zelf

Nederlands

In de betekenis van ‘aanwijzend voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 [1]
[A]: van Middelnederlands selve [2] [3]
[B]: verkorting van selve, dat teruggaat op Latijn salvia "salie" [4][5]

[A] zelf [6]

je kan het slachtoffer worden van je eigen snode plannen

1. in eigen persoon

Duits: selbst ^(de)
Engels: myself ^(en) (ik-vorm), yourself ^(en) (jij-vorm), himself ^(en) (hij-vorm), herself ^(en) (zij-vorm, enkelvoud), itself ^(en) (het-vorm), ourselves ^(en) (ons-vorm), yourselves ^(en) (jullie-vorm), themselves ^(en) (zij-vorm, meervoud), oneself ^(en) (zich-vorm)

2. in tegenstelling met iets anders

[A] zelf o

eigen persoon (vaak gebruikt als eerste deel van een samenstelling om aan te geven dat het onderwerp en voorwerp van het tweede deel hetzelfde zijn)

- Mijn zelf is verweven met en wordt gedefinieerd door al het andere dat bestaat. [7]
(psychologie) besef van identiteit

- Autisme. Het woord is nota bene afgeleid van 'zelf' in het Grieks, en nu zegt een van de belangrijkste autisme-theoretici dat autisten géén zelf bezitten. [8]

[B] zelf v

Het woord zelf staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'zelf' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.