Fusiegemeente
Een fusiegemeente is de naam die vaak wordt gegeven aan een gemeente die ontstaan is door de samenvoeging van meerdere, opgeheven gemeenten.
Een mooi voorbeeld van zulke fusiegemeenten heeft men in België waar men in de jaren 1970 in meerdere stappen kleine gemeenten bij elkaar voegde om de administratie sneller te doen verlopen. Er waren voorheen te veel gemeentebesturen per persoon en door het aantal te verminderen door fusie kwam er weer wat budget vrij in de Belgische begroting. Er werd een minimum inwonersaantal van 8000 inwoners per administratieve en bestuurseenheid vooropgesteld. Toch zijn er een aantal gemeentes, vooral in de landelijke gebieden, die dat aantal niet halen.
In België werden de fusies nagenoeg in één klap verricht, terwijl ze in Nederland gespreid werden.
Een voorbeeld van een fusiegemeente is de Kempense gemeente Lille die bestaat uit vier voormalige gemeentes of deelgemeentes die vroeger elk een eigen bestuur hadden, namelijk: Lille, Poederlee, Gierle en Wechelderzande. In een ander voorbeeld krijgt de fusiegemeente een nieuwe naam, die voorheen nog niet als deelgemeente bestond. Zo is Zwalm een fusie van liefst 12 kernen: Beerlegem, Dikkele, Nederzwalm-Hermelgem, Hundelgem, Meilegem, Munkzwalm, Paulatem, Roborst, Rozebeke, Sint-Blasius-Boekel, Sint-Denijs-Boekel en Sint-Maria-Latem. Voor meer informatie over de naamgeving van Belgische fusiegemeentes, zie het artikel over de Belgische fusies.
Tegen de fusies van de jaren 1970 kwam heel wat protest, omdat ofwel de inwoners liever hun eigen bestuur behielden of omdat ze de herindeling van de administratieve en bestuurseenheden niet correct vonden en ze liever waren gefuseerd met een andere gemeente.
Sommige stedelijke agglomeraties kregen uitstel om de fusie te realiseren: Antwerpen ongeveer 10 jaar (de fusieoperatie gebeurde in 1983) en Brussel onbepaald.
Bij fusies van randgemeenten van een grote stad met de stad zelf, kwam veel protest, onder meer omdat de inwoners na de fusie bij een gemeente gingen horen waar de gemeentebelasting vaak hoger was dan in hun oorspronkelijke gemeente.
In de jaren na de fusie waren enkele politieke groeperingen voorstander van een terugkeer naar de oude situatie: defusie genaamd. Doch, dit is langzaam weggeëbd en heeft zeker nooit een grote stroming gevormd.