Reninge

Reninge werd voor het eerst vermeld in 887, in een keure van Karel de Kale, waarin bevestigd werd dat het tiendrecht aan de Abdij van Marchiennes toekwam. Ook de wijding van de kerk aan Sint-Rictrudis is een aanwijzing voor de band tussen betrokken abdij en de plaats Reninge. Het Marchiennegoed was een tiendschuur van deze abdij, welke teruggaat tot 1140. In dit jaar zouden de relieken van Rectrudis naar Reninge zijn overgebracht.

De plaatselijke heren droegen aanvankelijk de naam van Reninge, terwijl omstreeks 1200 door huwelijken ook de families van Ieper en van Saint-Omer aantraden. In 1469 werd de heerlijkheid verkocht aan Eleonora van Poitiers, die weduwe was van Willem IV van Stavele. In 1555 werd het leengoed verkocht aan Maximiliaan Vilain. In het kader van de godsdiensttwisten werd, na de herovering door Alexander Farnese, een verdedigingslinie aangelegd om het land te beschermen tegen invallen vanuit het toen Calvinistische Oostende. Het Fort Knokke aan de IJzer maakte daar deel van uit. In 1597 nog werd de kerk van Reninge door de geuzen geplunderd.

Bij de Vrede van Aken (1668) kwam Reninge aan Frankrijk, maar met de Vrede van Utrecht (1713) werd het Oostenrijks.

In 1816 werd een zustersklooster gesticht, van waaruit onderwijs werd verzorgd. In 1833 werd dit klooster onderdeel van de orde der Annunciaten. In de jaren '70 van de 19e eeuw werd de steenweg op Noordschote aangelegd en in 1902 kwam er een trabverbinding met Diksmuide en Poperinge.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam Reninge dicht bij het front te liggen. Dit leidde tot Duitse beschietingen en in 1916 tot evacuatie van de bevolking. Veel gebouwen werden verwoest of ernstig beschadigd. In de jaren '20 van de 20e eeuw vond wederopbouw plaats.

Sint-Rictrudiskerk

• De dorpskom van Reninge is geklasseerd als beschermd dorpsgezicht.
• De parochie en de kerk zijn gewijd aan Sint-Rictrudis. De oorspronkelijke Sint-Rictrudiskerk werd tijdens de Eerste Wereldoorlog vernield. De kerk werd in neogotische stijl heropgebouwd in 1921 en later als monument geklasseerd.
• Kasteel Vilain
• In het noorden van het grondgebied, op de samenvloeiing van de Ieperlee en de IJzer, op de grens met Merkem lag het Fort Knokke, waarvan restanten nog te vinden zijn.
• Het Oldtimermuseum Reninge
• Het monument voor Matthijs De Visch

Reninge ligt in het poldergebied op de rand van Zandlemig Vlaanderen, op een hoogte van ongeveer 5 meter. In het noorden loopt de IJzer met de Reningebrug. In het oosten vindt men de Kemmelbeek die ten noorden van de kom uitmondt in de IJzer. Verdere waterlopen zijn Meersbeek en Boezingegracht.

Reninge had een eigen gemeentebestuur en burgemeester tot de fusie van 1977. Burgemeesters waren:

• 1897-1924 : Amandus Ludovicus Sticker
• 1925-1941 : Victor Pieters
• ...
• 1959-1970 : Jerome Simoen
• 1971-1976 : Roger Simoen

De laatste burgemeester, Roger Simoen, werd na de fusie burgemeester van Lo-Reninge.

• Matthijs De Visch (1701 - 1765), kunstschilder

Oostvleteren, Lo, Noordschote, Zuidschote

Zie de categorie Reninge van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.