Renault F1 Team

Het officiële debuut van Renault in de Formule 1 vond plaats in 1977. Tijdens de Britse Grand Prix op 16 juli 1977 kwam de RS01 voor het eerst in actie. Al na zestien ronden moest de Franse coureur Jean Pierre Jabouille de wedstrijd staken. Ondanks deze matige start zou dit leerjaar Renault later tot grote hoogten brengen. De RS01 was overigens de eerste Formule 1-auto met een turbo.

In 1979 wist Renault haar eerste overwinning binnen te halen. In de Franse Grand Prix op Dijon-Prenois behaalde Jabouille de eerste plaats, en liet zo Gilles Villeneuve (Scuderia Ferrari) en René Arnoux (Renault F1) achter zich, die beiden een heroïsch gevecht om de tweede plaats hadden uitgevochten.

Drie jaar later kon Renault in alle wedstrijden van het seizoen van 1982 laten zien, dat het in de top drie thuis hoorde. In datzelfde jaar behaalde Renault F1 haar eerste 1-2 zege. In de thuiswedstrijd werd Arnoux eerste en Alain Prost tweede.

Renault trok zich in 1986 terug als team uit de Formule 1.

Omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, keerde Renault in 1989 terug in de hoogste tak van de autosport, ditmaal als motorenleverancier voor Williams. Dit legde de Fransen geen windeieren, want vanaf 1992 werd de combinatie vijf keer de nummer één van het constructeurskampioenschap. Uitzondering hierop was 1995, want in dat jaar werd het team van Benetton kampioen, ook met een Renault motor. In totaal is Renault dus die zes jaar aaneengesloten constructeurskampioen geweest. Na deze overwinningszege trok Renault zich terug uit het kampioenschap (eind 1997), mede door slechte resultaten bij de autodivisie van Renault.

In 2002 keerden de Fransen opnieuw terug, ditmaal niet alleen als motorenleverancier, maar als een geheel eigen team (feitelijk de voortzetting van Benetton). Een jaar later behaalde de jonge Spaanse coureur Fernando Alonso een uniek record in z'n R23, hij werd namelijk de jongste Formule 1-winnaar ooit. Met zijn zege in de Grand Prix van Hongarije 2003 schreef deze (toen 22 jaar en 27 dagen oude) coureur geschiedenis. Dit record werd in 2008 verbroken door Sebastian Vettel (21 jaar en 73 dagen, GP van Italië 2008) en in 2016 opnieuw door Max Verstappen (18 jaar en 228 dagen, GP van Spanje 2016).

Fernando Alonso werd in het seizoen 2005 wereldkampioen (toen de jongste wereldkampioen ooit) en zorgde er daarmee in de laatste Grand Prix (Shanghai) voor, dat Renault ook het kampioenschap van constructeurs won. Ook in het daaropvolgende seizoen was het Renault F1 team het beste. Fernando Alonso kroonde zich in 2006 opnieuw tot wereldkampioen en zo eindigde de Franse renstal net voor Ferrari met een voorsprong van vijf punten.

Bij beide kampioenschappen had Alonso een dosis geluk aan zijn zijde. In 2005 was het de McLaren-bolide die het op cruciale momenten liet afweten. En 2006 was Michael Schumacher niet gunstig gestemd; na een geweldige inhaalrace in de tweede helft van het seizoen had Ferrari te maken met pech: een zeer zeldzame ontploffende motor en een defect brandstofsysteem.

• Met ingang van het seizoen 2007 werd het team omgedoopt van Mild Seven Renault F1 Team naar ING Renault F1 Team, dit omdat het Nederlandse bedrijf ING Groep de nieuwe hoofdsponsor werd. Dit werd op maandag 16 oktober 2006 bekendgemaakt. Er werd een sponsorcontract getekend voor drie jaar.
• Fernando Alonso vertrok naar het team van Vodafone Mclaren Mercedes en het team moest op zoek naar een nieuwe rijder; die werd gevonden in de persoon van de Fin Heikki Kovalainen.
• Giancarlo Fisichella was in het seizoen 2007 de eerste coureur.
• Op donderdag 25 januari 2007 presenteerde Renault de nieuwe bolide, de R27, in Amsterdam bij het hoofdkantoor van ING; daarbij waren beide coureurs en Flavio Briatore aanwezig.[1]
• Naast McLaren werd ook Renault verdacht van spionage in de Formule 1. Op 6 december moest het team voor de World Motor Sport Council verschijnen, maar hier kwam niets uit.

• Na één jaar te zijn weggeweest keerde Fernando Alonso terug naar Renault. Op 10 december 2007 werd bekend dat hij een tweejarig contract had getekend.[2]
• Op 31 januari 2008 presenteerde Renault zijn auto voor het seizoen 2008.
• Midden januari testte Alonso opnieuw met een Renault op het circuit van Valencia; hij zette daar ook de beste tijd neer.
• Alonso verklaarde tijdens de teampresentatie het team opnieuw naar de top te brengen.
• Op 13 augustus 2008 overleed de voormalige directeur Aerodynamica Dino Toso thuis op 39-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Enige tijd ervoor nam hij officieel afscheid van het team waar hij meerdere jaren voor had gewerkt.[3]

Na het ontslag van Nelson Piquet Jr. in 2009 maakte de FIA bekend, dat Piquet een belastende verklaring had afgelegd tegen zijn voormalige werkgever. Piquet had tijdens de race in Singapore in 2008 zijn auto opzettelijk laten crashen om zo zijn teamgenoot Fernando Alonso in winnende positie te krijgen. Uiteindelijk bekende Renault tegenover de FIA schuldig te zijn en ontsloeg het team Flavio Briatore en technisch manager Pat Symonds. Briatore en Symonds zouden samen verantwoordelijk zijn geweest voor het plan en Piquet onder druk hebben gezet om zich hieraan te houden.
Op 21 september 2009 deed de FIA uitspraak in de zaak: Piquet en Alonso gingen vrijuit, Renault ontving een voorwaardelijke schorsing van twee seizoenen, met een proeftijd van vijf jaar. Die proeftijd hield in dat als Renault vóór 2012 een vergelijkbare overtreding maakte, het team voor altijd uit de Formule 1 zou worden gezet. Verder kreeg Flavio Briatore een levenslang werkverbod in de Formule 1, terwijl Pat Symonds gedurende vijf jaar geen activiteiten mocht hebben in de sport.
Hierdoor werd nu Bob Bell als nieuwe teammanager aangewezen ter vervanging van Flavio Briatore. Bob Bell bleef daarnaast tevens technisch directeur. Jean-Francois Caubet (voorheen hoofd van de marketing-afdeling) volgde Pat Symonds op als manager.
Op 25 september maakte ING bekend per direct te stoppen met de sponsoring van het team als gevolg van het schandaal in Singapore.
Op 5 januari 2010 maakte de Franse rechter de schorsing van Briatore en Symonds ongedaan.[4][5]

Op 16 december 2009 werd officieel bevestigd dat Renault voor de helft was overgenomen door investeringsmaatschappij Genii Capital. Het team bleef onder de naam Renault racen in 2009 en gebruikte ook de motoren van Renault.[6]

Op 8 december 2010 werd officieel bevestigd, dat Renault de andere helft van de aandelen had verkocht aan Group Lotus. Lotus werd nu titelsponsor, maar Renault bleef nog wel in de teamnaam staan. Renault zelf was dus nog slechts motorleverancier en had geen aandelen meer.[7] Eind 2011 werd er dan toch besloten om 'Renault' uit de teamnaam te halen en verder door het leven te gaan als 'Lotus F1 Team'. Het team bleef 'intern' nog wel steeds het 'oude Renault'.

Op 3 december 2015 werd bekend dat Renault in 2016 het team van Lotus weer overneemt, waarmee het met een fabrieksteam haar herintrede maakt in de Formule 1.[8] Enkele maanden eerder werd al een intentieverklaring getekend waarmee Renault aangaf om het team te willen overnemen. Hiermee staat Renault voor het eerst sinds 2011 met een fabrieksteam aan de start van Grands Prix. Kevin Magnussen en Jolyon Palmer vormen het coureursduo van het team. Het team reed in feite met een chassis dat grotendeels nog werd gebouwd onder de naam Lotus, dat vanwege geldgebrek weinig mogelijkheden had om de auto goed te ontwikkelen. Hierdoor was het seizoen een teleurstelling; in slechts drie Grands Prix werden punten gescoord en het team eindigde als negende in het constructeurskampioenschap.

In 2017 blijft Jolyon Palmer bij Renault rijden, maar wordt Magnussen vervangen door de van Force India overgekomen Nico Hülkenberg. Echter wordt Palmer wel na de GP van Japan vervangen door Carlos Sainz Jr., nadat hij als twaalfde over de streep komt.

In 2018 rijden Carlos Sainz Jr. en Nico Hülkenberg voor Renault.

In 2019 rijden Nico Hülkenberg en de van Red Bull overgekomen Daniel Ricciardo voor Renault.

In het seizoen van 2020 rijden Daniel Ricciardo en Esteban Ocon [9] voor Renault. Op 15 januari 2020 werd bekend gemaakt dat de Formule 1 wagen voor het seizoen 2020 zal worden onthuld op 12 februari 2020. [10]