Jozua (persoon)

Jozua of Jehosjoe'a (Hebreeuws: יְהוֹשֻׁעַ jəhôšua‛ en יֵשׁוּעַ ješûa‘, "JHWH (is) redder / redding / hulp") was volgens de traditie van de Hebreeuwse Bijbel de opvolger van Mozes als leider van de Israëlieten. Hij heette oorspronkelijk Hosea, maar Mozes hernoemde hem tot Jozua.[1] Het Bijbelboek Jozua is naar hem genoemd.

Jozua (l), Mozes (m) en het Israëlische volk uit een Karolingisch manuscript uit 840

Jozua was de zoon van Nun, uit de stam van Efraïm,[2] en was de dienaar en assistent van Mozes.[3] Hij voerde het leger aan in de slag tegen de Amalekieten[4] en was een van de twaalf verkenners die door Mozes naar Kanaän werden gestuurd.[5]

Na de dood van Mozes werd Jozua de leider van Israël[6] en had hij een centrale rol bij de verovering en verdeling van het land.[7] Zoals Mozes met zijn toekenning van instructies de leefomstandigheden van de Israëlieten had bepaald, zo verschafte Jozua met de inname en verdeling van het land de basis voor het verdere leven van het volk.

De verovering van Kanaän begon bij Jericho. Jozua betoonde zich een wrede en meedogenloze legerleider. Onder zijn leiding werden alle inwoners van verschillende steden, mannen, vrouwen en kinderen, en al hun vee omgebracht,[8] wat overigens in strijd was met eerdere instructies van Mozes, namelijk dat jonge maagden in leven moesten worden gehouden.[9] Bij de verovering en verwoesting van Ai werd de koning van Ai levend bij Jozua gebracht; Jozua hing hem vervolgens aan een boom op en liet hem hangen tot aan de avond,[10] wat Jozua waarschijnlijk al eerder had gedaan met de koning van Jericho.[11]