hut

• Geluid:  hut    (hulp, bestand)
• IPA: /ɦʏt/

• hut

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘houten woning’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1475 [1]

hut v/m

1. (bouwkunde) een primitieve behuizing voor mens en huisdier, gemaakt van ter plaatse aanwezig materiaal: hout, plaggen, leem e.d. (een behuizing voor uitsluitend dieren, wordt nooit een 'hut' genoemd)

1. • Gelukkig staan de meeste hutjes nu in een openluchtmuseum. 

2. een schuilgelegenheid in de bergen

1. • De vorige bewoners hadden de hut netjes achtergelaten. 

2. een eenvoudige behuizing als vacantieverblijf op een kampeerterrein of in recreatiegebied

1. • Op het terrein staan ook enkele trekkershutten. 

2. (scheepvaart) een ruimte aan boord van een schip voor werkzaamheden van de bemanning, of als accommodatie voor passagiers

1. • De patrijspoort in de hut was gesloten. 

• [1] kot, hok
• [3] cabine

• [1] paleis, villa

• hutbagage, hutkoffer, huttenplan, huttentocht, huttentut

• [1] abri, afdak, beschutting, huis, huisvesting, iglo, noodwoning, onderdak, woning
• [2] herberg, onderdak, schuilplaats
• [3] bivak, kamp, kampeertent, logies, motel
• [4] bemanning, kamer, kombuis, kaartenkamer, kajuit, passagier, slaapkamer, stuurhuis

• Het woord hut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'hut' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.