ego

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  ego    (hulp, bestand)
Woordafbreking
  • ego
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘ik-gevoel’ voor het eerst aangetroffen in 1843 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord ego ego's
verkleinwoord egootje egootjes

Zelfstandig naamwoord

ego o

  1. gevoel van eigenwaarde
    • De grote salarisverhoging was heel goed voor haar ego. 
    • De jonge honkballer had een veel te groot ego. 
Verwante begrippen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
   
Verwante begrippen
  • ik-activiteit, ik-betrokken
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord ego staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
99 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "ego" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. etymologiebank.nl


Latijn
enkelvoud meervoud
nominatief egonōs
accusatief mē
genitief meinostri
datief mihinōbis
ablatief mē

Persoonlijk voornaamwoord

ĕgo

  1. ik (nominatief van de eerste persoon enkelvoud)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.