VVV-Venlo

VVV is voortgekomen uit voetbalvereniging 'De Gouden Leeuw' die eind negentiende eeuw door een groep vrienden in Venlo was opgericht. Er vonden nog enkele naamswijzigingen plaats, zo was de ploeg ook enige tijd bekend als 'Valuas'. Uiteindelijk besloot men op 7 februari 1903 de naam in 'Venlose Voetbal Vereniging' te veranderen, de huidige naam van de club. VVV mag zich hiermee tot een van de oudste verenigingen in het Nederlandse betaalde voetbal rekenen. In 1909 zijn de clubs VITOS en THOR opgegaan in VVV. In 1910 volgde Quick.[3]

De eerste jaren van haar bestaan kon VVV niet in de hoogste klasse van het Nederlandse voetbal uitkomen. Tot aan het seizoen 1911/12 was er namelijk in het zuidelijk Nederland geen Eerste klasse, terwijl er wel een oostelijke en een westelijke Eerste klasse was. Vanaf het seizoen 1912/13 kreeg ook het zuiden een eigen Eerste klasse. VVV maakte hier, met wisselend succes, vanaf de invoering deel van uit. Na afloop van het seizoen 1921/22, volgde degradatie naar de Tweede klasse. Hierna speelde de ploeg vrij lang in de Tweede klasse, waarin gedurende diverse seizoenen het kampioenschap werd behaald. Het lukte niet om daarna te promoveren naar de Eerste klasse. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het aantal Eersteklassers uitgebreid, waarbij ook VVV hoorde. Van 1948 tot en met 1952 werd telkens een vierde plaats behaald in de Eerste klasse.

Gijs Nass was jarenlang aanvoerder en spelbepaler van VVV in de begintijd van het betaalde voetbal

In 1953 kwam het tot een aanvaring met de KNVB, omdat zij VVV betichtte van betalingen aan spelers. De voetbalbond was traditioneel fel gekant tegen betalingen aan spelers. Betaald voetbal kwam er uiteindelijk toch nadat in 1953 de NBVB als professionele voetbalbond en tegenhanger van de KNVB werd opgezet. Het was echter niet VVV wat aan de NBVB-competitie deelnam, maar plaatsgenoot Sportclub Venlo '54 die op 3 augustus 1954 was opgericht. In deze beginfase van het betaalde voetbal speelde Sportclub Venlo '54 haar wedstrijden niet in Venlo, maar in Sportpark De Berckt in Baarlo. De eerste wedstrijd in het Nederlandse betaald voetbal, op 14 augustus 1954, was een oefenwedstrijd tussen Alkmaar '54 (voorloper van AZ) en Sportclub Venlo, die in Alkmaar met 3-0 gewonnen werd door de thuisploeg. Na de fusie van de KNVB en de NBVB, op 25 november 1954, fuseerden een dag later ook VVV en Sportclub Venlo. De nieuwe club droeg aanvankelijk de naam Sportclub VVV '03. In de eerste officiële KNVB-competitiewedstrijd wist de Venlose ploeg met een eindstand van 3-2 van Ajax in De Meer te winnen. In de jaren 50 en begin jaren 60 kon VVV een subtopper genoemd worden die regelmatig bovenin te vinden was. De club acteerde vanaf 1953/54 tot en met het seizoen 1961/62 op het hoogste niveau van het professionele voetbal. In dit tijdperk maakten onder meer de internationals Jan Klaassens, Faas Wilkes en Coy Koopal deel uit van de spelersgroep. In 59 werd het grootste succes in de clubhistorie behaald met het winnen van de KNVB beker. In de finale werd de Haagse voetbalclub ADO in het eigen Zuiderpark Stadion met 4-1 verslagen. In 1960/61 werd de hoogste klassering voor VVV in de Eredivisie bereikt, de derde plaats, waarmee deelname aan de International Football Cup werd afgedwongen.

De latere KNVB-voorzitter en UEFA-bestuurder Jeu Sprengers was van 1981 tot 1990 voorzitter van VVV

Na deze gloriejaren volgde er in 1961/62 degradatie naar de Eerste divisie, waarna er enkele seizoenen in de Tweede divisie gespeeld werd. Tijdens deze periode, en mede door grote financiële problemen, is het voortbestaan van de club in het geding geweest. Vanaf het seizoen 1972/73 werd onder leiding van trainer Rob Baan geleidelijk aan de weg omhoog ingeslagen en kon via het winnen van de nacompetitie in 76 promotie naar de Eredivisie worden afgedwongen. De daaropvolgende twee seizoenen was VVV vooral in eigen huis meer succesvol en werd er van meer gerenommeerde grootmachten als Ajax en PSV gewonnen. Het seizoen 1978/79 werd goed begonnen, maar door trainers- en spelersperikelen volgde uiteindelijk toch een degradatie. Na enkele jaren was er in 1984/85 weer reden tot vreugde nadat via een tweede plaats de club wederom op het hoogste niveau terugkeerde. In 1986/87 en 1987/88 kende VVV onder trainer Jan Reker twee succesvolle seizoenen waarin het tweemaal als vijfde eindigde in de Eredivisie en daardoor deelnam aan de nacompetitie voor Europees voetbal. Bekende spelers uit die tijd zijn onder meer Ger van Rosmalen, Remy Reijnierse en de latere international Stan Valckx. In 1988 werd de halve finale van de KNVB beker bereikt, waarin in Kerkrade na verlenging met 1-3 van Roda JC werd verloren. In 1988/89 bleek door uitholling van zowel technische staf als spelersgroep de degradatie onafwendbaar.

De eerste helft van de jaren 90 kende VVV enkele wisselvallige voetbalseizoenen. In 1990/91 promoveerde de ploeg via de nacompetitie (met twee beslissingswedstrijden tegen NAC Breda) naar de Eredivisie, maar een jaar later volgde alweer degradatie. Meteen daarop werd VVV in 1992/93 kampioen van de Eerste divisie, maar ook nu volgde een jaar later direct weer degradatie uit de Eredivisie. Hierna volgden een aantal jaren waarin de ploeg in de onderste regionen van de Eerste divisie verkeerde. In 2003/04 en 2004/05 haalde de club de nacompetitie, maar wist de club beide keren niet te promoveren. Gedurende het seizoen 2005/06 werd VVV-Venlo zelfs als de titelkandidaat gezien. Het gebrek aan scorend vermogen en de vele blessures waren er uiteindelijk debet aan dat men in de eindrangschikking genoegen moest nemen met een tweede plaats achter Excelsior. De club wist in de daaropvolgende en net ingevoerde play-offs opnieuw geen promotie af te dwingen, omdat de ploeg in de tweede ronde door De Graafschap werd uitgeschakeld. Voor het seizoen 2006/07 werd VVV-Venlo in eerste instantie geen promotiekansen toebedacht, dit door het vertrek van Marcel Meeuwis en Luwamo Garcia en een trainerswissel. Toch wist de ploeg evenals het voorafgaande seizoen op de tweede plaats te eindigen. Hierdoor kwam de club in tweede ronde van de play-offs uit tegen FC Den Bosch, dat in drie wedstrijden werd verslagen. Daarna moest VVV-Venlo het opnemen tegen Eredivisionist RKC Waalwijk. Thuis werd met 2-0 gewonnen, waarna in Waalwijk een 1-0 nederlaag volgde. De beslissende derde wedstrijd werd thuis met 3-0 gewonnen, waardoor VVV-Venlo opnieuw naar de Eredivisie promoveerde.

Het eredivisieseizoen 2007/08 kende, onder leiding van trainer André Wetzel, pieken en dalen. De hoogtepunten waren de gelijke spelen thuis tegen de 'top 3' (0-0 tegen Feyenoord, 2-2 tegen Ajax en 1-1 tegen PSV) en de uitoverwinningen op onder meer FC Utrecht, Willem II en Vitesse. Toch eindigde VVV-Venlo als zeventiende, waarna de club in de play-offs van 2008 verloor van ADO Den Haag, waardoor de Venlonaren na één seizoen eredivisie weer degradeerden naar de Eerste divisie.

Keisuke Honda (links) was tussen 2008 en 2010 een blikvanger bij VVV

Een jaar later keerde VVV onder aanvoering van Keisuke Honda terug in de Eredivisie. De koppositie werd op 27 september 2008 veroverd door thuis met 3-1 van de toenmalige nummer een Excelsior te winnen. Vanaf dat moment heeft VVV-Venlo tot aan het kampioenschap onafgebroken de ranglijst aangevoerd. Na afloop van dit seizoen werd Honda verkozen tot beste speler van de Eerste divisie.

Daarna kon VVV zich drie seizoenen handhaven op het hoogste niveau. VVV-Venlo begon het seizoen 2009/10 goed en speelde vijfmaal achter elkaar gelijk. Tegen Ajax werd wel in eigen huis met 4-0 verloren. Halverwege het seizoen stond de club op plaats 9 met 20 punten. Keisuke Honda scoorde zes keer in de eerste achttien gespeelde wedstrijden. In de winterstop werd de Japanse international aan CSKA Moskou verkocht voor zeven miljoen euro. Zijn vertrek betekende een keerpunt in de successen van VVV-Venlo. In de tweede helft van het seizoen werden weinig wedstrijden meer gewonnen. De club zakte af, maar enkele wedstrijden voor het eind van de competitie speelde de club zich veilig. Na het seizoen 2009/10 vertrokken Ruben Schaken en Adil Auassar naar Feyenoord en ging García terug naar FC Groningen waarvan hij gehuurd was. Sandro Calabro tekende een contract voor twee jaar bij FC Sankt Gallen.

De club begon seizoen 2010/11 redelijk, met winstpartijen tegen De Graafschap en Heracles in de eerste twee maanden, maar al snel bivakkeerde de ploeg in de onderste regionen van de Eredivisie. Het gemis van de geroutineerde spelers van het voorgaande seizoen brak de ploeg met name defensief op en er werden veel kansen weggegeven. Ook aanvallend liep het niet, met als enige lichtpuntje de regelmatig scorende spits Ruud Boymans. Na afloop van de eerste seizoenshelft had VVV-Venlo tien punten. Deze resultaten deden voorzitter Hai Berden in de winterstop beslissen om trainer Jan van Dijk te ontslaan. Hij werd vervangen door assistent-trainer Willy Boessen, die het seizoen als interim-hoofdtrainer af maakte. Hij slaagde er in om VVV-Venlo voor de Eredivisie te behouden. De club overleefde de playoffs door FC Volendam en FC Zwolle in dubbele wedstrijden te verslaan. Ook wist de club op 15 juni 2011 Glen De Boeck te contracteren als nieuwe trainer. Op 6 december van hetzelfde jaar nam De Boeck ontslag.[4]

Voor de rest van het seizoen 2011/12 werd oud-Feyenoordspeler Ton Lokhoff aangetrokken als oefenmeester. Onder zijn leiding behaalde VVV weer een thuisoverwinning, tegen Feyenoord. De volgende twee wedstrijden werden echter, uitspelend, verloren. Desalniettemin haalde VVV de zestiende plaats, opnieuw goed voor playoffs, en trad het vervolgens succesvol aan tegen SC Cambuur en Helmond Sport.

In het seizoen 2012/13 ging het VVV-Venlo niet voor de wind. De ploeg eindigde op de zeventiende plaats. Hierdoor moest VVV het in de playoffs promotie/degradatie opnemen tegen Go Ahead Eagles. VVV verloor uit met 1-0 en thuis verloor de Limburgse ploeg met 0-3 en na vier jaar Eredivisie degradeerde VVV naar de Eerste divisie. In het seizoen 2013-2014 hoopte VVV onder de nieuwe trainer René Trost direct weer terug te keren naar de eredivisie. VVV pakte nog wel een periodetitel en eindigde op de vijfde plek, maar de latere promovendus FC Dordrecht bleek over twee wedstrijden te sterk (2-5). VVV koos vervolgens voor een nieuwe trainer. Maurice Steijn werd de opvolger van René Trost wiens contract niet werd verlengd. Onder leiding van Steijn vond VVV langzaam weer de weg omhoog. Ook in het seizoen 2014/15 bereikten de geelzwarten de playoffs. Ditmaal werden zij daarin door NAC Breda uitgeschakeld. In Steijn's tweede jaar, het seizoen 2015/16, eindigde VVV als tweede achter kampioen Sparta Rotterdam. In de playoffs werd de Venlose club verrassend uitgeschakeld door het lager geklasseerde Go Ahead Eagles. In Steijn's derde jaar, het seizoen 2016/17, veroverde VVV na een 4-0 overwinning op RKC Waalwijk op 28 november 2016 de koppositie om die vervolgens niet meer af te geven. Dankzij een 1-2 uitzege, eveneens op RKC, werd op 14 april 2017 promotie naar de Eredivisie afgedwongen. Een week later, na een 0-0 gelijkspel bij FC Eindhoven, mochten de geelzwarten het kampioenschap van de Eerste divisie vieren. Na een afwezigheid van vier jaar keerde VVV met ingang van het seizoen 2017/18 weer terug in de Eredivisie en wist zich daarin vervolgens dankzij een 15e plaats ook rechtstreeks te handhaven. In het daaropvolgende seizoen 2018/19 slaagde VVV er in om die klassering zelfs te verbeteren met een 12e plaats. In de zomer van 2019 vertrok trainer Maurice Steijn na een dienstverband van vijf jaar bij de Venlose club richting Verenigde Arabische Emiraten. Hij werd opgevolgd door Robert Maaskant die na acht opeenvolgende nederlagen in november 2019 alweer aan de kant werd gezet. Nadat oud-speler Jay Driessen tijdelijk fungeerde als interim-trainer tot aan de winterstop, stelde de club Hans de Koning per 1 januari 2020 aan als nieuwe hoofdcoach.

In 1961 nam VVV deel aan de International Football Cup, de voorganger van de Intertoto Cup, die pas in 2009 afgeschaft werd. VVV werd tweede in groep 3, die gewonnen werd door Örgryte IS. Ajax won dit toernooi, in de finale, waar zij Feyenoord versloegen. Ook Sparta nam deel aan dit toernooi.

Ook in 1978 nam VVV deel aan de Intertoto Cup, inmiddels ook Europese Zomercompetitie genoemd. Dit toernooi was een mogelijkheid voor ploegen om in de zomer te kunnen blijven voetballen. In 1978 werden er twee edities gespeeld, omdat vanwege het WK in Argentinië de clubcompetities vroeg waren afgelopen. Daardoor was er een wel heel erg lange voetballoze periode. De Zomer Cup (of Intertoto Cup deel 1) werd in mei gespeeld en de reguliere Intertoto Cup (of Intertoto Cup deel 2) in juni/juli. VVV werd derde in groep 10, die gewonnen werd door een combinatieteam van het Hongaarse Ferencváros en Vasas.

Seizoen	Competitie	Ronde	Tegenstander	Thuis	Uit	Geheel	PUC1
1961/62	International Football Cup	Groep B3	Örgryte IS	2–2	1–2	3–4	0.0
			Borussia Neunkirchen	3–2	3–5	6–7
			FC Grenchen	1–0	3–1	4–1
1977/78	Intertoto Cup deel 1 Zomer Cup	Groep 10	Ferencváros/Vasas Budapest	4–3	1–2	5–5	0.0
			US Foggia	2-2	0–3	2–5
			Olympique Lyon	1–0	0–1	1–1

¹PUC = punten UEFA-coëfficiënten.

Het officiële clublied van VVV-Venlo sinds 2005 is Alles heej is VVV...! en is in Venloos dialect geschreven door Frans Pollux. Tot 2005 gold het uit 1963 daterende Hup Hup Hup VVV als clublied.[5]

De officiële clubmascotte sinds 1 juli 2004 is een hond genaamd Koelie.

Geboren en getogen Venlonaar Jan Klaassens geldt als een clubicoon. Het sigarenwinkeltje dat de 57-voudig international kreeg aangeboden van zijn club is in 2003 ingericht als een etalageachtige tentoonstellingsruimte vol memorabilia. Het Jan Klaassens Museum ligt in de binnenstad van Venlo en wordt geëxploiteerd door het Limburgs Museum. Sinds 2005 reikt VVV jaarlijks de Jan Klaassens Award uit aan het grootste talent uit de eigen jeugdopleiding.[6]

Een ander clubicoon is Herman Teeuwen, die in 2003 plotseling overleed. Sinds 2004 organiseert VVV-Venlo de Herman Teeuwen Memorial. In deze voorbereidingswedstrijd op het seizoen wordt tegen een aansprekende binnen- of buitenlandse club gespeeld.

VVV maakte in juli 2015 bekend dat de club vanaf het officiële begin van het seizoen 2015-2016 nooit meer iemand met het rugnummer 28 zou laten spelen. Dit was het nummer van jeugdspeler Beau Vilters. Hij kwam op 14 juni 2015 op achttienjarige leeftijd om bij een verkeersongeval.[7]

Sinds 2006 heeft VVV-Venlo, naast de officiële supportersvereniging D'n Twellefde Man, ook twee officiële buitenlandse Fanclubs[8]: een Duitse Fanclub en een Japanse supportersclub met eigen website.[9] In juni 2015 werd een nieuwe stichting voor VVV-supporters opgericht om het belang van betaald voetbal voor de stad Venlo te onderstrepen. De SocioClub VVV-Venlo wil mensen mobiliseren en enthousiasmeren voor de club.[10]

Bekende VVV-supporters zijn onder andere: politicus Geert Wilders, de profwielrenners Mike Teunissen en Roy Curvers, gitaristen Mark Jansen (Epica) en Theo Joosten (Rowwen Hèze), operazanger Sef Thissen en radio- en televisiepresentator Lex Uiting die in 2017 het kampioenslied van de club uit zijn geboortestad schreef.[11][12][13][14][15].

Op 13 oktober 2015 maakten VVV-Venlo en West Ham United bekend een samenwerkingsverband te zijn aangegaan. Het doel daarvan is voornamelijk de wederzijdse uitwisseling van jonge, getalenteerde spelers.[16][17] In de voorbije jaren heeft VVV eerder al samengewerkt met andere buitenlandse clubs onder wie FC Porto[18] en Coritiba FC[19].

Bijgewerkt tot en met 3 april 2020

Nr.	Nat.	Naam	Contract	Vorige club
Keepers
1		Thorsten Kirschbaum	2021	Bayer 04 Leverkusen
16		Delano van Crooy	2022	SV Deurne
22		Bram Verbong	2021	Eigen jeugd
30		Jens Craenmehr	amateur	Eigen jeugd
30		Marko Antunić	amateur	Vojvodina Novi Sad
30		Levy Bosch	amateur	Eigen jeugd
Verdedigers
2		Tobias Pachonik	2022	Carpi FC 1909
4		Roel Janssen	2020	Fortuna Sittard
5		Steffen Schäfer	2021	1. FC Magdeburg
13		Nils Röseler	2020	Chemnitzer FC
14		Christian Kum	2020	Roda JC
17		Tristan Dekker	2021	ADO Den Haag
18		Roy Gelmi	gehuurd	FC Thun
26		Stan van Dijck	2022	Eigen jeugd
36		Joep Munsters	amateur	VV Gemert
44		Martijn Samson	amateur	Eigen jeugd
Middenvelders
6		Danny Post	2022	FC Dordrecht
8		Peter van Ooijen	2020	Heracles Almelo
11		Richard Neudecker	2022	FC St. Pauli
20		Thomas Bruns	gehuurd	Vitesse
21		Evert Linthorst	2022	Eigen jeugd
24		Simon Janssen	2021	Eigen jeugd
27		Wassim Essanoussi	2022	Eigen jeugd
29		Paul Wienhoven	amateur	Eigen jeugd
31		Lee Cattermole	2020	Sunderland
Aanvallers
7		Haji Wright	2020	FC Schalke 04
10		Johnatan Opoku	2020	FC Oss
15		Jerome Sinclair	gehuurd	Watford
19		John Yeboah	gehuurd	VfL Wolfsburg
23		Yahcuroo Roemer	2022	Eigen jeugd
25		Aaron Bastiaans	2021	Eigen jeugd
29		Oussama Darfalou	gehuurd	Vitesse
35		Sotirios Kokkinis	amateur	Eigen jeugd
41		Dwayne van Dooren	amateur	Koninklijke HFC

Bijgewerkt tot en met 27 april 2020

Nat.	Naam	Functie	Sinds	Contract	Vorige club
Technische staf
	Hans de Koning	hoofdtrainer	2021	2021	Z.A.P.
	Jay Driessen	assistent-trainer	2019	2022	Al-Wahda
	Mark Luijpers	assistent-trainer	2016	2023	Delhi Dynamos
	John Roox	keeperstrainer	2016	2023	Helmond Sport
	Luc Nilis	spitsentrainer	2018		PSV
Medische staf
	Harrold Kerren	verzorger	2015
	Hans Kuijpers	fysiotherapeut	2019		VVV-Venlo jeugd
	Rinus Louwers	fysiotherapeut	2009		FC Eindhoven
	Rolf Timmermans	clubarts	2017	2020	PSV
	Sjoerd Kaarsemaker	orthopedisch chirurg	2004
Overige staf
	Wim Jacobs	teammanager	2016

Op 1 juli 2010 hebben VVV en Helmond Sport hun jeugdelftallen samengevoegd onder de naam Voetbalacademie VVV/Helmond Sport.[20] Drie jaar later is die gecombineerde jeugdopleiding in het kader van de Regionale Jeugdopleiding een samenwerkingsverband aangegaan met PSV en FC Eindhoven onder de naam RJO PSV-EHV.[21] Met ingang van 1 juli 2016 is de jeugdopleiding van VVV weer geheel op eigen kracht verder gegaan.[22] Na een reorganisatie telt die jeugdopleiding met ingang van het seizoen 2018/19 nog zes teams: O10 en O12 (onderbouw), O13 en O15 (middenbouw) en O17 en O19 (bovenbouw).[23] De trainings- en wedstrijdaccommodatie is gelegen aan de Merelweg te Venlo, tegenover Stadion De Koel.[24]

Begin maart 2010 werd bekend dat VVV-Venlo het seizoen er op een elftal wil inschrijven in de Eredivisie voor vrouwen.[25] Vanaf seizoen 2010/11 trad de ploeg samen met FC Zwolle toe tot de competitie. Toen in juni 2012 duidelijk werd dat veel speelsters ervoor gingen kiezen de overstap te maken naar het nieuwe elftal PSV/FC Eindhoven werd besloten te stoppen met het elftal.[26]

Onderstaande spelers hebben tijdens hun loopbaan bij VVV-Venlo een of meerdere wedstrijden gespeeld voor het Nederlands elftal.

VVV-Venlo speelt zijn thuiswedstrijden sinds 1972 in het Covebo Stadion - De Koel -. De grasmat is in het seizoen 2013-14 vervangen door kunstgras.[28][29]. Het stadion biedt plaats aan 8000 toeschouwers. Vanaf 2006 werden plannen ontwikkeld voor het bouwen van een nieuw multifunctioneel wedstrijdstadion. Begin december 2013 werd hierdoor een streep gezet.[30] VVV koos er daarom voor De Koel kwalitatief te gaan verbeteren.[31] In juni 2017 bracht de club plannen naar buiten voor een grondige verbouwing.[32] Het betreft een meerjarenproject met als uiteindelijk doel een compact stadion met dichte hoeken en een capaciteit van uiteindelijk 12.000 overdekte plaatsen.[33].

De jeugdopleiding van VVV is sinds de winterstop van het seizoen 2017/18 gehuisvest op het terrein van amateurclub VV VOS, tegenover het stadion gelegen aan de Merelweg. VVV beschikt er over een eigen gebouw van ruim tweehonderd vierkante meter, met onder meer een krachthonk, medische ruimte, kantoren voor trainers en een leslokaal. De wedstrijden en trainingen van de jeugdelftallen worden ook op dit sportpark afgewerkt.[34]

Het vorige stadion van VVV-Venlo, het Stadion De Kraal, ligt op een steenworp afstand van De Koel.