Grand Prix-wegrace van San Marino 1982

Het grootste probleem voor de coureurs in Mugello was de keuze van de juiste banden en de fysieke conditie. Beide problemen werden veroorzaakt door de hitte: op de trainingsdagen oversteeg die al de 35 °C. Ook tijdens de races waren de hoge temperaturen een probleem, zowel voor sommige rijders die door de hitte moesten opgeven, als voor de machines die te warm werden. De 500cc-rijders dienden een petitie in om de race in te korten, maar die werd niet gehonoreerd.

Freddie Spencer nam meteen de leiding in de 500cc-race en was voor niemand meer te achterhalen. In de eerste ronde zag het er heel goed uit voor Honda, want Spencers teamgenoten Marco Lucchinelli en Takazumi Katayama reden achter hem. Franco Uncini had een zeer slechte start, maar wist toen de top tien binnen te dringen. In de veertiende ronde reed Boet van Dulmen, bevangen door de hitte, de pit in, even later gevolgd door Loris Reggiani met hetzelfde probleem. Intussen had Katayama de snelste ronde gereden, maar hij viel, terwijl Lucchinelli steeds meer terrein moest prijsgeven. Zo konden Randy Mamola en Graeme Crosby de tweede en de derde plaats opeisen. Voor HB-Suzuki was de race een succes met Mamola, Virginio Ferrari en Jack Middelburg bij de eerste vijf. Voor het Italiaanse Gallina-Suzuki was het juist een teleurstelling door het uitvallen van Franco Uncini en Loris Reggiani.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Freddie Spencer	RSC-Honda	52"21'78	1	15
2	Randy Mamola	HB-Suzuki	+17'70	6	12
3	Graeme Crosby	Marlboro-Yamaha	+24'65	4	10
4	Virginio Ferrari	HB-Suzuki	+36'84	7	8
5	Jack Middelburg	HB-Suzuki	+39'59	9	6
6	Marco Lucchinelli	RSC-Honda	+50'54	3	5
7	Kork Ballington	Kawasaki	+1"00'73		4
8	Leandro Becheroni	Suzuki	+1"06'80	10	3
9	Sergio Pellandini	Suzuki	+1"34'41		2
10	Guido Paci	Yamaha	+1"42'96		1
11	Graziano Rossi	Marlboro-Yamaha	+1"43'13
12	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	+1"59'76
13	Philippe Coulon	Suzuki	+2"03'89
14	Andreas Hofmann	Suzuki	+2"04'09
15	Walter Migliorati	Suzuki	+1 ronde
16	Peter Huber	Suzuki	+1 ronde
17	Peter Sjöström	Suzuki	+1 ronde
18	Reinhold Roth	Suzuki	+1 ronde
19	Pierluigi Rimoldi	Suzuki	+1 ronde
DNC	Giovanni Pelletier	Morbidelli	+6 ronden
DNF	Franco Uncini	Gallina-Suzuki	Opgave[1]	2
DNF	Takazumi Katayama	RSC-Honda	Val[2]	5
DNF	Loris Reggiani	Gallina-Suzuki	Opgave[3]	22
DNF	Jean Lafond	Fior
DNF	Chris Guy	Suzuki
DNF	Michel Frutschi	Sanvenero	Val
DNF	Boet van Dulmen	Ergon-Suzuki	Opgave[3]
DNF	Seppo Rossi	Suzuki
DNF	Fabio Biliotti	Suzuki
DNF	Oliviero Cruciani	Suzuki
DNF	Maurizio Massimiani	Suzuki
DNF	Jon Ekerold	Cagiva	Koppeling
DNF	Raffaele Pasqual	Yamaha
DNF	Marco Papa	Suzuki
DNF	Victor Palomo	Suzuki
DNF	Attilio Riondato	Suzuki
DNS	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	Blessure[4]	8
DNS	Edoardo Elias	Yamaha
DNQ	Peter Looijesteijn	Suzuki		39
DNQ	Bengt Slydal	Suzuki
DNQ	Kenny Roberts	Yamaha	Blessure[5]
DNQ	Barry Sheene	John Player-Yamaha	Blessure[6]

Top tien WK-tussenstand 500 cc

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Franco Uncini (Wereldkampioen)	Gallina-Suzuki	103
2	Graeme Crosby	Marlboro-Yamaha	76
3	Freddie Spencer	RSC-Honda	72
4	Kenny Roberts	Yamaha	68
	Barry Sheene	John Player-Yamaha
6	Randy Mamola	HB-Suzuki	50
7	Takazumi Katayama	RSC-Honda	40
8	Marco Lucchinelli	RSC-Honda	37
9	Kork Ballington	Kawasaki	31
10	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	24

Toni Mang nam meteen de leiding in de 250cc-race, terwijl Jean-Louis Tournadre slecht startte en in het middenveld terechtkwam. Mang ging een duel aan met Carlos Lavado, maar die viel waardoor Mang het rijk alleen had, gevolgd door een groepje met Roland Freymond, Massimo Broccoli, Martin Wimmer en de inmiddels aangesloten Tournadre. Zoals gebruikelijk viel Tournadre pas in de slotfase aan, niet op Mang, die te ver weg was, maar op Freymond, die derde werd.

Uitslag 250 cc

De 250cc-rekensom

Toni Mang had voor deze race elf punten achterstand op Jean-Louis Tournadre. Als hij nog twee GP's zou winnen moest Tournadre nog 20 punten (twee derde plaatsen) scoren om alsnog wereldkampioen te worden. Nu Tournadre tweede werd mocht hij in de Duitse GP zelfs vierde worden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	45"59'26	2	15
2	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	+10'56	3	12
3	Roland Freymond	MBA	+12'19	5	10
4	Martin Wimmer	Spondon-Yamaha	+22'61	6	8
5	Massimo Broccoli	Yamaha	+33'24		6
6	Marcellino Lucchi	Yamaha	+41'15		5
7	Reinhold Roth	Yamaha	+43'61		4
8	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol	+53'28		3
9	Thierry Espié	Pernod	+56'73	7	2
10	Richard Schlachter	Yamaha	+1"03'57		1
11	Jean-Marc Toffolo	Rotax	+1'04'83
12	Tony Head	Waddon Ehrlich-Rotax	+1"08'37
13	Gabriel Grabia	Yamaha	+1"23'24
14	Bruno Lüscher	Yamaha	+1"27'71
15	Pierre Bolle	Yamaha	+1"29'21
16	Leif Nielsen	Rotax	+1"32'80
17	Paul Harris	Yamaha	+1"59'60
18	Karl-Thomas Grässel	Yamaha	+1 ronde
19	Constant Pittet	Yamaha
DNF	Carlos Lavado	Yamaha	Val[7]	1
DNF	Paolo Ferretti	MBA		10
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki
DNF	Jeffrey Sayle	Armstrong
DNF	Christian Sarron	Yamaha		9
DNF	Christian Estrosi	Pernod
DNF	Sito Pons	Kobas-Rotax
DNF	Jacques Cornu	Yamaha
DNF	Massimo Matteoni	Yamaha	Val[8]
DNF	Jean-Michel Mattioli	Yamaha
DNF	Donnie Robinson	Spondon-Yamaha		8
DNF	Pierluigi Conforti	Kawasaki
DNF	Michel Simeon	Yamaha
DNF	Siegfried Minich	Rotax
DNF	Maurizio Vitali	MBA	Val[8]
DNQ	Franco Marchegiani	Yamaha
DNQ	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNQ	Jean-François Baldé	Kawasaki	Blessure[9]
DNQ	Bengt Elgh	Yamaha
DNS	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	Carburatie	4

Top tien WK-tussenstand 250 cc

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	110
2	Toni Mang	Kawasaki	102
3	Roland Freymond	MBA	69
4	Martin Wimmer	Spondon-Yamaha	48
5	Carlos Lavado	Yamaha	39
6	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	38
7	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki	29
8	Jeffrey Sayle	Armstrong	27
9	Christian Sarron	Yamaha	26
10	Paolo Ferretti	MBA	22
	Jean-François Baldé	Kawasaki

Eugenio Lazzarini kon zijn theoretische kans op de wereldtitel behouden door te winnen met minstens vijf seconden voorsprong op Stefan Dörflinger en vervolgens ook de Grand Prix van Duitsland te winnen. Het zou echter veel verschil maken als Dörflinger deze race helemaal niet zou uitrijden. Na de start wisten ze al snel Claudio Lusuardi af te schudden en Dörflinger nam de leiding, opgejaagd door Lazzarini die probeerde Dörflinger tot een fout te dwingen. Lazzarini moest met minstens vijf seconden verschil winnen, maar Dörflinger liet hem voorbij en bleef de hele race binnen anderhalve seconde achter hem. Na de finish was hij dus zeker van zijn wereldtitel.

Uitslag 50 cc

De 50cc-rekensom

In de 50cc-klasse werden slechts zes races gereden, waarvan Stefan Dörflinger er al drie had gewonnen en één tweede plaats had gescoord. Eugenio Lazzarini had er één gewonnen en was twee keer tweede geworden. In de GP des Nations was Lazzarini echter door een kapotte drijfstang uitgevallen. Daardoor begon hij in Mugello met 18 punten achterstand. Om zijn theoretische kans op de titel te behouden moest Lazzarini niet alleen winnen, Dörflinger zou hier of in de Duitse GP moeten uitvallen. Dan zouden ze een gelijk aantal punten hebben, ervan uitgaande dat Dörflinger ook nog een tweede plaats zou behalen. In dat geval hadden ze evenveel overwinningen (drie) en evenveel tweede plaatsen (twee). De totaaltijd van alle GP's zou dan tellen en daarin had Dörflinger 5,31 seconden voorsprong. Toen Lazzarini en Dörflinger in Mugello samen aan de leiding kwamen, was de opdracht voor Lazzarini duidelijk: winnen met meer dan vijf seconden voorsprong, anders waren zijn titelkansen verkeken.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Eugenio Lazzarini	Garelli	31"32'23	1	15
2	Stefan Dörflinger	Krauser-Kreidler	+1'51	2	12
3	Giuseppe Ascareggi	Minarelli	+1"03'06	4	10
4	Massimo de Lorenzi	Minarelli	+1"50'20	6	8
5	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	+1"51'42		6
6	Otto Machinek	Kreidler	+1"51'74		5
7	Reiner Scheidhauer	Kreidler	+1"57'87		4
8	Hans Spaan	Van Veen-Kreidler	+1"58'00		3
9	Gerhard Singer	Kreidler	+2"01'00		2
10	Mauro Mordenti	Rossi	+2"01'48		1
11	Zdravko Matulja	Tomos	+2"05'71
12	Thomas Engl	Engl	+1 ronde
13	Chris Baert	Kreidler	+1 ronde
14	Giuliano Tabanelli	GMC	+1 ronde
15	Paolo Priori	Paolucci	+1 ronde
16	Nicola Casadei	Tomos	+1 ronde
17	Peter Verbic	Kreidler	+1 ronde
18	George Looijesteijn	Kreidler	+1 ronde	19
19	Sandro de Rosa	Villa	+1 ronde
20	Guido Sala	MTK	+1 ronde
21	Jos van Dongen	Bultaco	+1 ronde	33
22	Salvatore Milano	UFO	+1 ronde
23	Reiner Koster	Kreidler	+2 ronden
DNF	Theo Timmer	Bultaco	Versnellingsbak 5
DNF	Paul Rimmelzwaan	Roton	Val	8
DNF	Claudio Lusuardi	Villa		3
DNF	Rainer Kunz	Kreidler		7
DNF	Claudio Granata	Kreidler		9
DNQ	Ricardo Tormo	Bultaco	Geen monteur[10]

Top tien WK-tussenstand 50 cc

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Stefan Dörflinger (wereldkampioen)	Krauser-Kreidler	69
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	54
3	Giuseppe Ascareggi	Minarelli	38
4	Claudio Lusuardi	Villa	33
5	Ricardo Tormo	Bultaco	32
6	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	19
7	Theo Timmer	Bultaco	15
8	Massimo De Lorenzi	Minarelli	14
9	Hans Spaan	Van Veen-Kreidler	12
10	Jorge Martínez	Bultaco	10

Rolf Biland vloog in de vrije training van de baan en kwam onder zijn zijspancombinatie terecht, waardoor hij een sleutelbeen brak en zich niet kon kwalificeren voor de race. Hij was nu overgeleverd aan Werner Schwärzel, die aan twaalf punten genoeg had om wereldkampioen te worden. Egbert Streuer/Bernard Schnieders reden met enige gemak de snelste trainingsronde en namen in de race ook de leiding. Ze werden echter gepasseerd door Derek Jones/Brian Ayres, maar iedereen leek het tamelijk rustig aan te doen met het oog op de bandenslijtage op het hete asfalt. Daardoor kon Alain Michel aansluiten bij Schwärzel en Streuer. Achtereenvolgens vielen Jones en Streuer uit met motorproblemen. Alain Michel nam de leiding over, want Schwärzel had aan zijn tweede plaats genoeg om wereldkampioen te worden en had geen behoefte om risico's te nemen.

Uitslag zijspanklasse

De zijspan-rekensom

De combinatie Rolf Biland/Kurt Waltisperg had weliswaar vier punten achterstand op Werner Schwärzel/Andreas Huber, maar Biland hoefde zich onderweg naar Mugello nog niet al te veel zorgen te maken. Hij had al vijf GP's gewonnen, Schwärzel nog geen enkele. Bovendien was Schwärzel lang niet altijd tweede: regelmatig moest hij Alain Michel en Egbert Streuer voor laten gaan. Maar toen Biland zichzelf in de training uitschakelde, had Schwärzel ineens aan twaalf punten genoeg. Zo mocht hij een keer tweede worden, of twee vijfde plaatsen scoren. Schwärzel werd tweede en zodoende - net als George O'Dell in het seizoen 1977, wereldkampioen zonder een race te winnen. Pas een week na de GP van San Marino realiseerde men zich bij de FIM dat bij de Grand Prix van Finland een blunder was begaan, door geen punten toe te kennen in de zijspanrace die na zeven ronden was gestaakt. Men had reglementair halve punten moeten toekennen, maar ten tijde van de Grand Prix van San Marino was deze (werkelijke) stand nog niet bekend. Rolf Biland kwam door deze gecorrigeerde tussenstan 2½ punt dichter bij Schwärzel en kon dus theoretisch nog met 1½ punt verschil wereldkampioen worden. De nieuwe opdracht voor Rolf Biland was dus de Duitse GP te winnen, de nieuwe opdracht voor Werner Schwärzel was ten minste negende (twee punten) te worden.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Alain Michel	Michael Burkhard	Krauser-Seymaz-Yamaha	39"19'91	2	15
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	+26'33	6	12
3	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	+46'14	5	10
4	Jean-François Monnin	Wolfgang Kalauch	LCR-Yamaha		9	8
5	Rolf Steinhausen	Hermann Hahn	Busch-Yamaha		4	6
6	Gérald Corbaz	Yvan Hunziker	Busch-Yamaha		7	5
7	Trevor Ireson	Donnie Williams	Ireson-Yamaha		10	4
8	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	Seymaz-Yamaha		8	3
9	Patrick Thomas	Philippe Greffet	Seymaz-Yamaha			2
10	Mick Barton	Nick Cutmore	Yamaha			1
DNQ	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	Blessure[11]
DNF	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	Vastloper	1
DNF	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	Motor	3

Top tien WK-tussenstand zijspanklasse

Pos.	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn.
1	Werner Schwärzel (Wereldkampioen)	Andreas Huber (Wereldkampioen)	Krauser-Seymaz-Yamaha	76
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	60
3	Alain Michel	Michael Burkhardt	Krauser-Seymaz-Yamaha	54
4	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	33
	Jock Taylor (†)	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha
6	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	23
7	Patrick Thomas	Jean-Marc Fresc/ Horst Juhant/ Helmut Schilling/ Philippe Greffet	Seymaz-Yamaha	22
8	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	19
	Rolf Steinhausen	Hermann Hahn	Busch-Yamaha
10	Steve Abbott	Shaun Smith	Yamaha	16

Gecorrigeerde top tien WK-tussenstand zijspanklasse

Pos.	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn.
1	Werner Schwärzel (Géén wereldkampioen)	Andreas Huber (Géén wereldkampioen)	Krauser-Seymaz-Yamaha	81
2	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	67,5
3	Alain Michel	Michael Burkhardt	Krauser-Seymaz-Yamaha	60
4	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha	35,5
5	Jock Taylor (†)	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	33
6	Patrick Thomas	Jean-Marc Fresc/ Horst Juhant/ Helmut Schilling/ Philippe Greffet	Seymaz-Yamaha	26
7	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	23
8	Rolf Steinhausen	Hermann Hahn	Busch-Yamaha	20
9	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha	19
10	Jean-François Monnin	Paul Gerard, Wolfgang Kalauch	LCR-Yamaha	17