Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1979

Op maandag en dinsdag voor de Oostenrijkse Grand Prix kon er al getraind worden, en de coureurs die dat gedaan hadden waren in het voordeel omdat de officiële trainingen in slecht weer werden verreden. Zaterdag sneeuwde het zelfs en het leek erop dat de hele Grand Prix niet door kon gaan. Op zondag was het droog en konden veel rijders hun (natte) carburatie-afstellingen niet gebruiken. De Grand Prix van Oostenrijk was enige waar beide zijspanklassen (B2A en B2B) aan de start kwamen.

Kenny Roberts (rugblessure) en Wil Hartog (armbreuk) waren net op tijd fit voor de Oostenrijkse Grand Prix. Christian Sarron was echter nog niet genezen van zijn val in de Formule 750 race op Brands Hatch. Twee belangrijke concurrenten werden al voor de start uitgeschakeld: Barry Sheene merkte dat een remschijf verkeerd gemonteerd was waardoor hij vrijwel zonder voorrem moest rijden, terwijl Boet van Dulmen (derde trainingstijd) al bij de start met een gebroken inlaatschijf en zuiger achterbleef. Wil Hartog, altijd een snelle starter, reed even aan de leiding, maar werd gepasseerd door Roberts en Virginio Ferrari. Achter hem vochten Hiroyuki Kawasaki en Tom Herron, zodat Hartog vrij eenvoudig naar de derde plaats kon rijden. In het gevecht om de zesde plaats tussen Cecotto en Giovanni Rolando raakte Cecotto naast de baan en toen hij weer op het asfalt kwam gleed hij meteen weg door de modder op zijn achterband. Rolando probeerde hem te ontwijken maar viel toen hij over Cecotto's achterwiel reed. De situatie werd door modder en ambulances op het circuit af en toe gevaarlijk, vooral toen baancommissarissen probeerde de kluiten modder van de baan te halen. Later zou blijken dat Cecotto een gebroken knieschijf en afgescheurde kniebanden had opgelopen.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kenny Roberts	Yamaha	48'24" 23	15
2	Virginio Ferrari	Suzuki	+6" 03	12
3	Wil Hartog	Suzuki	+18" 81	10
4	Tom Herron	Suzuki	+21" 44	8
5	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki	+22" 96	6
6	Franco Uncini	Suzuki	+1'19" 41	5
7	Steve Parrish	Suzuki	+1'25" 31	4
8	Max Wiener	Suzuki	+1 ronde	3
9	Marco Lucchinelli	Suzuki	+1 ronde	2
10	Mick Grant	Suzuki	+1 ronde	1
11	Bernard Fau	Suzuki	+1 ronde
12	Barry Sheene	Suzuki	+1 ronde
13	Alex George	Suzuki	+1 ronde
14	Mike Baldwin	Suzuki	+1 ronde
15	Jack Middelburg	Suzuki	+1 ronde
16	Alan North	Suzuki	+1 ronde
17	Peter Sjöström	Suzuki	+1 ronde
18	Dennis Ireland	Suzuki	+1 ronde
19	Jürgen Steiner	Suzuki	+1 ronde
20	Gustav Reiner	Suzuki	+1 ronde
21	Richard Schulze	Suzuki	+1 ronde
22	Seppo Rossi	Suzuki	+1 ronde
23	Michael Schmid	Suzuki	+1 ronde
	Philippe Coulon	Suzuki
	Carlo Perugini	Suzuki
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki	motor
DNF	Giovanni Rolando	Suzuki	val
DNF	Markku Matikainen	Yamaha
DNF	Elmar Renner	Suzuki
DNF	Gerhard Vogt	Yamaha
DNF	Olivier Chevallier	Yamaha
DNF	Bosse Granath	Yamaha
DNF	Børge Nielsen	Suzuki
DNF	Johnny Cecotto	Yamaha	val
DNF	Carlos de San Antonio	Suzuki
DNF	Jon Ekerold	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Suzuki

In Oostenrijk kwam Jon Ekerold door een bliksemstart aan de leiding, maar na vier ronden had Kork Ballington hem ingehaald. Ekerold kreeg problemen met de benzinetoevoer van zijn Yamaha en Ballington won de race. Ekerold werd wel nog tweede. De strijd om de derde plaats ging toen nog tussen Carlos Lavado, Michel Frutschi en Toni Mang, maar in de laatste ronde kwam Lavado op een uitloopstroop terecht en daarna in de berm, waardoor hij viel en een been brak. Toni Mang werd aldus derde, Frutschi vierde en Walter Villa, als laatste gestart, werd vijfde. John Ekerold diende een protest in tegen de benzine van Ballington. Hij vermoedde dat die andere dan de voorgeschreven benzine gebruikte, omdat andere Kawasaki-rijders steeds last hadden van detonatie, maar Ballington niet. Het protest moest worden afgewezen een official verzuimd had de Kawasaki in het parc fermé te laten plaatsen.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	50'57" 06	15
2	Jon Ekerold	Yamaha	+2" 46	12
3	Toni Mang	Kawasaki	+10" 57	10
4	Michel Frutschi	Yamaha	+11" 56	8
5	Walter Villa	Yamaha	+33" 67	6
6	Patrick Fernandez	Yamaha	+33" 84	5
7	Edi Stöllinger	Kawasaki	+41" 30	4
8	Patrick Pons	Yamaha	+41" 72	3
9	Vic Soussan	Yamaha	+42" 05	2
10	Eero Hyvärinen	Yamaha	+58" 53	1
11	Pekka Nurmi	Yamaha	+59" 99
12	Chas Mortimer	Yamaha	+1' 11" 25
13	Gregg Hansford	Kawasaki	+1 ronde
14	Grunwald Harfmann	Yamaha	+1 ronde
15	Jeffrey Sayle	Yamaha	+1 ronde
16	Richard Hubin	Yamaha	+1 ronde
17	Bert Struyk	Yamaha	+1 ronde
18	Manfred Obinger	Yamaha	+1 ronde
19	Klaas Hernamdt	Yamaha	+1 ronde
20	John Weeden	Yamaha	+1 ronde
21	René Delaby	Yamaha	+1 ronde
	Peter Baláž	Yamaha
	Andreas Hückel	Yamaha
	Franco Solaroli	Yamaha
	Mike Baldwin	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha	motor
DNF	Gianfranco Bonera	Yamaha	val
DNF	Randy Mamola	Bimota-Adriatica
DNF	Christian Estrosi	Kawasaki	motor
DNF	Roland Freymond	Yamaha
DNF	Takazumi Katayama	Yamaha
DNF	János Drapál	Yamaha
DNF	Max Wiener	Yamaha
DNF	Kenny Blake	Yamaha
DNF	Michel Rougerie	Bimota-Yamaha
DNF	Reinhold Roth	Yapol
DNF	Carlos Lavado	Yamaha	val

Eugenio Lazzarini nam in Oostenrijk de leiding, gevolgd door Ángel Nieto, Pier Paolo Bianchi, Harald Bartol en Hans Müller. Al snel lagen Nieto en Bartol samen aan de leiding. Bartol was gebrand op een overwinning in zijn thuisrace, nadat hij in 1978 ook al tweede was geworden. Zijn landgenoot August Auinger was intussen van de twaalfde plaats opgerukt naar de derde plaats. Nieto reed op de tweede plaats, maar kon Bartol makkelijk volgen. In de 23e ronde nam Nieto de leiding. Bartol volgde hem nog enkele ronden, maar liet los toen Nieto met een enorme snelheid langs de ambulance reed die de gevallen Bernd Lauermann ging ophalen. Auinger was intussen ook uitgevallen en toen Thierry Espié viel kwam Gert Bender met zijn zelfbouw Bender als derde binnen.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Minarelli	47' 12" 36	15
2	Harald Bartol	Morbidelli	+10" 32	12
3	Gert Bender	Bender	+55" 41	10
4	Hans Müller	MBA	+1' 03" 38	8
5	Eugenio Lazzarini	Morbidelli	+1' 04" 11	6
6	Patrick Plisson	Morbidelli	+1' 17" 14	5
7	Rolf Blatter	Morbidelli	+1' 17" 34	4
8	Per-Edvard Carlsson	MBA	+1' 17" 57	3
9	Walter Koschine	Delta-Fantic	+1' 23" 63	2
10	Bruno Kneubühler	MBA	+1' 23" 80	1
11	Matti Kinnunen	MBA	+1 ronde
12	Peter Baláž	Morbidelli	+1 ronde
13	Peter Looijesteijn	MBA	+1 ronde
14	Clive Horton	Morbidelli	+1 ronde
15	Werner Steege	Bender	+1 ronde
16	Walter Rapolani	Morbidelli	+1 ronde
17	Aldo Pero	Morbidelli	+1 ronde
18	Richard Schmiederer	Morbidelli	+1 ronde
19	Jan Huberts	MBA	+1 ronde
20	René Rénier	Morbidelli	+1 ronde
	Patrick Hérouard	Morbidelli
	Alojz Pavlic	MBA
	Zbyněk Havrda	Morbidelli
	Gianpaolo Marchetti	MBA
	Ricardo Tormo	Bultaco
DNF	Thierry Espié	Motobécane	val
DNF	Enrico Cereda	Morbidelli
DNF	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	uitlaat defect
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli	valschade
DNF	Ernst Fagerer	MBA
DNF	Bernd Lauermann	Morbidelli	val
DNF	August Auinger	Morbidelli
DNF	Theo Timmer	Morbidelli
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Morbidelli
DNF	Werner Schmied	Rotax
DNF	Maurizio Massimiani	MBA	val
DNF	Heinz Pristavnik	Morbidelli

Siegfried Schauzu/Lorenzo Puzo namen de leiding in de Oostenrijkse GP. Göte Brodin/Billy Gällros waren echter niet te stuiten en namen de leiding over. Ze werden ingehaald door Dick Greasley/John Parkins, maar die vielen al snel uit. Brodin/Gällros hadden geluk: op de finish kregen ze een vastloper, maar toen was de winst al binnen. Schauzu was intussen in een gevecht met Rolf Steinhausen/Kenny Arthur verwikkeld maar wist toch tweede te worden. Alain Michel/Stuart Collins en Cees Smit/Charles Vroegop mochten in Oostenrijk niet starten met hun aangepaste B2B-combinaties omdat de jury de reglementen anders interpreteerden dan zij. Rolf Biland/Kurt Waltisperg konden niet in de B2A-klasse starten omdat hun Schmid-combinatie door ziekte van constructeur Hermann Schmid[1] nog niet klaar was.

Uitslag zijspannen B2A

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Göte Brodin	Billy Gällros	Krauser-Yamaha	47'21"53	15
2	Siegfried Schauzu	Lorenzo Puzo	Busch-Yamaha	47'37"22	12
3	Rolf Steinhausen	Kenny Arthur	KSA-Yamaha	47'37"42	10
4	Hermann Huber	Bernhard Schappacher	Krauser-Yamaha		8
5	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	Busch-König		6
6	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Yamaha		5
7	Kalevi Rahko	Kari Laatikainen	Yamaha		4
8	Peter Campbell	Richard Goodwin	Yamaha		3
9	Boy Brouwer	Jan Oostwouder	Busch-Yamaha		2
10	Kurt Jelonek	Fred Schenkenberger	König		1
DNF	Dick Greasley	John Parkins	Yamaha

De B2B-klasse opende het zijspanseizoen en ook de Grand Prix van Oostenrijk. Meteen was duidelijk dat er niet veel animo was: slechts dertien combinaties kwamen aan de start en Alain Michel/Michael Burkhard waren de enige die partij konden geven aan Rolf Biland/Kurt Waltisperg. Waltisperg had net als zijn voorganger Kenny Williams na het aanduwen geen andere taak dan als ballast fungeren. Aanvankelijk nam Biland genoegen met de vijfde positie in de race. Michel reed vanaf de derde ronde aan de leiding en Biland was toen al tweede. Samen reden ze weg van de rest, waarbij Biland pas in de zestiende ronde de leiding even overnam. Michel viel echter vier ronden voor het einde uit en daardoor schoven Bruno Holzer/Karl Meierhans door naar de tweede plaats. Klaus Sprengel/Derek John Booth hadden al een ronde achterstand en de overige vier combinaties die de finish haalden ten minste twee ronden.

Uitslag zijspannen B2B

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Yamaha	47' 22" 62	15
2	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	+41" 58	12
3	Klaus Sprengel	Derek John Booth	Suzuki	+1 ronde	10
4	Masato Kumano	Isao Arifuku	Yamaha	+2 ronden	8
5	Heinz Thevissen	Lothar Klein	HTS-Yamaha	+2 ronden	6
6	Rudolf Reinhard	Karin Sterzenbach	GEP-Yamaha	+2 ronden	5
7	Bernard Chabert	Patrice Daire	CB-Yamaha	+2 ronden	4
DNF	Yvan Trolliet	Marc Petel	Seymaz-Yamaha
DNF	Cees Smit	Charles Vroegop	Seymaz-Yamaha	gebroken zuiger
DNF	Alain Michel	Michael Burkhard	Seymaz-Yamaha	gebroken zuiger

• Onderweg naar het circuit zag Barry Sheene een man in een rode monteursoverall met het opschrift "Frank Sheene", de overall van Barry's vader. Barry dwong de man de overall onmiddellijk uit te trekken en leverde hem over aan de politie. Frank's overall bleek de avond ervoor gestolen te zijn toen hij even pauzeerde.
• Hermann Schmid was oud-zijspancoureur maar nu constructeur van de Schmid-zijspancombinaties. Na de Grand Prix van Oostenrijk verdween hij spoorloos in overspannen toestand. Eind juli werd zijn stoffelijk overschot in de Rhône gevonden. Aangenomen werd dat hij zelfmoord had gepleegd. Hij was 36 jaar en liet een vrouw en een kind achter.