genitief

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • ge·ni·tief
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘tweede naamval’ voor het eerst aangetroffen in 1633 [1]
  • Van Latijn genitivus. [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord genitief genitieven
verkleinwoord genitiefje genitiefjes

Zelfstandig naamwoord

genitief m

  1. (grammatica) één van de 8 naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, maar tegenwoordig vooral een bezitsrelatie aanduidt
Synoniemen
Hyperoniemen
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
Vertalingen
    1. één van de 8 naamvallen van de Indo-Europese talen die oorspronkelijk een oorzakelijk voorwerp aanduidde, maar tegenwoordig vooral een bezitsrelatie aanduidt   

Gangbaarheid
  • Het woord genitief staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
61 %van de Nederlanders;
93 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "genitief" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. genitief op website: Etymologiebank.nl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.