Kevin De Bruyne
Kevin De Bruyne (Drongen, 28 juni 1991) is een Belgische voetballer die bij voorkeur als aanvallende middenvelder speelt. Hij tekende in augustus 2015 een contract bij Manchester City, dat circa € 76 miljoen voor hem betaalde aan VfL Wolfsburg. Dat kreeg daarbij nog tot maximaal € 6 miljoen aan eventuele bonussen in het vooruitzicht. De transfer maakte hem op dat moment de duurste Belgische voetballer ooit. De Bruyne debuteerde in 2010 in het Belgisch voetbalelftal.
Kevin De Bruyne
| ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Kevin De Bruyne | |||||||
Geboortedatum | 28 juni 1991 | |||||||
Geboorteplaats | ||||||||
Lengte | 181 cm | |||||||
Been | Tweebenig | |||||||
Positie | aanvallende middenvelder | |||||||
Clubinformatie | ||||||||
Huidige club | ||||||||
Rugnummer | 17 | |||||||
Contract tot | 30 juni 2023 | |||||||
Jeugd | ||||||||
| ||||||||
Senioren * | ||||||||
| ||||||||
Interlands ** | ||||||||
| ||||||||
* Bijgewerkt op 21 januari 2020 | ||||||||
** Bijgewerkt op 22 september 2019 | ||||||||
|
Carrière
Jeugd
De Bruyne begon op zesjarige leeftijd in zijn geboortestreek te voetballen voor eerste provincialer KVV Drongen. In 1999 trok hij naar KAA Gent. Hij ruilde deze club op zijn veertiende in voor KRC Genk. In Genk kwam de jonge Belg terecht in een gastgezin, waar hij achteraf gezien een waardevolle ervaring opdeed. Na een seizoen werd hij namelijk gedumpt door het gastgezin, met als reden zijn persoonlijkheid. Ze vonden hem te stil, konden niet met hem praten en vonden hem een te moeilijke jongen. Vervolgens moest hij naar een pension, eentje voor moeilijkere kinderen. Hij gebruikte de ervaring met het gastgezin als brandstof voor zijn carrière en binnen twee maanden dwong De Bruyne een selectieplek in het eerste team af.[1]
KRC Genk
Bij Genk stootte hij in korte tijd door naar het eerste elftal. Tijdens het seizoen 2008/09 werd hij voor het eerst in de wedstrijdselectie opgenomen. Interim-trainer Pierre Denier gunde hem in de laatste twee wedstrijden van de competitie zijn debuut op het hoogste niveau.
Europees debuteerde hij in de voorrondes van de eerste editie van de Europa League. Genk speelde tegen Lille OSC en werd uitgeschakeld. De Bruyne mocht in beide wedstrijden invallen. Zijn eerste doelpunt in de Jupiler Pro League maakte hij tijdens de topper tegen Standard Luik. In totaal speelde De Bruyne in seizoen 2009/10 39 officiële duels voor de club en maakte hij daarin drie doelpunten. Hierna kreeg hij een transferverzoek van Standard Luik , maar dat weigerde hij.
Voor het seizoen 2010/11 stond De Bruyne in de belangstelling van diverse clubs. Zo wees Genk onder meer een bod af van de Nederlandse landskampioen FC Twente.[2] De club slaagde erin de speler te behouden voor de club, waar hij ondertussen ook zijn eerste Europese treffer scoorde. In oktober 2010 werd klierkoorts bij de middenvelder geconstateerd, waardoor hij enige tijd uit de roulatie was.[3] Uiteindelijk maakte De Bruyne tijdens het seizoen nog zijn rentree in de ploeg en werd met Genk kampioen.
In het seizoen 2011/12 speelde De Bruyne 28 wedstrijden en scoorde daarin 8 keer en gaf tien assists. In de winter werd hij voor 8 miljoen getransfereerd aan Chelsea FC. De Engelsen lieten hem wel toe om het seizoen uit te doen bij KRC Genk en verhuurden hem dus voor een halfjaar aan de Limburgers. Hoewel hij voor de Belgische Gouden Schoen 2012 maar voor één ronde punten kon krijgen (januari-mei 2012) eindigde hij toch nog als vierde.
Chelsea
Op 31 januari 2012 tekende De Bruyne een contract voor vijf jaar bij Chelsea.[4] De Engelse club betaalde zo'n 9 miljoen euro voor zijn overgang en leende hem meteen terug uit aan Genk. De Bruyne zou bij Chelsea verenigd worden met landgenoten Thibaut Courtois, Romelu Lukaku, Eden Hazard en Thorgan Hazard, ware het niet dat hij sinds augustus 2012 voor een seizoen zonder aankoopoptie uitgeleend werd aan het Duitse Werder Bremen.
Verhuur aan Werder Bremen
De Bruyne speelde gedurende het seizoen 2012-2013 voor het Duitse Werder Bremen. Hij groeide uit tot een vaste waarde en speelde het grootste deel van de wedstrijden. Enkel op het einde van het seizoen moest hij enkele wedstrijden missen vanwege zijn blessure. Toch belette hem dit niet om in de laatste wedstrijden nog een paar keer te scoren en zo Werder te behoeden van degradatie.
Terugkeer naar Chelsea
Tijdens de openingsmatch van Chelsea in het seizoen 2013/14 op 18 augustus tegen Hull City gaf De Bruyne een assist aan Oscar. Hierop werd hij in zijn eerste officiële wedstrijd voor Chelsea verkozen tot man van de match. Na deze match verdween De Bruyne naar de bank. José Mourinho verklaarde dat De Bruyne zich niet kon aanpassen aan de speelstijl van Chelsea. De Bruyne kreeg in de eerste helft van het seizoen 2013-2014 geen speelkansen en hij raakte uit vorm. Dit was duidelijk te merken tijdens de wedstrijden bij de Rode Duivels, waar hij wel speelkansen kreeg. De bondscoach van de Rode Duivels, Marc Wilmots, wees zijn spelers erop dat ze zo veel mogelijk moesten spelen bij hun club. Aangezien dit voor De Bruyne niet het geval was, vroeg hij voor een uitleenbeurt of transfer tijdens de winterstop. Het werd een ware transfersoap, want er waren tal van ploegen die belangstelling toonden voor De Bruyne.
VfL Wolfsburg
Op 18 januari 2014 tekende De Bruyne een contract tot 2019 bij VfL Wolfsburg.[5] De Duitse club betaalde € 30 miljoen voor zijn overstap, op dat moment de duurste transfer in de geschiedenis van de club. In dit team werd hij met landgenoot Bernard Malanda-Adje of kortweg Junior Malanda herenigd. Op 25 januari 2014 maakte hij zijn debuut tegen Hannover. Hij startte in de basis bij zijn eerste wedstrijd. Hij gaf direct een assist en de volgende wedstrijd scoorde hij. Op 30 mei 2015 won Wolfsburg de Duitse beker. De Bruyne maakte het tweede doelpunt voor Wolfsburg in de finale: 1-3. In het seizoen 14-15 verbrak De Bruyne het assist record in de Bundesliga door 21 assists te geven.
Manchester City
2015/16
De Bruyne tekende in augustus 2015 een contract tot medio 2021 bij Manchester City, de nummer twee van de Premier League in het voorgaande seizoen. Dat betaalde circa € 76 miljoen voor hem aan VfL Wolfsburg, dat daarbij nog tot maximaal € 6 miljoen aan eventuele bonussen in het vooruitzicht kreeg.[6][7] De transfer maakte De Bruyne op dat moment de duurste Belgische voetballer ooit. Hij verbrak het record van Christian Benteke, die een maand eerder voor circa € 46.400.000 van Aston Villa naar Liverpool ging. Bij Manchester City kwam De Bruyne onder andere collega-Rode Duivel Vincent Kompany tegen. Hij maakte zijn debuut voor die club op 12 september tegen Crystal Palace. Hij verving Agüero in minuut 26. Op 15 september maakte de Bruyne ook zijn Europese debuut voor 'City', tegen Juventus. Een week later, tegen West Ham, stond hij voor het eerst in de basis. Hij zette in zijn basisdebuut gelijk zijn stempel door te scoren. Het doelpunt van de Bruyne kon Manchester City echter niet helpen aan het verlies. Scoren deed hij de 3 wedstrijden daarna wederom. Op 20 oktober maakte de FIFA een lijst van 23 spelers bekend voor de Ballon d'Or. De Bruyne was 1 van die 23 spelers.[8] Een dag na die onthulling was de Bruyne belangrijk voor zijn club in de Champions League tegen Sevilla door in blessuretijd het winnende doelpunt te scoren. Op 28 februari won Manchester City de League Cup zonder de Bruyne die er door een knieblessure voor 2 maanden uit.[9] De Belg was echter wel belangrijk in die competitie met 5 doelpunten uit 5 wedstrijden. Bij zijn terugkeer van zijn blessure was hij opnieuw belangrijk door b.v. in de thuis- en uitwedstrijd tegen Paris Saint-Germain te scoren, waardoor Manchester City voor het eerst in haar historie de halve finale van de Champions League bereikte waar ze uitgeschakeld werden door Real Madrid. Manchester City eindigde in de Premier League op de 4e plaats wat betekende dat ze het seizoen daarop wederom in een Europese competitie gingen spelen. Over het hele seizoen speelde de Bruyne 41 wedstrijden waarin hij 16 keer doeltreffend was.
2016/17
In het seizoen 2016/17 kreeg Manchester City en de Bruyne een nieuwe coach: Pep Guardiola. Onder hem stond de Bruyne de eerste zes wedstrijden in de basis, waaronder de Manchester Derby. In die wedstrijd scoorde hij zijn eerste Derby Goal. Er werd het hele seizoen bijna niks gewonnen maar in de Premier League eindigde City op de 3e plaats. In het seizoen 2016/17 speelde De Bruyne van alle spelers van Manchester City de meeste wedstrijden: 49. Zeven keer kwam hij tot scoren.
2017/18
Het seizoen 2017/18 begon niet slecht voor Manchester City met 4 wedstrijden ongeslagen, waarvan de vierde een 5-0 winst op Liverpool was, waar de Bruyne 2 assists leverde. Manchester City was ook nog ongeslagen toen ze in speelronde 7 op bezoek kwamen bij Chelsea, toen huidig kampioen. De Bruyne zorgde voor de winst van City door het enige doelpunt van de wedstrijd te scoren. Op 13 december 2017 brak Manchester City een record door hun 15e wedstrijd achter elkaar in de Premier League te winnen door een 4-0 uitoverwinning te boeken op Swansea City.[10] De Bruyne hielp daarbij door de 2-0 te scoren. Op 22 januari 2018 tekende de middenvelder een nieuw contract bij 'The Citizens' tot 2023.[11] Op 25 februari won Manchester City haar eerste prijs sinds de aanstelling van Pep Guardiola: de League Cup. In de 3-0 winst op Arsenal speelde de Bruyne de hele wedstrijd. Manchester City won op 14 april (een week na de eventuele kampioenswedstrijd, de Manchester Derby, verloren werd) van Tottenham Hotspur. Doordat Manchester United een dag later verloor van West Brom, was Manchester City, met De Bruyne, Engels kampioen. Op de laatste speeldag won Manchester City in de slotfase met 1-0 van Southampton door een assist van De Bruyne. Dit zorgde voor de maximale 100 punten, iets wat geen andere Premier-League-club ooit gedaan had.[12] Opnieuw speelde de Belg de meest wedstrijden van alle City-spelers dat seizoen. Dit keer waren dat 52 wedstrijden en vond hij 12 keer het net. Ook had de Bruyne 16 assists achter zijn naam, de meeste van de Premier League dat seizoen. Voor zijn assists kreeg hij de 'Premier League Playmaker of the Year'.[13] Ook zat hij in de 'PFA Team of the Year'[14] en won hij de prijs voor beste speler van het seizoen bij Manchester City.
2018/19
Op 15 augustus 2018, na slechts 1 speelronde, liep De Bruyne een knieblessure op waardoor hij er twee maanden uit lag. Manchester City won daarvoor al de Community Shield tegen Chelsea, maar dat deden ze zonder de Bruyne die nog rust kreeg na het WK. Om dezelfde reden startte de Bruyne niet in de basis tegen Arsenal. 2 weken na de terugkeer van de Bruyne werd hij opnieuw geplaagd door een blessure. In die twee wedstrijden tussen die blessures gaf hij wel een assist tegen Shakhtar Donetsk in de Champions League. Op 15 december 2018 vierde hij zijn terugkeer in het competitieduel tegen Everton.
Clubstatistieken
Seizoen | Club | Competitie | Competitie | Beker | Internationaal | Totaal | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wed. | Dlp. | Ast. | Wed. | Dlp. | Ast. | Wed. | Dlp. | Ast. | Wed. | Dlp. | Ast. | |||
2008/09 | KRC Genk | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | — | 2 | 0 | 0 | |||
2009/10 | 35 | 3 | 4 | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 0 | 39 | 3 | 4 | ||
2010/11 | 32 | 5 | 16 | 0 | 0 | 0 | 3 | 1 | 1 | 35 | 6 | 17 | ||
2011/12 | 28 | 8 | 14 | 1 | 0 | 0 | 6 | 0 | 1 | 35 | 8 | 15 | ||
2012/13 | Chelsea | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | |
→ Werder Bremen | 33 | 10 | 9 | 1 | 0 | 1 | — | 34 | 10 | 10 | ||||
2013/14 | Chelsea | 3 | 0 | 1 | 3 | 0 | 0 | 3 | 0 | 0 | 9 | 0 | 1 | |
VfL Wolfsburg | 16 | 3 | 10 | 2 | 0 | 0 | — | 18 | 3 | 10 | ||||
2014/15 | 34 | 10 | 21 | 6 | 1 | 2 | 11 | 5 | 5 | 51 | 16 | 28 | ||
2015/16 | 2 | 0 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 | 1 | 5 | 1 | 1 | ||
Manchester City | 20 | 6 | 9 | 6 | 6 | 2 | 10 | 5 | 1 | 36 | 17 | 12 | ||
2016/17 | 36 | 6 | 21 | 6 | 0 | 0 | 7 | 1 | 1 | 49 | 7 | 23 | ||
2017/18 | 37 | 8 | 16 | 7 | 3 | 1 | 8 | 1 | 4 | 56 | 14 | 22 | ||
2018/19 | 19 | 2 | 2 | 8 | 3 | 4 | 4 | 0 | 4 | 31 | 5 | 10 | ||
2019/20 | 22 | 7 | 15 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 24 | 7 | 15 | ||
TOTAAL | 303 | 63 | 131 | 43 | 12 | 12 | 57 | 13 | 19 | 424 | 97 | 169 |
Nationale ploeg
Op 11 augustus 2010 maakte De Bruyne zijn debuut bij de Rode Duivels. In een oefeninterland tegen Finland mocht hij van bondscoach Georges Leekens in de basis starten. Tijdens de rust werd hij vervangen door Steven Defour. Op 12 oktober 2012 was hij in de met 0-3 gewonnen uitwedstrijd tegen Servië, man van de match en volgens de FIFA ook man van speeldag drie.[15] Hij gaf de assist voor het openingsdoelpunt aan Christian Benteke en tekende met zijn eerste doelpunt voor de tussentijdse 0-2. Na deze prestatie was hij niet meer weg te denken uit de basiself. Enkele dagen later zorgde hij mede door een assist voor Benteke voor de openingstreffer tegen Schotland. Uiteindelijk werd het in deze wedstrijd 2-0. Enkele maanden later speelde hij ook mee tegen Macedonië. In de moeilijke wedstrijd voor de Duivels opende hij de score. De wedstrijd eindigde nog op 0-2.
Op het WK in 2014 maakte hij bij de Rode Duivels een goal op aangeven van Romelu Lukaku die zijn verdediger achter zich liet en daarna een pas gaf naar De Bruyne. Hij schoot de bal voorbij de Amerikaanse doelman Tim Howard. Dankzij de doelpunten van De Bruyne en Lukaku gingen de Rode Duivels naar de kwartfinales. Op 5 juli werden de Rode Duivels uitgeschakeld door de Argentijnse nationale ploeg na een doelpunt van Gonzalo Higuaín.
Interlands
Interlands van Kevin De Bruyne voor | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Nr. | Datum | Wedstrijd | Uitslag | Soort wedstrijd | Doelpunten | |
Als speler bij | ||||||
1. | 11 augustus 2010 | 1 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
2. | 11 november 2011 | 2 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
Als speler bij | ||||||
3. | 15 augustus 2012 | 4 – 2 | Vriendschappelijk | 0 | ||
4. | 7 september 2012 | 0 – 2 | Kwalificatie WK 2014 | 0 | ||
5. | 11 september 2012 | 1 – 1 | Kwalificatie WK 2014 | 0 | ||
6. | 12 oktober 2012 | 0 – 3 | Kwalificatie WK 2014 | |||
7. | 16 oktober 2012 | 2 – 0 | Kwalificatie WK 2014 | 0 | ||
8. | 14 november 2012 | 2 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
9. | 6 februari 2013 | 2 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
10. | 22 maart 2013 | 0 – 2 | Kwalificatie WK 2014 | |||
11. | 26 maart 2013 | 1 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
12. | 29 mei 2013 | 2 – 4 | Vriendschappelijk | 0 | ||
13. | 7 juni 2013 | 2 – 1 | Kwalificatie WK 2014 | |||
Als speler bij | ||||||
14. | 14 augustus 2013 | 0 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
15. | 6 september 2013 | 0 – 2 | Kwalificatie WK 2014 | 0 | ||
16. | 11 oktober 2013 | 1 – 2 | Kwalificatie WK 2014 | 0 | ||
17. | 15 oktober 2013 | 1 – 1 | Kwalificatie WK 2014 | |||
18. | 14 november 2013 | 0 – 2 | Vriendschappelijk | 0 | ||
19. | 19 november 2013 | 2 – 3 | Vriendschappelijk | 0 | ||
Als speler bij | ||||||
20. | 5 maart 2014 | 2 – 2 | Vriendschappelijk | 0 | ||
21. | 26 mei 2014 | 5 – 1 | Vriendschappelijk | |||
22. | 1 juni 2014 | 0 – 2 | Vriendschappelijk | 0 | ||
23. | 17 juni 2014 | 2 – 1 | WK 2014 groepsfase | 0 | ||
24. | 12 juni 2014 | 1 – 0 | WK 2014 groepsfase | 0 | ||
25. | 1 juli 2014 | 2 – 1 | WK 2014 Achtste Finale | |||
26. | 5 juli 2014 | 1 – 0 | WK 2014 Kwartfinale | 0 | ||
27. | 4 september 2014 | 2 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
28. | 10 oktober 2014 | 6 – 0 | Kwalificatie EK 2016 | |||
29. | 13 oktober 2014 | 1 – 1 | Kwalificatie EK 2016 | 0 | ||
30. | 16 november 2014 | 0 – 0 | Kwalificatie EK 2016 | 0 | ||
31. | 28 maart 2015 | 5 – 0 | Kwalificatie EK 2016 | 0 | ||
32. | 31 maart 2015 | 0 – 1 | Kwalificatie EK 2016 | 0 | ||
33. | 12 juni 2015 | 1 – 0 | Kwalificatie EK 2016 | 0 | ||
Als speler bij | ||||||
34. | 3 september 2015 | 3 – 1 | Kwalificatie EK 2016 | |||
35. | 6 september 2015 | 0 – 1 | Kwalificatie EK 2016 | 0 | ||
36. | 10 oktober 2015 | 1 – 4 | Kwalificatie EK 2016 | |||
37. | 13 oktober 2015 | 3 – 1 | Kwalificatie EK 2016 | |||
38. | 13 november 2015 | 3 – 1 | Vriendschappelijk | |||
39. | 28 mei 2016 | 1 – 2 | Vriendschappelijk | |||
40. | 1 juni 2016 | 1 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
41. | 5 juni 2016 | 3 – 2 | Vriendschappelijk | 0 | ||
42. | 13 juni 2016 | 0 – 2 | Groepsfase EK 2016 | 0 | ||
43. | 18 juni 2016 | 3 – 0 | Groepsfase EK 2016 | 0 | ||
44. | 22 juni 2016 | 0 – 1 | Groepsfase EK 2016 | 0 | ||
45. | 26 juni 2016 | 0 – 4 | 1/16 finales EK 2016 | 0 | ||
46. | 1 juli 2016 | 3 – 1 | Kwartfinale EK 2016 | 0 | ||
47. | 1 september 2016 | 0 – 2 | Vriendschappelijk | 0 | ||
48. | 6 september 2016 | 0 – 3 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
49. | 9 november 2016 | 1 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
50. | 13 november 2016 | 8 – 1 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
51. | 5 juni 2017 | 2 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
52. | 9 juni 2017 | 0 – 2 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
53. | 31 augustus 2017 | 9 – 0 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
54. | 3 september 2017 | 1 – 2 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
55. | 7 oktober 2017 | 3 – 4 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
56. | 10 oktober 2017 | 4 – 0 | Kwalificatie WK 2018 | 0 | ||
57. | 10 november 2017 | 3 – 3 | Vriendschappelijk | 0 | ||
58. | 14 november 2017 | 1 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
59. | 27 maart 2018 | 4 – 0 | Vriendschappelijk | |||
60. | 2 juni 2018 | 0 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
61. | 6 juni 2018 | 3 – 0 | Vriendschappelijk | 0 | ||
62. | 11 juni 2018 | 4 – 1 | Vriendschappelijk | 0 | ||
63. | 18 juni 2018 | 3 – 0 | WK 2018 groepsfase | 0 | ||
64. | 23 juni 2018 | 5 – 2 | WK 2018 groepsfase | 0 | ||
65. | 2 juli 2018 | 3 – 2 | WK 2018 achtste finale | 0 | ||
66. | 6 juli 2018 | 1 – 2 | WK 2018 kwartfinale | |||
67. | 10 juli 2018 | 1 – 0 | WK 2018 halve finale | 0 | ||
68. | 14 juli 2018 | 2 – 0 | WK 2018 troostfinale | 0 | ||
69. | 8 juni 2019 | 3 – 0 | EK Kwalificatie 2020 | 0 | ||
70. | 11 juni 2019 | 3 – 0 | EK Kwalificatie 2020 | |||
71. | 6 september 2019 | 0 – 4 | EK Kwalificatie 2020 | 0 | ||
72. | 9 september 2019 | 0 – 4 | EK Kwalificatie 2020 | |||
73. | 16 november 2019 | 1 – 4 | EK Kwalificatie 2020 | 0 | ||
74. | 19 november 2019 | 6 – 1 | EK Kwalificatie 2020 | |||
Totaal | 19 |
Bijgewerkt t/m 19 november 2019.[16]
Erelijst
Competitie | ||||
---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | |||
Belgisch landskampioenschap | 1× | 2010/11 | ||
Beker van België | 1× | 2008/09 | ||
Belgische supercup | 1× | 2011 | ||
DFB Pokal | 1× | 2014/15 | ||
DFL-Supercup | 1× | 2015 | ||
Engels landskampioenschap | 2× | 2017/18, 2018/19 | ||
FA Cup | 1× | 2018/19 | ||
League Cup | 4× | 2015/16, 2017/18, 2018/19, 2019/20 | ||
Community Shield | 2x | 2018, 2019 | ||
Competitie | Winnaar | Runner-up | Derde | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | Aantal | Jaren | Aantal | Jaren | |
Wereldkampioenschap voetbal | 1x | |||||
- Individueel
- Bundesliga beste jongere van het jaar 2012/13
- Bundesliga Speler van het jaar 2014/15
- Belgisch sportman van het jaar 2015
Trivia
Zie ook
- Lijst van Premier League-winnaars
- Lijst van spelers van Chelsea FC
- Lijst van spelers van KRC Genk
- Lijst van spelers van SV Werder Bremen
- Lijst van spelers van VfL Wolfsburg
Zie de categorie Kevin De Bruyne van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Manchester City – seizoen 2019/20 | ||
---|---|---|
1 Bravo ·
2 Walker ·
5 Stones ·
7 Sterling ·
8 Gündoğan ·
9 Jesus ·
10 Agüero ·
11 Zintsjenko ·
14 Laporte ·
16 Rodri ·
17 De Bruyne ·
19 Sané ·
20 B. Silva ·
21 D. Silva |
België – WK 2018 | ||
---|---|---|
1 Courtois ·
2 Alderweireld ·
3 Vermaelen ·
4 Kompany ·
5 Vertonghen ·
6 Witsel ·
7 De Bruyne ·
8 Fellaini ·
9 Lukaku ·
10 E. Hazard |