ons

• Geluid:  ons    (hulp, bestand)
• IPA: / ɔns /

• ons

• Leenwoord uit het Frans of Latijn, in de betekenis van ‘gewicht’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240 [1]
• In de betekenis van ‘bezittelijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]

ons

1. 1e persoon meervoud als (direct of indirect) object of na een voorzetsel;

1. • Hij zag ons in de stad. 

1. • Hij heeft ons dit gegeven. 

1. • Hij doet het voor ons. 

• onszelf

• wij

ons

1. 1e persoon meervoud;

   zich aankleden: wij kleedden ons aan.

• Deze vorm wordt gebruikt als de reflexiviteit verplicht is, dat wil zeggen dat het werkwoord alleen als wederkerend gebruikt kan worden. Ook optioneel wederkerende werkwoorden kunnen het gebruiken maar voor deze is onszelf gebruikelijker.

ons, onze (verbogen vorm)

1. van de 1e persoon meervoud

1. • Dit is ons huis. 

1. • Dit is onze huisdeur. 

ons o

1. (eenheid) niet officiële gewichtsmaat van 100 gram

1. • Mag het een onsje meer zijn. 

2. (eenheid), (verouderd) een eenheid van gewicht van voor de invoering van het decimale stelsel en was 1/16 van een pond (ca. 480 gram) of 1/12 van een medicinaal pond (ca. 375 gram)

1. • Een ons was onderverdeeld in acht drachma's. 

• Het woord ons staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'ons' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

ons

1. ons; 1e persoon meervoud datief en accusatief

• geluid

• IPA: /õːs/

ons

1. eerste persoon meervoud onderwerp: wij.
2. eerste persoon meervoud voorwerp: ons.

ons

1. eerste persoon meervoud: ons, onze.

ons

1. datief en accusatief eerste persoon meervoud: ons

ons

1. ons

ons

1. ons; 1e persoon meervoud datief en accusatief

• uns

• hee
• iej
• ik
• um
• zee

ons

1. ons; van de 1e persoon meervoud

• mien
• zien

ons

1. ons; 1e persoon meervoud datief en accusatief

• hee
• iej
• ik
• um
• zee

ons

1. ons; van de 1e persoon meervoud