Santi Giovanni e Paolo (Rome)

De kerk werd op last van senator Pammachius gebouwd over de resten van het huis waar de heiligen zelf gewoond hadden. De titel die aan deze titelkerk verbonden is, is derhalve ook wel Pammachius. Tijdens het beleg van Rome in 410 werd de kerk ernstig beschadigd. Paus Paschalis I liet de kerk in 824 herbouwen, maar de kerk werd bij een beleg door de Normandiërs in 1084 opnieuw verwoest. De kerk werd daarna opnieuw herbouwd.

De kerk wordt bediend door de Passionisten, wier oprichter, Paulus van het Kruis ook in deze kerk begraven is.

Het altaar van de kerk is over de lichamen van de beide martelaren gebouwd. Tijdens archeologisch onderzoek dat in de negentiende eeuw werd gedaan, werden onder de kerk een aantal kamers aangetroffen van 2 huizen uit de eerste tot de vierde eeuw. Een van de kamers heeft nog de originele beschildering. Een andere kamer is vanuit de basiliek bereikbaar gemaakt. In de vloer van deze ruimte (in de rots van de heuvel) zijn 3 graftombes uitgehakt. Mogelijk was dit de plaats waar Johannes en Paulus werden herbegraven.

De kerk is sinds 499 titelkerk. De Nederlandse kardinaal Willem van Enckevoirt was titulair kardinaal-priester van deze basiliek, alsook de prins-bisschop van Genève tijdens de opkomst van het Calvinisme: Pierre de la Baume. Drie pausen hielden deze titel: Cencio Savelli, de latere paus Honorius III, Adriaan Floriszoon Boeyens, de latere paus Adrianus VI en Eugenio Pacelli, de latere paus Pius XII. Sinds de titel in 1947 werd toegewezen aan Francis Spellman, is het standaard de titelkerk van de aartsbisschoppen van New York. De laatste houder van de Titulus Ss. Ioannis et Pauli (of Titulus Pammachii) was de aartsbisschop-emeritus van New York, Edward Egan. In 2016 werd Jozef De Kesel uit België titulair kardinaal-priester van deze basiliek.

Zie de categorie Basilica dei santi Giovanni e Paolo al Celio van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.