Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975

De Franse Grand Prix begon net als in 1973, toen ook op Paul Ricard werd gereden, met een overvol trainingsveld. Opnieuw was het zo druk dat gerenommeerde rijders geen goede tijd konden rijden en zich niet konden kwalificeren. Grote afwezigen waren Gianfranco Bonera, die tijdens een race in Modena een been gebroken had, en Barry Sheene, die flink gewond was geraakt tijdens de Daytona 200. BMW werd in de zijspanklasse definitief afgetroefd door de tweetaktmotoren. Terwijl Klaus Enders in 1974 nog wereldkampioen was geworden, haalde de snelste BMW in de openings-GP in Frankrijk niet eens punten: Otto Haller/Erich Haselbeck werden met de ex-Auerbacher-BMW elfde. Opmerkelijk was dat de regerend 500cc-wereldkampioen Phil Read van de organisatie het startnummer 58 toegewezen kreeg, terwijl nummer 1 voor Teuvo Länsivuori was. Read pikte het niet en startte met nummer 0.

Bij de openingsrace in Frankrijk had Teuvo Länsivuori met zijn Suzuki RG 500 de snelste trainingstijd gereden. Hij nam ook de leiding in de race, maar viel na enkele ronden uit door een kapotte versnellingsbak. Toen ontstond een spannende race tussen de Yamaha-fabrieksrijders Giacomo Agostini en Hideo Kanaya, dat door Agostini met slechts een halve seconde voorsprong gewonnen werd. Phil Read (MV Agusta) kreeg weinig respect van zijn tijdelijke teamgenoot Armando Toracca, die mocht invallen voor de geblesseerde Gianfranco Bonera. Toracca dwong Read te vechten om de derde plaats. Daardoor lag dit duo ruim achter de beide Yamaha's, maar Read werd derde met 1,4 seconden voorsprong op Toracca.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Giacomo Agostini	Yamaha	50' 09" 8	2	15
2	Hideo Kanaya	Yamaha	+0" 5	3	12
3	Phil Read	MV Agusta	+29" 2	5	10
4	Armando Toracca	MV Agusta	+30" 6	4	8
5	Patrick Pons	Sonauto-Yamaha	+1' 36" 3	6	6
6	Peter McKinley	Yamaha	+1' 49" 8	11	5
7	Michel Rougerie	Harley Davidson	+1' 54" 1	15	4
8	Karl Auer	Yamaha	+1' 55" 2	10	3
9	Alex George	Yamaha	+1' 55" 4	17	2
10	Kjell Solberg	Yamaha	+2' 02" 8	22	1
11	Marcel Ankoné	Suzuki	+1 ronde	14
12	Adu Celso Santos	Yamaha	+1 ronde	18
13	Helmut Kassner	Yamaha	+1 ronde	13
14	Steve Ellis	Yamaha	+1 ronde	34
15	Christian Bourgeois	Yamaha	+1 ronde	21
16	Florian Bürki	Yamaha	+1 ronde	25
17	Les kenny	Yamaha	+1 ronde	27
18	Félix Harzenmoser	Yamaha	+1 ronde	30
19	Nico Cereghini	Suzuki	+1 ronde	29
20	Walter Kaletsch	Yamaha	+2 ronden	39
DNF	Jean-Paul Boinet	Yamaha		16
DNF	Teuvo Länsivuori	Yamaha	versnellingsbak	1
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha		20
DNF	John Williams	Yamaha		19
DNF	Dieter Braun	Yamaha		26
DNF	Paul Cott	Yamaha		24
DNF	Reinhard Hiller	König		36
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha		12
DNF	Jack Findlay	Yamaha		32
DNF	Pierre Longet	Yamaha		35
DNF	Gernot Maass	Rotax		28
DNF	Didier Ravel	Yamaha		23
DNF	Horst Lahfeld	König		31
DNF	Guido Mandracci	Yamaha		33
DNF	Roger Ruiz	Yamaha		9
DNF	James Samaranch	Harley-Davidson		38
DNS	Ruedi Keller	Yamaha		7
DNS	Gérard Debrock	Yamaha		8
DNS	Ernst Hiller	König		36
DNS	Christian Léon	Yamaha		37
DNQ	Michael Schmid	Rotax
DNQ	Hans-Otto Butenuth	Yamaha
DNQ	Kahri Latinen	Yamaha
DNQ	Bo Granath	Husqvarna
DNQ	Alfred Bajohr	König
DNQ	Frank Fellmann	König
DNQ	Jean-Bernard Beyre	Yamaha
DNQ	Dave Stanley	Suzuki
DNQ	Werner Schmied	Rotax
DNQ	Rod Scivyer	CAT Solo[1]

De Venezolaan Johnny Cecotto debuteerde in Frankrijk in het WK. Hij was bovendien de jongste van het veld en had al de 250cc-race gewonnen. Met zijn Yamaha nam hij ook in de 350cc-race meteen de leiding om die niet meer af te staan. Fabrieksrijder Giacomo Agostini kon hem niet volgen en werd tweede met 24 seconden achterstand. De Fransman Gérard Choukroun (Yamaha) werd in zijn thuiswedstrijd derde.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Johnny Cecotto	Venemotos-Yamaha	50' 21" 5	1	15
2	Giacomo Agostini	Yamaha	+24" 0	3	12
3	Gérard Choukroun	Yamaha	+57" 0	5	10
4	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha	+1' 00" 8	10	8
5	Christian Huguet	Yamaha	+1' 01" 1	11	6
6	Jean-François Baldé	Yamaha	+1' 02" 8	6	5
7	Pentti Korhonen	Yamaha	+1' 28" 1	15	4
8	Philippe Bouzanne	Yamaha	+1' 31" 2	20	3
9	Peter McKinley	Yamaha	+1' 33" 3	17	2
10	Kjell Solberg	Yamaha	+1' 36" 2	27	1
11	Rolf Minhoff	Yamaha		7
12	Boet van Dulmen	MZ		9
13	Jean-Paul Boinet	Yamaha		13
14	Hans Stadelmann	Yamaha		31
15	John Williams	Yamaha		26
16	Jean Luc	Yamaha		19
17	Philippe Coulon	Yamaha		39
18	Giovanni Proni	Yamaha		32
19	Jack Findlay	Yamaha		22
20	Helmut Kassner	Yamaha		33
21	Roberto Gallina	Yamaha		25
DNF	Walter Villa	Harley-Davidson		8
DNF	Adu Celso Santos	Yamaha		23
DNF	John Dodds	Yamaha	aanrijding[2]	4
DNF	Rüdi Keller	Yamaha	aanrijding[2]	28
DNF	Karl Auer	Yamaha		24
DNF	Hideo Kanaya	Yamaha		2
DNF	Christian Bourgeois	Yamaha		29
DNF	Ramon Jimenez	Yamaha		15
DNF	Dieter Braun	Yamaha		18
DNF	Bernd Tüngethal	Yamaha		34
DNF	Tapio Virtanen	MZ		36
DNF	Chas Mortimer	Yamaha		15
DNF	André Pogolotti	Yamaha		35
DNF	Paul Cott	Yamaha		30
DNF	Nico van der Zanden	Yamaha		40
DNS	Patrick Pons	Sonauto-Yamaha		5
DNS	Mario Lega	Yamaha		12
DNS	Vinicio Salmi	Yamaha		14
DNS	Gérard Debrock	Yamaha		38
DNQ[3]	Paolo Tordi	Yamaha		41
DNQ	Tom Herron	Yamaha		42
DNQ	Alex George	Yamaha		44
DNQ	Pekka Nurmi	Yamaha		45
DNQ	Guido Mandracci	Yamaha		49
DNQ	Marcel Ankoné	Yamsel		57
DNQ	Bo Granath	Yamaha		58
DNQ	Víctor Palomo	Yamaha		62
DNQ	Olivier Chevallier	Yamaha		75

Johnny Cecotto (Yamaha) won de 250cc-race, nadat hij al veel indruk had gemaakt door tijdens de Daytona 200 als laatste te starten en derde te worden. Een andere debutant in Europa, de Japanner Ikujiro Takaï, werd met zijn Yamaha tweede. Walter Villa viel met zijn Harley-Davidson RR 250 uit, maar zijn teamgenoot Michel Rougerie werd derde.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Johnny Cecotto	Venemotos-Yamaha	51' 07" 1	15
2	Ikujiro Takai	Yamaha	+2" 2	12
3	Michel Rougerie	Harley Davidson	+1' 27" 4	10
4	Patrick Pons	Sonauto-Yamaha	+1' 43" 8	8
5	Leif Gustafsson	Yamaha	+1' 50" 2	6
6	Gérard Choukroun	Yamaha	+2' 01" 1	5
7	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha	+2' 09" 0	4
8	Tapio Virtanen	MZ	+2' 11" 8	3
9	Tom Herron	Yamaha	+2' 21" 6	2
10	Philippe Bouzanne	Yamaha	+2' 22" 8	1
11	Jean-François Baldé	Maxton-Yamaha
12	Jussi Rantanen	Yamaha
13	Paolo Tordi	Yamaha
14	Jean-Louis Guignabodet	Yamaha
15	Christian Huguet	Yamaha
16	Rolf Minhoff	Yamaha
17	Edmar Ferreira	Yamaha
18	Philippe Michel	Yamaha
19	Hubert Rigal	Yamaha
20	Félix Vanoverschelde	Yamaha
21	René Hordelalay	Yamaha
22	Bob Coulter	Yamaha
23	Mario Lega	Yamaha
DNF	Leo Bovee	Yamaha
DNF	Boet van Dulmen	MZ
DNF	Walter Villa	Harley-Davidson
DNF	Horst Lahfeld	Yamaha
DNF	Gilles Husson	Yamaha
DNF	Ramon Jimenez	Yamaha
DNF	Bernard Sailler	Yamaha
DNF	Hans Hallberg	Yamaha
DNF	Alain Terras	Yamaha
DNF	Dieter Braun	Yamaha
DNS	Bruno Kneubühler	Yamaha	blessure
DNQ[4]	Hans Müller	Yamaha
DNQ	Armando Toracca	Harley-Davidson
DNQ	Vic Soussan	Yamaha
DNQ	János Drapál	Yamaha
DNQ	Stefan Dörflinger	Yamaha
DNQ	John Dodds	Yamaha
DNQ	Bernard Fau	Yamaha
DNQ	Roberto Gallina	Yamaha
DNQ	Eric Offenstadt	SMAC-Yamaha
DNQ	Alan North	Yamaha
DNQ	Jon Ekerold	Yamaha
DNQ	Philippe Coulon	Yamaha
DNQ	Víctor Palomo	Yamaha
DNQ	Harald Bartol	Yamaha
DNQ	Thierry Tchernine	Yamaha
DNQ	Christian Estrosi	Yamaha
DNQ	Bill Henderson	Yamaha
DNQ	Otello Buscherini	Malanca
DNQ	Paolo Pileri	Yamaha
DNQ	Nico van der Zanden	Yamaha
DNQ	Rolf Thiele	Yamaha
DNQ	Olivier Chevallier	Yamaha
DNQ	Christian Léon	Yamaha

In de 125cc-klasse stonden Kent Andersson (Yamaha), Bruno Kneubühler (Yamaha), Paolo Pileri (Morbidelli) en Pier Paolo Bianchi (Morbidelli) op de eerste startrij. Pileri had zelfs de snelste trainingstijd gereden, maar hij viel samen met zijn teamgenoot Bianchi al in de eerste ronde. Bianchi viel definitief uit, maar Pileri reed een geweldige inhaalrace die hem tot de derde plaats bracht. Andersson won na een fel gevecht met Leif Gustafsson (Yamaha), die tweede werd. Gustafsson reed de Yamaha van Andersson uit 1974.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kent Andersson	Yamaha	46' 16" 2	15
2	Leif Gustafsson	Yamaha	+4" 6	12
3	Paolo Pileri	Morbidelli	+23" 8	10
4	Eugenio Lazzarini	Piovaticci	+40" 0	8
5	Harald Bartol	Suzuki	+58" 0	6
6	Maurice Maingret	Yamaha	+2' 01" 5	5
7	Hans Hallberg	Yamaha	+2' 16" 6	4
8	Peter Frohnmeyer	Maico	+2' 17" 8	3
9	Vincenzo Novella	Yamaha	+2' 18" 6	2
10	Xavier Tschannen	Maico	+2' 19" 1	1
11	Johann Zemsauer	Rotax
12	Rolf Thiele	Maico
13	Per Zachrisson	Yamaha	+1 ronde
14	Matti Kinnunen	Maico
15	François Granon	Maico
16	Pentti Salonen	Yamaha
17	Hans Müller	Yamaha
18	Vincent Gouy	Yamaha
19	Gianni Ribuffo	Yamaha
20	Jackie Hutteau	Yamaha
21	Christian Fresquet	Maico
22	Christopher Kingsland	Maico
23	Michel Baloche	Motobécane
DNF	Leo Bovee	Yamaha
DNF	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli	val
DNF	Thierry Tchernine	Yamaha
DNF	Kari Lathinen	Yamaha
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha	val
DNF	Bob Coulter	Yamaha
DNF	Horst Seel	Maico
DNF	Rudolf Weiss	Yamaha
DNF	Werner Schmied	Rotax
DNF	Didier Delente	Yamaha
DNF	Jean-François Lecureux	Yamaha
DNF	Thierry Noblesse	Yamaha
DNS	Gert Bender	Bender
DNQ[5]	Cees van Dongen	Yamaha
DNQ	Patrick Fernandez	Yamaha
DNQ	Otello Buscherini	Malanca
DNQ	Rolf Minhoff	Yamaha
DNQ	Olivier Chevallier	Yamaha
DNQ	Christian Estrosi	Yamaha

De zijspanrace in Le Castellet opende het WK-seizoen van 1975 en werd gewonnen door het onbekende duo Hermann Schmid/Martial Jean-Petit-Matile met een Schmid-König. Werner Schwärzel/Andreas Huber (König) werden tweede doordat ze schakelproblemen hadden en Malcolm Hobson/Mick Burns (Yamaha) derde. Schmid/Jean-Petit-Matile debuteerden met hun overwinning in het wereldkampioenschap.

Uitslag zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Hermann Schmid	Martial Jean-Petit-Matile	Schmid-König	45' 49" 9	15
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	König		12
3	Malcolm Hobson	Mick Burns	Hamilton-Yamaha		10
4	Rolf Steinhausen	Josef Huber	Busch-König		8
5	Angelo Pantellini	Freddo Mazzoni	König		6
6	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	König		5
7	Dennis Keen	Roy Keen	Keen-König		4
8	Gilbert Aymé	Patrick Loiseau	König		3
9	Rudi Kurth	Dane Rowe	CAT-Crescent		2
10	Ernst Trachsel	Christian Graf	TTM-Suzuki		1
11	Otto Haller	Erich Haselbeck	BMW

Bronnen, noten en/of referenties Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7 Motor Magazine Moto 73 https://web.archive.org/web/20150217044557/http://www.jumpingjack.nl/GP-races_1973_heden.htm Voetnoten Zijspancoureur Rudi Kurth ontwikkelde onder de naam "CAT" zijn eigen zijspancombinaties, maar ook de futuristische "CATVAN" (een transportbus op een Citroën-chassis), de CAT Monoposto raceauto met Alfa-Romeo-motor, een carrosserie voor een FIAT 500, de CAT Solar auto op zonne-energie en de CAT Cheetah tijdritfiets. Rond 1974 bouwde hij tweecilinder Yamaha-racers om tot 350- en 500cc-driecilinders. Waarschijnlijk was de "CAT Solo" één van deze racers, die de naam "solo" kreeg als onderscheid met de CAT-zijspanracer. John Dodds werd bij de start van de 350cc-race aangereden door Rüdi Keller, waarna beiden naar het ziekenhuis werden afgevoerd alleen de belangrijkste van 36 niet gekwalificeerde rijders alleen de belangrijkste van 60 niet gekwalificeerde rijders alleen de belangrijkste van 19 niet gekwalificeerde rijders

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1974	FIM wereldkampioenschap wegrace 27e seizoen (1975)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1975
Vorige race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974	Grand Prix-wegrace van Frankrijk	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1970–1979)

1979:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · TSL · FRA
1978:	VEN · SPA · OOS · FRA · NAT · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · DUI · TSL · JOE
1977:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · GBR
1976:	FRA · OOS · NAT · JOE · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · DUI · SPA
1975:	FRA · SPA · OOS · DUI · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE
1974:	FRA · DUI · OOS · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE · SPA
1973:	FRA · OOS · DUI · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · TSL · ZWE · FIN · SPA
1972:	DUI · FRA · OOS · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · SPA
1971:	OOS · DUI · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · ULS · NAT · SPA
1970:	DUI · FRA · ADR · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · SPA

Grand Prix-wegrace van Frankrijk

1920 · 1921 · 1922 · 1923 · 1924 · 1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1932 · 1933 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1949 · 1951 · 1953 · 1954 · 1955 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1969 · 1970 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2020