Grand Prix-wegrace der Naties 1949
De Grand Prix-wegrace der Naties 1949 was zesde en laatste race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1949. De races werden verreden op 4 september 1949 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije.
 | ||
| Officiële naam | 27º Gran Premio delle Nazioni | |
| Land |  | |
| Datum | 4 september 1949 | |
| Organisator | FIM/FMI | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde | | |
| Eerste | | |
| Tweede | | |
| Derde |  | |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde | | |
| Eerste | | |
| Tweede | | |
| Derde | | |
| 125 cc | ||
| Snelste ronde | | |
| Eerste | | |
| Tweede | | |
| Derde | | |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | | |
| Eerste | | |
| Tweede | .svg.png){kind=small} | |
| Derde | | |
500cc-klasse
Na de overwinning van Nello Pagani in de 500cc-race en het uitvallen van Les Graham dacht men bij Gilera dat de wereldtitel binnen was. In totaal had Pagani nu 40 punten gescoord, waarvan er 11 moesten worden afgetrokken (de streepresultaten). Graham had slechts 31 punten gescoord, maar daar hoefde er maar 1 van afgetrokken te worden. Zo kwam Pagani op 29 punten en Graham op 30. De rekenfout van Gilera zat in de extra punten voor het rijden van de snelste ronde. Volgens hen (die het reglement niet goed hadden vertaald) waren die snelle ronden gereden door Bob Foster (TT van Man), Ted Frend (GP van Zwitserland), Nello Pagani (TT van Assen en GP de Nations), Arciso Artesiani (GP van België) en Les Graham (Ulster Grand Prix). Zo gerekend had Graham slechts 28 punten, Pagani 29. De snelste ronden op het eiland Man en in Zwitserland waren echter ook aan Graham toegekend omdat Foster en Frend de finish niet gehaald hadden. Dat gaf Graham twee punten extra.
De race zelf eindigde met een fotofinish, want Pagani won maar net van teamgenoot Arciso Artesiani. Dat was best vreemd, want als men bij Gilera dacht dat Pagani wereldkampioen ging worden, had dat door toedoen van Artesiani nog kunnen mislukken. Mogelijk was dit het gevolg van het feit dat Gilera al uit twee kampen bestond: het kamp van directeur Giuseppe Gilera, constructeur Piero Taruffi en Nello Pagani enerzijds en het kamp van constructeur Piero Remor en Arciso Artesiani anderzijds.
Uitslag 500cc-klasse
|
Niet gefinished
|
Niet deelgenomen
|
Top tien eindstand 500cc-klasse
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | | AJS | 30 (31) |
| 2 | | Gilera | 28 (40) |
| 3 | | Gilera | 25 (32) |
| 4 | | AJS | 23 |
| 5 |  | Norton | 20 (26) |
| 6 | | Norton | 17 |
| 7 | | Norton | 13 |
| 8 | | Moto Guzzi | 7 |
| Velocette | ||
| 10 | | Moto Guzzi | 6 |
(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)
250cc-klasse
Dario Ambrosini won de 250cc-race met grote voorsprong, maar hij kon alleen nog wereldkampioen worden als Bruno Ruffo niet zou scoren. Ruffo werd echter vierde. Ronald Mead en Maurice Cann kwamen niet in de uitslagenlijst voor, waardoor Ambrosini wel op de tweede plaats in het kampioenschap eindigde.
Uitslag 250cc-klasse
|
Niet gefinished
|
Onbekend[2]
|
Eindstand 250cc-klasse
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | | Moto Guzzi | 24 |
| 2 | | Benelli | 19 |
| 3 | | Mead-Norton | 13 |
| 4 | | Moto Guzzi | 11 |
| 5 | | Moto Guzzi | 11 |
| 6 | | Moto Guzzi | 10 |
| 7 | | Moto Guzzi | 9 |
| 8 | | Moto Guzzi | 8 |
| Moto Guzzi | ||
| 10 | | Benelli | 7 |
125cc-klasse
In de 125cc-klasse was er weinig spanning, want alleen Carlo Ubbiali had nog een kleine theoretische kans om de wereldtitel van Nello Pagani af te snoepen. Pagani won echter en werd wereldkampioen, maar Ubbiali werd derde en behield zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap.
Uitslag 125cc-klasse
|
Niet gefinished
Onbekend[2]
|
Top tien eindstand 125cc-klasse
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | | Mondial | 27 |
| 2 | | Morini | 14 |
| 3 | | Morini | 13 |
| 4 | | MV Agusta | 13 |
| 5 | | Mondial | 11 |
| 6 | | Mondial | 8 |
| 7 | | Mondial | 7 |
| Mondial | ||
| 9 | | MV Agusta | 6 |
| 10 | | MV Agusta | 5 |
Zijspanklasse
In de zijspanklasse reed men om des keizers baard, want Eric Oliver en Denis Jenkinson waren al wereldkampioen. Ercole Frigerio won de race en werd tweede in het kampioenschap, voor Frans Vanderschrick/Martin Whitney die voor de tweede keer tweede werden.
Uitslag zijspanklasse
|
Niet gefinished
|
Onbekend[2]
|
Eindstand zijspanklasse
| Pos. | Coureur | Bakkenist | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|---|
| 1 | | | Norton | 28 |
| 2 | | | Gilera | 18 |
| 3 | | | Norton | 16 |
| 4 | | | Gilera | 13 |
| 5 | | | Gilera | 12 |
| 6 | .svg.png){kind=small} | | Norton | 7 |
| 7 | | | Gilera | 6 |
| | BMW | ||
| 9 | | | Norton | 5 |
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
|
| Vorige race: Ulster Grand Prix 1949 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 1e seizoen (1949) |
Volgende race: Isle of Man TT 1950 |
|
| ||
| Vorige race: Geen |
Grand Prix-wegrace der Naties | Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1950 |
| Grand Prix-wegrace der Naties |
|---|
|
1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1947 · 1948 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 |