Akte (document)

Het Nederlandse Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering definieert een akte als:

"ondertekend geschrift, bestemd om tot bewijs te dienen"

Een akte is een officieel document.

Er zijn wettelijk twee soorten akten:

Een overheidsinstelling kan een akte afgeven. Een door een notaris vastgelegde akte heet een notariële akte.

Om ongeautoriseerde wijzigingen in een papieren akte duidelijker te kunnen zien worden getallen vaak in letters geschreven, en de ruimten aan het eind van elke regel opgevuld met lijntjes.[1]

Nederland
Trouwakte Jannes Willighagen, Rijksarchief, Zwolle

In Nederland worden de begrippen 'akte', 'authentieke akte' en 'onderhandse akte' gedefinieerd in artikel 156 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.

Akte vroeger
De akte met zijn huidige juridische status is iets van de moderne tijd. De akte heeft weliswaar al een lange geschiedenis in Nederland. Vroeger was een bezoekje aan de notaris een veelvoorkomende zaak. Wie iets uitleende of belangrijke afspraken maakte, ging naar de notaris om dit te laten vastleggen. In akten werd onder meer opgetekend waaruit het huisraad bestond, wie nog geld ontvangen of juist betalen moest, wie de eigenaar was van een perceel en hoeveel koeien, schapen en geiten er op stal stonden. De notariële akte had toen niet zo'n juridische status zoals nu. De akte had eerder de functie van een 'onderhandse akte' en boekhouding.

Tegenwoordig bevinden deze oude akten zich in de Gemeentearchieven. Zij vormen een belangrijke bron voor historici en andere onderzoekers om het reilen en zeilen van een lokale gemeenschap te onderzoeken.

Naast bovengenoemde zaken werden, en worden ook nog, akten opgesteld voor huwelijkse voorwaarden, testamenten, boedelbeschrijvingen, koopakten en schuldbekentenissen.

België

Zie artikel 1317 en volgende van het Burgerlijk Wetboek.

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.