mijns

• Geluid:  mijns    (hulp, bestand)
• IPA: /mɛins/

• mijns

• van Middelnederlands mijns; op te vatten als mijn met het achtervoegsel -s

mijns

1. (verouderd) genitief van ik en 'k

1. • Schaam u dan niet der getuigenis onzes Heeren, noch mijns die Zijn gevangene ben; (…) [1]

• mijns gelijke

mijns

1. (verouderd) genitief m (van) mijn

1. • Ik ben een zoon mijns vaders. 

2. (verouderd) genitief o (van) mijn

1. • Dit is de regel mijns huizes. 

• [1] mijns ondanks
• [1] mijns weegs
• [2] in het zweet mijns aanschijns
• [2] mijns inziens

• Het woord mijns staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'mijns' herkend door:

• heeft mijn als tweede naamval van ic verdrongen [1]

mijns

1. genitief eerste persoon enkelvoud: van mij, over mij, mijner