Isle of Man TT 1982

Zaterdag 5 juni, 76 starters, 39 finishers

Jock Taylor/Benga Johansson hadden in de training hun eigen snelste rondetijd al met bijna tien seconden verbeterd en in de eerste ronden hadden ze bij Ballacraine slechts vijf seconden achterstand op Mick Boddice/Chas Birks. Bij Alpine Cottage raakten ze echter een muurtje en verloren ze veel tijd met het weer rijdbaar maken van de combinatie. Ook de reparaties in de pit kostten veel tijd en ze werden slechts achttiende. Intussen hadden Boddice/Birks ook geen geluk, want vijf kilometer voor de finish kwamen ze in de afdaling van de Mountain Section tussen Creg-ny-Baa en Brandish Corner zonder benzine te staan. Daardoor konden Trevor Ireson/Don Williams onbedreigd winnen met twee minuten voorsprong op Dick Greasley/Stewart Atkinson.

Maandag 7 juni, 75 starters, 39 finishers

In de tweede manche stelden Taylor/Johansson orde op zaken, maar aanvankelijk gingen Ireson/Williams aan de leiding. Zij werden gepasseerd door Boddice/Birks en Taylor/Johansson en moesten uiteindelijk bij Ramsey opgeven door een lekke band. Boddice kreeg echter opnieuw pech en viel bij Sulby Crossroads uit. Greasley/Atkinson verspeelden de totaaloverwinning door een klapband in de laatste ronde. Het echtpaar Dennis en Julia Bingham werd tweede en Steve Abbot/Shaun Smith werden derde. Dankzij een vijfde plaats werden Roy Hanks/Vince Biggs totaalwinnaar.

Maandag 7 juni, racemotoren tot 350 cc, 49 starters, 24 finishers. Tegelijk met Senior 500 cc gereden.

Tony Rutter won de Senior 350 cc TT, maar had daarvoor wel wat geluk nodig. Graeme McGregor ging vier ronden lang aan de leiding, maar viel uit door een vastloper. Aanvankelijk lag Phil Mellor op de tweede plaats, maar hij kreeg tot tweemaal toe brandstofgebrek, haalde toch steeds de pit om te tanken, maar verloor genoeg tijd om de winst naar Rutter te laten gaan.

Maandag 7 juni, racemotoren tot 500 cc, 43 starters, 20 finishers. Tegelijk met Senior 350 cc gereden.

De Senior 500 cc TT werd gewonnen door een outsider, de 22-jarige Noord-Ierse pubeigenaar Norman Brown, die in 1981 de Junior Race van de Manx Grand Prix had gewonnen. En dat terwijl er grote namen aan de start stonden, zoals favoriet Charlie Williams, Mick Grant, Alex George en Jon Ekerold, die de GP des Nations had laten schieten om op Man te kunnen trainen. Aanvankelijk had Grant de leiding voor Ekerold, maar Brown zat toen al op de derde plaats. Na drie ronden was Denis Ireland op de tweede plaats gekomen. Ook Williams werd door een lange reparatie teruggeworpen. In de vierde ronde crashte Mick Grant bij Doran's Bend, toen hij de langzamere Duitser Gerhard Kanehl raakte. Kanehl werd naar het ziekenhuis afgevoerd met hoofdwonden en gebroken ribben, Grant bleef ongedeerd maar zag zijn Suzuki uitbranden. De strijd ging uiteindelijk tussen Brown en Ekerold, waarbij Ekerold een pitstop maakte van 39,2 seconden om reparaties uit te laten voeren, terwijl Brown slechts 9,2 seconden nodig had, geholpen door Graeme Crosby, die als eregast op Man aanwezig was. Ekerold probeerde zijn totale achterstand van 55,4 seconden goed te maken in de laatste ronde, waarin Brown langzaam moest rijden omdat hij olie op zijn achterband kreeg. Hij finishte uiteindelijk 9 seconden achter Brown, maar vóór Ireland en Phil Read.

Standaardmotorfietsen met viertaktmotoren van 400- tot 600 cc en tweetaktmotoren van 250 tot 350 cc

Tony Rutter had met zijn Ducati Pantah 600 al in 1981 gewonnen. Nu moest hij proberen Donnie Robinson te achterhalen, die meteen de leiding nam. Rutter liep langzaam op hem in, maar werd geholpen toen Robinson in de laatste ronde zonder benzine kwam te staan en als 30e geklasseerd werd. Bill Smith brak een been en beide ellebogen toen hij in zijn duel met George Fogarty bij Ballaugh Bridge de vangrail raakte nadat zijn band vol olie van zijn Honda CB 500 Four zat.

Standaardmotorfietsen met viertaktmotoren van 200- tot 400 cc en tweetaktmotoren van 125 tot 250 cc

De Formula Three TT was minder spannend dan de andere races omdat de uiteindelijke winnaar Gary Padgett met zijn Yamaha RD 250 van start tot finish leidde en elke ronde meer voorsprong nam.

Graeme McGregor kreeg voor de Junior 250 cc TT een Ehrlich-Waddon-Rotax aangeboden maar hij koos voor zijn eigen Yamaha. Dat was wel begrijpelijk, want de Erhlich-Waddon was in het wereldkampioenschap wegrace met Richard Schlachter en Tony Head bepaald geen succes. In de GP des Nations hadden ze zich niet eens voor de race weten te kwalificeren. Maar diezelfde Ehrlich-Waddon werd nu ter beschikking gesteld aan Con Law, die de race ermee won, terwijl McGregor's Yamaha de finish niet haalde. Uiteindelijk ging McGregor toch door de knieën, wat tijdens de TT van Assen startte hij met de Waddon-Ehrlich van Schlachter, die overstapte op Yamaha.

Bill Smith nam al sinds 1957 deel aan de Isle of Man TT en startte meestal in drie of vier klassen. In 1982 hoopte hij zijn 50e race te rijden en hij vertelde aan iedereen dat hij in al die jaren nooit een schrammetje had opgelopen. In zijn 48e race (de Formula One TT) werd hij negende, maar in zijn 49e race, de Formula Two TT, viel hij en brak hij een arm. Toch haalde hij zijn 50e TT-race ruim. Toen hij in 2001 stopte had hij 85 starts in de Isle of Man TT. Hij won vier keer.