Zeewier

De verschijningsvorm van zeewier doet in enkele gevallen wat denken aan die van landplanten. Er zijn soorten met een stengelachtige structuur met een voet die zich aan een substraat hecht. Daarnaast zijn er vaak bladachtige structuren met sporevormende onderdelen.

Zeewieren zijn afhankelijk van zout water, voldoende licht en een voldoende stevig substraat (ondergrond) om aan te hechten. Zeewier komt derhalve vaak voor in het littoraal gebied en bij rotskusten. Op zijn diepst leven zeewieren in Nederland op enkele meters; dit heeft te maken met het feit dat het water niet helder genoeg is om op grotere diepte voldoende zonlicht door te laten. Op zijn hoogst groeit zeewier net onder het hoogste waterpeil. Onder gunstige omstandigheden kan zeewier wel 60 meter lang worden en groeit dan ook op veel grotere diepte. Kelp (een groot bruinwier) vormt samen met veel andere soorten de kelpwouden.

Zeewier wordt ook gebruikt als voedsel, al is het in Europa veel minder bekend dan in landen als Japan en Korea. Het kan als groente worden gegeten, maar ook worden gebruikt als decoratie en als smaakmaker. In Sushi worden strookjes roodwier (Nori) gebruikt om de verschillende rijst- en vis-ingrediënten bij elkaar te houden door een smalle strook om het hapje te wikkelen. Japanse zoutjes, een soort rijstcrackers of rijstzoutjes, worden vaak ook met wat zeewier bedekt om ze een pittige smaak te geven. In Indonesië wordt zeewier verwerkt tot agar-agar, een vegetarisch bindmiddel of een substraat voor de kweek van bacteriën. Dit voedingsmiddel staat bekend om de hoge concentraties aan calcium, kalium en ijzer.

Zeewier is rijk aan mineralen zoals jodium en calcium en sporenelementen. Afhankelijk van de soort bevat het tevens vitaminen als vitamine C en E. Bruinwier bevat ongeveer 5-10%, roodwier en groenwier ongeveer 10-30% eiwit. Een deel van zeewier wordt niet door het lichaam afgebroken en kan als voedingsvezel worden gezien.

In sommige wieren komt een vitamine B12-gelijkende stof voor, maar die is inactief als vitamine. Als voedingsstof voor veganisten werkt dit dus niet. De vitamine-B12-achtige stof uit wieren kunnen zelfs een negatieve werking hebben doordat ze de opname van echte B12 kunnen blokkeren.

Stichting Noordzeeboerderij is in 2015 in de Noordzee gestart met een kleinschalige proef om zeewier te telen. In de Oosterschelde bij Neeltje Jans wordt momenteel eveneens zeewier geteeld.

Een andere manier waarop je zeewier kunt gebruiken is via de huid: in saunabehandelingen, (thalasso) hydrotherapieën, met bodypakkingen of in producten voor lichaamsverzorging.[1]

De Wageningen Universiteit startte in 2010 twee proeven in de Noordzee, waarbij zeewier gekweekt wordt voor omzetting in biogas.[2]