me

• Geluid:  me    (hulp, bestand)
• IPA: / mə /

• me

• [1]

me

1. clitische (onbenadrukte) vorm van mij

1. • Heb jij me gebeld? 

me

1. clitische (onbenadrukte) vorm van mij

1. • Ik heb me vergist. 

• Deze vorm wordt gebruikt als de reflexiviteit verplicht is, dat wil zeggen dat het werkwoord alleen als wederkerend gebruikt kan worden. Ook optioneel wederkerende werkwoorden kunnen het gebruiken maar voor deze is mezelf gebruikelijker.

• mejuffer, mejuffrouw, mevrouwtje, mezelf

• Het woord me staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'me' herkend door:

• IPA: /me:/

mē

1. mij, accusatief of datief enkelvoud van ic.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈmɛ/

• me

me

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)

• Geluid:  me (VS)    (hulp, bestand)

me

1. voorwerpsvorm: mij,me.
2. benadrukte vorm: ik.

1. • Who is there? Me! 

• (erfwoord) Van proto-Oeraals *mun, vgl. Moksja en Erzja минь.

me

1. wij

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /ˈmɛ/

• me

me

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. van mij (genitief van de eerste persoon enkelvoud)

mē

1. mij (accusatief van de eerste persoon enkelvoud)
2. door mij (ablatief van de eerste persoon enkelvoud)

• IPA: /mɐ/ (Etsbergs)

me

1. onbeklemtoond accusatief van ich.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /me/

• me

1. me, mij