Lo-Reninge

De oorsprong van Lo-Reninge is terug te vinden in één of meerdere landbouwnederzettingen die te vinden waren tussen de overgang van de kustvlakte en de zandleemstreek, de regio van de huidige gemeente. Vooral sporen van Romeinse verkavelingen wijzen op belangrijke agrarische activiteiten in de buurt van Lo. Ondanks de aanwezige landbouw en vroege bewoning duiken de namen 'Lo' en 'Reninge' pas eeuwen later op in de bronnen.

• 'Reninge' wordt voor het eerst vermeld in documenten van Karel de Kale. Daaruit blijkt dat de inwoners van het bovengenoemde dorp kerkbelasting moesten betalen aan de abdij van Marchiennes, het Frans klooster dat eigenaar was van hun parochiekerk.
• 'Lo' komt voor het eerst voor in een akte van het jaar 1089. Daarin vermeldt graaf Robrecht II van Vlaanderen de eigendommen van het Sint-Donaaskapittel van Brugge in de westhoek. Uit de bron blijkt dat Lo al rond deze periode een georganiseerde parochie was.[3][2]

In de dertiende eeuw vonden de eerste initiatieven plaats ter versterking van de stedelijke infrastructuur. De aanleiding daarvoor was vermoedelijk het conflict van 1213 - 1214 tussen de Franse koning en zijn Portugese leenman. Er werden in Lo hoogstwaarschijnlijk een gracht met een wal en houten poorten aangelegd. De onzekere politieke situatie stopte de economische bloei van de veertiende eeuw echter niet. Rond 1340 bloeide de lakenindustrie in de streek van het huidige Lo-Reninge. Toch moest Jan van Saint-Omer in 1469 Reninge afstaan aan Eleonora van Potiers wegens geldproblemen.

In de daaropvolgende eeuwen zal de streek van de huidige fusiegemeente geteisterd worden door verschillende politieke conflicten en plunderingen. Dat in combinatie met een pestepidemie zorgde ervoor dat de bevolking van Reninge tegen 1584 nagenoeg uitgestorven was. Ook in Lo kende de bevolking rond die periode zware tegenslagen. Een zware brand gevolgd door tientallen invallen van Spaanse en calvinistische strijdkrachten deden het inwoneraantal er drastisch dalen.[3][2]

Na de opgelopen oorlogsschade van de diverse militaire conflicten die de stad vanaf 1500 geteisterd hadden, verloor Lo in de achttiende eeuw haar stadsrechten. Die kon het 'dorp' pas terugwinnen in 1985, acht jaar na de gemeentelijke herindelingen.[4] Lo fuseerde met het naburige Reninge, Pollinkhove en Noordschote tot de gemeente Lo-Reninge.

Slechts 3,8 percent inwoners van Lo-Reninge hadden in 2012 een migratieachtergrond. Dat is ver onder het Vlaams gemiddelde van één op vijf. Toch is er een tendens van toenemende diversiteit onder kinderen tussen zes en zeventien jaar waarneembaar. In tegenstelling tot het gemeentelijk gemiddelde van 3,8 percent schommelt het percentage inwoners met buitenlandse roots bij die leeftijdsgroep tussen 6,7 en 7,1 percent. De overgrote meerderheid van hen is van Europese herkomst.[5]

Alle historische gegevens hebben betrekking op de huidige gemeente, inclusief deelgemeenten, zoals ontstaan na de fusie van 1 januari 1977.

• Bronnen:NIS, Opm:1806 tot en met 1981=volkstellingen; 1990 en later= inwonertal op 1 januari

Lo-Reninge		Supranationaal	Nationaal		Gemeenschap	Gewest	Provincie	Arrondissement	Provinciedistrict	Kanton	Gemeente
Administratief	Niveau	Europese Unie	België		Vlaanderen		West-Vlaanderen	Diksmuide			Lo-Reninge
	Bestuur	Europese Commissie	Belgische regering		Vlaamse regering		Deputatie				Gemeentebestuur
	Raad	Europees Parlement	Kamer van volksvertegen­woordigers		Vlaams Parlement		Provincieraad				Gemeenteraad
Kiesomschrijving		Nederlands Kiescollege	Kieskring West-Vlaanderen					Oostende-Veurne-Diksmuide	Veurne-Diksmuide	Diksmuide	Lo-Reninge
Verkiezing		Europese	Federale		Vlaamse		Provincieraads-				Gemeenteraads-

De burgemeester van Lo-Reninge is Lode Morlion.

• 1977-1994 : Roger Simoen
• 1995-2005 : Frans Vanheule
• 2006-... : Lode Morlion

Burgemeester is Lode Morlion van de DYNAMISCH. Deze partij heeft de meerderheid met 7 op 13 zetels.

De zetels van de gevormde meerderheid staan vetjes afgedrukt