Marc Wilmots

Wilmots begon met voetballen bij CS Jodoigne, een club uit de provincie Waals-Brabant. In 1985 verhuisde de spits naar tweedeklasser Sint-Truiden VV. Onder trainer Eric Vanlessen kreeg hij zijn eerste speelkansen. Een jaar later nam Guy Mangelschots het roer over. Hij maakte van Wilmots een vaste waarde en loodste 'de kanaries' naar de hoogste afdeling. De Waalse aanvaller werd dat seizoen met 22 doelpunten topschutter.

Ook in de eerste klasse werd Wilmots een titularis. De kopsterke spits stond bekend om zijn atletisch vermogen en hard schot. In het seizoen 1987/88 scoorde hij negen goals. Sint-Truiden werd dat seizoen elfde in het algemeen klassement.

Tijdens zijn periode bij STVV leerde Wilmots zijn latere echtgenote Katrien, dochter van voorzitter Guy Lambeets, kennen. In 1996 huwde het koppel.

Na vier seizoenen bij STVV versierde Wilmots een transfer naar het KV Mechelen van trainer Aad de Mos. Mechelen had zonet de Europacup II veroverd. Wilmots ging bij de Maneblussers de concurrentie aan met onder andere de Nederlanders Piet den Boer en Johnny Bosman. In zijn eerste seizoen moest hij tevreden zijn met een rol als invaller. Mechelen pakte dat jaar de landstitel en de Europese supercup.

Na het vertrek van Den Boer naar Girondins de Bordeaux en De Mos naar RSC Anderlecht werd Wilmots ook bij Mechelen een vaste waarde. Eerst met Bosman aan zijn zijde, later met Francis Severeyns. In 1991 werd Wilmots met Mechelen vicekampioen. De club verloor dat jaar de bekerfinale.

Na de verloren bekerfinale tegen Club Brugge ruilde de aanvaller Mechelen in voor Standard Luik, waar hij een ploegmaat werd van onder andere Michaël Goossens, Regis Genaux, Philippe Léonard en Gilbert Bodart. Wilmots groeide onder trainer Arie Haan uit tot een van de sterkhouders van het team. Vooral in het seizoen 1992/93 toonde hij zich trefzeker. In een wedstrijd tegen KAA Gent scoorde hij vier keer in amper tien minuten. Wilmots loodste Standard in 1993 naar bekerwinst tegen Sporting Charleroi en werd met 'de rouches' ook vicekampioen. In het referendum van de Gouden Schoen werd hij dat jaar negende.

Na een overgangsjaar waarin Haan aan de deur gezet werd, trok het bestuur Robert Waseige aan als nieuwe coach. Hij werd met Standard opnieuw vicekampioen. Wilmots werd door de aanwezigheid van de Australische topschutter Aurelio Vidmar een rij naar achter geschoven. Na het vertrek van Vidmar werd hij opnieuw in de aanval geposteerd.

Omdat Wilmots' stijl als wroeter paste bij het Duitse voetbal was het geen verrassing dat hij in 1996 naar het FC Schalke 04 van coach Huub Stevens trok. In het Ruhrgebied werd hij in geen tijd een publiekslieveling. Omwille van zijn strijdvaardigheid kreeg hij in Duitsland de bijnaam "Das Kampfschwein" (letterlijke vertaling: "het strijdvarken"). In zijn eerste seizoen bereikte hij met het team uit Gelsenkirchen de finale van de UEFA Cup. Het was de laatste finale die beslist werd over twee wedstrijden. In de heenpartij tegen Internazionale zorgde Wilmots na 70 minuten voor het enige doelpunt. Nadat de terugwedstrijd in Italië ook op 1-0 eindigde, kwamen er uiteindelijk strafschoppen. Wilmots, die bij Schalke als aanvallende middenvelder werd uitgespeeld, trapte de beslissende penalty binnen. Tot 2012, toen Thibaut Courtois de Europa League won, was hij de laatste Belg die een Europese trofee in de wacht sleepte. In de jaren die volgden, werd Wilmots bij Schalke verenigd met landgenoten Michaël Goossens, Emile Mpenza en Nico Van Kerckhoven.

Na het EK 2000 deed Girondins de Bordeaux een bod op Wilmots. De toen 31-jarige Wilmots, die nochtans een mondelinge overeenkomst had met Schalke-manager Rudi Assauer om zijn contract te verlengen bij de Duitse club, ondertekende in 2000 een contract voor vier seizoenen bij Bordeaux voor een bedrag van 100 miljoen BEF (zo'n €2,5 miljoen).[1] Hij werd er binnengehaald als opvolger van spelverdeler Johan Micoud. In het team van trainer Elie Baup werd de Belg een ploeggenoot van onder meer Pedro Pauleta, Christophe Dugarry en Alain Roche. Bordeaux werd vierde in de Franse Ligue 1 en bereikte in de UEFA Cup de 1/8 finale. In de eerste ronde van de UEFA Cup schakelde Wilmots, die in Frankrijk vooral op de rechterflank speelde, Lierse uit. Wilmots werd bij Bordeaux echter niet op zijn beste positie uitgespeeld.

Wilmots had het niet naar zijn zin in Bordeaux en kon al gauw rekenen op de interesse van zijn ex-club Standard, Derby County, Tottenham en Glasgow Rangers. Maar door een zware enkelblessure haakten verscheidene clubs af. Schalke 04, dat in Wilmots' afwezigheid bekerwinnaar en vicekampioen was geworden, toonde wel nog interesse in Das Kampfschwein. Op het trouwfeest van gewezen ploegmaat Youri Mulder zat hij samen met manager Rudi Assauer en trainer Huub Stevens. Een dag later werd zijn transfer naar Schalke afgerond. De Duitsers betaalden 63 miljoen BEF (€1,6 miljoen) voor de Belg. Wilmots kreeg zijn vroegere rugnummer 24 en vond in Gelsenkirchen, naast Emile Mpenza en Nico Van Kerckhoven, ook Sven Vermant terug. Onder Stevens kreeg hij een centrale rol aan de zijde van Andreas Möller. In 2002 pakte de Belgische middenvelder zijn tweede trofee met Schalke. De club veroverde voor de tweede keer op rij de beker, ditmaal na een doelpuntenrijke finale tegen Bayer Leverkusen.

Wilmots deed in 2003 zijn eerste ervaring als trainer op. Gedurende enkele maanden kreeg hij de leiding over het eerste elftal van Schalke 04. Nadien stortte hij zich even op een politieke carrière, maar in 2004 werd hij opnieuw trainer. Wilmots werd bij zijn ex-club Sint-Truiden aangenomen als hoofdcoach en sportief manager. Voorzitter Roland Duchâtelet zette hem in maart 2005 aan de deur.

Wilmots werkte daarna enkele jaren als spelersmakelaar. Toen toenmalig Belgisch bondscoach René Vandereycken in 2007 na teleurstellende resultaten op de korrel werd genomen, werden onder meer Wilmots, Jean-François De Sart en Michel Preud'homme genoemd als mogelijke opvolgers. Toen Vandereycken uiteindelijk aanbleef, werd Wilmots genoemd als assistent-bondscoach. Die functie ging naar Frank Vercauteren.

Toen Dick Advocaat in oktober 2009 bondscoach werd van het Belgisch voetbalelftal, informeerde de Nederlander bij Wilmots en Marc Degryse of ze interesse hadden in de functie van assistent-trainer. Degryse, met wie Advocaat van 1996 tot 1998 had samengewerkt bij PSV Eindhoven, bedankte.[5] Wilmots daarentegen hapte toe. De gewezen aanvoerder van de nationale ploeg zag echter hoe Advocaat in april 2010 vertrok. De KBVB haalde vervolgens Georges Leekens terug als bondscoach. Wilmots bleef assistent-trainer. Leekens en Wilmots slaagden er niet in om de Rode Duivels naar Euro 2012 te loodsen.

Leekens stapte in mei 2012 op. Hij verruilde de nationale ploeg voor Club Brugge. Wilmots werd gepromoveerd tot bondscoach ad interim en op 6 juni tot bondscoach. Hij tekende een eerste contract tot en met het WK 2014. Dit werd na plaatsing hiervoor verlengd tot en met het WK 2018. Wilmots ging in juli 2012 ook op vrijwillige basis aan de slag als jeugdtrainer bij RCS Visé.

Wilmots plaatste zich met België ook voor het EK 2016. Hierop kwamen de ploeg en hij tot de kwartfinales, waarin het Wales van onder anderen Gareth Bale en Aaron Ramsey de Belgen met 3–1 versloeg. Na afloop van het toernooi ontbonden Wilmots en de KBVB op 15 juli 2016 zijn contract.

In maart 2017 werd hij bondscoach van Ivoorkust.[6] Hij trad aan als opvolger van Michel Dussuyer. De Fransman had in januari zijn contract ingeleverd nadat hij met Ivoorkust als titelverdediger al in de groepsfase werd uitgeschakeld van het toernooi om de Africa Cup. In de eerste interland onder leiding van Wilmots won Ivoorkust op 24 maart 2017 in een vriendschappelijke interland met 2-0 van Rusland door treffers van Jonathan Kodjia en Wilfried Zaha. Omdat Ivoorkust uitgeschakeld werd in de kwalificatie voor de wereldbeker in 2018, werd er in onderling overleg beslist om de samenwerking met Wilmots stop te zetten[7].

In mei 2019 werd Wilmots aangesteld als bondscoach van Iran. Hij werd er de opvolger van Carlos Queiroz, die bijna acht jaar bondscoach was geweest van Iran en zich in die periode twee keer voor het WK had gekwalificeerd. Wilmots debuteerde op 6 juni 2019 met een 5-0-zege in een oefeninterland tegen Syrië. Wilmots stelde in die wedstrijd twee spelers op met een op dat moment heden of verleden in de Belgische competitie: Morteza Pouraliganji (KAS Eupen) en Ramin Rezaeian (ex-KV Oostende). Zijn grootste overwinning als bondscoach van Iran boekte Wilmots op 10 oktober 2019: Team Melli versloeg Cambodja met 14-0 in een WK-kwalificatiewedstrijd. Wat deze wedstrijd extra speciaal maakte, is dat er voor het eerst in meer dan 40 jaar vrouwen waren toegelaten in het Azadistadion.[8]

In november 2019 doken de eerste geruchten op dat Iran Wilmots wilde ontslaan. Wilmots had eerder die maand al openlijk overwogen om zijn contract te laten ontbinden vanwege achterstallie betalingen. De Iraanse voetbalbond riposteerde daarop dat zij Wilmots' loon al hadden uitbetaald, maar dat de betaling niet was aangekomen vanwege de internationale banksancties tegen Iran.[9] Op 4 december 2019 kwam er effectief een einde aan zijn dienstverband bij Iran. [10]

• 03/2003-05/2003 Schalke 04
• 2004-02/2005 Sint-Truidense VV
• 10/2009-05/2012 Belgisch voetbalelftal (assistent-trainer)
• 15/05/2012-06/06/2012 Belgisch voetbalelftal (interim-coach)
• 06/06/2012-15/07/2016 Belgisch voetbalelftal
• 21/03/2017-15/11/2017 Ivoriaans voetbalelftal
• mei 2019-december 2019 Iraans voetbalelftal