zelfinductie
Nederlands
Woordafbreking
- zelf·in·duc·tie
Woordherkomst en -opbouw
- samenstelling van zelf en inductie
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | zelfinductie | zelfinducties |
| verkleinwoord | zelfinductietje | zelfinductietjes |
Zelfstandig naamwoord
zelfinductie v
- (natuurkunde) (elektrotechniek) de mate waarin de groei van een stroom in een geleider vertraagd wordt door het erdoor opgebouwde magneetveld
- Een wisselstroom wordt door zelfinductie vooral gehinderd als de wisselspanning een hoge frequentie heeft.
Afgeleide begrippen
- zelfinductieklos
Vertalingen
1.
|
Gangbaarheid
- Het woord zelfinductie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.