Dries Mertens

Mertens is de zoon van Herman en Marijke Mertens. Zijn vader was zelf een ex-topturner en sportleerkracht in het secundair onderwijs. Hij is zelfs Belgisch kampioen geweest.[2]

Dries Mertens maakte eerst deel uit van de jeugdopleiding van Stade Leuven (nu Oud-Heverlee Leuven). Als vierjarige ging hij mee met zijn oudere broer Jeroen, die eveneens bij Leuven speelde. Daarna speelde hij van zijn elfde tot zijn achttiende van RSC Anderlecht. Hij speelde er onder meer samen met Sven Kums. Bij die laatste club werd hij weggestuurd omdat hij niet goed genoeg was en te klein werd bevonden. Hij zocht in 2005 zijn heil dan maar in de jeugd van KAA Gent, waar hij onder de vleugels van Etienne De Wispelaere terecht kwam. Hij speelde er bij de tweede ploeg. Bij Gent twijfelden ze ook aan hem, door zijn gestalte en gebrek aan fysieke kracht.[3]

Mertens is goed bevriend met voetballer en streekgenoot Denis Odoi, met wie hij samen bij Stade Leuven en RSC Anderlecht speelde. In Landen speelde hij bij een zaalvoetbalploegje samen met onder andere Odoi en Mirallas. Toen ze vijftien waren, mochten ze niet meer van hun club bij dit clubje spelen.

In het seizoen 2005/06 werd na nieuwjaar De Wispelaere (zijn coach van bij de Gentse beloften) hoofdcoach bij Eendracht Aalst. Mertens werd op voorspraak van de nieuwe coach door KAA Gent voor een half jaar verhuurd aan Aalst, op dat moment een derdeklasser. Ook de beloftevolle jongeren Steve De Ridder en Ludovic Buysens werden overgeheveld van Gent naar Aalst. Bij Aalst is Mertens pas sterker beginnen te worden.[4] Hij kwam voor het eerst in zijn nog jonge carrière in het eerste elftal. In veertien wedstrijden scoorde hij daar vier keer. Tevens werd hij verkozen tot beste speler dat seizoen bij Eendracht Aalst.[5]

Na een halfjaar bij Aalst ging hij terug naar KAA Gent. Daar gaven ze de indruk dat het allemaal voor niets was geweest. Hij ging terug naar af: het tweede elftal. Trainer Georges Leekens zag het niet in Dries Mertens. Ze haalden onder andere zijn lengte aan, terwijl er met Boussoufa iemand rondliep die ongeveer even groot was als hij. Hij moest zijn geluk ergens anders beproeven. Als jonge speler moet je spelen om stappen te kunnen zetten. Zijn makelaar Gunther Jacob ging op zoek in Nederland. Gent verhuurde Mertens aan de Nederlandse tweedeklasser AGOVV Apeldoorn, dit op voorspraak van technisch manager Ted van Leeuwen.[6] In Apeldoorn kwam hij Sherjill McDonald tegen, die hij nog kende van bij Anderlecht. Het voetbal in Nederland is er meer gemaakt voor lichtvoetigen, en er worden kansen gegeven aan de jeugd. Mertens zette er een stap achteruit om er later twee vooruit te zetten.[7]

In zijn eerste seizoen werd de destijds 19-jarige middenvelder annex aanvaller één van de smaakmakers. Hij wist twee maal het net te vinden in 35 wedstrijden. Mertens groeide in Apeldoorn uit tot een publiekslieveling. Het publiek genoot van zijn creativiteit en lichtvoetigheid.

Na de huurperiode was AGOVV Apeldoorn overtuigd en besloot Mertens te contracteren. Hij kreeg er een contract tot medio 2010 bij de club van coach John Van Den Brom. Apeldoorn nam hem over voor slechts €46.000,-.[8] In het seizoen 2007/08 werd Mertens steeds beter. Hij werd een van de populairste spelers uit de Eerste divisie. Snel daarop werd Mertens, op 21-jarige leeftijd aanvoerder bij de club uit Apeldoorn. Hij scoorde dat seizoen vijftien keer in 38 wedstrijden. Bij Apeldoorn speelde hij samen met de Belgen Nacer Chadli en Christian Kabeya. Kabeya werd gezien als het grootste talent, daarna Chadli en vervolgens Mertens. Mertens speelde hoofdzakelijk op links, Chadli op rechts.[9]

In het daaropvolgende seizoen, seizoen 2008/09, was Mertens wederom de smaakmaker bij AGOVV Apeldoorn. Hij viel op door zijn passes, acties en schoten. In dat seizoen scoorde hij dertien keer in 35 wedstrijden. Aan het einde van dat seizoen won Mertens de 'Gouden Stier' (Beste talent uit de Eerste divisie). Hét moment was misschien wel die goal vanop 45 meter.[10] Op 25 mei 2009 kondigde Mertens aan te willen vertrekken. Er was voldoende interesse uit de eredivisie. In totaal scoorde Mertens in drie seizoenen voor AGOVV dertig keer in 108 wedstrijden.

Nadat Mertens bekend had gemaakt dat hij ging vertrekken bij AGOVV Apeldoorn, werd bekend dat FC Utrecht de Belg contracteerde voor €600.000,-. Mertens tekende een contract in de Domstad tot medio 2014, met een optie voor nog twee bijkomende jaren.[11] Hij verkoos Utrecht boven AZ omdat hij daar meer speelminuten kon krijgen. Bij Utrecht werd hij weer herenigd met Nacer Chadli, met wie hij twee jaar eerder in Apeldoorn speelde.

Een flinke stap, maar Mertens ging in Stadion Galgenwaard vrolijk verder met het maken van doelpunten en het geven van assists. Hij paste zich moeiteloos aan. Op 1 augustus 2009 debuteerde Mertens bij FC Utrecht én tevens in de Eredivisie tegen RKC Waalwijk. Zijn eerste doelpunten maakte hij op 16 augustus 2009 teven VVV-Venlo. De wedstrijd eindigde op 2-2, twee goals van Dries. Tijdens zijn eerste seizoen bij FC Utrecht maakte hij deel uit van de ploeg die na vier jaar weer Europees voetbal haalde. Hij scoorde zes keer en was 34 basisspeler. Mertens kreeg aan het eind van het seizoen de David di Tommaso-trofee, voor FC Utrechts meest waardevolle speler van het seizoen in de ogen van de supporters. Dries Mertens eindigde op de tweede plek, na Luis Suárez (Ajax) in de verkiezing Nederlands voetballer van het jaar. Hiervoor ontving hij de Zilveren Schoen. Hij maakte indruk met technische hoogstandjes en een pak assists. Het podium werd afgesloten met Demy De Zeeuw als derde.[12]

In augustus 2010 verlengde hij zijn contract tot aan de zomer van 2014.[13] In het seizoen 2010/11 was Mertens wederom een sleutelspeler bij FC Utrecht. Hij scoorde tien goals in 31 wedstrijden. Op 29 januari 2011 werd bekend dat Ajax, na het vertrek van Luis Suárez, interesse in Dries Mertens had. Een dag later wees FC Utrecht een eerste bod van Ajax op zijn sterspeler af.[14]

In de zomer waren zowel Ajax als zijn jeugdclub RSC Anderlecht geïnteresseerd, maar ze waren niet bereid de hoge transfersom te betalen. Later meldde PSV zich voor Mertens. FC Utrecht wees het eerste bod van ruim €10.000.000,- voor het duo Dries Mertens en Kevin Strootman af.

Mertens in het shirt van PSV in 2012.

Op 28 juni 2011 bereikte PSV een akkoord met FC Utrecht. Mertens ging net als ploeggenoot Kevin Strootman naar PSV.[15] De transfersom voor de twee spelers samen werd door de NOS geschat op ongeveer €13.000.000,-. Het talentvolle duo was al snel uitgeleerd bij FC Utrecht. Beide spelers waren op dat ogenblik internationals. Mertens tekende net als Strootman een contract voor 5 jaar bij de lampenclub. Hij krijgt er het rugnummer 14. Mertens moest de naar Rusland vertrokken Balázs Dzsudzsák vervangen.

Hij debuteerde op 5 juli 2011 in het shirt van PSV. Hij viel in de tweede helft in tijdens een oefenwedstrijd uit bij RKSV Halsteren, die PSV met 0-10 won. Mertens scoorde zelf de 0-8 en de 0-9.[16] Zijn officiële debuut voor PSV maakte hij 7 augustus 2011 in een met 3-1 verloren competitiewedstrijd, uit bij AZ. Mertens scoorde bij een achterstand van 2-0 PSV's enige doelpunt. Tijdens de wedstrijd PSV-Excelsior (6-1 winst) exact drie weken later scoorde hij voor het eerst drie keer in één wedstrijd en gaf hij één assist. In zijn eerste 5 competitiewedstrijden vond Mertens 7 maal het net. Mertens scoorde op 24 september 2011 (dit was de zevende speeldag) tijdens een 7-1-overwinning op Roda JC liefst vier keer in één wedstrijd.[17] Met elf doelpunten in de eerste zeven competitieduels had Mertens zijn totaal van vorig seizoen bij FC Utrecht al overtroffen. Dat gaf zijn razendsnelle ontwikkeling en aanpassing in Eindhoven aan. Hij werd als speler gekenmerkt door iemand die niet alleen voetbalt voor zichzelf, maar ook voor zijn club en zijn medespelers. Hij mocht zich halverwege het seizoen de meest waardevolle speler in de Eredivisie noemen. In 33 competitiewedstrijden samen maakte hij 21 doelpunten. Hiermee werd hij vierde in de topschuttersstand. In de top van de Eredivisie kwam Mertens dus helemaal los.

Mertens maakte op donderdag 15 september 2011 zijn eerste 'Europese' doelpunt voor PSV. In een thuiswedstrijd tegen Legia Warschau in het kader van de UEFA Europa League scoorde hij na 21 minuten de enige goal van de wedstrijd. In 11 Europese wedstrijden was hij goed voor drie doelpunten.

De Spaanse sportkrant Marca had op 27 december 2011 een lijst gepubliceerd met de twintig grootste revelaties van de eerste seizoenshelft. Daarbij was er plaats voor één Belg: Dries Mertens. Hij was in het gezelschap van onder andere Toni Kroos (Bayern München), Robert Lewandowski (Borussia Dortmund) en Olivier Giroud (Montpellier).[18]

Op 8 april 2012 speelde PSV de finale van de TOTO KNVB Beker (Beker van Nederland) tegen Heracles Almelo in de De Kuip van Rotterdam. De wedstrijd werd met 3-0 in het voordeel van PSV beslecht. Dries Mertens begon in de basis en scoorde de 2-0. Hij verloor bij het scoren van dit doelpunt in een duel met doelman Remko Pasveer twee voortanden.[19] Een maand later vond Pasveer één van de tanden terug onder de hechtingen, die hij gekregen had na de aanvaring met Mertens.[20] Mertens werd net voor het einde van de wedstrijd vervangen door Memphis Depay. In de gehele bekercompetitie was hij belangrijk met drie goals in vijf wedstrijden.

Op 5 augustus 2012 wint PSV de Johan Cruijff Schaal (Nederlandse supercup) tegen Ajax met 4-2. Mertens speelde de volledige wedstrijd, gaf een assist voor het eerste doelpunt, maar scoorde zelf niet.

In het seizoen 2012/13 was Mertens weer belangrijk voor PSV. Op 30 september 2013 scoorde Mertens opnieuw 3 keer in de 0-6 overwinning op het veld van VVV-Venlo. Eredivisie-debutant Jürgen Locadia nam de 3 andere doelpunten voor zijn rekening. Hij speelde dat seizoen 29 competitiewedstrijden waarin hij 16 keer de netten deed trillen.[21] In alle competities samen scoorde hij dat seizoen 18 keer voor de "lampenclub", waardoor hij minder productief was dan zijn eerste seizoen in Eindhoven. Op 9 mei 2013 speelde PSV, met Dries Mertens in de basis, opnieuw de Bekerfinale. Ditmaal werd de finale uitgevochten tegen AZ. De wedstrijd ging met 2-1 verloren.

Bij PSV groeide Mertens in twee seizoenen uit tot een zeer productieve speler, die zowel belangrijk was qua gescoorde doelpunten als assists.[22] In zijn twee seizoenen bij PSV was Mertens een basisspeler. Hij speelde veelal als aanvaller op de linkerflank. Hij maakte zijn opwachting in 88 officiële wedstrijden. Hierin wist hij 45 maal te scoren en was hij goed was voor 43 assists.[23] In het tweede jaar van zijn Eindhovense periode diende Memphis Depay zich steeds nadrukkelijker aan als concurrent op de linksbuiten.[24]

Op 24 juni 2013 werd bekend dat Napoli €9.500.000,- had betaald om Mertens van PSV over te nemen, een relatief laag bedrag gezien zijn prestaties in Eindhoven (ter vergelijking: Strootmans vertrok die zomer voor het dubbele naar AS Roma). Het bedrag kon door prestatiebonussen oplopen tot €10.000.000,-.[25] Mertens tekende een 5-jarig contract bij de Italiaanse topclub, waar hij ging spelen onder de nieuwe Spaanse trainer Rafael Benítez. Naast Mertens werden onder meer José Callejón, Pablo Armero, Gonzalo Higuaín en Raúl Albiol aangetrokken door voorzitter Aurelio De Laurentiis, dit om een gooi naar de eerste Scudetto sinds het Maradonna tijdperk eind jaren tachtig.

Mertens begon, net als bij PSV, ook bij Napoli op de linkerflank, in het 4-2-3-1 systeem van de Spaanse tacticus Rafael Benítez. Op 25 augustus 2013 debuteerde hij als invaller in een thuiswedstrijd tegen Bologna. De wedstrijd werd met 3-0 gewonnen. In de herfst van 2013 lijkt Mertens met drie basisplaatsen op rij zijn draai te vinden bij de Italianen. Op speeldag tien, op 30 oktober 2013 maakte hij zijn eerste doelpunt voor Napoli in de Serie A, dit tegen Fiorentina. Hij scoorde de beslissende 1-2 die voor de drie punten zorgde. Het was pas de vijfde keer dat hij in de basis mocht beginnen. Op 6 januari 2014 scoorde hij voor het eerst twee goals in één wedstrijd tegen Sampdoria, een wedstrijd die gewonnen werd met 2-0. Hij scoorde op 30 maart 2014 het tweede doelpunt in de 2-0 overwinning tegen competitieleider Juventus.[26] Op de laatste speeldag scoorde hij terug twee keer tegen Hellas Verona. Hij gaf toen ook twee assists in de 5-1 overwinning. Omdat de spelerskern zo ruim was werd er veel geroteerd onder de Spaanse coach. Toch was hij in zijn eerste seizoen in Italiaanse loondienst goed voor 33 competitiewedstrijden waarin hij 11 doelpunten wist te scoren. Zijn goals wist hij telkens te vieren met een hartje, zijn handelsmerk. Met ook nog eens 12 assists had Mertens een stevig aandeel in de derde plaats van Napoli. Mertens werd meestal uitgespeeld als linksbuiten, maar soms ook als schaduwspits. Opmerkelijk was dat Mertens speelde nauwelijks hele wedstrijden. Gemiddeld stond hij tijdens dat eerste seizoen 55 minuten per wedstrijd op het veld.

Op 3 mei 2014 werd de finale van de Coppa Italia (Italiaanse Bekerfinale) gespeeld tussen Napoli en Fiorentina in het Stadio Olimpico in Rome. De wedstrijd werd ontsiert door een schietpartij met dodelijke afloop. Mertens begon de wedstrijd als bankzitter, maar mocht het laatste halfuur invallen voor Marek Hamsik. Hij verzekerde de bekerwinst door in de toegevoegde tijd de 3-1 einduitslag op het bord te zetten.[27] Voor Mertens was dit meteen zijn eerste prijs in Italiaanse loondienst. In de bekercompetitie was Mertens belangrijk met twee goals in vier wedstrijden.

De wedstrijd om de Supercoppa (Italiaanse Supercup) tussen landskampioen Juventus en bekerwinnaar Napels werd op 22 december 2014 beslecht in het Jassim Bin Hamad-stadion in de Qatarese hoofdstad Doha. Zo is het in Italië wel meer de gewoonte dat deze wedstrijd in het buitenland afgewerkt werd. Na 90 minuten stond er 1-1 op het scorebord in de Qatarese hoofdstad. Mertens mocht in de 79e minuut invallen voor aanvoerder en draaischijf Marek Hamsik. Na 120 minuten was de partij op 2-2 geëindigd. Gonzalo Higuain deed twee maal de netten trillen voor de Zuid-Italianen. Napoli haalde het in de bloedstollende strafschoppenreeks met 6-5. Mertens zag zijn strafschop in deze reeks gestopt worden door Gianluigi Buffon die goed de hoek in dook. Het was uiteindelijk Kalidou Koulibaly (ex-Genk) die de beslissende strafschop binnenschoot.[28]

In zijn tweede seizoen (het seizoen 2014/15) moest hij veelal genoegen nemen met een rol als invaller. Lorenzo Insigne, een echte Napolitaan, speelde meestal op zijn geliefkoosde positie. Beide spelers hebben hetzelfde uiterlijk en dezelfde speelstijl. Op het einde van het seizoen begon Mertens belangrijker te worden voor het team met vier basisplaatsen en drie goals. Uiteindelijk kreeg hij in de competitie slechts 17 keer basisplaatsen en mocht hij 14 keer invallen. Hij maakte hierin zes competitiegoals. Napoli eindigde dat seizoen bovendien teleurstellend als vijfde in de Serie A, terwijl de club na een jarenlange crisis weer titelaspiraties had. Tijdens de zomer van 2015 werd Mertens nadrukkelijk gelinkt met een transfer naar Internazionale, waar hij de naar Stoke vertrokken Xherdan Shaqiri zou moeten opvolgen. Napels wou hem echter niet verkopen.[29]

Ondanks dat bij Napels coach Rafael Benítez vervangen werd door Maurizio Sarri werd Mertens in zijn derde seizoen bij Napoli weer voornamelijk gebruikt als invaller. In de Europa League wedstrijden kreeg hij meestal wel de kans om zich te tonen. Hier scoorde hij dan ook vijf doelpunten in zes wedstrijden. In de Serie A kwam hij slechts tot zes keer aan de aftrap en mocht hij 28 keer invallen. Hierin scoorde hij 5 goals en gaf hij 5 assists. Volgens Sarri was Mertens uniek in die rol als joker omwille van zijn goede invalbeurten. Mertens stond op de linkerflank vooral in de schaduw van de Argentijnse topspits Gonzalo Higuaín, die dat seizoen liefst 36 keer scoorde in 35 competitieduels in de Serie A. Napoli eindigde in het eerste seizoen onder Sarri als tweede.

In het vierde seizoen werd Mertens regelmatiger een vaste waarde van het team. Door het vertrek van Higuaín naar Juventus F.C. en een langdurige blessure van diens opvolger Arkadiusz Milik werd Mertens op 19 oktober 2016 door Sarri als spits gebombardeerd. Een verrassende keuze, want de Rode Duivel speelde nooit eerder op die positie. Sarri geloofde in de kwaliteiten: beweeglijkheid, snelheid en doelgerichtheid. In zijn eerste wedstrijd als ‘nummer 9’ scoort Mertens meteen en lokte hij een strafschop uit in de met 2-3 verloren wedstrijd tegen Beşiktaş. Op 26 oktober 2016 stond hij voor het eerst in het punt in de competitie tegen Empoli. Hij scoorde de 1-0. De weken daarna had hij het moeilijk in de spits. Mertens moest wennen aan zijn nieuwe rol, waarin hij niet meer het overzicht en de tijd had zoals hij al die jaren gewend was aan de linkerkant. In december kwam hij pas echt los. Op 11 december 2016 maakte hij direct zijn eerste hattrick in de Serie A in een 0-5 uitoverwinning tegen Cagliari. Dit werd gevolgd door een vierklapper tegen Torino (5-2 overwinning), waaronder een hattrick in negen minuten. Vanaf dan werd Mertens anders bekeken in Italië.[30] Een doelpuntenmachine was geboren. Op 19 april 2016 scoorde hij zijn derde hattrick van het seizoen in de Serie A in een 1-7 uitoverwinning tegen Bologna. Tegen deze ploeg maakte Mertens bijna 3 jaar eerder zijn debuut bij Napoli. Ook Marek Hamšík maakte een hattrick in deze wedstrijd. Dries werd vice-topschutter in de Serie A met 28 doelpunten achter zijn naam. Dit was slechts één doelpunt minder dan de Bosnische spits Edin Dzeko van AS Roma. Mertens had echter twee wedstrijden minder gespeeld. Dries Mertens tekende na een fantastisch seizoen een contractverlenging met 2 seizoenen tot medio 2020. In de nieuwe overeenkomst zou een loonsverhoging tot €4.000.000,- per jaar zijn opgenomen, net als een transferclausule van minder dan €30.000.000,-, die pas in werking kon treden na het komende seizoen.[31] Hij stond in de belangstelling van Chelsea en Inter. Door zijn contractverlenging moest men daar op zoek naar nieuwe targets.

Op 25 oktober 2017 viert Mertens zijn eerste verjaardag als diepe spits. Sinds hij als op die positie speelt, is hij de meest beslissende ‘nummer 9’ van Europa. Om de 66 minuten zorgde hij voor een doelpunt of een assist. Daarmee deed hij in die periode beter dan toppers als Kane (74 minuten) en Cavani (76 minuten). Sinds zijn positiewissel scoorde Mertens in totaal 41 doelpunten en strooide hij met 19 assists. In de drie seizoenen als flankaanvaller kwam hij tot ‘slechts’ 38 goals.[32] Hij wordt sinds zijn transformatie van linksbuiten tot spits bijna nooit meer voortijdig van het veld gehaald door zijn trainer.[33]

In november 2018 veegde Dries Mertens het 82 jaar oud record van tabellen van "de best scorende Belg ooit in buitenlandse loondienst in competitieverband". Dit record stond al decennia lang op naam van Raymond Braine. En zeggen dat de Rode Duivel op dat ogenblik pas twee jaar spits was. Braine haalde zijn record bij Sparta Praag.[34]

In het tussenseizoen van 2019 besloot Mertens het laatste jaar van zijn contract bij Napoli uit te dienen, ondanks de grote belangstelling van andere clubs voor hem. Het was intussen al zijn zevende seizoen bij Napoli. Hij is op dat ogenblik, na Insigne, de langst dienende speler voor de Zuid-Italianen. Zijn motivatie was all-time topscorer worden bij Napoli, een record dat bij het begin van het seizoen 2019/20 in handen is van de Slowaak Marek Hamšík met 121 doelpunten. Mertens stond in het begin van dat seizoen derde in de eeuwige ranglijst met 109 doelpunten.[35] Op woensdag 23 oktober scoorde Mertens twee maal in de met 2-3 gewonnen Champions League wedstrijd tegen Red Bull Salzburg. Hiermee stak hij clublegende Maradona (115 doelpunten) voorbij en werd hij tweede in de eeuwige topschutter ranglijst bij Napoli.[36] Op 25 februari 2020 maakt Mertens tijdens de zestiende finale van de UEFA Champions League tegen FC Barcelona zijn 121ste doelpunt waardoor hij mederecordhouder wordt samen met Marek Hamšík. Mertens had hiervoor slechts 310 wedstrijden nodig, Hamsik ruim 520.[37]

Op het WK 2014 in Brazilië viel Mertens in de openingswedstrijd van de Rode Duivels na de rust in voor Nacer Chadli. In de 80ste minuut scoorde hij het winnende doelpunt op aangeven van Eden Hazard. Goed voor een 2-1 zege tegen Algerije. België haalde op dat toernooi de kwartfinale, waar het uitgeschakeld werd door uiteindelijk finalist Argentinië.

Tijdens de EK–kwalificatiewedstrijd op 16 november 2014 tegen Wales werd Mertens geblesseerd van het veld gedragen. Hij liep een hersenschudding op. Hij stond amper 15 minuten op het veld. In de laatste kwalificatiewedstrijd scoorde Mertens het eerste doelpunt. Mede hierdoor stond België eerste op de FIFA-wereldranglijst in november 2015. Kwalificatie werd afgedwongen door groepswinnaar te worden. Op het eindtoernooi haalde België opnieuw de kwartfinales, dit keer uitgeschakeld door Wales. Mertens was echter bij geen enkel doelpunt betrokken en speelde geen enkele keer een hele wedstrijd uit.

Na het Europees kampioenschap kregen de Belgen een nieuwe bondscoach: Roberto Martínez. Onder hem bleef België ongeslagen in de kwalificatie voor het WK 2018. Mertens hielp hierbij door vijf doelpunten te scoren. Tegen Estland maakt hij er twee in één wedstrijd. In de openingswedstrijd van de Rode Duivels op het WK 2018, tegen Panama was hij trefzeker.

Interlands van Dries Mertens voor  België
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Soort Wedstrijd	Doelpunten
Als speler van FC Utrecht
1.	09-02-2011	België - Finland	1-1	Vriendschappelijk	0
2.	03-06-2011	België - Turkije	1-1	EK-kwalificatie '12	0
Als speler van PSV
3.	10-08-2011	Slovenië - België	0-0	Vriendschappelijk	0
4.	02-09-2011	Azerbeidzjan - België	1-1	EK-kwalificatie '12	0
5.	06-09-2011	België - Verenigde Staten	1-0	Vriendschappelijk	0
6.	07-10-2011	België - Kazachstan	4-1	EK-kwalificatie '12	0
7.	11-10-2011	Duitsland - België	3-1	EK-kwalificatie '12	0
8.	11-11-2011	België - Roemenië	2-1	Vriendschappelijk	0
9.	25-05-2012	België - Montenegro	2-2	Vriendschappelijk	0
10.	02-06-2012	Engeland - België	1-0	Vriendschappelijk	0
11.	15-08-2012	België - Nederland	4-2	Vriendschappelijk	75'
12.	07-09-2012	Wales - België	0-2	WK-kwalificatie '14	0
13.	11-09-2012	België - Kroatië	1-1	WK-kwalificatie '14	0
14.	12-10-2012	Servië - België	0-3	WK-kwalificatie '14	0
15.	16-10-2012	België - Schotland	2-0	WK-kwalificatie '14	0
16.	14-11-2012	Roemenië - België	2-1	Vriendschappelijk	0
17.	06-02-2013	België - Slowakije	2-1	Vriendschappelijk	90'
18.	26-03-2013	België - Macedonië	1-0	WK-kwalificatie '14	0
19.	29-05-2013	Verenigde Staten - België	2-4	Vriendschappelijk	0
Als speler van SSC Napoli
20.	14-08-2013	België - Frankrijk	0-0	Vriendschappelijk	0
21.	14-11-2013	België - Colombia	0-2	Vriendschappelijk	0
22.	19-11-2013	België - Japan	2-3	Vriendschappelijk	0
23.	05-03-2014	België - Ivoorkust	2-2	Vriendschappelijk	0
24.	01-06-2014	Zweden - België	0-2	Vriendschappelijk	0
25.	07-06-2013	België - Tunesië	1-0	Vriendschappelijk	89'
26.	17-06-2014	België - Algerije	2-1	WK 2014	80'
27.	22-06-2014	België - Rusland	1-0	WK 2014	0
28.	26-06-2014	Zuid-Korea-België	0-1	WK 2014	0
29.	01-07-2014	België -Verenigde Staten	2-1	WK 2014	0
30	5 juli 2014	Argentinië – België	1 – 0	WK 2014	0
31.	4 september 2014	België – Australië	2 – 0	Vriendschappelijk	18'
32.	10 oktober 2014	België – Andorra	6 – 0	EK-kwalificatie	65'  68'
33.	13 oktober 2014	Bosnië en Herzegovina – België	1 – 1	EK-kwalificatie	0
34.	12 november 2014	België – IJsland	3 – 1	Vriendschappelijk	0
35.	16 november 2014	België – Wales	0 – 0	Kwalificatie EK 2016	0
36.	28 maart 2015	België – Cyprus	5 – 0	Kwalificatie EK 2016	0
37.	7 juni 2015	Frankrijk - België	3 - 4	Vriendschappelijk	0
38.	12 juni 2015	Wales – België	1 – 0	Kwalificatie EK 2016	0
39.	3 september 2015	België – Bosnië en Herzegovina	3 – 1	Kwalificatie EK 2016	0
40.	6 september 2015	Cyprus – België	0 – 1	Kwalificatie EK 2016	0
41.	10 oktober 2015	Andorra – België	1 – 4	Kwalificatie EK 2016	0
42.	13 oktober 2015	België – Israël	3 – 1	Kwalificatie EK 2016	64'
43.	29 maart 2016	Portugal – België	2 – 1	Vriendschappelijk	0
44.	28 mei 2016	Zwitserland – België	1 – 2	Vriendschappelijk	0
45.	1 juni 2016	België – Finland	1 – 1	Vriendschappelijk	0
46.	5 juni 2016	België – Noorwegen	3 – 2	Vriendschappelijk	0
47.	13 juni 2016	België – Italië	0 – 2	Groepsfase EK 2016	0
48.	18 juni 2016	België – Ierland	3 – 0	Groepsfase EK 2016	0
49.	22 juni 2016	Zweden – België	0 – 1	Groepsfase EK 2016	0
50.	26 juni 2016	Hongarije – België	0 – 4	1/16 finales EK 2016	0
51.	1 juli 2016	Wales – België	3 – 1	Kwartfinale EK 2016	0
52.	7 oktober 2016	België – Bosnië en Herzegovina	4 – 0	Kwalificatie WK 2018	0
53.	10 oktober 2016	Gibraltar – België	0 – 6	Kwalificatie WK 2018	51'
54.	9 november 2016	Nederland – België	1 – 1	Vriendschappelijk	0
55.	13 november 2016	België – Estland	8 – 1	Kwalificatie WK 2018	16'  68'
56.	25 maart 2017	België – Griekenland	1 – 1	Kwalificatie WK 2018	0
57.	28 maart 2017	Rusland – België	3 – 3	Vriendschappelijk	0
58.	5 juni 2017	België – Tsjechië	2 – 1	Vriendschappelijk	0
59.	9 juni 2017	Estland – België	0 – 2	Kwalificatie WK 2018	31'
60.	31 augustus 2017	België – Gibraltar	9 – 0	Kwalificatie WK 2018	15'
61.	3 september 2017	Griekenland – België	1 – 2	Kwalificatie WK 2018	0
62.	7 oktober 2017	Bosnië en Herzegovina – België	3 – 4	Kwalificatie WK 2018	0
63.	10 oktober 2017	België – Cyprus	4 – 0	Kwalificatie WK 2018	0
64.	10 november 2017	België – Mexico	3 – 3	Vriendschappelijk	0
65.	14 november 2017	België – Japan	1 – 0	Vriendschappelijk	0
66.	27 maart 2018	België – Saoedi-Arabië	4 – 0	Vriendschappelijk	0
67.	2 juni 2018	België – Portugal	0 – 0	Vriendschappelijk	0
68.	6 juni 2018	België – Egypte	3 – 0	Vriendschappelijk	0
69.	11 juni 2018	België – Costa Rica	4 – 1	Vriendschappelijk	31'
70.	18 juni 2018	België – Panama	3 – 0	WK 2018 groepsfase	47'
71.	23 juni 2018	België – Tunesië	5 – 2	WK 2018 groepsfase	0
72.	28 juni 2018	Engeland – België	0 – 1	WK 2018 groepsfase	0
73.	2 juli 2018	België – Japan	3 –2	WK 2018 achtste finale	0
74.	10 juli 2018	Frankrijk – België	1 – 0	WK 2018 halve finale	0
75.	14 juli 2018	België – Engeland	2 – 0	WK 2018 kleine finale	0
76.	7 september 2018	Schotland – België	0 – 4	Vriendschappelijk	0
77.	11 september 2018	IJsland – België	0 – 3	UEFA Nations League 2018/19	0
78.	12 oktober 2018	België – Zwitserland	2 – 1	UEFA Nations League 2018/19	0
79.	16 oktober 2018	België – Nederland	1 – 1	Vriendschappelijk	5'
80.	15 november 2018	België – IJsland	2 – 0	UEFA Nations League 2018/19	0
81.	18 november 2018	Zwitserland – België	5 – 2	UEFA Nations League 2018/19	0
82.	21 maart 2019	België – Rusland	3 – 1	EK Kwalificatie 2020	0
83.	24 maart 2019	Cyprus – België	0 –2	EK Kwalificatie 2020	0
84.	8 juni 2019	België – Kazachstan	3 – 0	EK Kwalificatie 2020	11'
85.	11 juni 2019	België – Schotland	3 – 0	EK Kwalificatie 2020	0
86.	6 september 2019	San Marino – België	0 – 4	EK Kwalificatie 2020	57'
87.	9 september 2019	Schotland – België	0 – 4	EK Kwalificatie 2020	0
88.	10 oktober 2019	België – San Marino	9 – 0	EK Kwalificatie 2020	0
89.	13 oktober 2019	Kazachstan – België	0 – 2	EK Kwalificatie 2020	0
90.	16 november 2019	Rusland – België	1 – 4	EK Kwalificatie 2020	0
Totaal					18

Bijgewerkt t.e.m. 16 november 2019.[39]