Basiliek van Santa Maria Maggiore

Paus Liberius tekent de omtreklijnen van zijn basiliek af in de sneeuw. Verguld bronzen reliëf in de Kapel van Paulus V.

In de de nacht van 4 op 5 augustus van het jaar 352[2] had de Romeinse christen Johannes een ongewone droom. Hij droomde namelijk dat Maria hem de opdracht gaf om een kerk te stichten op een van de zeven heuvels van Rome, en wel op de plaats waar het 's anderendaags - begin augustus! - zou sneeuwen.

Wanneer Johannes daags nadien zijn opmerkelijke droom voorlegde aan paus Liberius, antwoordde deze exact hetzelfde gedroomd te hebben. En die dag, 5 augustus, zagen paus Liberius en Johannes inderdaad sneeuw neerdwarrelen op de Cispius, een van de hoogste punten van de Esquilijnheuvel. Daar bakende paus Liberius de omtreklijnen af van de kerk waarvan de bouw dan werd gefinancierd door Johannes. Naar dit wonder verwijst de toevoeging "ad Nives" bij de Latijnse naam van de kerk (Basilica Sanctae Mariae Maioris ad Nives, Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw). Naar de paus die, althans volgens deze legende, de kerk heeft gesticht wordt ze in het Italiaans vaak omschreven als de "Basilica Liberiana".

De stichtingslegende is uitgebeeld op de 13e-eeuwse mozaïek op de gevel van de kerk (zie kopje Exterieur). Elk jaar wordt ze op 5 augustus in deze basiliek herdacht tijdens de hoogmis in de voormiddag en tijdens de vespers.

Van deze (eerste?) basiliek gebouwd onder paus Liberius resten geen archeologische bewijzen, maar enkel twee vermeldingen in de Liber Pontificalis.[3] Bij opgravingen onder de huidige basiliek werden er geen sporen van een eerder kerkgebouw aangetroffen,[4] mogelijk stond die Basilica Liberiana iets verderop op de Esquilijn.

Grondplan (1899).

In 431 boog de katholieke kerk zich in het eerste Concilie van Efeze over de twistvraag of Maria de Moeder van God was (Θεοτὀκος) in spirituele dan wel in letterlijke betekenis, iets waarover de Assyrische Kerk van het Oosten dwars lag. Het besluit van dit concilie was dat Maria niet enkel de moeder van Jezus van Nazareth was, maar ook de Moeder Gods.[5]

Ter bevestiging van dit dogma liet Paus Sixtus III in het jaar 432 in Rome een basiliek oprichten, gewijd aan Maria. De toevoeging "de Meerdere" aan de naam van de basiliek (Latijn: Maior; Italiaans Maggiore)[6] duidt aan dat deze basiliek, hoewel niet de oudste, toch de belangrijkste is van de meer dan 80 kerken die in Rome zijn gewijd aan Maria.[7]

• 
  Het middenschip.
• 
  Mozaïek aan de linkerzijde van het middenschip: het offer van Melchisedek.
• 
  Mozaïekpanelen in het middenschip.

Het middenschip is 76 m lang (apsis niet meegerekend), 32 m breed en ongeveer even hoog.[10] Het wordt aan weerszijden afgescheiden van de lagere zijschepen door een rij van twintig monolitische zuilen die zijn vervaardigd van marmer van de Hymettus. Boven de Ionische kapitelen loopt een sierlijke architraaf. Op het einde van de 16e en in het begin van de 17e eeuw werd een gedeelte van de architraaf vooraan vervangen door een rondboog om duidelijker aansluiting te bieden op de kapel van Sixtus V resp. die van Paulus V.

Boven de architraaf loopt aan weerszijden een reeks mozaïekpanelen met verhalen uit het Oude Testament. Van de tweemaal 21 panelen die er oorspronkelijk waren, werden er op het einde van de 16e en in het begin van de 17e eeuw tweemaal drie opgeofferd om plaats te bieden voor een grote boog voor de kapel van Sixtus V en die van Paulus V.[11] Deze mozaïeken dateren vermoedelijk uit de 5e eeuw, mogelijk zelfs uit de periode van paus Sixtus III.[12] Aan de linkerzijde geven ze in niet-chronologische volgorde scènes weer uit het verhaal van Abraham en zijn zoon Isaac en kleinzoon Jakob die door Jahweh vanuit het Tweestromenland naar het Beloofde Land worden geleid. De scènes aan de rechterzijde tonen hoe de joden door Mozes uit de slavernij in Egypte worden weggeleid en door Jozue het Beloofde Land worden binnengeleid. Deze mozaïeken zijn uitgevoerd door verschillende kunstenaars, die gebruikmaakten van een bijzonder rijk kleurenpalet (niet minder dan 180 verschillende schakeringen). Hun helderheid en levendige verhaalstijl knopen aan bij de kunst uit de rijkste periode van de Romeinse Oudheid (2de eeuw n.C.).[13]

Tussen de mozaïekpanelen en de zoldering van het middenschip loopt een rij van rondboogramen. De helft daarvan werd in de 16e eeuw dichtgemaakt om ruimte te bieden voor fresco's die het leven van Maria uitbeelden (1593).

Het houten cassettenplafond van het einde van de 15e eeuw of het begin van de 16e eeuw is een ontwerp van Giuliano da Sangallo. Het draagt het wapenschild van paus Alexander VI en dat van zijn oom paus Calixtus III, beiden lid van de Spaanse familie Borja (Italiaans: Borgia). Het bladgoud waarmee het plafond rijkelijk is overdekt zou volgens de overlevering het eerste goud zijn dat vanuit het pas ontdekte Amerika werd overgebracht naar Europa en door de Spaanse vorsten zou geschonken zijn aan hun landgenoot kardinaal Rodrigo Borja, de latere paus Alexander VI.

Het glasraam in de gevel dateert uit 1995 en toont Maria als brugfiguur tussen het Oude Testament (gesymboliseerd door de Stenen Tafelen met de tien geboden en de menora) en het Nieuwe Testament (gesymboliseerd haar Kind en de kelk als symbool van de eucharistie).

De bevloering van de kerk werd onder het pontificaat van Eugenius III (1145-1153) uitgevoerd in cosmatentechniek, en gerestaureerd in de 18e eeuw.

• 
  Linkerzijde van de triomfboog.
• 
  Ciborium boven het pauselijk altaar, en triomfboog.
• 
  Rechterzijde van de triomfboog.

De triomfboog is bekleed met een mozaïek uit de 5e eeuw; het Latijnse opschrift in het midden ervan "Xystus Episcopus plebi dei"[14] vermeldt Sixtus III als opdrachtgever van de basiliek. Centraal op deze mozaïek staat Christus' lege heerserstroon, met daarnaast de apostelen Petrus en Paulus. Achter hen zijn de vier evangelisten voorgesteld door hun symbolen.

De stroken links en rechts op de triomfboog beelden het geboorteverhaal van Jezus uit, waarbij ook verhalen uit de apocriefe evangeliën zijn verwerkt.

Aan de linkerzijde van de triomfboog geven de stroken de volgende scènes weer, van boven naar onder:

1. Getooid als een prinses zit Maria te weven voor de tempel van Jeruzalem. Engelen komen tot haar; een ervan vestigt de aandacht op de duif (symbool van de Heilige Geest) van wie zij een kind zal ontvangen. Een andere engel vermaant Jozef om zijn verloofde Maria niet te verlaten ook al is zij nu zwanger.
2. De drie wijzen uit het Oosten komen hun geschenken aanbieden aan Christus. Hij is gezeten op een keizerstroon, omringd door vier engelen en door Maria en Jozef.
3. Koning Herodes geeft aan zijn soldaten de opdracht om alle pasgeboren jongens te doden. Een menigte jonge moeders wacht angstig af.
4. De heilige stad Jeruzalem, waarvan de wallen zijn overdekt met fonkelende edelstenen.
5. Zes schapen richten zich tot de heilige stad. Samen met de zes andere aan de rechterzijde van de triomfboog stellen zij de twaalf apostelen voor.

Aan de rechterzijde van de triomfboog, eveneens van boven naar onder:

1. De opdracht van Jezus in de tempel: begeleid door engelen dragen Maria en Jozef hun Zoon binnen in de tempel, waar hij wordt ontvangen door de hogepriester met achter hem een groep priesters en levieten. Uiterst rechts ziet de slapende Jozef de droomverschijning van een engel die hem aanmaant om naar Egypte te vluchten.
2. Opnieuw begeleid door engelen komen Jezus, Jozef en Maria aan in Egypte. Ze worden verwelkomd door de bestuurder van de stad die hen met zijn gevolg tegemoet is gekomen.[15]
3. De drie wijzen uit het Oosten komen aan bij Herodes die is gezeten op zijn troon, omringd door soldaten. Deze scène komt chronologisch vóór de derde scène aan de linkerzijde van de triomfboog.
4. De heilige stad Bethlehem; ook hiervan zijn de wallen overdekt met fonkelende edelstenen.
5. Zes schapen (apostelen) richten zich tot de heilige stad.

• 
  Apsismozaïek: de kroning van Maria.
• 
  De aanbidding der koningen.
• 
  Dood en tenhemelopneming van Maria.

De oorspronkelijke apsis uit de 5e eeuw[16] werd in op het einde van de 13e eeuw afgebroken en vervangen door een nieuwe die zes meter meer naar achter werd opgericht, om plaats te bieden voor een dwarsbeuk met bescheiden afmetingen. Hierdoor kreeg de basiliek een tweede triomfboog: de oorspronkelijke die zichtbaar is vanuit het middenschip, en de nieuwe die meer naar achter is gelegen. Door die ingreep gingen ook de mozaïeken in de oorspronkelijke apsis verloren; deze werden in opdracht van paus Nicolaas IV (1288-1292) vervangen door een nieuwe mozaïek, ontworpen de franciscaner broeder Jacopo Torriti.[17] In deze mozaïekdecoratie vallen twee delen duidelijk te onderscheiden: de scènes uit het leven van Maria, en haar kroning.

Op de onderste strook ter hoogte van de vier gotische ramen[18] zijn de vijf belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van Maria afgebeeld. Van links naar rechts zijn dat:

• de boodschap aan Maria;
• de geboorte van Jezus;
• de dood van Maria: ze wordt beweend door apostelen. Christus koestert de ziel van zijn moeder (voorgesteld in een kinderlijke gestalte en houding) aan zijn borst. Heiligen en gevleugelde engelen aanschouwen haar tenhemelopneming;
• de aanbidding der wijzen;
• de opdracht in de tempel.

Centraal in de kalot staat een groot diepblauw medaillon dat het heelal met de zon, de maan en de sterren voorstelt. Daarin zetelt Maria als gelijke naast Christus op een weelderige troon in oosterse stijl. Ze ontvangt een kroon uit de hand van Christus, die in zijn andere hand een boek houdt met de Latijnse tekst "Veni, electa mea, et ponam te in thronum meum” (Kom, mijn uitverkorene, en ik zal u op mijn troon laten plaatsnemen.").

Het medaillon is omringd door engelenscharen; de veelkleurige waaier erboven is de voorstelling van het paradijs die gebruikelijk is in de vroegchristelijke iconografie.

De engelen aan de linkerzijde worden gevolgd door de apostelen Petrus en Paulus en door Sint Franciscus. Vóór Petrus knielt, kleiner afgebeeld, paus Nicolaas IV die de opdracht had gegeven voor de bouw van deze nieuwe apsis.[19]

Aan de rechterzijde worden de engelen gevolgd door Johannes de Doper, de apostel Johannes en Sint Antonius van Padua. Vóór Johannes de Doper knielt, eveneens kleiner afgebeeld, kardinaal Giacomo Colonna die deze apsismozaïek had gefinancierd.

Vanuit beide zijkanten van de mozaïek slingert een acanthusplant omhoog. Pauwen en duiven houden zich schuil in zijn sierlijke krullen die heel de resterende oppervlakte van de kalot vullen.

Ter afscheiding tussen de mozaïek in de kalot en de horizontale strook met scènes uit het leven van Maria stromen vier rivieren waaraan herten zich komen laven. Uiterst links is de handtekening van de kunstenaar Jacopo Torriti en de aanduiding van het jaar 1295 waarin hij dit werk heeft gefinaliseerd.

• 
  De confessio voor het hoogaltaar. Links de doorgang naar de Kapel van Paulus V.
• 
  Hoogaltaar en ciborium.
• 
  De crypte onder het hoogaltaar.
• 
  Het schrijn van de Heilige Kribbe.

Het presbyterium ligt slechts 90 cm hoger dan het schip van de kerk. Het hoogaltaar rust op een porfieren sarcofaag uit de Oudheid, en is overdekt door een 18e eeuws ciborium.[20] Het dak is aan de binnenzijde bekleed met vergulde panelen; de vier porfieren zuilen werden overgenomen van het vroegere ciborium uit de 15e eeuw.[21] De palmtakken die spiraalvormig omhoogslingeren rond de zuilen alluderen aan Bernini's baldakijn in de Sint-Pietersbasiliek.

Aangezien de Santa Maria Maggiore een pauselijke basiliek is, mag de mis aan dit hoogaltaar enkel door de paus of zijn vertegenwoordiger worden opgedragen.

Twee trappen voor het hoogaltaar leiden naar de confessio die werd gedecoreerd in opdracht van paus Pius IX. Na diens overlijden is in het midden van de confessio het beeld geplaatst van deze paus, knielend in aanbidding voor de relikwie van de Heilige Kribbe. Deze relikwie wordt bewaard in een schrijn van zilver en kristal[22] in de crypte onder het hoogaltaar. Deze relikwie is pas in 1345 voor de eerste maal vermeld, en bestaat uit vijf stukken hout die met metalen banden aan elkaar zijn gehecht. Aangenomen werd dat het zou gaan om fragmenten van de kribbe waarin de pasgeboren Christus werd neergelegd.

Een van de treden aan de rechterzijde van het presbyterium is de uiterst sobere grafsteen van de beeldhouwersfamilie Bernini, met name Pietro en zijn veel bekendere zoon Gianlorenzo.[23]

• 
  Gewelf van de doopkapel.
• 
  Doopvont en reliëf: tenhemelopneming van Maria.
• 
  Kapel Van Sixtus V. Links het grafmonument van Pius V, rechts dat van Sixtus V.
• 
  Altaartabernakel in de Kapel van Sixtus V.

Op het rechter zijschip komen drie kapellen uit die in de 16e eeuw werden toegevoegd aan de basilica. De belangrijkste zijn de doopkapel en de kapel van Sixtus V. Daartussen ligt de Kapel van de Relikwieën.

Van achteraan te beginnen is de tweede kapel de doopkapel. Deze werd in 1605 ingericht door Flaminio Ponzio. Boven het altaar van de doopkapel stelt een marmeren reliëf van Pietro Bernini de tenhemelopneming van Maria voor.

Helemaal vooraan sluit op het rechter zijschip de kapel aan die paus Sixtus V (1585-1590) heeft laten inrichten door de architect Domenico Fontana. Voor de bouw werd gebruikgemaakt van marmer dat was weggehaald uit het septizonium. De kapel heeft de vorm van een Grieks kruis met een centrale koepel, en is niet minder groot dan een kleine kerk. Hoewel ze gewijd is aan het Heilig Sacrament, wordt ze meestal aangeduid als de "Cappella Sistina" naar de opdrachtgever ervan. Ze mag evenwel niet worden verward met de Sixtijnse kapel die paus Sixtus IV een eeuw eerder had laten bouwen naast de Sint-Pietersbasiliek en die vooral bekend is om de fresco's van Michelangelo.

Het altaar staat opgesteld in het midden van deze kapel. Daarop staat het vergulde bronzen tabernakel dat wordt gedragen door vier engelenfiguren. De vorm van dit tabernakel is een imitatie van de koepel van de kapel zelf. In de confessio onder het altaar werd de laatmiddeleeuwse bidplaats van de Kribbe (Latijn: oratorio ad Praesepem) overgebracht, dat de grot nabootste waarin Jezus zou geboren zijn.[24]

In een nis achter het altaar stonden de figuren van het kersttafereel opgesteld die zijn gebeeldhouwd door Arnolfo di Cambio;[25] thans zijn deze beelden ondergebracht in het museum van de basiliek (zie verder).

De fresco's op het gewelf van deze kapel, eveneens uitgevoerd tijdens het pontificaat van Sixtus V, sluiten inhoudelijk aan op het geboorteverhaal van Christus: ze stellen zijn voorvaderen voor, het leven van Maria en dat van Jezus zelf. Ze werden in kort tijdsbestek uitgevoerd door verschillende minder bekende kunstenaars.

De rechter zijmuur wordt volledig in beslag genomen door het grafmonument van paus Sixtus V, eveneens ontworpen door Domenico Fontana. Bas-reliëfs stellen de stedenbouwkundige ingrepen voor die deze paus heeft laten uitvoeren in de stad Rome, o.a. de oprichting van obelisken op de plaatsen die voor de pelgrims de belangrijkste waren.[26]

De linker zijmuur wordt bezet door het grafmonument voor paus Pius V (1566-1582), ontworpen door dezelfde Domenico Fontana. Het stoffelijk overschot van deze paus, die in 1712 heilig werd verklaard, ligt opgebaard aan de voet van zijn grafmonument. Een Latijnse tekst herinnert aan de overwinning die de christelijke Heilige Liga tijdens het pontificaat van deze paus heeft behaald in de zeeslag bij Lepanto (1571) tegen de Turkse vloot.

Ook hierop geven drie kapellen uit die zijn gebouwd in de 16e en begin 17e eeuw. De eerste kapel links is de Cesi-Kapel, gewijd aan de Kerstkribbe; de tweede is de Sforza-kapel (16e eeuw), gerealiseerd naar een ontwerp van Michelangelo; de derde is de kapel van Paulus V: zie hierna.

• 
  Kapel van Paulus V.
• 
  Koepel van de Kapel van Paulus V.
• 
  De icoon Salus Populi Romani.
• 
  Kroonlijst van de icoon Salus Populi Romani.

Helemaal vooraan in het linker zijschip en symmetrisch tegenover de kapel van Sixtus V ligt de kapel die tussen 1606 en 1612 door de architect Flaminio Ponzio werd gebouwd in opdracht van paus Paulus V (1605-1621). Naar deze opdrachtgever wordt ze in het Italiaans "Cappella Paolina" genoemd. Ook deze heeft de vorm van een Grieks kruis met een centrale koepel. De versiering van deze kapel, waaraan talrijke vooraanstaande kunstenaars hebben meegewerkt,[27] is van een rijkelijke barokstijl, uitgevoerd in kostbare materialen: verschillende marmersoorten, verguldsel, stucwerk, reliëfs, fresco's ... Het fresco in de koepel van deze kapel stelt Maria voor die ten hemel wordt opgenomen, gevolgd door de blik van de apostelen. In de pendentieven zijn vier profeten uit het Oude Testament voorgesteld.

Paulus V liet deze kapel inrichten ter ere van de icoon die boven het altaar van deze kapel hangt. De icoon wordt omringd door sierlijke vergulde engelenfiguren; erboven hangt een verguld bronzen reliëf waarop paus Liberius is afgebeeld die, overeenkomstig de legende, de omtreklijnen van de basiliek afbakent in de sneeuw.

Beweerd werd dat deze icoon zou vervaardigd zijn in de 5e of in de 8e eeuw, of dat hij zelfs reeds in de 1e eeuw zou geschilderd zijn door de evangelist Lucas. Kunsthistorici dateren hem echter tussen de 9e en de 12e eeuw. Hij wordt vereerd als bijzondere beschermer van de Romeinse bevolking, vandaar zijn benaming "Salus Populi Romani", d.w.z. "Heil van het Romeinse volk". In vroegere eeuwen werd de icoon in processie rondgedragen door de stad in tijden van pest, oorlog of natuurrampen. Tot deze icoon bad de paus o.a. in 1571 voor de overwinning in de slag bij Lepanto, en in 1837 voor het einde van de cholera-epidemie. Op 15 maart 2020 is Paus Franciscus tot deze icoon gaan bidden voor het einde van de coronapandemie.[28].

De linker zijmuur van deze kapel is in beslag genomen door het grafmonument van paus Paulus V; de rechter zijmuur door dat van paus Clemens VIII (1592-1605); beide monumenten zijn ontworpen door Flaminio Ponzio.