bouwen

Nederlands
naamwoord van handeling
zelfstandig bijvoeglijk
bouwenbouwend
bouwgebouwd
gebouw
bouwsel
bouwer
Uitspraak
  • Geluid:  bouwen    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈbɑu̯ə(n)/
Woordafbreking
  • bou·wen
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘een huis optrekken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]
  • In de betekenis van ‘het land bewerken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1375 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs		 verleden
tijd		 voltooid
deelwoord
bouwen
bouwde
gebouwd
zwak -d volledig

Werkwoord

bouwen

  1. overgankelijk, (bouwkunde) een constructie oprichten door het samenvoegen van onderdelen
    • Dit kasteel werd in de dertiende eeuw gebouwd. 
  2. inergatief ~ op: zich verlaten op, vertrouwen op
    • Iemand waarop je kunt bouwen is een betrouwbaar persoon. 
Antoniemen
Hyponiemen
   
Afgeleide begrippen
   
Verwante begrippen
Uitdrukkingen en gezegden
Vertalingen
    1. een constructie oprichten door het samenvoegen van onderdelen   
    het bouwen   

Gangbaarheid
  • Het woord bouwen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "bouwen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.