Ellenberggetal

Ellenberggetallen worden gegeven bij ordinatie van soorten in vergelijkbare niches. Er wordt gekeken naar de volgende omgevingsfactoren:

• Zuurtegraad (de pH van de bodem)
• Productiviteit (de hoeveelheid nutriënten in de bodem)
• Temperatuur (bij welke temperaturen kan een soort groeien)
• Bodemtemperatuur (temperatuurfluctuaties van de bodem)
• Bodemvocht (hoeveelheid vocht in de bodem)
• Saliniteit (zoutgehalte van de bodem)
• Licht (intensiteit van licht)

Elke abiotische factor kan beoordeeld worden op een schaal die loopt van 1 tot 9. Een plant die midden in de zon op een veld groeit krijgt voor licht bijvoorbeeld een 8, terwijl een plant die in de schaduw van bomen groeit slechts een 2 krijgt. Bij een zeer grote tolerantie voor een bepaalde factor is het Ellenberggetal onbepaald en wordt het aangegeven met een X. De combinatie van waarden (getallen) geeft een beeld van de ecologische positie van de soort ten opzichte van andere soorten.

Om de getallen te berekenen van een soort (i) op locatie j, wordt de volgende vergelijking gebruikt:

Ellenberggetal_ij = A_ij × B_ij × 100

waarbij:

A_ij = N' 'individuen_ij / N' 'individuen_i

ij = gemiddeld aantal van soort i in j

i = gemiddelde waarde voor soort i

B_ij = N' 'locaties_ij / N' 'locaties_i.

ij = aantal locaties in j waar soort i zich bevindt (frequentie).

i = aantal locaties in j

Ten slotte, Ellenberggetal_ij = A_ij × B_ij × 100

Dit vergelijkt trouw, presentie en abundantie van soort i. Door de uitkomst te vergelijken met de Ellenberggetallen van andere soorten, kan er een beeld gevormd worden van de positie van de soorten ten opzichte van elkaar. Daarnaast kunnen de mogelijkheden van een soort op een bepaalde locatie in kaart worden gebracht.

• Landolt E. 1977 Okologische Zeigerwerts zur Schweizer Flora. Veroff. Geobot. Inst. ETH. Zürich. – 1977. – H. 64. – S. 1-208.
• Ellenberg H. 1974 Zeigerwerte der Gefässpflanzen Mitteleuropas. Scripta geobotanica. Göttingen, 1974. – Vol. 9. – 197 p.
• Ellenberg H., H.E. Weber, R. Dull., V. Wirth & W. Werner & D. Paulisen 1991 Zeigerwerte von Pflanzen in Mitteleuropa. [Indicator values of plants in Central Europe] Scripta Geobotanica. – V. 18. – Verlag Erich Goltze KG, Göttingen, 1991. – 248 s.
• Dufrene, M. & P. Legendre 1997 Species assemblages and indicator species: The need for a flexible asymmetrical approach. Ecological Monographs 67:345-366.
• De Caceres, M. & P. Legendre 2009. Associations between species and groups of sites: indices and statistical inference. Ecology 90:3566-3574.
• De Caceres, M., P. Legendre & M. Moretti 2010 Improving indicator species analysis by combining groups of sites. OIKOS 119:1674-1684.

• Vegetatiekunde van A tot Z

• Ellenbergwaarden op www.biw.kuleuven.be