Zijbeuk

Een zijbeuk is in de christelijke kerk een ruimte die evenwijdig loopt aan het middenschip. De zijbeuken zijn meestal smaller en lager dan het middenschip. Als ze even hoog zijn, spreekt men van een hallenkerk, dan spreekt men liever van een middenschip met zijschepen. De normale afdekking van een zijbeuk is in de regel een lessenaarsdak. De zijbeuk is meestal recht maar kan ook om het koor heen getrokken zijn, als een kooromgang.

Schematische weergave van een kerk met gearceerd de zijbeuken (roze).

Schip met lagere zijbeuken van de voormalige Abdij van Villers.

Als een kerk al voorzien was van een zijbeuk, werd deze in de Middeleeuwen vaak uitgebreid met meerdere zijbeuken, zoals te zien is bij de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal te Antwerpen met drie zijbeuken aan beide zijden en bij de Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch met twee zijbeuken aan beide zijden. Als de stad na al deze bouwactiviteiten nog steeds genoeg geld had, werden er vaak nog een rij kapellen naast de zijbeuken gebouwd, zijkapellen die bestemd waren voor de belangrijke heiligen van de betreffende stad.

Zijbeuken komen ook voor bij middeleeuwse hallen, markthallen, boerderijen en boerenschuren. Een beuk is een langgerekte ruimte tussen twee rijen kolommen; hij bestaat uit meerdere aan elkaar geschakelde traveeën.