser 3 14 Theo van Kempen Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser 19 2 15 Tony Baker Trevor Hopkinson LCR-Krauser 1 16 Clive Stirrat Simon Prior LCR-Krauser 17 George Hardwick Steve Parker of Gary Irlam LCR-Yamaha 18 Judd Drew Brian Houghton LCR-JPX 19 Wolfgang Stropek Steve Campbell of Wolfgang Bock LCR-Krauser 20 Paul Atkinson Onbekend Onbekend 21 Giampaolo Arlati Vinicio Montanelli LCR-Krauser 22 Horst Schons Onbekend Onbekend

Niet gefinished Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid Rolf Biland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser Wielophanging 1 Derek Jones Peter Brown LCR-Yamaha Ongeval 8 Barry Brindley Graham Rose Fowler-Yamaha 11 Niet gefinished/niet deelgenomen Coureur Bakkenist Merk René Progin Yvan Hunziker LCR-Krauser Yvan Nigrowsky Jacques Corbier LCR-JPX Barry Smith David Smith Windle-ADM Kenny Howles Steve Pointer LCR-Krauser Ray Gardner Tony Strevens LCR-Krauser Billy Gällros Håkan Olsson of Julian Tailford Yamaha Top tien eindstand zijspanklasse Pos. Coureur Bakkenist Team/merk Punten 1 Steve Webster (wereldkampioen) Tony Hewitt (wereldkampioen) Brown-Silkolene-LCR-Krauser 145 2 Egbert Streuer Bernard Schnieders en Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 136 3 Alain Michel Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 109 4 Rolf Biland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 105 5 Markus Egloff Urs Egloff en Gavin Simmons BP-LCR-Yamaha / BP-SMS-Yamaha 73 6 Fritz Stölzle Hubert Stölzle LCR-Krauser 69 7 Masato Kumano Markus Fährni en Gavin Simmons LCR-Yamaha 67 8 Rolf Steinhausen Bruno Hiller Busch-ADM 57 9 Barry Brindley Graham Rose Fowler-Yamaha 56 10 Steve Abbott Shaun Smith LCR-Yamaha / Windle-Yamaha 46

Jean-Philippe Ruggia trainde in Brno met de 500cc-Yamaha, waarmee hij slechts een seconde langzamer was dan teamgenoot Christian Sarron. Het was nog niet zeker of hij ook in de 500cc-klasse zou starten, maar aan alle hoop kwam een einde toen hij met zijn 250cc-Yamaha viel en een pols brak. Daardoor was zijn seizoen vroegtijdig ten einde.

Loris Reggiani was als wees opgevoed door zijn oom en kreeg tijdens de trainingen het bericht dat die oom was overleden. Hij reisde meteen af naar Italië. Volgens teammanger Michele Verrini was de klap zo zwaar geweest dat hij toch niet had kunnen rijden.

Wayne Gardner was nog maar net herstellende van een beenbreuk, toen hij bij een val in de training zijn voet kneusde. Nu hij toch kansloos was voor de titel besloot hij om zijn seizoen te beëindigen en rust te gaan nemen.