Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976

	Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976
	Circuit Bugatti
Officiële naam	Championnat du Monde de Vitesse, Grand Prix de France Moto 1976
Land	Frankrijk
Datum	25 april 1976
Organisator	Automobile Club de l'Ouest/FIM
	500 cc
Poleposition	Barry Sheene
Snelste ronde	Marco Lucchinelli
Eerste	Barry Sheene
Tweede	Johnny Cecotto
Derde	Marco Lucchinelli
	350 cc
Poleposition	Giacomo Agostini
Snelste ronde	Walter Villa
Eerste	Walter Villa
Tweede	Johnny Cecotto
Derde	Jean-François Baldé
	250 cc
Poleposition	Walter Villa
Snelste ronde	Walter Villa
Eerste	Walter Villa
Tweede	Gianfranco Bonera
Derde	Pentti Korhonen
	50 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Rudolf Kunz
Eerste	Herbert Rittberger
Tweede	Rudolf Kunz
Derde	Stefan Dörflinger
	Zijspan
Poleposition	Werner Schwärzel/ Andreas Huber
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kenneth Williams
Eerste	Rolf Biland/ Kenneth Williams
Tweede	Alain Michel/ Bernard Garcia
Derde	Helmut Schilling/ Rainer Gundel

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1976. De race werd verreden op 25 april 1976 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk.

Algemeen

Geluidseisen

De FIM stelde in 1976 geluidsnormen in, maar de invoering ervan verliep tamelijk chaotisch. Tijdens de eerste race in Frankrijk kregen de coureurs al meteen ontheffing om met ongedempte uitlaten te rijden. De regel was zó nieuw, dat de FIM zelf zei dat deze te laat was afgekondigd. Daardoor kon Giacomo Agostini een snelle trainingstijd rijden, maar iedereen begreep dat dat niet was gelukt met gedempte uitlaten op zijn MV Agusta 350 4C viertaktmotor.

Kwalificaties

Elke keer als er op Paul Ricard werd gereden, waren er veel te veel rijders gecontracteerd, maar nu de Franse Grand Prix voor het eerst sinds 1970 weer op het Bugatti Circuit reed had de organiserende Automobile Club de l'Ouest hetzelfde gedaan. Door de drukte op de baan konden veel goede coureurs zich niet eens kwalificeren voor de races.

500 cc

In de 500cc-klasse trainde Barry Sheene (Suzuki) als snelste, maar de beste start was voor Yamaha-coureur Johnny Cecotto. Hij hield de eerste plaats 14 ronden lang vast. Sheene haalde hem in en ook Marco Lucchinelli (Suzuki) begon op Cecotto in te lopen. Die moest de laatste ronde door benzinegebrek rustig aan doen, waardoor hij slechts derde werd.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Barry Sheene	Suzuki	51' 45" 33	15
2	Johnny Cecotto	Yamaha	+3" 84	12
3	Marco Lucchinelli	Suzuki	+19" 29	10
4	Teuvo Länsivuori	Suzuki	+49" 85	8
5	Giacomo Agostini	MV Agusta	+55" 65	6
6	Víctor Palomo	Yamaha	+1' 27" 66	5
7	Stu Avant	Suzuki	+1' 28" 24	4
8	Dieter Braun	Suzuki	+1' 47" 88	3
9	Karl Auer	Yamaha	+1 ronde	2
10	Boet van Dulmen	Yamaha	+1 ronde	1
11	Olivier Chevallier	Yamaha	+1 ronde
12	Steve Parrish	Yamaha	+1 ronde
13	Chas Mortimer	Yamaha	+1 ronde
14	Gilles Husson	Yamaha	+1 ronde
15	Alex George	Yamaha	+1 ronde
16	Edmar Ferreira	Yamaha	+1 ronde
17	René Guili	Suzuki	+2 ronden
18	Johnny Bengtsson	Suzuki	+2 ronden
19	Helmut Kassner	Suzuki	+2 ronden
20	Jules Nies	Suzuki	+3 ronden
DNF	Philippe Coulon	Suzuki
DNF	Nico Cereghini	Suzuki
DNF	John Williams	Suzuki	val
DNF	Eddy Roberts	Yamaha
DNF	Jean-Paul Boinet	Suzuki
DNF	Adu Celso Santos	Yamaha
DNF	Roberto Gallina	Suzuki
DNF	Phil Read	Suzuki
DNF	Thierry Tchernine	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Jack Findlay	Suzuki
DNF	Christian Estrosi	Suzuki
DNF	Marcel Ankoné	Suzuki
DNF	Risto Makinen	Yamaha
DNF	Max Wiener	Yamaha
DNS	Michel Rougerie	Suzuki	vastloper[1]
DNQ	Horst Lahfeld	König
DNQ	Lars Johansson	Yamaha
DNQ	Peter Sjöström	Yamaha
DNQ	Francis Hollebecq	Suzuki
DNQ	Hans-Otto Butenuth	Yamaha
DNQ	Wolfgang Stropek	Rotax
DNQ	Hans Braumandl	Yamaha
DNQ	Harry Viiala	Yamaha

350 cc

Giacomo Agostini liet in allerijl een 350cc-Yamaha uit Amsterdam komen, volgens sommigen omdat hij geen vertrouwen had in zijn MV Agusta 350 4C, maar mogelijk ook omdat er nogal wat verwarring was bij de geluidskeuring in Frankrijk. Het geluid werd wel gemeten, maar de uitslagen werden niet bekendgemaakt. Uiteindelijk kreeg iedereen ontheffing en kon ook Ago in de laatste training een snelle ronde met de MV Agusta rijden. Samen met Walter Villa (Harley-Davidson RR 350) had hij de snelste start. In de zesde ronde sloeg een steen een gat in de verdelerkap van de MV Agusta waardoor de race voor Agostini over was. Johnny Cecotto (Yamaha) schoof door naar de tweede plaats terwijl Takazumi Katayama (Yamaha) en Víctor Palomo (Yamaha) om de derde plaats vochten tot Palomo viel. Jean-François Baldé wist bij Katayama te komen en pakte uiteindelijk in zijn thuisrace de derde plaats nadat hij het gevecht met Katayama, Patrick Fernandez, Olivier Chevallier en Paolo Tordi gewonnen had. Het was een belangrijke overwinning voor de 350cc-Harley-Davidson, die in 1975 alleen had gediend als extra trainingsmachine voor de 250cc-klasse.

Uitslag 350 cc

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	52' 45" 01	15
2	Johnny Cecotto	Yamaha	+17" 91	12
3	Jean-François Baldé	Yamaha	+30" 07	10
4	Takazumi Katayama	Yamaha	+37" 05	8
5	Olivier Chevallier	Yamaha	+42" 33	6
6	Paolo Tordi	Yamaha	+44" 73	5
7	Patrick Fernandez	Yamaha	+57" 12	4
8	Pentti Korhonen	Yamaha	+1' 04" 88	3
9	Tom Herron	Yamaha	+1' 09" 72	2
10	John Dodds	Yamaha	+1' 16" 94	1
11	Pekka Nurmi	Yamaha	+1' 40" 94
12	Alain Vial	Yamaha	+1' 42" 52
13	Claude Ben El Hadj	Yamaha	+1' 56" 00
14	Jean-Louis Olivier	Yamaha	+1 ronde
15	Christian Bourgeois	Yamaha	+1 ronde
16	Hervé Moineau	Yamaha	+1 ronde
17	John Weeden	Yamaha	+1 ronde
18	Alan North[2]	Yamaha	+5 ronden
19	Steve Parrish[2]	Yamaha	+5 ronden
20	Franz Kunz[2]	Yamaha	+6 ronden
21	Philippe Coulon[2]	Yamaha	+7 ronden
DNF	Boet van Dulmen	Yamaha
DNF	Giacomo Agostini	MV Agusta	verdeler
DNF	Dieter Braun	Morbidelli
DNF	Víctor Palomo	Yamaha	val
DNF	Christian Estrosi	Yamaha
DNF	Philippe Bouzanne	Yamaha	val
DNF	Christian Huguet	Yamaha
DNF	Patrick Pons	Yamaha
DNF	Marco Lucchinelli	Yamaha
DNF	Leif Gustafsson	Yamaha
DNF	Hans Stadelmann	Yamaha
DNF	Gérard Choukroun	Yamaha
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha
DNF	Karl Auer	Yamaha
DNQ	Tapio Virtanen	MZ
DNQ	Bernard Fau	Yamaha
DNQ	Jack Findlay	Yamaha
DNQ	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha
DNQ	Alex George	Yamaha
DNQ	Markku Matikainen	Yamaha
DNQ	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson
DNQ	Vic Soussan	Yamaha
DNQ	Victor Hyvärinen	Yamaha
DNQ	Marcel Ankoné	Yamaha
DNQ	Adu Celso Santos	Yamaha
DNQ	Jean-Philippe Orban	Yamaha
DNQ	Jon Ekerold	Yamaha
DNQ	Helmut Kassner	Yamaha
DNQ	Max Wiener	Yamaha
DNQ	Bo Granath	Yamaha
DNS	Kork Ballington	Yamaha

250 cc

In de 250cc-klasse mochten van de 80 inschrijvers er slechts 36 starten, maar opmerkelijk genoeg wisten grote namen als Takazumi Katayama, Jon Ekerold, Bruno Kneubühler en Harald Bartol zich niet te kwalificeren. Bij de start ontstond commotie omdat een aantal coureurs niet konden geloven dat debutant Pat Evans de tweede kwalificatietijd kon hebben gereden. Eric Offenstadt en Bernard Fau, de eerste twee reserverijders, wilden Evans laten diskwalificeren op verdenking van het gebruik van een 350cc-motor. Daar waren geen bewijzen voor en Evans kon gewoon starten. Na de eerste ronde kwamen Paolo Pileri (Morbidelli), Raymond Roche (Yamaha), Pier Paolo Bianchi (Morbidelli) en Walter Villa (Harley-Davidson) in deze volgorde door. Na de derde ronde ging Villa duidelijk voorop en hij gaf de leiding niet meer uit handen, zelfs niet toen hij in de 20e ronde een schuivertje maakte. De Morbidelli's vielen allebei uit en toen Roche gevallen was wist Gianfranco Bonera met zijn Harley-Davidson de tweede plaats te grijpen. Pentti Korhonen (Yamaha) werd derde.

Uitslag 250 cc

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	54' 41" 62	15
2	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson	+42" 14	12
3	Pentti Korhonen	Yamaha	+48" 71	10
4	Olivier Chevallier	Yamaha	+49" 92	8
5	Gérard Choukroun	Yamaha	+1' 03" 05	6
6	Pekka Nurmi	Yamaha	+1' 08" 01	5
7	Patrick Pons	Yamaha	+1' 08" 18	4
8	Philippe Bouzanne	Yamaha	+1' 09" 42	3
9	Jean-Claude Hogrel	Yamaha	+1' 09" 57	2
10	Patrick Fernandez	Yamaha	+1' 11" 52	1
11	John Dodds	Yamaha	+1' 24" 28
12	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha	+1' 29" 55
13	Denis Boulom	Yamaha	+1' 29" 80
14	Paolo Tordi	Yamaha	+1' 35" 87
15	Jaime Samaranch	Yamaha	+1' 36" 17
16	Gilbert Lavelle	Yamaha	+1' 36" 84
17	Christian Huguet	Yamaha	+1' 45" 48
18	Christian Sarron	Yamaha	+1 ronde
19	Thierry Noblesse	Yamaha	+1 ronde
20	Leif Gustafsson[2]	Yamaha	+2 ronden
21	Tom Herron[2]	Yamaha	+5 ronden
22	Hervé Moineau[2]	Yamaha	+7 ronden
DNF	Tapio Virtanen	MZ
DNF	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli
DNF	Paolo Pileri	Morbidelli
DNF	Pat Evans	Yamaha
DNF	Raymond Roche	Yamaha	val
DNF	Otello Buscherini	Yamaha
DNF	Jean-François Baldé	Yamaha
DNF	Kork Ballington	Yamaha
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Yamaha	val
DNF	Thierry Tchernine	Yamaha
DNQ	Eric Offenstadt	Yamaha
DNQ	Bernard Fau	Yamaha
DNQ	Leo Bovee	Yamaha
DNQ	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha
DNQ	Takazumi Katayama	Yamaha
DNQ	Vic Soussan	Yamaha
DNQ	Harald Bartol	Yamaha
DNQ	Jon Ekerold	Yamaha
DNQ	Matti Salonen	Yamaha
DNQ	Eric Saul	Yamaha
DNQ	Bo Granath	Yamaha
DNQ	Hans Stadelmann	Yamaha
DNQ	Hans Müller	Yamaha
DNQ	Felice Agostini	Yamaha
DNQ	Bruno Kneubühler	Yamaha
DNQ	Henk van Kessel	Yamaha

50 cc

In de 50cc-openings-Grand Prix in Frankrijk trainde Ángel Nieto met de Bultaco twee seconden sneller dan de rest van het veld, maar in de openingsronde moest hij de vallende Claudio Lusuardi ontwijken en daarbij viel hij zelf ook. Thuisrijder Pierre Audry kwam met zijn ABF als eerste door na de eerste ronde. Stefan Dörflinger, Cees van Dongen, Julien van Zeebroeck en Nico Polane vochten om de tweede plaats, maar Herbert Rittberger (Kreidler) reed al snel naar de leiding. De Nederlanders vielen uit met lege accu's[3]. Rudolf Kunz werkte zich na een slechte start naar de tweede plaats en finishte slechts enkele centimeters achter Rittberger. Dörflinger werd vóór Audry derde.

Uitslag 50 cc

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Herbert Rittberger	Kreidler	34' 04" 21	15
2	Rudolf Kunz	Kreidler	+0" 19	12
3	Stefan Dörflinger	Kreidler	+3" 57	10
4	Pierre Audry	ABF	+4" 88	8
5	Aldo Pero	Kreidler	+1' 07" 39	6
6	Theo Timmer	Jamathi	+1' 17" 45	5
7	Yves Le Toumelin	Scrab	+1' 21" 14	4
8	Eugenio Lazzarini	UFO-Morbidelli	+1' 22" 42	3
9	Benjamin Laurent	3B-Kreidler	+1' 52" 42	2
10	Ulrich Graf	Kreidler	+1' 54" 27	1
11	Jacques Hutteau	Scrab	+2' 07" 53
12	Raymond Duriez	Kreidler	+2' 13" 68
13	Joop Zwetsloot	Kreidler	+1 ronde
14	Joaquín Galí	Derbi	+1 ronde
15	Günter Schirnhofer	Kreidler	+1 ronde
16	Guido de Lys	Kreidler	+2 ronden
17	Pierre Harlay	Kreidler	+2 ronden
18	Cees van Dongen[2][3]	Kreidler	+3 ronden	accu
19	Patrick de Wulf	Kreidler	+3 ronden
DNF	Ángel Nieto	Bultaco	val
DNF	Claudio Lusuardi	Villa	val
DNF	Nico Polane[3]	Kreidler		accu
DNF	Julien van Zeebroeck	Kreidler	val
DNF	Gerrit Strikker	Kreidler
DNF	Ingo Emmerich	Kreidler
DNF	Rolf Blatter	Kreidler
DNQ	Patrick Plisson	Morbidelli
DNQ	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler
DNQ	Wolfgang Golembeck	Kreidler

Zijspanklasse

Na een jaar afwezigheid verscheen Klaus Enders weer aan de start in de Grand Prix van Frankrijk, maar hij werd met zijn Heukeroth-Yamaha uitgeschakeld door een gebroken vooras terwijl hij om de derde plaats vocht. Werner Schwärzel/Andreas Huber namen met hun König de leiding na de start maar werden al snel gepasseerd door Rolf Biland/Ken Williams met hun Seymaz-Yamaha, aangedreven door een tot 500 cc teruggebrachte Yamaha TZ 700. Schwärzel viel uit door een gebroken ketting en de Fransen Alain Michel/Bernard Garcia werden met hun GEP-Yamaha tweede, voor Helmut Schilling/Rainer Gundel met hun Schmid-Fath.

Uitslag zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kenneth Williams	Seymaz-Yamaha	47' 53" 53	15
2	Alain Michel	Bernard Garcia	GEP-Yamaha	+2' 04" 13	12
3	Helmut Schilling	Rainer Gundel	Schmid-Fath	+1 ronde	10
4	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	+1 ronde	8
5	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	König	+1 ronde	6
6	Hanspeter Hubacher	Kurt Huber	Yamaha	+1 ronde	5
7	Ted Janssen	Erich Schmitz	Yamaha	+1 ronde	4
8	Siegfried Schauzu	Clifton Lorentz	Schmid-Fath	+2 ronden	3
9	Dick Greasley	Cliff Holland	Windle-Yamaha	+2 ronden	2
10	Heinz Luthringshauser	Lorenzo Puzo	Busch-BMW	+2 ronden	1
11	Werner Schwärzel[2]	Andreas Huber	König	+3 ronden
12	Yves Trolliet	Pierre Muller	König	+3 ronden
DNF	Klaus Enders	Wolfgang Kalauch	Heukeroth-Yamaha	vooras

Bronnen, noten en/of referenties

Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Motor Magazine
Moto 73
https://web.archive.org/web/20150403014735/http://www.jumpingjack.nl/GP-races_1976_heden.htm

Voetnoten

De Suzuki van Michel Rougerie liep in de opwarmronde vast, waardoor reserverijder Helmut Kassner toch kon starten
Uitgevallen maar toch geklasseerd.
In de nacht voor de race werden de gelijkrichters van Cees van Dongen en Nico Polane gestolen, waardoor ze met niet volledig geladen accu's van start moesten gaan en uitvielen.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1975	FIM wereldkampioenschap wegrace 28^e seizoen (1976)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975	Grand Prix-wegrace van Frankrijk	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1970–1979)

1979:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · TSL · FRA
1978:	VEN · SPA · OOS · FRA · NAT · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · DUI · TSL · JOE
1977:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · GBR
1976:	FRA · OOS · NAT · JOE · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · DUI · SPA
1975:	FRA · SPA · OOS · DUI · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE
1974:	FRA · DUI · OOS · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE · SPA
1973:	FRA · OOS · DUI · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · TSL · ZWE · FIN · SPA
1972:	DUI · FRA · OOS · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · SPA
1971:	OOS · DUI · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · ULS · NAT · SPA
1970:	DUI · FRA · ADR · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · SPA

Grand Prix-wegrace van Frankrijk

1920 · 1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1949 · 1951 · 1953 · 1954 · 1955 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1969 · 1970 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] De Suzuki van Michel Rougerie liep in de opwarmronde vast, waardoor reserverijder Helmut Kassner toch kon starten

[naam-2] Uitgevallen maar toch geklasseerd.

[accu-3] In de nacht voor de race werden de gelijkrichters van Cees van Dongen en Nico Polane gestolen, waardoor ze met niet volledig geladen accu's van start moesten gaan en uitvielen.