toe

• Geluid:  toe    (hulp, bestand)
• IPA: / tu /

• toe

• In de betekenis van ‘bijwoord van richting’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1]
• bijwoordelijke vorm van tot

toe

1. prepositioneel deel van een voornaamwoordelijk bijwoord.

   ertoe: hij behoort niet tot die groep ->hij behoort er niet toe.

2. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord

   bijv. toezeggen: ik zeg niets toe.

3. tot ... toe met genitief van een werkwoord

1. «... tot bloedens toe.»

   .. totdat men ging bloeden

andere werkwoorden: berstens, rottens, huilens, brakens, bezwijkens, brekens, walgens, lachens, ziens, vindens, bloedens, vervelens, zwichtens, ontbindens, ontbrandens, ontploffens, wordens, stervens, verheugens, bedroevens, bedriegens, blauwwordens, verdrinkens, smorens, ziedens, overstromens, vergaans, vallens, stollens, verblindens, bezwijmens, verachtens, aanbiddens, verkolens, volgens, lijdens, juichens, dodens, luidens

toe

1. dicht, gesloten

1. • Die deur is toe. 

• af en toe, daartoe, ertoe, hiertoe, naartoe, rechttoe, taptoe, waartoe

• het gaat er hoeks en kabeljauws aan toe

toe

1. aansporing

1. • Toe maar! 

• Het woord toe staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'toe' herkend door:

• geluid

toe

1. toen

1. «Sestig mense is gister uit die River Club ontruim toe die walle van die Liesbeekrivier in Observatory oorstroom het. »

   Zestig mensen zijn gisteren uit de River Club geëvacueerd, toen de kades van de Liesbeekrivier in Observatory overstroomden.

toe

1. (anatomie) teen.

• IPA: /tuː/ (Etsbergs)

toe

1. dicht

toe

1. dicht

1. «Dooch dien däör toe!»

   Doe dit deur dicht!

toe

1. gemuteerde nominatief van doe.