antoniem
Nederlands
Woordafbreking
- an·to·niem
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘tegengesteld van betekenis’ voor het eerst aangetroffen in 1912 [1]
- met het voorvoegsel anti- met het achtervoegsel -oniem [2]
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | antoniem | antoniemen |
| verkleinwoord | antoniempje | antoniempjes |
Zelfstandig naamwoord
antoniem o
- een woord waarvan de betekenis tegengesteld is aan die van een ander woord
Afgeleide begrippen
Vertalingen
1. een woord waarvan de betekenis tegengesteld is aan die van een ander woord
| stellend | |
|---|---|
| onverbogen | antoniem |
| verbogen | antonieme |
Bijvoeglijk naamwoord
antoniem
- het bezitten van een tegengestelde betekenis
- kan anders dan het zelfstandig naamwoord ook betrekking hebben op meer dan een woord, bijvoorbeeld een zin of zinsdeel.
Vertalingen
1. het bezitten van een tegengestelde betekenis
Gangbaarheid
- Het woord antoniem staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'antoniem' herkend door:
| 55 % | van de Nederlanders; |
| 77 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.