hij

Nederlands
  enkelvoud meervoud
onderwerp voorwerp onderwerp voorwerp
1e persoon ik
'k		mij
me		wij
we		ons
2e persoon
(informeel)		 jij
je		jou
je		julliejullie
2e persoon
(formeel)		 uuuu
2e persoon
(regionaal)		 gij
ge		ugij
ge		u
3e persoon
(mannelijk)		 hij
ie		hem
'm		zij
ze		(dat.) hun
(acc.) hen
ze
3e persoon
(vrouwelijk)		 zij
ze		haar
'r, d'r
3e persoon
(onzijdig)		 het
't		het
't
Uitspraak
  • Geluid:  hij    (hulp, bestand)
  • IPA: / hɛi /
  • IPA:
    • (Noord-Nederland): /ɦɛɪ̯/, /hɛi/
    • (Vlaanderen, Brabant): /ɦɛː/
    • (Limburg): /hɛɪ̯/
Woordafbreking
  • hij
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]
  • afkomstig van:
Middelnederlands: hi, hie
Oudnederlands: hi
Germaans: *hiz
Indo-Europees: *ki-
  • Verwant in Germaans:
West: Engels: he, it, (Angelsaksisch: hē), Oudhoogduits: hēr, Fries: hy, hja, it (Oudfries: hī)
Oost: Gotisch: his

Persoonlijk voornaamwoord

hij

  1. mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief
    • Hij heeft een hoed. 
    • Wie heeft het gedaan? Hij! 
Synoniemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1. Nominatief mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief   

Gangbaarheid
  • Het woord hij staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "hij" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3


Nedersaksisch

Persoonlijk voornaamwoord

hij

  1. hij; mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief
Schrijfwijzen
Verwante begrippen


Veluws

Persoonlijk voornaamwoord

hij

  1. hij; mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief
Schrijfwijzen
Verwante begrippen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.