Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1973

	Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1973
	Circuit Opatija
Land	Joegoslavië
Datum	17 juni 1973
Organisator	FIM
	500 cc
Poleposition	Kim Newcombe
Snelste ronde	Kim Newcombe
Eerste	Kim Newcombe
Tweede	Steve Ellis
Derde	Gianfranco Bonera
	350 cc
Poleposition	Dieter Braun
Snelste ronde	Dieter Braun
Eerste	János Drapál
Tweede	Dieter Braun
Derde	John Dodds
	250 cc
Poleposition	Dieter Braun
Snelste ronde	Dieter Braun
Eerste	Dieter Braun
Tweede	Silvio Grassetti
Derde	Roberto Gallina
	125 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Kent Andersson
Eerste	Kent Andersson
Tweede	Chas Mortimer
Derde	Jos Schurgers
	50 cc
Poleposition	Jan de Vries
Snelste ronde	Jan de Vries
Eerste	Jan de Vries
Tweede	Ulrich Graf
Derde	Stefan Dörflinger

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1973 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1973. De race werd verreden op 17 juni 1973 op het stratencircuit Opatija, in Joegoslavië langs de kust van de Kvarnergolf tussen Opatija en Rijeka.

Algemeen

Voorafgaande aan de Grand Prix ontstond veel commotie omtrent de veiligheid van het circuit. De veiligheid was een heet hangijzer geworden, waardoor de Isle of Man TT al jaren geboycot werd door het gros van de WK-coureurs in juist in 1973 was deze boycot bijna algeheel. Daar kwam nog bij dat een maand voor de GP van Joegoslavië een groot ongeluk was gebeurd tijdens de 250cc-race op Monza, waar twaalf rijders bij betrokken waren en waarbij Jarno Saarinen en Renzo Pasolini het leven verloren. De 250cc-race werd niet meer herstart en de 500cc-race werd afgelast, waardoor de rijders in die klassen al zes weken geen WK-races hadden gereden. De FIM had er eindelijk mee ingestemd de coureurs zelf circuits te laten keuren en in Opatija, waar men langs rotswanden, trottoirbanden en lantaarnpalen reed, was dat geen overbodige luxe. Sinds 1972 was er echter veel verbeterd en had men het aantal strobalen van 1200 opgevoerd tot 3250. Veilig was het nog steeds niet, maar de "keurmeesters" Chas Mortimer, John Dodds, Giacomo Agostini en Kim Newcombe waardeerden de inspanning van de organisatie en besloten te rijden. Ondank die goedkeuring trok Arturo Magni (teamchef van MV Agusta) zijn coureurs terug. Dat terwijl Giacomo Agostini en Phil Read best wilden rijden. Ook Teuvo Länsivuori had geen probleem met het circuit, maar werd door zijn baas, de Finse Yamaha-importeur Arwidson, onder druk gezet niet te rijden. De teneur in het algemeen was dat de organisatie een dergelijke onsportieve houding beslist niet verdiend had.

Toch ging er al in de trainingen het een en ander mis: Phil Read beschadigde één van zijn machines ernstig toen hij een paaltje raakte, Walter Villa brak een sleutelbeen en een arm, Alex George vloog tegen een rotswand en János Reisz schreef zijn Yamaha TZ 350 af die na een valpartij uitbrandde.

Yamaha had haar nieuwe fabrieksteam na het verlies van Jarno Saarinen voor de rest van het seizoen teruggetrokken, waardoor ook Hideo Kanaya met de nieuwe Yamaha TZ 500 niet aan de start kwam. De Yamaha's in de 500 cc-race waren allemaal licht opgeboorde TZ 350's en TR 3's

500 cc

Kim Newcombe[1](König) trainde in Joegoslavië als snelste, nu de MV Agusta-rijders van hun teambaas een rijverbod hadden gekregen. Hij startte ook als snelste, achtervolgd door János Drapál (Yamaha), Armando Torraca (Paton), Tapio Virtanen (Yamaha) en Børge Nielsen (Yamaha). Drapál en Torraca moesten bougies wisselen en Virtanen en Nielsen vielen uit, waardoor Newcombe eenzaam aan de leiding ging. De tweede plaats werd toen ingenomen door Gianfranco Bonera met een luchtgekoelde Suzuki T 500, maar door een tankstop verloor hij die positie weer aan Steve Ellis (Yamaha), die al twee jaar niet meer aan het wereldkampioenschap had deelgenomen.

Uitslag 500 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kim Newcombe	König	49' 21"	15
2	Steve Ellis	Yamaha	+1' 17"	12
3	Gianfranco Bonera	Suzuki	+1' 25" 1	10
4	Seppo Kangasniemi	Yamaha	+1' 49" 6	8
5	Werner Giger	Yamaha	+2' 07" 1	6
6	Alex George	Yamaha	+2' 22" 2	5
7	Gyula Marsovszky	Yamaha	+2' 26" 6	4
8	Derek Lee	Suzuki	+1 ronde	3
9	Ted Janssen	König	+1 ronde	2
10	Jérôme van Haeltert	Suzuki	+1 ronde	1
11	Sergio Baroncini	Ducati	+1 ronde
12	David Harris	Suzuki	+2 ronden
13	Armando Toracca	Paton	+3 ronden
14	Paul Eickelberg	König	+5 ronden
DNF	Roberto Gallina	Paton
DNF	Billie Nelson	Yamaha
DNF	Silvano Bertarelli	Paton
DNF	János Drapál	Yamaha
DNF	Jack Findlay	Suzuki
DNF	Kai Kuparinen	Kawasaki
DNF	Charlie Dobson	Kawasaki
DNF	Tapio Virtanen	Yamaha
DNF	Sven-Olof Gunnarsson	Kawasaki
DNF	Kurt-Harald Florin	König
DNF	Børge Nielsen	Yamaha
DNF	Bo Granath	Husqvarna
DNF	Kurt-Ivan Carlsson	Yamaha
DNS	Giacomo Agostini	MV Agusta	teruggetrokken
DNS	Phil Read	MV Agusta	teruggetrokken
DNS	Hideo Kanaya	Yamaha	teruggetrokken

350 cc

Zonder Phil Read, Giacomo Agostini en Teuvo Länsivuori, die van hun teams een rijverbod in Joegoslavië hadden gekregen, kon János Drapál (Yamaha) meteen de leiding in de race nemen. Hij moest het gevecht aangaan met Kent Andersson (Yamaha) en kort achter hen reden Dieter Braun (Yamaha), John Dodds (Yamaha) en Edu Celso-Santos (Yamaha). Braun en Dodds wisten Andersson te passeren, maar toen was Drapál al niet meer te bereiken, waardoor ze tweede en derde werden.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	János Drapál	Yamaha	47' 38" 3	15
2	Dieter Braun	Yamaha	+9" 6	12
3	John Dodds	Yamaha	+31" 2	10
4	Kent Andersson	Yamaha	+45"	8
5	Adu Celso Santos	Yamaha	+50" 5	6
6	Marcel Ankoné	Yamsel		5
7	Werner Pfirter	Yamaha		4
8	Pentti Korhonen	Yamaha		3
9	Silvio Grassetti	MZ		2
10	Kurt-Ivan Carlsson	Yamaha		1
DNS	Teuvo Länsivuori	Yamaha	teruggetrokken
DNS	Giacomo Agostini	MV Agusta	teruggetrokken
DNS	Phil Read	MV Agusta	teruggetrokken
DNS	János Reisz	Yamaha	val in training
DNS	Walter Villa	Benelli	val in training

250 cc

In de 250cc-race startte Dieter Braun met de Mitsui-Yamaha zo snel, dat hij door niemand meer achterhaald kon worden. De andere rijders leverden ook flinke gevechten. Om de tweede plaats streden Silvio Grassetti (MZ), Mario Lega (Yamaha) en Roberto Gallina (Yamaha). Die strijd werd gewonnen door Grassetti, terwijl Gallina derde werd.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Dieter Braun	Yamaha	48' 50"	15
2	Silvio Grassetti	MZ	+28"	12
3	Roberto Gallina	Yamaha	+32" 2	10
4	Mario Lega	Yamaha	+44" 5	8
5	Chas Mortimer	Yamaha	+1' 23" 5	6
6	Edu Celso-Santos	Yamaha		5
7	John Dodds	Yamaha		4
8	Werner Pfirter	Yamaha		3
9	Matti Salonen	Yamaha		2
10	Jan Huberts	Yamaha		1
DNS	Teuvo Länsivuori	Yamaha	teruggetrokken
DNS	Hideo Kanaya	Yamaha	teruggetrokken
DNS	Walter Villa	Yamaha	val in training

125 cc

Kent Andersson (Yamaha) trainde in Opatija slechts de 20e tijd, maar in de race kon hij goede rondetijden rijden. Chas Mortimer (Yamaha) had twee ronden lang de leiding en toen kwam Andersson hem al voorbij. Ángel Nieto (Morbidelli), Jos Schurgers (Bridgestone) en Eugenio Lazzarini (Piovaticci) vochten een tijdje om de derde plaats, maar Nieto viel uit en Schurgers had zoals vaker problemen met zijn versnellingsbak. Daardoor kon Lazzarini hem passeren. De overwinning ging naar Andersson, Mortimer werd tweede maar Schurgers wist op de finishlijn Lazzarini met minimaal verschil te kloppen.

Uitslag 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kent Andersson	Yamaha	44' 33" 2	15
2	Chas Mortimer	Yamaha	+36" 6	12
3	Jos Schurgers	Bridgestone	+40" 8	10
4	Eugenio Lazzarini	Piovaticci	+41" 2	8
5	Harald Bartol	Suzuki	+1' 31" 9	6
6	Rolf Minhoff	Maico		5
7	Luigi Rinaudo	Yamaha		4
8	Gianni Ribuffo	LGM		3
9	Géza Repitz	MZ		2
10	Paul Eickelberg	Maico		1
DNF	Ángel Nieto	Morbidelli
DNS	János Reisz	MZ	val in training

50 cc

Zonder Derbi (gestopt in 1973) was het alleen nog spannend of de Jamathi's het de Van Veen-Kreidlers moeilijk zouden kunnen maken. Van Veen had Bruno Kneubühler gecontracteerd om Jan de Vries te ondersteunen. Jamathi had Theo Timmer als rijder. De Van Veen-Kreidlers waren echter moeilijk te verslaan, zelfs als de Vries een van zijn slechte starts had. In Joegoslavië startte Theo Timmer het snelste, gevolgd door Bruno Kneubühler. De Vries startte zo slecht dat hij achteraan moest aansluiten. In de vierde ronde lag de Vries echter al op de tweede plaats achter Kneubühler. In de achtste ronde viel de Vries plotseling terug, maar Theo Timmer en Bruno Kneubühler vielen allebei uit, waardoor de Vries met enig geluk toch nog won. Hij had zelfs nog een flinke voorsprong op de Zwitsers Ulrich Graf (Kreidler) en Stefan Dörflinger (Kreidler).

Uitslag 50 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Jan de Vries	Van Veen-Kreidler	44' 11" 5	15
2	Ulrich Graf	Kreidler	+1' 00" 2	12
3	Stefan Dörflinger	Kreidler	+1' 11"	10
4	Harald Bartol	Kreidler	+1' 27" 4	8
5	Herbert Rittberger	Kreidler	+1' 36" 8	6
6	Lars Persson	Monark		5
7	Adrijan Bernetič	Tomos		4
8	Luigi Rinaudo	Tomos		3
9	Juan Bordons	Derbi		2
10	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler		1
DNF	Theo Timmer	Jamathi
DNF	Bruno Kneubühler	Van Veen-Kreidler

Bronnen, noten en/of referenties

Moto 73
Motor Magazine
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Gran Premio motociclistico di Jugoslavia 1973 op de Italiaanstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Voetnoten

Kim Newcombe was eigenlijk grotendeels verantwoordelijk voor de König-racer. In 1969 kwam hij in contact met Dieter König, die racemotoren voor speedboten maakte. Newcombe ging voor König werken en samen met coureur John Dodds ontwikkelde hij een motorfiets met een 500cc-tweetakt-boxermotor met roterende inlaten die kon worden ingezet in de 500cc-wegraceklasse. De motor werd ook gebruikt in de zijspanklasse. Bovendien werd een 680 cc-versie gemaakt voor de 750cc-zijspanklasse en de 750 cc Prijs van de FIM. Newcombe was zelf verantwoordelijk voor het frame, dat zeer stabiel en laag gebouwd was en waardoor de motorfiets erg handelbaar was. Kim Newcombe overleed op 14 augustus 1973 na een val tijdens de John Player International race op Silverstone. Hij stond toen op de tweede plaats in het 500cc-wereldkampioenschap.

Vorige race: Isle of Man TT 1973	FIM wereldkampioenschap wegrace 25^e seizoen (1973)	Volgende race: TT Assen 1973

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1972	Grand Prix-wegrace van Joegoslavië	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1974

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1970–1979)

1979:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · TSL · FRA
1978:	VEN · SPA · OOS · FRA · NAT · NED · BEL · ZWE · FIN · GBR · DUI · TSL · JOE
1977:	VEN · OOS · DUI · NAT · SPA · FRA · JOE · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · GBR
1976:	FRA · OOS · NAT · JOE · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · DUI · SPA
1975:	FRA · SPA · OOS · DUI · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE
1974:	FRA · DUI · OOS · NAT · IOM · NED · BEL · ZWE · FIN · TSL · JOE · SPA
1973:	FRA · OOS · DUI · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · TSL · ZWE · FIN · SPA
1972:	DUI · FRA · OOS · NAT · IOM · JOE · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · SPA
1971:	OOS · DUI · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · ZWE · FIN · ULS · NAT · SPA
1970:	DUI · FRA · ADR · IOM · NED · BEL · DDR · TSL · FIN · ULS · NAT · SPA

Grand Prix-wegrace van Joegoslavië
1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Kim Newcombe was eigenlijk grotendeels verantwoordelijk voor de König-racer. In 1969 kwam hij in contact met Dieter König, die racemotoren voor speedboten maakte. Newcombe ging voor König werken en samen met coureur John Dodds ontwikkelde hij een motorfiets met een 500cc-tweetakt-boxermotor met roterende inlaten die kon worden ingezet in de 500cc-wegraceklasse. De motor werd ook gebruikt in de zijspanklasse. Bovendien werd een 680 cc-versie gemaakt voor de 750cc-zijspanklasse en de 750 cc Prijs van de FIM. Newcombe was zelf verantwoordelijk voor het frame, dat zeer stabiel en laag gebouwd was en waardoor de motorfiets erg handelbaar was. Kim Newcombe overleed op 14 augustus 1973 na een val tijdens de John Player International race op Silverstone. Hij stond toen op de tweede plaats in het 500cc-wereldkampioenschap.